Θ. Καρυώτης: Το σχέδιο για «μοιρασιά» στο Αιγαίο των ΗΠΑ και το «κλειδί» της ΑΟΖ με την Λιβύη

πηγή: ΡΑΔΙΟ 984
&
https://www.youtube.com/watch?time_continue=47&v=IHpikvH4028

Νίκος Λυγερός, Η δυναμική πορεία της Κύπρου

Πηγή: Ιστότοπος Νίκου Λυγερού

Με τα νέα συμβόλαια, στα νέα θαλάσσια οικόπεδα, η Κύπρος προχωρά θεαματικά στην αξιοποίηση της κυπριακής ΑΟΖ. Όλο αυτό το πλαίσιο άρχισε με την απόρριψη του Σχεδίου Ανάν, την ένταξη στην Ευρωπαϊκή Ένωση, την ένταξη στην Ευρωζώνη, τη θέσπιση της ΑΟΖ, τις τρεις οριοθετήσεις με την Αίγυπτο, τον Λίβανο και το Ισραήλ, τα συμβόλαια με τις πετρελαϊκές εταιρείες τα οποία έγιναν με την κυπριακή κυβέρνηση και όχι βέβαια μόνο με την ελληνοκυπριακή κοινότητα. Επίσης το γεγονός ότι τεράστιες πετρελαϊκές εταιρείες εμπιστεύονται τα κοιτάσματα της κυπριακής ΑΟΖ, είναι μία αντικειμενική απόδειξη της αξίας τους. Με άλλα λόγια η Κύπρος δεν είναι πια απομονωμένη, αλλά έχει δημιουργήσει ισχυρές συμμαχίες πάνω στην ενεργειακή σκακιέρα της ΑΟΖ της. Με αυτόν τον τρόπο μάλιστα, θα αποκτήσει και τερματικό σταθμό υγροποίησης φυσικού αερίου, που θα λειτουργεί συμπληρωματικά με τον αγωγό φυσικού αερίου EastMed. Ποτέ στην ιστορία της Κύπρου μετά την εισβολή του 1974, το νησί δεν είχε αναπτύξει τέτοιες δυνατότητες. Έτσι η Κύπρος δυναμώνει όλο και περισσότερο τη θέση και αποκτά μία αντικειμενική αξία που ενδιαφέρει όχι μόνο την Ευρωπαϊκή Ένωση αλλά και το ΝΑΤΟ, πράγμα το οποίο αποτελεί ένα στρατηγικό άνοιγμα.

http://www.lygeros.org/articles.php?n=42188&l=gr

Γ. Φίλης: Η διάσταση της Τριμερούς στη Κρήτη (ΡΑΔΙΟ 984,11/10/2018)

https://www.youtube.com/watch?v=5LNxiSpUr4k&t=7s
Συνέντευξη του Γ. Φίλη στον δημοσιογράφο Γ. Σαχίνη (11/10/2018)

Ο Άγγελος Συρίγος για τη συμφωνία των Πρεσπών, την ΑΟΖ και τις γεωπολιτικές εξελίξεις (ΡΑΔΙΟ 984, 11/10/2018)

https://www.youtube.com/watch?v=_6yuVRGXnPw

Συνέντευξη του Καθηγητή Διεθνούς Δικαίου στο Πάντειο Παν/μιο Άγγελου Συρίγου στον δημοσιογράφο Γιώργο Σαχίνη (11/10/2018)

