Sosyal Teori

Evvelden beri aydınlanma üzerindeki amaçlanan hedef; insanları ve genel olarak toplumları ilerlemeci bir yöntemle "korku" dan arındırmak olmuştur. Aydınlanma' nın gerekli ön koşulları arasında "bilgi" olgusunu kullanmak ve bilgiye hâkim olmak önemli bir ölçüt oluşturmaktadır. Yaşamı asıl korkudan arındıracak şeyin bilgi olduğunu Bacon ısrarla vurgulamıştır. Korkudan arınmış, mutluluk durumu ancak gerçek bilgi peşinden giden bilim olarak öngörülmektedir.

Dahrendorf Almanya’nın savaşta olduğu dönemde dünyaya gelmiştir. Babasının siyasi görüşü onu oldukça etkilemiştir. Daha lise zamanında fikirlerinden dolayı hapis yatmıştır. Akademik kariyerin boyunca birden çok ülkede bulunmuştur. Eserlerinde bulunduğu toplumun sorunlarını çözmeye yönelik çalışmalar yapmış sanayi toplumunun getirilerini ve götürülerini eserlerinde açıklamaya çalışmış ve bir çözüm yolu aramıştır.
Dahrendorf kendi yaklaşımında neyin gerçekten değişip, neyin değişmediğini gösterdiğini ileri sürmektedir. Marx’tan etkilendiği noktalar da olmasına karşın Dahrendorf daha çok Marx’ın fikirlerini kendi dönemine uygulamış ve değişiklikleri gözler önüne sermiştir. Marx’ın eleştirisini yapmış ve kendini Marx’tan ayıran noktalara değinmiştir.
Otorite tanımında Weber’den yararlanan Dahrendorf toplumsal ilişkilerin Marx’ın dediği gibi yönetenler yönetilenler gibi dar bir yapı içerisinde olmayıp daha karmaşık bir düzenin var olduğu görüşündedir. Yine Weber’den esinlendiği bürokrasinin, zenginleşen orta sınıf gruplarının Marx’ın görüşünü çürüttüğü fikrinde olmuştur. Sınıf kavramını açıklarken de Marx’ı eleştiren Dahrendorf, Poloma’nın Çağdaş Sosyoloji Kuramları adlı eserinde sınıf kavramının üretim araçlarının mülkiyeti ile değil, daha çok başkalarına hükmetme gücü bulunan meşru otoriteler çerçevesinde şekillendiğine değinmiştir.
Marksist bir devrimin neden olmadığına da değinen Dahrendorf, kuramsal bir çatışma ortamının oluşamaması ve orta sınıfın zenginleşmesini öne sürmekteydi. Dahrendorf orta sınıfın proleterler yani köylülerin, emekçilerin yanında durmadığını ve yönetici sınıfın yönlendirdiği bir sınıf haline dönüştüğünü söylemektedir. Olası bir devrim sürecinden orta sınıfın devrimden yana olsa dahi proleterleşemeyeceğini belirten Marx bu sınıfa çok da güvenmemektedir. Bu konuda Marx’a katılmaktadır.
Günümüz devletlerinin de toplumdaki uygulamaları orta sınıfı genişletme amaçlıdır. Orta sınıf, görece durumu iyi, çok fazla sıkıntısı olmayan bir sınıftır ve düzen karşıtı hareketlere destek vermediği gibi bu hareketlere sıcak da bakmaz. Orta sınıfın geniş ve egemen olduğu bir toplumda devrim olmaz. Onun içindir ki devletlerin uygulaması bu sınıfın daha çok nasıl genişleyeceği noktasındadır. Dahrendorf ve arkadaşları işlevselciliğe karşı tepki olarak Neo – Marksistler ( Yeni Marksistler ) olarak kendilerini tanımlamakla beraber, işlevselcilerin savunduğu denge kuramı yerine çatışma olgusunu öne sürmüşlerdir. Güç, otorite, sınıf, tabakalaşma, sınıf çatışması, sanayi toplumu, çıkar grupları kavramsallarını kendi senteziyle açıklamış ve oluşturmuştur.
