Albanian Nationalism

Le concept de nation chez M. Mauss comparé à la question actuelle des identités nationales et culturelles en Europe. À partir d'études de cas de l'histoire politique contemporaine, aussi différents l'un de l'autre que la formation des nations balkaniques, au tournant du dernier siècle, et la situation des immigrés en France ou des migrants en Europe, j'essaie de montrer que les concepts de 'nation', 'nationalisme' et 'citoyenneté' doivent être appréhendés autant comme des constructions identitaires que politiques et juridiques. Il importe donc de concilier les approches historique, sociopolitique et anthropologique de l'idée de nation et essayer de comprendre la construction des identités, des relations interethniques et des valeurs interculturelles dans le monde actuel, que ce soit en Europe, en ex-Yougoslavie ou au Maghreb.

Jugoszlávia dezintegrációját követően az újonnan függetlenedett államokban egyre gyakoribbá váltak az
etnikai alapon szerveződő összetűzések. A Macedóniában kialakult két fegyveres konfliktus esetében a lakosság közel egyötödét alkotó albán kisebbség szerepe pedig aligha hanyagolható el. A 2001-es kvázi polgárháborús helyzet és az ohridi keretegyezmény nemzeti jogrendbe való átültetése, valamint a 2015-ös
politikai válság és kumanovói összecsapások ugyanis az állam és a Balkán-félsziget újbóli destabilizációjával fenyegettek.

Kutatásom során a két fegyveres konfliktust hasonlítom össze az államban élő albán kisebbség szemszögéből. Hipotézisem szerint mindkét válság során aktív szerepet játszottak; jóllehet míg a 2001-es eseményeket alapvetően etnikai összetűzések sorozataként könyvelhetjük el, addig a 2015-ös történések során a politikai krízishelyzetbe jutott macedón kormánypárt a „nacionalista kártyát” feltételezhetőleg csak hangulatkeltés céljából játszotta ki annak érdekében, hogy a közvéleményt az albánok ellen hangolja.

The Tribes of Albania: History, Society and Culture forms a remarkable, insightful and sorely needed addition to the field of ethnic studies in general and the oft-neglected field of Albanian studies particular. Indeed, it should help to overcome the “glaring lack of knowledge and scholarly information about the tribes of northern Albania”. This is all the more important once one realises that particularly the region of Northern Albania has contained, like Montenegro, one of the few truly tribal societies on the European subcontinent that survived more or less intact at least up to the mid-twentieth century.
For decades, Dr Robert Elsie has been one of the most prominent specialists on Albanian poetry and literature. His untimely death in late 2017 leaves a gaping hole in the mentioned disciplines for years and even decades to come, that few if any non-native scholars would ever be able to fill given his in-depth knowledge and vaunted mastery of the Albanian language.

You will find chapters 1 and 2 to this book that focuses on the western Balkans in the period 1800-1912, in particular on the peoples and social groups that subsequent national histories would later identify as Albanians, providing a revisionist exploration of national identity prior to the establishment of the nation-state. Isa Blumi posits that such an identity was politically mobilized, and, that prior to the 1912 Balkan war it was culturally opaque and ideologically fluid. In relation to the competition among various state and power structures, be it in the shape of great power intervention, attempts at building new states, or the Ottoman political center, Blumi shows that Ottoman reforms were successful in encouraging most state subjects to commingle local interest with the fate of the empire itself, meaning that parochial concern for the survival of the immediate community, as it transformed over time, was directly linked to the survival of the Ottoman state.

20’nci yüzyılın başından günümüze Arnavutların Osmanlı, Türkiye ve Türk algısı mevcut literatür taranarak tespit edilmeye çalışılmıştır. Yazılı kaynaklar yanında yazarın Kosova’da 2007 yılında Türk Kıdemli Subayı ve 2009-2010 yıllarında Türk Temsil Heyeti Başkanı sıfatıyla görev yaptığı dönemdeki kişisel gözlem, tespit ve değerlendirmeleri de bu çalışmada kullanılmıştır. Arnavutluk ve Kosova’da Türkler ve Türkiye için gayet olumlu algı sahipleri yanında, hemen her türlü karmaşık problemlerinin sebebi olarak Balkanlardaki Osmanlı asırlarını gören farklı sosyal sınıflara mensup etkili kişilikler de bilinmektedir. Zıt uçlara savrulan bu algıların nedenleri anlaşılmaya çalışılmış, mevcut algının Türkiye’nin Kosova ve Arnavutlukla sosyal, kültürel, ekonomik ve siyasi ilişkilerine muhtemel etkilerine işaret edilmiştir.