Ν. Λυγερός, Νέος κύκλος για την Κύπρο

πηγή: ιστοσελίδα Ν. Λυγερού

Η άφιξη της πλατφόρμας γεώτρησης West Capella στο θαλάσσιο οικόπεδο 11 της κυπριακής ΑΟΖ δεν είναι μόνο η αρχή μιας διαδικασίας στον τομέα των υδρογονανθράκων αλλά η αρχή της ιστορίας ενός νέου κύκλου για την Κύπρο. Δεν είναι μόνο το ανάλογο από την γεώτρηση του κοιτάσματος Αφροδίτη το 2011 που αποτελούσε μια αλλαγή φάσης για την Κύπρο. Επίσης δεν θα έχουμε τις ίδιες καθυστερήσεις λόγω αδράνειας κυβερνητικών αποφάσεων που έχουν βάλει σε κίνδυνο την όλη αξιοποίηση της κυπριακής ΑΟΖ. Διότι τώρα με όλες τις αξιόλογες και τεράστιες πετρελαϊκές εταιρίες που έχουν ενδιαφερθεί δεν υπάρχει πια πολιτικός της Κύπρου που θα μπορούσε να υποστηρίξει την κυπριακή μιζέρια. Η Total και η Eni δεν έφυγαν και αντιθέτως ενίσχυσαν τη θέση τους. Η Kogas ακολουθεί. Η Noble, η Delek, η Avner συνεχίζουν κανονικά. Και η Exxon Mobil με την Qatar Petroleum έχουν έρθει να υποστηρίξουν την όλη προσπάθεια. Αυτό σημαίνει πρακτικά για την Κύπρο ότι το θέμα του σταθμού υγροποίησης του φυσικού αερίου είναι και πάλι στην επικαιρότητα και μάλιστα δυναμικά. Όντως τα αναμενόμενα αποθέματα όχι μόνο δεν δικαιολογούν να συνεχίζουμε να τροφοδοτούμε μέσω αγωγού σταθμού υγροποίησης φυσικού αερίου. Διότι είναι πολύ μεγαλύτερα και κατά συνέπεια ειδικά αν έχουμε σημαντικά αποτελέσματα με τον Ονησιφόρο, τότε θα δούμε μια τεράστια αλλαγή διότι ο σταθμός υγροποίησης θα ακολουθήσει την πορεία εφικτότητας του αγωγού φυσικού αερίου East Med. Με άλλα λόγια, η γεώτρηση στο νέο κοίτασμα δεν είναι ένα απομονωμένο γεγονός από τη γενική στρατηγική. Αντιθέτως, η Κύπρος εισχωρεί σε μια νέα περίοδο που αφορά στο Ισραήλ, την Κύπρο, την Ελλάδα, την Ιταλία και γενικότερα την Ευρωπαϊκή Ένωση μέσω της εστίασης στην Ανατολική Μεσόγειο. Δεν παίζει πια μόνη της και αποκτά με αυτόν τον τρόπο συμμαχίες στρατηγικής αξίας αλλά και ένα νέο πεδίο δράσης για την απελευθέρωσή της. Διότι η γεωπολιτική της αξία αλλάζει όλα τα δεδομένα που αυτό λειτουργεί καταλυτικά για το όλο πλαίσιο της ευρωπαϊκής πορείας στον τομέα της ενέργειας. Έτσι το κυπριακό δεν είναι πια ένα περιθωριακό πρόβλημα όπου αφορά μόνο την Κύπρο. Είμαστε στο πλαίσιο που είναι της στρατηγικής και όχι μόνο της τακτικής αυτό πρέπει να αντιληφθούν οι πολιτικοί της Κύπρου και της Ελλάδας, διότι αναβαθμίζει τον ρόλο τους στην Ευρωπαϊκή Ένωση και στην Ανατολική Μεσόγειο.