Dahrendorf, Marx ve Weber’den yoğun olarak etkilenmiş ve bu kuramcılardan yola çıkarak çatışma ilkesini en genel anlamda “çatışma ve consensus” etrafında şekillendirmiştir. Özellikle işlevselcilere karşı geliştirdiği bu kuramında Dahrendorf’a göre “ Fonksiyonalistler ( işlevselciler ) , toplumun düzenini vurgularken, çatışmacı teoriler sosyal sistemde her noktada çatışma ve anlaşmazlığın olduğunu belirtirler. Dahrendorf’a göre toplum içinde bir çatışma eğilimi mevcuttur. Güçlü topluluklar kendi çıkarlarını, güçsüz topluluklarda kendi çıkarlarını kollar. Bu iki tarafında çıkarları zorunlu olarak farklıdır. Bu yüzden çatışma kaçınılmazdır.
Dahrendorf’un toplum kuramına göre toplumsal yapının en önemli belirleyici etkeni gücün dağılımıdır. Gücün esası, güce sahip olan insanlara emir verebilme, güçsüz insanlardan istediklerini sağlama imkânı veren yaptırımların denetimidir. Ancak insanlar baş eğmekten hoşlanmazlar. Dolayısıyla çıkarların çatışması ve güçlü bir çatışma içine girilmesi kaçınılmazdır. Güç tükenmeyen bir sürtüşme kaynağıdır. Dahrendorf’a göre teknik olarak bir grubun harekete geçmesi için bir kurucuya, aykırılığa ya da ideolojiye ihtiyacı vardır. Kolektif eyleme de değinen Dahrendorf siyasal olarak bir devlet ne kadar liberal ise çatışma için harekete geçilmesi o kadar olasıdır, ne kadar totaliter ise de bunun aksi söz konusudur demiştir. Harekete geçmek için coğrafi şartlar, iletişim ve homojenlik gibi unsurların önemine de değinir. Dahrendorf, Marx’ın insanların bütün toplumsal hayat ve davranışlarının sınıf mevkileri tarafından belirlendiği görüşüne katılmaz ancak sınıf çıkarlarının bir kültürü paylaşan insanlar için daha gerçek sayılacağına inanır.
Dahrendorf çoğunlukla Weber’in kavramlarıyla desteklediği kuramında toplum içindeki çatışmanın nasıl işlevselleştiğini göstermeye çalışmıştır. Bu anlamda çatışma yok edilemeyecek yönetimsel, ekonomik vb. çeşitli sebeplerle sürekli sınıflara ayrılan toplumda sürekli devam edecektir. Çünkü sınıflaşmanın olduğu yerde çatışmaya dayalı ilişkiler her zaman olacaktır. Çatışmanın proletaryanın savaşı kazansa dahi süreceğini dile getirmiştir. Dahrendorf sosyal yapı içerisinde insanların açık ve gizli çıkarları olduğuna inanır. Bu açık ve gizli çıkarlar insanlar ve toplumlar arası ilişkileri belirlemektedir.
Çatışmayı doğuran temel sebeplerden birisi ve en önemlisi güç için verilen mücadeledir ve bu çatışma her zaman sürecektir. Güç tanımını Weber’den alan Dahrendorf, gücün elde edilmesi ve daha sonra da karşıt sınıfa karşı kullanımı toplumsal tabakalaşmayı da beraberinde getirir demektedir. Marx’ın eksik olduğu yanlarına değinen Dahrendorf bulunduğu dönemle, ilerleyen süreçte ortaya çıkan bürokrasi de hâkim sınıfı dışarıdan destekleyen bir güç olarak toplumsal yapıda yerini almıştır. Tüm bu süreçte Marx'taki kadar en temelde olmasa da mülkiyet ve ekonomik çıkarlar da etkilidir. Üretim araçlarına sahip olmak güce sahip olmanın bir yoludur ve Dahrendorf’ta Marx’a bu konuda hak vermiştir. Ancak tek yolu değildir. Din, eğitim durumu, statü, bürokratik konumlar gibi etkenler de bu sürece etkide bulunabilirler.
Dahrendorf’un çatışmaya kazandırdığı bu boyut farklı açılardan bakılabilmesi anlamında olumludur. Çözümlemeye gitmesi ve yeni yorumlar katması onun devrimci değil reformist bir yaklaşım sergilediğinin göstergesidir.