Lahuta e Malcís-epope e qëndresës shqiptare Kur studiojmë historinë e shkrimit shqip, shohim se veprimtaria e letrarëve para kohës së pavarësisë sillej rreth temave sentimentale, që preknin çështjen e identitetit dhe qenies abstrakte të shoqërisë dhe kombit shqiptar. Të këtij shembulli ishin shumë vepra, qoftë voluminoze apo të shkurta, dhe përbënin tërësinë e identitetit letrar të kombit shqiptar. Thënë ndryshe: gjithçka mund të dihej rreth nesh ishte pjesëtuar mbrenda atyre veprave-mendjeve të këtyre veprimtarëve. Gjergj Fishta, që duhet të ketë pasur këtë vizion, Cillon me krijimin e "Lahutës së Malcís",-një epope e mrekullueshme, e cila do të plotësonte hapësirat (zbrazëtirat) që i kishte karakteri i 'shqiptarit'-e cila qe përkuCizuar nga veprat e pjesërishme të deriatëhershme. Ai synoi të formon këtë karakter e të plotësojë ate, ashtuqë të mos ketë nevojë dikush tjetër të vazhdojë ndërtimin e tij. Kur lexojmë veprën, duke mos u ndalur në spektrumin kohor që është shënuar, na paraqitet 'shqiptari' i tërë kohërave, një tip Cisnik, besnik dhe i përqëndruar për mbrojtjen e nderit të vet, shenja që i kishte shqiptari si para shumë shekujve, ashtu edhe sot. Ky hero, që nuk ëshët vetëm një, por është induktuar nga ansambli i shumë Cigurave historike, heroike, kombëtare: Oso Kuka, Marash Uci, Dedë Gjo Luli e shumë të tjerë; ishte një hero që nuk dorëzohej, një hero që e ngrit emrin 'shqiptar' përmbi atyre kornizave të të huajve që e shpërbënin tërësisht. Megjithëse në vepër nuk na paraqitet ndonjë zinxhir i lidhur ngjarjesh, në to janë të përmendur të gjitha ndodhitë gjurmëlënëse që ka kaluar shqiptari derisa arriti pavarësinë. Vepra është mbresëlënëse, te ajo janë të ngjeshur një bashkësi e madhe rrethanash, e duke kaluar nga secila vështirësi, secili presion i jashtëm, dhe çfarëdo pranga të mbrendshme që pengonin avancimin në rrugën e lirisë, në rrugën e nderit. Shumë është me rëndësi shpresa, idetë qëndrimtare të popullit dhe prijësit të tyre, e cila ishte nxitja kryesore për qëllimin e fundit. Këtë gjendje mendore, autori e ka spikatur nëpër përditshmërinë e njerëzve, nëpër vendimet e tyre. Këtu janë kyqur edhe Cigura profane, edhe mitike, që nga dora e dytë janë nxitës të rebelimit kundër shtypjes dhe padrejtësisë. Epopeja është vepra më e plotë e qëndresës për nga të gjitha këto karakteristike, dhe nuk shembuj tjerë të llojit të saj, mu ashtu si ka kërkuar Ât Gjergj Fishta.

In the article I tried to select the most important issues and events related to the Albanian minority question in Macedonia. In the very beginning I explain the origin of the name Macedonia, the location of Macedonia and roughly summarize its way to independence in the 90's. Then I elucidate where the Albanian minority in Macedonia came from and why the conflict in Tetovo broke out. At the and I try to chronologically describe the events from 2001 that had impact on today's political situation in the state with special regard to the political crisis that lasted from 2014 to the implementation of the law guaranteeing Albanian as the second official language in Macedonia. Key words: Macedonia, Albanian minority, identity, conflict