http://www.lygeros.org/articles.php?n=33442&l=gr

Ν. Λυγερός, Το ενεργειακό επίτευγμα της Κρήτης

πηγή: ιστότοπος Ν.Λυγερού

Είναι πλέον επίσημη η αίτηση της κοινοπραξίας Exxon Mobil, Total και Ελληνικά Πετρέλαια για δύο περιοχές Νότια της Κρήτης. Έχουμε πια την απόδειξη ότι αυτό το μέρος της Ελληνικής ΑΟΖ έχει όντως ενδιαφέρον ενώ μας έλεγαν στο πλαίσιο του μεγάλου διαγωνισμού των 20 θαλάσσιων οικοπέδων, ότι η απουσία υποψηφιοτήτων στην περιοχή οφειλόταν στην απουσία κοιτασμάτων. Τώρα βλέπουμε όλοι και μάλιστα με τον πιο ξεκάθαρο τρόπο ότι διαψεύστηκαν όλοι όσοι απαξίωναν τις προσπάθειες της ανάδειξης της αξίας της ελληνικής ΑΟΖ. Επίσης αυτές οι περιοχές αφορούν εξ αποστάσεως βέβαια το θέμα της οριοθέτησης της ΑΟΖ μεταξύ Ελλάδας και Λιβύης. Έτσι το Masterclass Νότια της Κρήτης γι’ αυτό ακριβώς το θέμα λειτούργησε προφητικά, αφού ανέδειξε τη σημασία της περιοχής και την ανάγκη προσέγγισης του άλλου κράτους με τα νέα του δεδομένα. Το ενεργειακό επίτευγμα της Κρήτης αποτελεί μία αλλαγή κύκλου κι όχι μόνο μια αλλαγή φάσης, διότι πρόκειται για ένα παράδειγμα προς μίμηση και από άλλες πετρελαϊκές εταιρείες που ενδιαφέρονται για αυτήν την περιοχή που αφορά το Λιβυκό Πέλαγος και προβλέπει την δράση μας και στη Λεκάνη Ηροδότου στη συνέχεια.

http://www.lygeros.org/articles.php?n=32667&l=gr

Ν. Λυγερός, Απαράδεκτες καθυστερήσεις για την ΑΟΖ

φωτό: Αντίβαρο

Πηγή: Ιστοσελίδα Νίκου Λυγερού

Το γεγονός ότι δεν έχει καταλήξει ακόμα ο μεγάλος διαγωνισμός για τα θαλάσσια οικόπεδα 1, 2 και 10, είναι ενδεικτικό μιας απαράδεκτης πολιτικής που έκανε και κάνει ό,τι μπορεί για να μην αξιοποιηθεί η Ελληνική ΑΟΖ. Από την αρχή προσπάθησαν να ακυρώσουν τον διαγωνισμό για τα είκοσι θαλάσσια οικόπεδα σε αντίθεση με τη δυναμική της Κυπριακής Δημοκρατίας. Στη συνέχεια έβαλαν τεχνητές παρατάσεις για να χαθεί χρόνος. Όταν έληξε και η δεύτερη προθεσμία, δεν είχαν ακόμα επανδρώσει την επιτροπή αξιολόγησης. Μετά άλλαξαν τους Υπουργούς της αρμοδιότητας για λόγους εσωκομματικούς. Ύστερα συνδύασαν το άνοιγμα των τριών φακέλων με τον έλεγχο των κεφαλαίων ενώ είναι καθαρά προς όφελος της πατρίδας μας. Προσποιούνται ότι η ΑΟΖ είναι σημαία για το κόμμα αλλά όχι μόνο δεν έχει γίνει τίποτα αλλά οι αναβολές μάς έχουν πάει και πιο πίσω. Με αποτέλεσμα ο τρίτος γύρος αδειοδότησης της Κύπρου να τελειώνει και πριν από αυτόν τον διαγωνισμό που άρχισε το 2014. Επί του πρακτέου κάνουν ό,τι μπορούν για να μην υπάρξει ανάπτυξη σε αυτόν τον τομέα εις βάρος βέβαια της Ελλάδας. Και δεν τους φτάνει αυτό προσπαθούν ταυτόχρονα να μας πείσουν ότι η έλλειψη ενδιαφέροντος προέρχεται από την απουσία γεωλογικών δομών ενώ τις έχουμε εντοπίσει κι έχουμε κοιτάσματα-στόχους. Στην πραγματικότητα όλοι ξέρουμε ότι είναι η πολιτική ασάφεια και τώρα η πολιτική αστάθεια που εμποδίζει την όλη διαδικασία και τίποτα άλλο.

http://lygeros.org/articles.php?n=24975&l=gr

Η. Κονοφάγος, Ν. Λυγερός, Α. Φώσκολος: Κυπριακό Ζορ με αλλαγή παιγνίου υδρογονανθράκων στην Ανατολική Μεσόγειο

Πηγή: http://www.lygeros.org/articles?n=23868&l=gr

Μετά τις αποτυχίες των δύο γεωτρήσεων Ονασαγόρα και Αμαθούσας στο θαλάσσιο οικόπεδο 9 της Κύπρου από την ΕΝΙ, οι περισσότεροι Ελλαδίτες και Κύπριοι επιστήμονες άρχισαν να θρηνούν λέγοντας ότι η Αφροδίτη θα ήταν το τελευταίο κυπριακό κοίτασμα λόγω κλασικής ηττοπάθειας.