ABSTRACT
Master Thesis
From The Dualism Of Structure To The Partnership İn Crime: A. Giddens and P. Bourideu
Fidan SARSILMAZ CAN
Mardin Artuklu University
Social Sciences Institute
Depertment Of Sociology
2019: 113 Pages
When it is looked at the social theory, it can be seen that the dualism of ‘individual-society’ or ‘action-personality’ divides the social scientists in two groups. Action-personality based on explanation which is brought up by positivist paradigm regarding social phenomenon being the notional subject of sociology and the explanations of individual-action which are brought up hermeneutic tradition are the phenomenon in this dualism. While the American functionalism was the dominating paradigm until 1970s, which was founded by Comte, Spenser and Durkheim and was developed by Parsons, symbolic interaction which is based on the doer of individual against positivist hegemony and hermeneutic paradigms like ethnomethodology started to take place in social theory with the social changes. At this point, while this bipolar situation supplies us variant explanations based on social phenomenon, it also bears the problem of what is the knowledge of reality. At the same time, this problem causes both ontological and epistemological questions.
When we handle with contemporary developments in European Sociology, we can see that Giddens and Bourdieu try to overcome the dualism brought by positivist and hermeneutic paradigms with the help of conceptualizations developed by themselves. When Giddens’ theory of formation and Bourdieu’s concept ‘ontological partnership in crime between habitus and area’ are handled, it can be seen that these explanation repertoires emphasize ‘ the production and reproduction of practices’ and defend a  dialectic relationship between  objective circumstances and the subject’s sense of world. Around these conceptual frames and arguments, this study aims to introduce the action-personality dualism in social theory and the explanatory repertoires of Giddens and Bourdieu.


Key Words: Structure, action, construction theory, habitus, area, capital, Giddens, Bourdieu.

In the framework of the policies and practices of Western liberal states on some international issues, this article intends to analyse the failure of liberalism from a humanitarian perspective. Political analysis focused on liberalism – particularly after the collapse of USSR and the end of the Cold War – claims that it is a triumphant ideology, and that a liberal global system dominated is more a peaceful one. Alas, reality paints an opposite picture, particularly from the 1990s onwards. Despite its success at the national stage, liberal interventionism in Iraq, Syria, Afghanistan and Libya, the prolonged fatal unresponsiveness to the genocide in Bosnia and Rwanda, the events in Palestine, and the policies of Western liberal countries (with a colonial pasts) have all caused disappointment when it comes to hope of a liberal victory at the global level. This in turn demonstrates that liberalism is not victorious at the global level, but rather has failed in world where basic humanitarian principles are frequently sacrificed for economic interests.

Jean Baudrillard, one of the most influential thinkers of the last period is known his refusal to the current political and ideological approaches. Baudrillard as a thinker influenced by Marx's ideas attempted to revise Marxist theory in the early years of his intellectual life, but especially since his studies published in 1970s, he began to express harsh criticism to the classical Marxist tradition. Jean Baudrillard has gained worldwide fame after his ideas on simulation theory and consumption. The main focus of this article is to analyse Baudrillard's ideas on conspicuous consumption, and so to make a contribution to a better understanding of today's consumption habits. In this regard, first of all, by considering the various criticisms on difficulties in understanding Baudrillard's ideas, an overview of his approach on different topics including conspicuous consumption is reviewed to facilitate the understanding of his ideas. Subsequently, the reasons for consumption came to the forefront in today's world is emphasized, and finally, the issue of conspicuous consumption is analysed.

