Engelli Hakları

Engelli Çocuklara Anne Baba Olma Sanatı E-Kitabı Ücretsiz Yayında

İletişim Uzmanı Yazar Ali Rıza Soyaslan’nın yazdığı ‘’Engelli Çocuklara Anne Baba Olma Sanatı Kitabı’’ e-kitap internet sitelerinde ücretsiz olarak yayınlandı.

Engelli Çocuklara Anne Baba Olma Sanatı Kitap yazarı Ali Rıza Soyaslan konuyla ilgili şunları kaydetti: ‘’Kitabımızda Hedef Kitle Engelli çocuğu olan anne babalar ve engelli kardeşi olan kardeşlerdir.

Kitap Yazma Gerekçemiz şudur: Türkiye’de 8,5 milyon engelli bulunmaktadır. Engellilere yönelik çok çeşitli faaliyetler yapılmaktadır. Madalyonun arka planında engelli çocukları nasıl yetiştireceğinden bi haber, ne yapacağını bilmeyen anne babalar vardır. Ne yapacağını bilmemesinden ve toplumun dışlayıcı tutumlarından etkilenen anne babalar psikolojik mende olumsuz etkilenmektedirler. Ne zaman engelli çocuğu olan anne babalara yönelik danışmanlık ya da psikolojik destek faaliyetleri yapılırsa işte o zaman anne babalar zor olan engelli çocuk yetiştirme zorluğunu kolaya çevireceklerdir. Türkiye’de maalesef engelli çocuklu anne babalara yönelik ne bir kitap çalışması mevcuttur, ne de bilinçli faaliyet. Bu kitabı yazma gerekçeme gelirsek ben de engelli aileye sahip bir kardeşim. Annem, babam ve iki ağabeyim engelli. Ailenin tek sağlıklı çocuğu benim. Ağabeylerimin topluma kazandırılmasında engelli olmamamdan kaynaklanan aile yükü benim omuzlarımda ilerledi hep. Ailemle toplum arasında köprü vazifesi yaptım diyebilirim. Yani engelli çocuklu ailelerin sıkıntılarına vakıf birisiyim. Netice de Türkiye’de ilk olacağını düşündüğüm bu kitap engelli ailelerin büyük bir boşluğunu dolduracağı kanaatindeyim. Kitap Türkiye de ilk olma özelliğini taşıyabilir. Türkiye’de sürekli klasik olarak yapılan engellilere yönelik çok çalışma söz konusudur. Ama engellileri yetiştiren anne babaların yaşadıkları sıkıntılar gözden kaçmıştır. Bazı makaleler- köşe yazıları vs.. gibi anne babalara destek yazıları yazılsa da yeterli değildir. Çünkü sorun büyük olmakla beraber tüm sorunların bir arada tutulduğu bir kitap çalışması da ailelere ışık tutacaktır.

Eseri okuyanların faydalanacağı noktalar özetle şöyledir; Eseri okuyan engelli çocuğu olan anne babalar başlangıçta şok sürecini daha kısa süreli atlatacaklardır. Engelli çocuğu olmanın manevi değerinin idrakine varacak anne babalar çocuklarına daha hassas ve bilinçli şekilde yaklaşacaklardır. Dünya da diğer engelli çocuklu ailelerin başarıları da kendilerine ilham kaynağı olacaktır. Çocukları arasında da engelli- engelli değil ayrımı yapmayacaklar ve ilgi alakayı adil bir dağılım yapacaklardır. Engelli çocuk yetiştirme yükü sadece anneye kalmayacak ve dünyada diğer engelli çocuklu babaların çocuklarının gayretleriyle gösterdikleri başarılar babalara model sunulacak ve babalar etki altında bırakılmaya çalışılacaktır. Kardeşler de engelli kardeşlerine engelliliğinden kaynaklanan fazla ilgiyi kıskanmayacak ve ailesine destek vermesi sağlanacaktır’’ dedi.

Tüm engel gruplarına yönelik acizane vesile olarak 4 yıl süre zarfında oluşturduğum bu eseri engellilerimize armağan ediyorum. Engellilere Kişisel Kitabını web sitemizden ücretsiz olarak indirebilirsiniz.

Ayrıca Engelli dernekleri, Valilikler ve Belediyeler bu kitabı bölgelerinde ücretsiz olarak engellilere hediye edebilirler.