Όμως στην έρευνα και παραγωγή υδρογονανθράκων κανείς δεν μπορεί ποτέ να αναφερθεί με σιγουριά για οτιδήποτε και ειδικά για αρνητικά αποτελέσματα. Έτσι πριν μόλις 6 μήνες όλα αυτά ανατράπηκαν με την ανακάλυψη του υπεργιγαντιαίου κοιτάσματος φυσικού αερίου ΖΟΡ στα όρια των ΑΟΖ της Κύπρου και της Αιγύπτου αλλά ταυτόχρονα και ενός γιγαντιαίου στόχου κοιτάσματος τύπου ΖΟΡ εξ ολοκλήρου μέσα στo θαλάσσιο οικόπεδο 11 της κυπριακής ΑΟΖ. 

Σημαντικότερο όμως και από την ανακάλυψη του ΖΟΡ είναι η αλλαγή του ερευνητικού παιγνίου στην μείζονα περιοχή Κύπρου-Ελλάδας. Το νέο αυτό ενεργειακό παίγνιο δεν αναφέρεται πλέον μόνο σε ψαμμιτικά κοιτάσματα πυρολιτικού φυσικού αερίου, αλλά και σε καρστικά ασβεστολιθικά κοιτάσματα βιογενούς φυσικού αερίου. 

Σε προηγούμενες παρουσιάσεις μας σε διεθνή Συνέδρια αλλά και δημοσιεύσεις μας είχαμε αναφέρει ότι οι καρστικοί στόχοι κοιτασμάτων φυσικού αερίου δημιουργήθηκαν την εποχή του Μειόκαινου ευρισκόμενοι παλαιογεωγραφικά σε ακτές παλαιο-λιμνοθαλασσών (βλ. Εικ.1)

Από μία πρώτη εκ μέρους μας ανάλυση πρόσφατης μελέτης γεωφυσικών στοιχείων της Εταιρείας Γεωφυσικών Σεισμικών καταγραφών Spectrum που πραγματοποιήθηκαν γύρω από τον Ερατοσθένη είναι φανερό ότι ο νέος κυπριακός στόχος δεν είναι ο μοναδικός, ούτε μοναχικός.

Εκτός από τον πρόσφατο στόχο τύπου ΖΟΡ που καταγράφηκε στο θαλάσσιο οικόπεδο 11 δίπλα στο αιγυπτιακό κοίτασμα ΖΟΡ, οι καταγραφές της εταιρείας Spectrum δείχνουν επί πλέον παρουσία 4 επιπλέον στόχων γιγαντιαίων κοιτασμάτων (βλ. Εικ.2) στο νότιο μέρος του Ερατοσθένη.

Να προσθέσουμε επίσης ότι πηγή των κοιτασμάτων ΖΟΡ δεν είναι ο Ερατοσθένης, όπως λέχτηκε βιαστικά από μερικούς μη ειδικούς του τομέα, αλλά όλες οι παλαιολίμνες που υπήρξαν γύρω από τον Ερατοσθένη αλλά και ευρύτερα.

Λαμβάνοντας υπ' όψη τα παραπάνω και με βάση το νέο ερευνητικό παίγνιο στόχευσης γιγαντιαίων καρστικών ασβεστολίθων στην Ανατολική Μεσόγειο συμπληρώσαμε τον χάρτη των αναμενομένων αποθεμάτων Φυσικού Αερίου στην Ανατολική Μεσόγειο (βλ. Εικ. 3).

Με βάση τα νέα ερευνητικά δεδομένα οι θαλάσσιες περιοχές της Νότιας Κρήτης θα μπορούσαν να περιέχουν τουλάχιστον 100 Τρις κυβικά πόδια φυσικού αερίου. Είναι φανερό ότι οι έρευνες νέων κοιτασμάτων τόσο στην Κύπρο όσο και στην Ελλάδα αρχίζουν μόλις τώρα και θα διαρκέσουν για 30 με 40 χρόνια. Άρα αυτοί που αναφέρουν ότι δεν υπάρχει μέλλον επειδή οι τιμές είναι σήμερα χαμηλές απλά είναι αιθεροβάμονες.