According to Baudrillard, unlike the period based on production and class relations, the primary sectors in today's world are service and communication sectors, and these aforementioned sectors are in fact reproduction sectors rather than becoming a production sector. Both agricultural societies and industrial societies are identified through their production form, whereas consumption phenomenon in today's societies comes to the foreground rather than production. At that point conspicuous consumption is becoming a widespread phenomenon rather than consumption of basic necessities. Today, common consumer objects are not seen as a social class indicator anymore, while consumption used to be seen as one of the key indicators of social class. Baudrillard points out that the distinction between vital or basic necessities and fake or artificial necessities in a consumer society are blurred. Fake necessities which are presented like basic necessities in conspicuous consumption are produced just like commodities. Conspicuous consumption is seen as a social prestige or status symbol, and that makes consumption of luxury goods or the objects belonging to famous brands widespread. In this context, individuals in conspicuous consumption have become a fashion or brand addicts. Baudrillard emphasises that no one is free in this game, and everyone is both a slave and master in the meanwhile. In a consumer society, the concepts of happiness and unhappiness are in the foreground beyond the concepts of goodness and malice, and the happiness of the masses is assumed to be directly proportional to consumption. Within this context, all desires are materialized, and consumers are seduced with the imaginary meanings attributed to objects of consumption.

Bu çalışmada, Pierre Bourdieu'nün Dünyanın Sefaleti adlı çalışması ilişkisel sosyolojik analiz perspektifinden incelenmiştir. Dünyanın Sefaleti, Bourdieu ve ekibi tarafından siyaset yapmanın farklı bir şekli olarak tanımlanmış ve kamusal alana müdahalede bulunmayı öngörmüştür. Bunun gerçekleşmesi ise ilişkisel yaklaşım ile mümkün olmuştur. Sosyal bilimlerde ilişkisel düşünme tözcülüğe karşı gelişmiştir. İlişkisel sosyolojik araştırmalarda araştırma nesnesini kurma sürecinde birey ve toplum gibi a priori bir çözümleme birimi devreye sokulmaz. Bir ilişkisel sosyolog olan Bourdieu, düşünümsellik kavramıyla literatüre önemli katkıda bulunmuştur. Dünyanın Sefaleti farklı bir sosyolojik anlatımla ötekilerin sesi olmuş ve bu yaklaşımıyla sosyal bilimlerde farklı bir açılım sağlamıştır.

In this paper, Pierre Bourdieu's study called " The Weight of the World " was examined from the perspective of relational sociological analysis. The Weight of the World was defined as a different form of politics by Bourdieu and his team and have foreseen intervention to public sphere. It was possible through relational approach. Relational sociology developed against substantialism in the social science. In the process of establishing the research object of relational sociological research, a priori analysis unit such as individual and society is not used. Bourdieu as a relational sogiologist has contributed significantly to the literature with the concept of reflexivity. The Weight of the World has been the other's voice and have provided a different evaluation for social sciences.