Maddi bir beklenti beklememeksizin Allah rızası için acizane Allah’ın izniyle oluşturduğumuz bu eser inşallah engelli kardeşlerimizin kişisel gelişimlerine ve manevi dünyalarına ışık tutar.



ENGELLİ ÇOCUKLARA ANNE BABA OLMA SANATI

ÜCRETSİZ E-KİTAP İNDİRME LİNKLERİ



www.kitapsozler.com/tag/engelli-cocuklara-anne-baba-olma-sanati-pdf/



https://www.smashwords.com/books/view/635864



https://www.mobidik.com/e-kitap/8792/engelli-cocuklara-anne-baba-olma-sanati-kitabi



http://engellicocuklaraannebabaolmasanati.blogspot.com.tr/



http://www.kitabyte.com/book/XvnBO



https://www.publitory.com/e_books/497-engelli-cocuklara-anne-baba-olma-sanati

Bu çalışma, İngiltere Hükümeti Belediyeleri tarafından bedensel ve zihinsel engelli çocuklara ve de ailelerine sunulan hizmetleri ele almaktadır. Sosyal hizmet alanı içine dahil olan engelli çocukların eğitim ve bakım ihtiyacının karşılanması incelenirken, bu alanda başarılara imza atmış İngiltere’de, “uygulamaların ne zaman başladığı” ve “hizmetlerin gösterdiği çeşitlilik” konularına değinilmiştir. Ayrıca çalışma, Türkiye’deki engelli hizmetlerine ve projelere ek bir katkı sağlamayı amaçlamaktadır.  Ülkeler kendi sosyal politika ve hizmetlerinde işsizler, yaşlılar, kimsesiz çocuklar ve engelli insanlar gibi birçok dezavantajlı grup için yenilikler yapmışlardır. Bu kapsamda bedensel ve zihinsel engelli çocukların örgün eğitime dahil edilmesinin önemi çalışmada ele alınacaktır.

Standartlaşan eğitimle birlikte, eğitime dair hedefler de her birey için aynı hale gelmiştir. Aynılaşan bu eğitim hedefleri, uygulamalarda da standartlaşmayı da beraberinde getirmiş ve eğitimin neredeyse tüm unsurlarını etkilemiştir. Okul binasından eğitim programına, ders kitaplarından ölçme ve değerlendirmede kullanılan materyallere kadar tek – standart – bir yol izlenmekte, bu durum ise standart tanım dışındaki öğrenciler için sorunlar ve zorluklar oluşturmaktadır. Bu doğrultuda yapılan çalışma, görme engelli bir öğrencinin üniversite
öğreniminde bir gün boyunca yaşadığı olayları ele alma düşüncesiyle ortaya çıkmıştır. Bilindiği gibi dünyada ve ülkemizde birçok engelli kişi eğitim kurumlarının değişik seviyelerinde öğrenim görmektedirler. Bu kişiler genellikle ailesi ve kendilerinin gayretleriyle eğitim hayatlarını
sürdürmekte, diğer insanların detaylı bilgiye sahip olmadığı bir hayat içerisinde öğrenimlerine devam etmektedirler. Yakın çevresinde engelli bir kişi olmayan kimse engelli kişilerle doğru bir bağ kurmakta ve onları anlamakta güçlük çekmektedir. Toplum içerisinde var olan engelli
bireylerin anlaşılamaması ya da engelli bireyleri anlayamama durumunun aşılması için bu ve benzer türde çalışmaların etkili olabileceği düşünülebilir. Durum çalışması olarak tasarlanmış çalışmada, görme engelli bir öğrencinin anılarından yararlanılmıştır. Birinci ağızdan kaydedilmiş engelli öğrenci anıları nitel araştırma tekniklerinden içerik analizi yöntemiyle incelenmiş ve temalar ortaya çıkarılmıştır. Nitel çalışmalar detaylı veri toplamak için kullanılan teknikleri içerir ve derinlemesine bilgi verir. Araştırmanın katılımcısı, üniversite mezunu olup MEB’de kadrolu öğretmen olarak görev yapmaktadır. Bu durumun birçok farklı açıdan engelli insanların eğitim ortamlarında ve seviyelerinde yaşadığı olayları iyi aktarabilecek tecrübeye sahip olmasını sağladığı düşünülebilir. Ayrıca araştırmanın katılımcısı, bildiri yazarlarından ilkidir. Bu durum ise çalışmanın uygulanabilirlik ilkesini kolaylaştırırken, etkisini ve veri toplama aşamasını da güçlendirmiştir. Diğer yandan, bu durumun yaratacağı öznellik riski ikinci araştırmacı tarafından dengelenmiştir. Bu çalışmayla birlikte eğitim uygulamalarında ve toplumsal hayatta
farkındalık oluşturmak ve de önerilerde bulunmak amaçlanmıştır. Görme engelli bir öğrencinin anılarından yola çıkan bu araştırma sadece görme engelli kişilerin durumunu değil aynı zamanda başka engelleri olan kişilere de dikkat çekmenin çabası içerisindedir. Çünkü her birey bir engelli adayıdır.