The strategic negotiation of one’s identity is a phenomenon which is also evident among the community of Kosovar students in Greece, as indicated by Drosopulos’ findings during extensive, interview-based field research, entitled ‘Kosovar students in Greece: challenging and changing stereotypes’, which was partly conducted in the framework
I don’t want to be associated anymore with sad things. When people ask me where I am from, I tell them that I come from the youngest country in the world.
33
IN BRIEF: TAKES ON KOSOVO’S POLICY CHALLENGES
of the program ‘Building Knowledge About Kosovo’ by the Kosovo Foundation for Open Society, between May 2018 and December 2019. Focused on the narratives employed by young Kosovars to introduce (or re-introduce) their country to Greeks, the research shows that Kosovar students use different strategies to present themselves, according to respective feedback given by the local society and lessons learnt during their experience of living in Greece

Because of its strategic position on the Eastern shore of the Adriatic Sea, Albania played a key role in the Italian diplomatic strategy since the second half of 19th century. This paper aims at investigating all phases of Italy's foreign policy towards Albania during the period 1871-1915. More specifically, it attempts to shed new light on how the Albanian question influenced the path that led the government of Rome to sign first the Treaty of the Triple Alliance with Austria-Hungary and Germany (1871-1882), then the agreement for the maintenance of the status quo in Albania with the Hapsburg Empire (1882-1897) and finally the Pact of London with the Triple Entente (1897-1915).

ABSTRACT (Albanian)
Ky punim ka si objektiv të identifikojë dhe të analizojë, qoftë edhe shkurtimisht, faktorët e origjinës së sjelljes në lidhje me Italinë fashiste nga ana e dy përfaqësuesve të politikës, Ahmet Zogolli e Fan Stilian Nolit, të cilët dominuan institucionet politike shqiptare midis viteve 1922 dhe 1924. Analiza e këtyre elementëve, ende pak të trajtuar në studimet historiografike përkatëse, lejon në të vërtetë një kuptim më të plotë jo vetëm të marrëdhënieve diplomatike midis Shqipërisë dhe Italisë, por edhe të qëndrimit personal të mbajtur nga Zogolli dhe Noli kundrejt Musolinit.

ABSTRACT (Italian)
Il presente lavoro si pone l’obiettivo di individuare ed analizzare, seppur in breve, i fattori alle origini della condotta tenuta nei riguardi dell’Italia fascista dai due esponenti politici che tra il 1922 ed il 1924 dominarono la scena istituzionale albanese, ovvero Ahmet Zogolli e Fan Stilian Noli. L’analisi di tali elementi, ancora poco indagati nei pur approfonditi studi storiografici sul tema, permette una più complessiva comprensione non solo delle relazioni diplomatiche intercorse tra Albania ed Italia nel periodo in questione, ma anche del personale atteggiamento tenuto da Zogolli e Noli nei riguardi di Mussolini.

2. Megjithëse shumica e shqiptarëve (80-90 për qind e të gjthë shqiptarëve në Ballkan) janë muslimanë, brenda shtetit shqiptar mbizotërimi i Islamit përmendet pak ose është më pak i pranishëm, veçanërisht në qoftë se marrim parasysh praninë e fortë tradicionale bektashiane. Pak më shumë se gjysma e shqiptarëve në Shqipëri janë muslimanë sunitë (55%), ndërsa pjesa tjetër e popullsisë përbëhet nga ortodoksët (20%), bektashianët (15%) dhe katolikët (10%). Këto të dhëna, të bazuara në regjistrimin e vitit 1942, janë ribotuar në Daniel (1990:2). Mund të arrihet në përfundimin që raportet bazë kanë mbetur pak a shumë të pandryshuara. 3. Në fund të shekullit të nëntëmbëdhjetë, qeveria otomane ndaloi rreptësisht të gjitha botimet në gjuhën shqipe, gjë kjo që shpjegon arsyen pse shumica e librave në shqip shtypeshin jashtë. Gjithashtu, në shkolla, të cilat në përgjithësi drejtoheshin nga klerikët, gjuha që përdorej zakonisht nuk ishte shqipja, por greqishtja (në shkollat e hapura nga kisha greko-ortodokse), italishtja (në shkollat katolike) dhe turqishtja (në shkollat muslimane), (shih: Jacques 1995: 276). 4. Përveç gjuhës, shqiptarët e patën vështirë të gjenin shenja të tjera të përbashkëta për identitetin e tyre kombëtar dhe historinë e përbashkët. Heroi kombëtar, Skënderbeu, ishte ndoshta i vetmi që kishte një ambiguitet apo papërcaktueshmëri të besimin që e bënte të pranueshëm për të gjithë. Skënderbeu, (ashtu sikurse edhe i ati Gjon Kastrioti) ndërroi përkatësi fetare disa herë gjatë jetës së