Özet:İnsan denen varlık tarihi boyunca yalnız yaşamamış, kalabalık, yığın, topluluk, kabile, aşiret, toplum, millet, uygarlık gibi sayını daha da artırabileceğimiz çeşitli kavramlarla ifade edilebilecek şekilde birlikte yaşamış, yaşamaktadır. Bu birlikteliklerde her zaman kendi bünyesinde bir sistem geliştirerek toplu halde yaşamayı kurallar bütünüyle istikrara bağlamıştır. Bu istikrarı sürdürdüğünde sağlıklı bir bünye oluşturmuş, bunu başaramadığı dönemlerde ise bir şekilde değişikliği, çözülmeyi ve yıkımı yaşamış, bazen başka toplumlara, bazen kendine bile yabancılaşarak kendi huzurunu baltalamıştır. Bu çalışmada toplumsal yapının nasıl bozulduğu, bu bozulmanın veya çözülmenin sebepleri, şekli ve aşamaları incelenmektedir. Abstract:Man has never lived alone and he has always lived together as a crowd, community, clan, sect, society, nation or civilization. Man has always developed new systems from within to live together and connected them with laws and rules for social stability. When that stability is continuous and constant, people has had a healthy social structure, but when there is no stability, there has always been great changes, disruptions, and deconstructions. When there is no stability, man has never had comfort or happiness and has experienced alienation. In this study, disruption of social structure and causes, levels and type of that disruption are analysed. Toplumsal Yapı Toplumsal çözülmeyi doğru tanımlayabilmek için, toplumsal yapının da tanımına ihtiyaç vardır. Toplumsal yapı, bir grup oluşturan insanların rol, statü, yetki ve sorumluluklarının yan yana ve/veya üst üsteliğinden meydana gelen bütünü ifade etmektedir (Arslantürk ve Amman, 2000: 249). Başka deyişle bir toplumun farklı akrabalık, dinsel, iktisadi, siyasal ve diğer kurumlarının onun toplumsal yapısını meydana getirdiği, bu yapının bileşenlerinin de normlar, değerler ve toplumsal rollerden oluştuğu söylenebilmektedir (Marshall, 1999: 804). İşte bu bütünün sağlıklı biçimde yaşamaya devam etmesi için o toplumun kendi içinde bir 'sessiz anlaşmayla' aynı duygu bütünlüğünü taşıması gerekir. Eğer toplumu bir arada tutan değer ve normlar matlaşır, bütünde çatlaklar oluşur ve bu çatlaklar zamanında tedavi edilmez ise o toplumda bir çözülme meydana gelir. Artık normlar ve değerler toplumun fertlerine aynı şeyler ifade etmez olur. Bunun sonucunda oluşacak kaos, hem ahlaki hem iktisadi hem de geleneksel anlamda bir çöküş meydana getirir. Toplumda suç oranı artar, toplumsal kurumların içi boşalarak aile, eğitim, siyaset ve din " kabuk kurumlara " dönüşürler (Giddens, 2000: 30). Peki toplumları çözülmeye sürükleyen sebepler nelerdir ve çözülmüş bir toplumun özellikleri nelerdir? Çözülmeye başlayan bir toplumda bütün kurumlar aynı anda ve aynı hızda mı bozulur? Bunun tetikleyicisi toplum mudur yoksa birey mi? Konuyla ilgili daha bir çok soru akla gelebilir. Bu sorulara cevap bulmak için çözülmenin incelenmesi gerekmektedir. Toplumsal Çözülme Toplumu bir arada tutan ve bütün olmasını sağlayan bağlar bazen zayıflayabilmekte, hatta kopmaktadır. Amiran Kurtkan'ın tanımıyla toplumsal çözülme bir topluluğu meydana getiren sosyal ilişkilerin bütünlüğü bozacak şekilde gevşemesidir (Bilgiseven, 1986: 297). Orhan Türkdoğan ise toplumsal çözülmeyi bir toplumu ayakta tutan inanç ve değer sistemlerinin etkinliklerini yitirmesi, sosyal müesseselerin yeni norm ve değerlere uyum sağlayamaması süreci olarak tanımlamaktadır (Türkdoğan, 1996: 182). Toplumsal kurumların değişikliklere ayak uyduramaması dışında başka çözülme tiplerinden de bahsedilebilir. Bunlar, fertlerle kurumlar arasında çözülme, kurumlar arasında çözülme, fertler arasında çözülme, gruplar arasında çözülme ve fertle grup arasında çözülme olarak beş kategoride ele alınabilir (Bilgiseven, 1986: 297-300). Kurumlarda meydana gelen değişmeler çok hızlı bir nitelik taşıyorsa, genelde fertler kurumlara ayak uyduramaz. Örneğin Türkiye de eğitim kurumunda sık sık değişiklikler yaşanmakta ve fertlerle kurumlar arasında yaşanan gerilim, ferdin aleyhine bir çözülmeyle sonuçlanmaktadır. Sürekli değişen müfredat, sistem ve üniversiteye giriş şeklinde yapılan değişiklikler, ferdin kuruma ayak uyduramamasına sebep olmaktadır. Kurumlarda yaşanan hızlı değişimler bazen kurumlar arası çözülmeye de sebep olmaktadır. Türk medeni kanununda çok eşlilik yasaklanmış olmakla birlikte halen özellikle doğuda çok eşlilik devam etmekte, aile kurumuyla hukuk kurumu arasında bir çözülme