Engellilik Çalışmaları, 1980’lerde Kuzey Amerika ve İngiltere’den başlayarak zaman içinde dünya geneline yayılan engelli hakları hareketi doğrultusunda gelişen bir alandır. Bu gelişme ile paralel olarak etkileri kısa süre içinde tarih alanında da görülmüş ve 2000’li yıllardan itibaren engellilik tarihsel bir analiz konusu halini almıştır. Bu yönde yapılan araştırmalar, engellilik kavramının kendiliğinden var olan bir şey değil, sosyal bir kurgu olduğunu ortaya koymuştur. Araştırmaların zamansal ve coğrafi kapsamı genişledikçe, engellilik tanımının kültüre ve topluma göre değiştiği giderek daha belirgin hale gelmiştir. Bu çalışma, engellilik tarihi araştırmalarının dünyadaki gelişimine, Amerika-Avrupa ekseninde ve Ortadoğu-İslam dünyasında durumuna, ardından da Türkiye’deki çalışmalara genel bir bakış sunmaktadır.

ÖZ Bu çalışmanın konusunu Birleşmiş Milletler Engellilerin Haklarına İlişkin Sözleşme'nin (EHİS) kendine özgü yaklaşımı çerçevesinde bilgi edinme hakkını incelemek oluşturmaktadır. EHİS, 21. yüzyılın ilk uluslararası insan hakları sözleşmesi olmak bakımından kendinden önceki insan hakları düşüncesinin mirasını Sözleşme yapım aşamasına ve Sözleşme metnine taşımayı başarmıştır. Buna göre engelli bireylerin bilgi edinme hakkı, günümüz bilgi toplumlarında bilgiye erişim bağlamında değerlendirilmektedir. Bilgiye erişim ise EHİS'te erişilebilirlik ve adalete erişim kavramları ile birlikte ele alınan temel bir hak olarak karşımıza çıkmaktadır. Dolayısıyla EHİS'in insan haklarına yönelik güncel yaklaşımına göre mevcut insan hakları kategorilerinin yeniden ele alınmasına ihtiyaç vardır. Bu çalışmanın amacı da bilgi edinme hakkı özelinde, ayrımcılığa karşı bilgiye erişimde pratik ve kolaylaştırıcı olanakların engelli bireylere sağlanması yönündeki insan hakları temelli bakış açısına katkı sunmaktır.