On the apocryphal "Privilegium Alexandri slavis datum" and its use by Albanian refugees in Venice after the Turkish conquest of Scutari. Drafts of the paper "Il mito di Alessandro Magno tra Slavi e Albanesi", published in "Ponti e frontiere", cur. by Andrea Bonifacio, Venezia, EditGraf, 2005, pp. 131-146 [ISBN 88-89447-02-8]

This is a Ph.D. dissertation in Albanian, presented at the University of Tirana, entitled "The Protestant Movement Among the Albanians, 1816–1908)."  Evangelical Protestantism is one of five historic and recognized faith communities in Albania, but it is arguably the least known. Although several scholarly works have treated specific contributions or personalities of the Albanian Protestant Movement, until now there has been no exhaustive survey of the movement as a whole. The presentation of such a survey fills a necessary gap and offers Albanian scholarship new stream of historical source materials. This work, submitted on the occasion of the 500th anniversary of the Protestant Reformation, provides an overview of the theology that motivated global Protestant missionary expansion, explores the potential existence of Protestantism in Albanian-populated territories before the nineteenth century, and presents a chronology of the movement in four periods. The first period (1816–1858) is distinguished by the first-ever translation of the New Testament into Albanian. The second period (1858–1873) is marked by the increase of Albanian Bible distribution and the growth of American missionary endeavor in the Ottoman Empire. In the third phase (1873–1884), Protestant missionaries arrived in Monastir (Bitola) and began working with Albanians, some who converted to Protestantism and were educated in Protestant institutions. Finally, in the fourth phase (1884–1908), as the Albanian National Awakening was reaching its climax, a truly Albanian Evangelical Protestant movement was born, when Gerasim Kyrias and other Albanians preached the Gospel, translated books, established the Albanian Evangelical Brotherhood, and opened a school for girls in Kortcha. The Protestant Movement arrived in Albania when there were no Albanian Protestants, no Albanian Bibles, no Albanian books in circulation, no Albanian schools, and almost no Albanian religious services. In such a context, some Albanian nationalist figures began to perceive the religions of the day as divisive, foreign forces being misused to prevent Albanian unification and to accelerate the Albanians’ political assimilation as the Ottoman Empire weakened and other Balkan nations strengthened. As Evangelical Protestantism produced more Albanian books, Albanian Bibles, Albanian schools, Albanian religious services, Albanian hymns, and Albanian preachers, it began to be perceived as an nationalizing force that helped to enforce the Albanian identity. Approximately 165,000 words.

Shqipëria është vendi i parë rus dhe sërb i anëtarësuar në NATO. Flamuri i saj i ashtuquajtur kombëtar në realitet është bizantin ose greko-sllav, dhe shqiponja e zezë dykrenare me emrin sllav Kosovo që në shqip do të thotë Zogu i zi, Mëllënja (Molllazeza në dialektin Gegë) ose Fusha e Mëllënjave, është trashëguar nga serbët pasi edhe Skënderbeu ishte sllav nga dinastia Brankoviq e sërbëve. Shqipëria gjatë sundimit komunist zyrtarisht e quante veten shtet dhe popull ateist, por në realitet faktet tregojnë se ishte shteti dhe populli më fanatik dhe më brutal i fundamentalizmit religjioz në botë. Cilit religjion? Çka tregon gjendja nga realiteti.

The musical representation of Scanderbeg can be examined in several musical works written by both Albanian and non Albanian composers and in different historical periods. This can be a good starting point for investigating the socio-cultural contexts that have produced such works. After a general view on these contexts, we focus on a single case: the symphonic poem Scanderbeg (1937) by Fan Noli, based on a poem by Longfellow. While examining the various musical elements used by Noli in his work, we are also going to critically discuss about the role that the Albanian musicology has given to this work; was it part of the concert life during the regime years and how the latter can be positioned in the history of Albanian music during the 20th century.