Ferdinand Tönnies'in 1887'de yayınlandığı günden itibaren büyük ilgi gören eseri "Cemaat ve Cemiyet", birliktelik duygularının temel teşkil ettiği cemaatlerin “topluluk” ruhuyla, bireysel yaşamların belirleyici olduğu cemiyet yaşamını, yani modern “toplum”u karşılaştırmalı bir yaklaşımla ele alıyor. Kitap boyunca Tönnies bir yandan ele aldığı karşıtlıkların teorisini geliştirirken, bir yandan da doğal irade ile insan iradesi arasında bir denklem kuruyor. Kırsal-kentsel mekânlarda, geleneksel-modern yaşam formlarında, duygusal-rasyonel ilişkiler ekseninde, insanların davranışlarına hangi unsurların yön verdiğini açıklayan "Cemaat ve Cemiyet", sadece Tönnies’in düşünce dünyasını değil, onu takip eden Alman sosyoloji geleneğini de anlamak için çok önemli bir kaynak. Okurlar kapitalizm, bireyselcilik ve kent sosyolojisi gibi alanların, Weber, Sombart ve Simmel gibi düşünürlerin fikrî tohumlarını "Cemaat ve Cemiyet"te bulacak…

One of the most controversial issues in social sciences, and especially in sociology is on the axis of the structure-agency dualism. Although there are some contemporary approaches defend this debate is long overdue, it is possible to say that the debate on the structure and agency directly or indirectly maintains its vitality. Indeed, not only in classical theory, but also in contemporary social theory, many controversies reference to the structure-agency debate. The debates revolving around highlighting one of the dualities or overcoming the dualities such as macro-micro, induction-deduction, explanation- interpretation, objectivism-subjectivism, determinism-indeterminism, structure-action, individual- society, subject-object are directly based on the structure-agency debate. In this debate, as opposed to
the structure as the element that directs or restricts the behaviours of individuals; the concept of agency is being put forward to point to the capacity of individuals to act independently as subjects in their own lives and to make their own choices freely. In this study, first of all, the approaches of leading thinkers in classical theory that include that dualism will be discussed, and then the efforts to find a way around this duality in contemporary social theory will be critically assessed. Despite of the very wide frame of the structure-agency problem, the relevant assessments in this conference paper are limited around the discussions on individual autonomy.
Keywords: Structure-agency, structure-action, individual autonomy, individual-society, subject-object.

Bu çalışmanın amacı Durkheim’ın sosyolojik yaklaşımını toplum-çevre etkileşimi çerçevesinde incelemektir.
Döneminin ilerlemeci endüstriyel toplumunun bir üyesi olan Durkheim’ın toplumsal olguların ancak diğer
toplumsal olgular ile açıklanabileceği yönündeki yaklaşımı, sosyoloji disiplininin kuruluş sürecinde çevresel
etkenleri dışlamıştır. Durkheim evrim sürecindeki toplumu, tarih boyunca değişmediğini vurguladığı doğal
çevreden ayrı bir gerçeklik olarak ortaya koymuştur. Diğer yandan, Durkheim sosyolojiyi ayrı bir disiplin olarak
kurarken döneminin güçlü ve meşru doğa bilimlerinin yöntemlerini kullanmıştır. Ayrıca çevrenin topluma
etkisini; mekanik dayanışmadan organik dayanışmaya geçişte ekolojik kaynakların rolü örneğindeki gibi
vurgulamıştır. Toplumsal gerçekliği açıklayan çalışmalarında sıklıkla nüfus, denge, organizma ve kaynak kıtlığı
gibi doğa metaforları kullanmıştır. Dahası, toplumsal işbölümünün tüm canlı organizmalarda olup doğadan
topluma geçtiğine dikkat çekmiştir. En önemlisi ise toplumu doğanın karmaşık bir parçası olarak tanımlamasıdır.
Durkheim çevre sorunlarının ciddiyetinin ve yaygınlığının kabul edildiği; biyoloji ile ekoloji bilimlerinin çok geliştiği
günümüzde yaşasaydı, toplum-çevre etkileşimi içeren sosyolojik bir yaklaşım geliştirme potansiyeline sahip
olabilecekti. Zira vurguladığı dayanışma, kolektif bilinç ve işbölümü kavramlarının yeniden yorumlanmasının,
küresel ölçekteki çevre sorunlarına karşı uluslararası bir işbirliği zemini oluşturması mümkündür.---
ABSTRACT
This paper aims to examine Durkheim’s sociological approach in terms of society-environment interaction.
Durkheim’s methodological dictum indicates that social facts can only be explained by other social facts.
This notion excludes environmental parameters in the early years of sociology. Hence, he kept separated
evolving society from environment that hardly changed historically. On the other hand, Durkheim used the
methodology of natural sciences in the establishment of sociology as a discipline. Moreover, he implied the
role of natural resources in the transformation of mechanical solidarity to organic solidarity. In fact, he often
used metaphors from nature in his studies like population, balance, organism, and resource scarcity to explain
social reality. The division of labor, one of his most important concepts, is taken from organisms. Above all,
Durkheim defines society as a complex part of nature. If Durkheim lived in the modern world, where the
severity of environmental problems is accepted and biology and ecology disciplines are highly developed, he
would have a potential to develop a sociological approach that includes society-environment relations. In fact,
the redefinition and reuse of concepts like solidarity, collective consciousness, and division of labor provide a
base for international cooperation to solve global environmental problems.