Engellilik fiziksel, ruhsal ya da duyusal yetilerde ortaya çıkan bir kayıp hali olarak tanımlanmakta, engelli bireylerin ise söz konusu kayıplarından dolayı kısıtlayıcı çevresel koşullardan etkilenen kişiler olduğu belirtilmektedir. Doğum öncesinde, doğum sırasında ya da doğum sonrasında gelişebilen engellilik durumu, bu durumdaki kişilerin hayatlarını olumsuz yönde etkileyebilmektedir. Moral, medikal ve sosyal modeller çerçevesinde ele alınan engellilik günahkarlığa bağlanabilmekte, patolojik bir olgu olarak değerlendirilebilmekte ya da yerine getirilmeyen toplumsal ödevlerle bağdaştırılabilmektedir. 1982 Anayasası, BM, ILO ve UNESCO gibi uluslararası kurum ve kuruluşların düzenlemeleri ve Engelliler Kanunu, İş Kanunu ve ilgili yönetmelikler gibi ulusal mevzuat engelliliğe ilişkin hükümler içermektedir. Hali hazırda engellilerin desteklenmesi, bakımı ve rehabilitasyonu ile ilgilenen ulusal altyapının temelini, Aile Çalışma ve Sosyal Hizmetler Bakanlığı ile Bakanlık bünyesindeki Engelli ve Yaşlı Hizmetleri Genel Müdürlüğü oluşturmaktadır. Ortopedik engellilik, görme engellilik, işitme engellilik ve zihinsel engellilik olmak üzere dört gruptan birine dahil olduğu varsayılan engelli bireylerin yardım, bakım ve rehabilitasyona ihtiyaç duyabildikleri bilinmektedir. Bir yandan bu haller nedeniyle çeşitli duygusal sorunlar yaşarken bir yandan da aile ve yakın çevreleri ile toplumun kendilerine dönük sorunlu yaklaşımlarına maruz kalabilmektedirler. Engelli bireyler tüm bunlara ek olarak yoksulluk, fiziksel çevre eksiklikleri, konut ve ulaşım sorunu, istihdam, eğitim ve rehabilitasyon gibi konularda da desteğe ihtiyaç duymaktadırlar. Gelişmişliğin ekonomi dışındaki en önemli göstergelerinden biri olan engelli bireylere verilen değer, bu noktada önem kazanmaktadır. Bu çalışma bahsedilen çerçevede engellilik ve bağlamda ülkemizdeki mevcut durum hakkında bir değerlendirme niteliğindedir.

Avrupa Birliğine (AB) üye olma niyetinde ve gayretinde olan, sosyal devlet olma yolunda büyük adımlar atma ve adını gelişmiş ülkeler hizasına yazdırma hedefini koyan ülkemizin önünde önemli bir sorun olarak engelli politikasının durduğu aşikardır.

Türkiye Cumhuriyeti Anayasası’nda yer alan “sosyal devlet”, “sosyal güvenlik hakkı” ve “sosyal güvenlik bakımındanözel olarak korunması gerekenler” ile ilgili düzenlemeler bakım güvencesinin Anayasal temelini oluşturmaktadır. Diğer taraftan, 5378 sayılı Kanun özürlülerin bakım ve sosyal güvenliğine ilişkin sorunlarının çözümünü amaçlamakta ve buçerçevede bu gruba dönük olarak bir bakım güvence sistemi oluşturulmasını öngörmektedir.

Devlet İstatistik Enstitüsü tarafından 2002 yılında yapılan, “Türkiye Özürlüler Araştırması 2002” ile ülkemizdeki özürlülüğün sayısal durumu tespit edilmiştir. Araştırmanın sonuçlarına göre ülkemizde (genel nüfus 75.000.000 olarak kabul edildiğinde)  9.217.500 kişi özürlü olarak yaşamını sürdürmektedir ve bunun genel nüfusa oranı % 12,29’dur.  Bunların %1,25’i (yaklaşık 937.500) ortopedik özürlü, % 0,60’ı (yaklaşık450.000) görme özürlü, % 0,75’i (yaklaşık 562.500) işitme veyadil ve konuşma özürlü, % 0.48’i (360.000) zihinsel özürlü ve %9,70’i (7.275.000)’i diğer (süreğen) hastalığı olanlardır.

Günümüzde ise durum çok da farklı değildir. En az bir engeliolduğunu beyan eden kişi sayısı 4 milyon 882 bin 841’dir. Diğer bir ifadeyle 2011 yılında toplam nüfusun % 6,6’ sının en az bir engeli vardır. Yaşlanmaya bağlı olarak hareket kısıtlamasıolanların sayısı buna dahil değildir. Yaşlı grubunun da dahiledilmesi durumunda, bu sayının nüfusun % 15 oranına yaklaştığı tahmin edilmektedir.

Dünya Sağlık Örgütü’nün hazırlamış olduğu Dünya Engellilik Raporunda, Bir milyardan fazla insanın veya (2010 dünyanüfus tahminlerine göre) dünya nüfusunun yaklaşık % 15’ inin bir tür engellilik ile yaşadığının tahmin edildiği belirtilmektedir.

Avrupa Birliğinde (AB) engellilik oranı hemen hemen aynıseviyelerde olup 80 milyon insan hayatını engelli olarak sürdürmektedir. Avrupa Birliği’nde 15-64 yaş arası temel etkinlikproblemi yaşayan engelli birey sayısı 44 milyon iken, hayat boyu süren bir sağlık problemi nedeniyle kısıtlı çalışma imkanına sahip engelli birey sayısı 35 milyon civarındadır.