Ν. Λυγερός, Η πενταμερής δεν είναι τρόπος επίλυσης του Κυπριακού

πηγή: http://www.lygeros.org/articles?n=22598&l=gr

Όσο κι αν προσπαθούν να παρουσιάσουν την πενταμερή με θετικό τρόπο, δεν μπορεί να είναι ένας τρόπος επίλυσης του Κυπριακού αφού, επί της ουσίας, δίνει τη δυνατότητα στα κατεχόμενα να παίξουν ένα κρατικό ρόλο ενώ πρόκειται, μέσω των ψηφισμάτων του ΟΗΕ, για ψευδοκράτος που δεν έχει καμία υπόσταση. Οι εντυπώσεις καλής θέλησης δεν είναι παρά μόνο ένας συμβιβασμός που εξυπηρετεί αποκλειστικά τις θέσεις τις τουρκικές και τίποτα άλλο. Έχει όμως ενδιαφέρον ότι υπάρχει μία ανεξήγητη βιασύνη από όλες τις πλευρές, ενώ βλέπουμε όλοι ότι σε διεθνές επίπεδο λόγω της ανάμειξης με την τρομοκρατική οργάνωση Daesh και της αντιπαράθεσης με την Ρωσία, η θέση της Τουρκίας δεν εξελίσσεται θετικά. Επίσης σε συνδυασμό με την ανάφλεξη του κουρδικού ζητήματος, είναι κατανοητό ότι η Τουρκία θα επιθυμούσε να κλείσει το μέτωπο του Κυπριακού όσο πιο γρήγορα γίνεται για να μην έχει κι αυτή τη φθορά των δυνάμεών της, οι οποίες είναι άχρηστες επί της ουσίας, αλλά είναι δεσμευμένες στο νησί λόγω γοήτρου. Στην πραγματικότητα κανείς δεν μας αναγκάζει να είμαστε βιαστικοί, και το καλύτερο που έχουμε να κάνουμε είναι να αξιοποιήσουμε δυναμικά το θέμα της ΑΟΖ, με τρίτο γύρο αδειοδότησης, με νέες συμφωνίες, με νέα συμβόλαια, με την υλοποίησης της τριμερούς, με την επανενεργοποίηση του Βασιλικού αντί να σπαταλάμε χρόνο σε ψεύτικες διαβουλεύσεις που δεν έχουν καμία χρησιμότητα για την Κύπρο μας. Με την κυπριακή ΑΟΖ έχουμε τεράστιες δυνατότητες λόγω των πρωτοβουλιών μας και αυτές πρέπει να τις ενισχύσουμε σε πρακτικό επίπεδο, για να καταλάβει και ο λαός μας ποια είναι η πορεία μας αφού ξέρουμε ότι ενισχύουμε με αυτόν τον τρόπο την γεωπολιτική μας θέση.