The Çams are a little known Albanian Muslim group that lived in northwestern Greece until 1944and so is their history: their trajectory during the first half of the 20 th century remains to this day one of the least known subjects of relatively recent Greek history. It is an issue which for quite a few decades remained under a shroud of silence and virtually ignored by Greek historiography. The filling in of this gap and the need for an approach as objective as possible to this theme is what the present work aspires to accomplish. The chronological point of departure for this work is the year 1923, a year in which, due to the important issue of the population exchange, the Greek state had 'discovered' the Albanian Çams in Epirus and was obliged for the first time to draw out a specific and systematic policy towards them. The terms by which they were incorporated into the Greek state, their living conditions, the problems that emerged during the inter-war period and, indeed, the dramatic escalation of the issue which took place simultaneous to the Greek-Italian War, occupy the central part of the present work.

Upon the completion of this thesis, I would like to acknowledge the following people for their help and support. To my history Professors, who instilled me with a great love for this social science, and especially to Professor Gradeva, whose support and advise have been of colossal amount, and not only she believed in me, but through her effort she managed to produce not just a better student, but a better human being . I would also like to thank my family, for their great sacrifice and support. And finally to the person who has stayed close to me during this time, inspiring my thoughts and alleviating my spirit. This thesis is dedicated to all those close to my heart.

Gjatë shekullit të fundit të sundimit osman, trojet shqiptare mbetën një vend agrar i prapambetur, me një stad të zhvillimit feudal, dhe nën një perandori gjysmë feudale, të shndërruar në një koloni të kalbur nga Fuqitë e Mëdha. Në Malësinë e veriut dhe sidomos në Malësinë e Tropojës, struktura ekonomike paraqitej me ekzistencën e marrëdhënieve patriarkale të mbyllura brenda lëvozhgës së ekonomisë natyrore. Jeta ekonomike dhe shoqërore e tropojasve rregullohej sipas të drejtës dhe zakoneve të shprehura në Kanunin e maleve. Ndërkohë në aspektin fetar, një pjesë e kësaj Malësie(treva e Nikaj-Mërturit) kishte mbetur katolike dhe fillimisht banorët ishin organizuar dhe mobilizuar për të ruajtur fenë dhe vetëqeverisjen dhe nuk pranuan t'i nështrohen ligjeve të shtetit osman, çfarë çoi në kryengritje të pandëprera deri në largimin përfundimtar të turqve nga Shqipëria.

An article concerning the British involvement in Albania through the Anglo-Albanians Association, the Anglo-Persian Oil Company and a mysterious spy, i.e. Morton Frederic Eden. Eden is a personality largely neglected by scholars working on English-Albanian relations. This article, thus, covers an important bibliographical gap.

All rights reserved. No part of this book may be reproduced or transmitted in any form or by any means, electronic or mechanical, including photocopying, recording or by any information storage and retrieval system without written consent from the author, except for the inclusion of brief and documented quotations in a review.

Tesi triennale incentrata sulla nascita e l'evoluzione del Bektashismo, la figura di Ḥājjī Bektāš Velī e il ruolo che la ṭarīqa ha svolto nelle società post-ottomane. La seguente ricerca ha come scopo un'introduzione all'Islam europeo, analizzando in particolare il culto della Bektashiyya e la sua fusione con il folklore dell'Asia centrale e dei Balcani.

Η παρούσα συνοπτική ερευνητική επισκόπηση, έχει διττό στόχο. Αφενός να εισαγάγει τον αναγνώστη στους εθνοτικούς και ιστορικούς συσχετισμούς μεταξύ της Σλαβομακεδονικής πλειονότητας και της Αλβανικής μειονότητας στην Πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας, και αφετέρου να παρουσιάσει με περιεκτικούς και σύντομους όρους τη σύγκρουση μεταξύ τους, όπως αυτή εκτυλίχθηκε το 2001. Εστίαση κρίνεται πως θα πρέπει να υπάρξει στο status ante, προκειμένου να διερευνηθούν τα αίτια και οι αφορμές της κρίσης, ως αναπόσπαστο τμήμα της μετα-Γιουγκοσλαβικής Βαλκανικής πραγματικότητας, ενώ μνεία γίνεται και στους Διεθνείς Οργανισμούς και το σημαντικό ή και εξέχοντα ρόλο που διαδραμάτισαν προς την κατεύθυνση επίλυσης της κρίσης.
Τέλος, απαριθμείται  η προκυπτέα συμφωνία ειρήνευσης και συμφιλίωσης μέσω της πρωτογενούς εξέτασής της, ενώ αποτιμούνται τα οφέλη και οι προοπτικές που αυτή εξασφάλισε, όχι μόνο για τους γηγενείς πληθυσμούς, και τα ενδιαφερόμενα σε τοπικό επίπεδο κράτη, αλλά και για το ευαίσθητο αυτό τμήμα της Ηπείρου, που την εποχή της κρίσης αποτέλεσε μείζον πεδίο επέκτασης της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