Teori ve toplumsal tipler bu yazının kurgu çerçevesini oluşturmaktadır. Bu anlamda devam eden başlıklarda klasik sosyoloji
teorisinde karşılığını üstü örtük yahut aşikar olarak bulan toplumsal
tipler incelenecektir. Bu bir anlamda sosyal teorinin yeniden ancak
farklı bir pencereden okunması anlamına da gelmektedir. Dile
getirilen mevzuların yeni ve keşfedilmemiş boyutlarını sermek
idealinden ziyade, teorinin tipler üzerinden okunabileceğini iddia
etmektedir. Bu anlamda bir deneme ve giriş düzeyinde bir yazı
olarak kabul edilmesi gerekecektir. Konu elbette daha kapsamlı
ve farklı isimleri de dâhil ederek geliştirilebilir. Ancak kapsam ve
sınırlar düşünüldüğünde klasik anlamda önemli dört isime bu
denemenin içinde yer verilmiştir. Weber’in Protestan’ı, Marx’ın
Burjuva ve Proleter’i, Simmel’in Yabancı, Yoksul, Cimri, Maceracı’sı,
İbni Haldun’un Hadari ve Bedevi’si söz konusu toplumsal tipler
olarak incelenmiş ve genel çerçevede resmedilmiştir. Bu anlamda
birbirinden kopuk olduğu izlenimi uyandırsa da sosyolojinin ortak
nesnesi olarak insan ve toplum denklemini anlamak derdindedir.

Means of ideology is "the science of thought". İdeology was started and built up by de Tracy. İt makes the values and extend them so thirdly studied about extended thought / thoughts. At this point, ideology enters into the relationship with the social science. because social science searching is connected with / about the values.
The running in the relationship, between ideology and social science in the coming days,  is forming the core of this article..

İdeoloji “düşünce bilimi” anlamına gelmektedir. İdeoloji, de Tracy eliyle başlatıldı ve kuruldu. İdeolojinin çabaları değerler oluşturma, yayma ve üçüncü olarak da yaygın düşünceyi / düşünceleri incelemeye dönüktür.
Bu noktada ideoloji, sosyal bilimlerle ilişki içine girer. Çünkü sosyal bilimler değerlerle ilgili /ilişkili çalışmalardır.
İdeolojinin sosyal bilimlerle ilişkisinin önümüzdeki günlerdeki seyri, bu makalenin özünü oluşturmaktadır.

Sosyolojik Bağlam Dergisi, iki hakemin görev aldığı çift taraflı kör hakemlik sistemi kullanmaktadır. Hakem isimleri gizli tutulmakta ve yayımlanmamaktadır. Referee Board Journal of Sociological Context uses double-blind review fulfilled by two reviewers. Referee names are kept strictly confidential. Dergimiz Nisan, Ağustos ve Aralık aylarında olmak üzere yılda üç kez elektronik ortamda yayımlanmaktadır. Yazıların her türlü sorumluluğu yazarlara aittir. Yazı sahiplerine telif ücreti ödenmez, makale yayımlamak için ücret talep edilmez. Our journal is published electronically for three times a year in April-August-December.

