Analitycal Philosophy

The present Master’s dissertation offers a bibliographic review of two of the most relevant contemporary theoretical positions on anthropocentrism and animal studies. It lays out an analysis of the criticism of anthropocentrism by two representative philosophers of the field: Óscar Horta, who approaches the subject from the perspective of analytic philosophy, and Leonardo Caffo, who studies it from the point of view of continental philosophy. The comparative study of their theories is followed by the proposal for a combined analytic-continental strategy intended to enable a new way of thinking the rejection of anthropocentrism and the criticism of theories that justify and perpetuate the discrimination and exploitation of non-human animals.

En el siguiente escrito se expondrán, a groso modo, las ideas expuestas por el filósofo francés Quentin Meillassoux en Después de la finitud: Ensayo sobre la necesidad de la contingencia (2015), quien es conocido por ser una de las figuras centrales del “Realismo Especulativo” – o Realismo Poscontinental como acuña Castro . Meillassoux considera que la filosofía, a partir de Kant, se encuentra presa de lo que él llama el “correlacionismo”: la idea de qué solo tenemos acceso a la realidad provista por la correlación entre pensamiento y ser. El objetivo de Meillassoux es franquear a la filosofía de esta situación, retomando la noción de una filosofía especulativa. Esto se puede entender si tomamos en cuenta que para Meillassoux la conciencia del principio de factualidad parte de un conocimiento especulativo inmediato y no de una constatación empírica, es una “intuición intelectual”. Tal filosofía (materialismo especulativo) nos confiere una entrada a absolutos, pero se advierte que esto no conllevará tomar partido por algún dogmatismo. Junto con esto, Meillassoux considera que las matemáticas son el vehículo que nos permite tener un acceso epistémico a la realidad, con lo cual es posible dotar de sentido a los enunciados científicos que versan sobre una realidad anterior y/o posterior a la humana.

Niniejsza praca ma na celu zbadanie relacji pomiędzy wolą pojedynczego obywatela a treścią woli narodu. Inspiracją do jej napisania były powszechnie głoszone w debacie publicznej argumenty oparte na zdaniach typu „taka jest wola narodu”. Na to pytanie spróbuję odpowiedzieć poprzez zbadanie prawdziwości następującego okresu kontrfaktycznego: gdyby nie było tak, że Suweren chce X, to decyzja o X nie posiadałaby legitymacji. Praca będzie więc składała się z (1) analizy pojęcia woli Suwerena, a następnie (2) prezentacji konsekwencji zaproponowanych dwóch sposobów jego rozumienia. Punkt (1) rozpocznę od zarysowania definicji pojęć, które będę używał w ramach niniejszej pracy: suwerenność, państwo, wola narodu. Pojęcie państwa i suwerenności zamodeluję, korzystając z metody analogii. Suwerenność jest dla państwa tym, czym wolność jest dla człowieka. Z tak przedstawionego fenomenu państwa podejmę się zbadania fundamentu suwerenności: woli narodu. Pojęcie woli narodu potraktuję jako zbiór i zanalizuję go jako ujmowany kolektywnie i dystrybutywnie. Wskażę na to, iż w zależności od ujęcia, pojęcie „woli narodu” będzie miało zupełnie inną treść, może więc znaczyć zupełnie coś innego. W punkcie (2) przedstawię argumenty logiczne i etyczne przeciwko kolektywnemu ujęciu woli narodu jako ujęciu prowadzącemu do nieusuwalnych aporii. Anachroniczność takiego ujęcia jest oparta o tzw. błąd złożenia, który w logice oznacza błędne przypisywanie pewnemu zbiorowi cech jego części. Ujęcie kolektywne prowadzi również to tytułowego „efektu gapowicza”. Pojedynczy obywatel jest skazany na nieustanne angażowanie się w sprawy publiczne, inaczej jego bierna postawa jest nieetyczna.

It is an error to assure that « phenomenalists and idealists do not want to deny obvious facts such as the fact that my feet still exist when I am asleep». In fact, the phenomenalist David Hume has doubts about the existence of our feet when we are sleeping, since the notion of permanence resides in us, in our mind, and not in the problematic external world, including our body. Of course some idealists and phenomenalists guarantee the invariably permanence of our feet organically linked to body while sleeping,  but not all support this opinion.

Methods of analytic philosophy and phenomenology enable to improve the
understanding of proportion of subjective and objective in consciousness. However
the process of such improvement of ideations and interpretations of corresponding
phenomenon cannot be completed, and it results in the infinite regress.
It is connected with the fact that phenomenology is generally the “first person
point of view” while analytic philosophy is the “third-person point of view”.
The sublation is possible only with the help of synthesis.

Trudno zajmować się współczesną filozofią analityczną nie natykając się na liczne i nieodmiennie ważne interwencje Petera Geacha. Przypada mu zasługa ustanowienia kierunku filozoficznego, znanego jako „tomizm analityczny”, który, jakkolwiek w samej Polsce nie jest zbyt popularny, w świecie odgrywa istotną rolę w ramach współczesnych dociekań moralnych i teologicznych. Zasłużył na uznanie także za zaangażowanie na rzecz klarowności myślenia i promocji polskiej filozofii analitycznej. W tym artykule wspominam o innych przymiotach jego myślenia i osobowości.

Resumen: en el presente texto se evalúan las posibilidades conceptuales de una interpretación fisicalista de la conciencia. Con dicho fin se toman en cuenta posiciones representativas en el ámbito de la filosofía, así como investigaciones neurocientíficas recientes. Ambas líneas de investigación suponen el cuestionamiento de los acercamientos de sentido común al tema de la conciencia. No obstante, no suponen una completa eliminación de lo que dicho acercamiento puede representar. En este sentido, se propone una interpretación epistemológica de la perspectiva intuitiva de primera persona en relación con la perspectiva científica de tercera persona.