Bu kadar çok sayıda kişiyi ilgilendiren ve aynı zamanda sosyal açıdan büyük öneme sahip olan engellilik konusunun, yakın gelecekte ülkemizin ve tüm dünyanın ilk gündem maddelerinden olacağı aşikârdır.

Bu çalışmada; AB ve Türkiye’de engellilere yönelik izlenmekte olan politikalar incelenmeye gayret gösterilmiştir. Yöntem olarak, konu çok detaylandırılmadan, ana hatlarıyla ele alınmaya çalışılmıştır

Engelli bireyler, toplumda karşılaştıkları çeşitli durumlar nedeniyle özel bakıma ve desteğe ihtiyacı olan gruplardır. Bundan dolayı sağlık profesyonellerinin toplum sağlığını koruma ve geliştirme kapsamında engelli birey ve ailesinin bakım ve sağlık hizmetlerine yönelik sorunlarının çözümünde kilit rolleri bulunmaktadır. Sağlık profesyonelleri, engelli bireylere bütüncül bakım felsefesi doğrultusunda topluma liderlik ve eğitimci/danışman rollerini ön plana çıkararak farkındalık yaratmalıdır. Bu nedenle özellikle; hemşireler ve ebeler engelli bireylerin üreme sağlığı ve aile planlamasına yönelik problemlerini iyi tanımalı ve bireylere doğrudan iletişime geçmelidirler. Disabled individuals are groups that need special care and support due to various situations they encounter in society. Therefore, health professionals have a key role in solving the problems of the disabled individual and their families regarding care and health services within the scope of protecting and improving public health. Health professionals should raise awareness by emphasizing leadership and educator/counselor roles in the society in line with the philosophy of holistic care for people with disabilities. Therefore, especially; Nurses and midwives should know the reproductive health and family planning problems of individuals with disabilities and should communicate directly with individuals.

BM Genel Kurul tarafından 1991 yılında kabul edilen ve ruhsal hastalığı olan kişilerin insan haklarının korunması için ilkeleri ortaya koyan "Principles for the Protection of Persons with Mental Illness and the Improvement of Mental Health Care (A/RES/46/119)" gayri resmi Türkçe çevirisi. İlkeler, tıbbi modeli yansıtmasına ve BM Engelli Hakları Sözleşmesi'nin kabul edilmesiyle beraber geçerliliğini yitirmesine rağmen ruh sağlığı alanında insan haklarının korunması için önemli bir yol gösterici olmaya devam etmektedir.

2004-2010 tarihleri arasında  BM İşkence Özel Raportörü olarak görev yapan Manfred Nowak'ın 2008 tarih ve  A/63/175 sayılı ara raporunun gayri resmi çevirisi. Nowak, raporunda kendi endişelerini, özellikle de görev
alanına giren konulara ilişkin genel eğilimleri ve gelişmeleri ele
almaktadır. Bu kapsamda raporda, engellilerin işkence ve kötü muameleden korunmasının yanı sıra hücre hapsine ilişkin temel ilkeleri ortaya koymaktadır.

Engellilik Çalışmaları, 1980’lerde Kuzey Amerika ve İngiltere’den başlayarak zaman içinde dünya geneline yayılan engelli hakları hareketi doğrultusunda gelişen bir alandır. Bu gelişme ile paralel olarak etkileri kısa süre içinde tarih alanında da görülmüş ve 2000’li yıllardan itibaren engellilik tarihsel bir analiz konusu halini almıştır. Bu yönde yapılan araştırmalar, engellilik kavramının kendiliğinden var olan bir şey değil, sosyal bir kurgu olduğunu ortaya koymuştur. Araştırmaların zamansal ve coğrafi kapsamı genişledikçe, engellilik tanımının kültüre ve topluma göre değiştiği giderek daha belirgin hale gelmiştir. Bu çalışma, engellilik tarihi araştırmalarının dünyadaki gelişimine, Amerika-Avrupa ekseninde ve Ortadoğu-İslam dünyasında durumuna, ardından da Türkiye’deki çalışmalara genel bir bakış sunmaktadır.