Bilgi Sinema Kulübü /Bilgi Sinema Günleri

Yeni Dalga’nın öncülerinden olan yönetmen Godard, adeta eski Fransız avantür filmlerinden ödünç oldığı karakterleri ve karanlık film atmosferi ile tüm özel efektlerden arınmış deneysel, ‘kara film’ türünden izler taşıyan bir bilimkurguya imza atıyor.

Gösterim için hazırlanan ve bilet ile birlikte sunulan olan kitapçıkta, Doxa’nın 2. sayısında (Norgunk Yayınevi, 2006) yer alan Işıl Baysal Serim’in ‘Işıkla Yazılmış Kent Alfa’dan Hiçliğin Kentine Yolculuk “Alphaville: Lemmy Caution’ın Tuhaf Hikayesi, Jean-Luc Godard, 1965″ adlı yazısı ile Ufuk Üsterman’ın 1986 yılında …Ve Sinema dergisinin üçüncü sayısında yayınlanan “Jean Luc ”Goodart”ın Alphaville filminden bazı okumalar…..” adlı yazısı yer almıştır.
Gösterim sonrası Işıl Baysan Serim bir konuşma gerçekleştirmiştir.
http://bilgisinema.com/bilgi-sinema-gunleri/

Özet
Şüphesiz bütün disiplinler insan ve toplumlara yönelik birbirleri ile ilişkili multidisipliner anlamda hizmet sunmaktadırlar. İnsan fenomeni, bilimin ve özellikle de sosyal bilimlerin anlamlaştırılması, çözümlenmesi noktasında ana kaynağını oluşturmaktadır. Bu bağlamda insana yönelik bütün disipliner yaklaşımların gerek sağlık bilimlerinde gerekse sosyal hizmet uygulamalarda evrensel temel hak sözleşmelerinin dikkate alınmasını, onun onur ve haysiyetinin korunması noktasında genelci, holistik yaklaşılmasının gerekliliğine dikkatleri çekmektedir.

21. yüzyılın bu ilk çeyreğinde, insan ve toplumlar “aydınlanmacı ve modernist bilim” çerçevesinde analiz edildiğinde, mevcut seküler yaklaşımlı sosyal kuram (teori) ve kavramların insana dair sorunların çözümlenmesinden ziyade başka farklı problemlerin doğmasına da neden olabildiği görülmektedir. İnsanı diğer bütün varlıklardan ayıran, onun fiziki-biyolojik varlığını psikolojik-ruh (nefs) yapısı ile bütünleştirilmiş kutsal yaratılmışlığı, holistik/bütüncül yaklaşımlı bir bilimin dikkate alması gereken en önemli konuların başında gelmektedir. İnsanı oldukça değerli atfeden, onu yaratılmış bütün varlıklar içinde en güzel, en şerefli (onur) ve en mükemmel kılan bu eşsiz fıtratı, bütün disiplinleri de kendi özünde değerli kılmaktadır. Sosyal bilimlerin, sağlık ve sosyal hizmet uygulamalarda holistik yaklaşımlar, sosyal bir varlık olan insanın sağlıklı gelişimini, değişimini, kalkınmasını, güçlenme ve özgürleştirilmesine önemli katkılar sağlayacak ve güçlü toplumların yapılandırılmasında farkındalık oluşturacaktır.

Batı medeniyetinin başardığı aklîleştirme girişimini ulus-devletler çağında İslâm’ın/şeriatın da başarabileceğini düşünen (Gencer, 2017: 244), düşünmekle kalmayıp bizâtihi başarmak isteyen bir çizginin temsilcilerinden olan Said Halim Paşa’nın bir Müslüman olarak dinden ne anladığını ortaya koymak, onun fikrî çabasını anlamak için elzemdir. İslâm’ı düşünce sistematiğinin en temeline yerleştiren bir aydının düşünceleri üzerine kafa yorarken sağlıklı sonuçlar elde edebilmenin yolu da buradan geçiyor olsa gerek.