The aim of this paper is to outline the evolution of the Greek and Albanian historiography in matters pertaining to Greek-Albanian relations in the course of the 2000s and how these are conditioned more by ideological proclivities than by the intensity and quality of contact of Albanian and Greek historians with each other or by the generation of historians.

The issue of Albanian nationalism is among the most contentious topics which was studied by local and foreign researchers for years.In its discourse, the Albanian nationalism is traced back to the Illyrians as the predecessors of current living Albanians in the Balkans. It is a diversified topic with many myths and legends, likewise glorious wars and outstanding national heroes. Given the fact that the Albanian territories had been ruled by various invasions during the centuries such as the Roman-Byzantine, Ottoman and Slavic, refers us to understand that the socio-political characters differ from each other based on circumstances and time. Moreover, Albanian nationalism in Kosovo almost has no difference from that of the Albanians living in Albania, Macedonia and beyond, because all of these fights and struggles has been for no purpose but for the unification of Albanian territories and the liberation of the country.In addition, the article argues about the Kosovar Albanian nationalist movements during former Yugoslavia emphasizing the period of Josip Broz Tito rule and the harsh regime of Slobodan Milosevic until the end of the war in 1999.

ÖZET
Milliyetçilik, modern bir ideolojidir. Sosyolojik bir gelişmişliğin sonucu olarak ortaya çıkar ve bu nedenle de milli kimliklerin doğal ya da kendiliğinden değil, inşa edilmiş kurgular oldukları öne sürülür. Bu iddia, milliyetçilik çeşitli arkaik, geleneksel unsurları seçip bunlar üzerinde geliştiği için büyük oranda doğrudur. Ancak söz konusu edilecek bir örneğin sosyal nitelikleri, orada inşa edilecek milli kimliğin temel vasıflarını ya da başarılı bir milli kimlik tesis edilip edilemeyeceğinin de ipuçlarını barındırır. Bu nitelikler, gelişmiş bir kültür, yazı dili, orta sınıf, yaygın eğitim, (otonom ya da bağımız bir devlet gibi) bir yönetsel aygıt olarak sıralanabilir. Milliyetçilik, bu nitelikleriyle Batı’da ortaya çıkmış bir ideolojidir ve ulus inşası da yine Batı politik kültürünün bu nitelikleriyle ilişkili bir süreçtir. Batı dışı modernlikler ise bahsedilen unsurların birden fazlasının eksik olduğu durumları ifade eder. Bu bağlamda 19. yüzyılda Osmanlı egemenliğindeki Balkan topraklarında gelişen milliyetçilikler ve milli kimlikler, etnik ve dinsel öğelere referansla, kapsayıcı değil dışlayıcı kimlikler biçiminde kurgulanmışlardır. Söz konusu inşa süreçlerinin dışında yer alan Arnavutlar da, bölgede etkin toprak sahibi kesimi içinde barındırdıkları için kendi çıkarları gereği geleceklerini milli kimlik inşa etmekte görmüşlerdir. Ancak diğer Balkanlı muadilleriyle karşılaştırıldığında çeşitli ve büyük dezavantajlarla kuşatılmış sosyal bağlamları nedeniyle bu girişimlerinde başarılı olamamışlardır. 20. yüzyıl itibarıyla bir devlete sahip olan ancak homojen bir ulus kimliği yaratmakta başarısız olan Arnavut varlığı, modern dönemden post-modern döneme geçişte yepyeni tartışma ve meydan okumalarla karşı karşıya kalmıştır.