Ν.Λυγερός, Διαπραγματεύσεις και εισβολή

πηγή: ιστοσελίδα Νίκου Λυγερού

Tην ώρα που όλοι μιλούν για θετικές εξελίξεις στις διαπραγματεύσεις για την επίλυση του κυπριακού προβλήματος, δεν πρέπει να ξεχνούμε και τον ρόλο της Τουρκίας στην εισβολή. Κι αν κάποιοι προσπαθούν να γελάσουν τον εαυτό τους θεωρώντας ότι είναι μια λεπτομέρεια, είναι ο ίδιος ο Πρόεδρος της Τουρκίας που έρχεται να το υπενθυμίσει με τη διακριτικότητα που τον χαρακτηρίζει, αφού θα είναι παρών και στη στρατιωτική παρέλαση για την επέτειο της εισβολής που οδήγησε στην κατοχή που διαρκεί εδώ και δεκαετίες. Άρα το ερώτημα είναι, τι νόημα μπορούν να έχουν οι εξελίξεις ακόμα και θετικές, αν η Τουρκία συνεχίζει να έχει απολύτως την ίδια στάση και να νοιώθουν οι Τουρκοκύπριοι ότι δεν μπορούν να εκφραστούν ελεύθερα, αφού παραμένουν υπό τον παράνομο έλεγχό της. Επίσης, η Τουρκία προσπαθεί να περάσει το μήνυμα, πάντα διακριτικά βεβαίως, ότι ενδιαφέρεται για το φυσικό αέριο της Κυπριακής Δημοκρατίας που δεν αναγνωρίζει. Επιπλέον όταν η Κύπρος είχε την Προεδρία της Ευρωπαϊκής Ένωσης, η Τουρκία είχε παγώσει τις σχέσεις της. Πρέπει λοιπόν να γίνει κατανοητό σε όλους ότι όσο οι διαπραγματεύσεις παραμένουν σε κοινοτικό επίπεδο χωρίς να δοθεί έμφαση στην Ευρωπαϊκή Ένωση, στην Ευρωζώνη, στο Ευρωπαϊκό κεκτημένο, στην Κυπριακή ΑΟΖ, στην αξιοποίηση των κοιτασμάτων, στην έναρξη των γεωτρήσεων, η Κύπρος θα αποτελεί ένα μικρό κράτος που θα θέλει να ελέγχει η Τουρκία με κάποιο τρόπο. Το κάνει ήδη με τα Κατεχόμενα, αφού η συμφωνία οριοθέτησης ΑΟΖ δεν την έκανε με τη μέση γραμμή αλλά με 2/3 για την Τουρκία. Μόνο με μια Κύπρο, ευρωπαϊκή και αοζική, δηλαδή μετά την εξόρυξη θα δούμε την απελευθέρωση του Ελληνισμού.

http://www.lygeros.org/articles?n=20562&l=gr

Η συνέντευξη του Νίκου Λυγερού στην Λέλα Κεσίδου (ΕΡΤ-3 Μακεδονίας, 19/7/2015)

https://www.youtube.com/watch?v=lNAhB0ryOEw

Η συνέντευξη του Νίκου Λυγερού στον Γ.Σαχίνη (ΚΡΗΤΗ TV, 11-1-2013)

http://www.youtube.com/watch?v=pHLfmQDOwGE

Νίκος Λυγερός, Τα στίγματα της ασχετοσύνης

Ενώ υπάρχουν όχι μόνο σοβαρές ενδείξεις, αλλά δεδομένα ουσιαστικά ότι προχωράμε σταθερά και δυναμικά πάνω στο θέμα της ελληνικής ΑΟΖ και ειδικά της θέσπισής της, βρίσκουμε ακόμα άτομα που όχι μόνο δεν ξέρουν τίποτα για τις εξελίξεις, αλλά εκτιμούν επιπλέον ότι δεν έχει γίνει κάτι το σημαντικό και προσπαθούν να περάσουν μηνύματα του παρελθόντος που δεν έχουν καμία προοπτική. Επειδή μερικοί θεωρούν ότι δεν πρέπει να πάρουν τα εύσημα άλλοι, επιχειρούν να δείξουν ότι υπάρχει άλλη κινητικότητα. Έτσι ακούμε τώρα και για το θέμα των συντεταγμένων της υφαλοκρηπίδας, δίχως ν' ακούμε ότι είναι θεωρητικά και πρακτικά για την Ελλάδα ταυτόσημες με τις συντεταγμένες της ΑΟΖ. Φαίνεται ότι αυτά τα πρόσωπα όχι μόνο δεν έχουν διαβάσει το Δίκαιο της Θάλασσας, αλλά επιπλέον είναι ανίκανοι να υπολογίσουν τα στίγματα με ακρίβεια, διότι δεν κατέχουν ακόμη τα διαγράμματα Voronoi. Το πιο σημαντικό είναι όμως βέβαια ότι έχουν ξεχάσει απολύτως ότι δεν μπορείς να δώσεις επίσημα στίγματα, αν δεν υπάρχει συμφωνία οριοθέτησης. Η μόνη εξαίρεση που προβλέπεται αφορά κράτη που βρίσκονται σε μια απόσταση μεγαλύτερη από τα 400 ΝΜ, για να μην υπάρχει επικάλυψη των σχετικών ζωνών. Για την Ελλάδα όμως αυτή η εξαίρεση δεν ισχύει, αφού κανένα από τα επόμενα κράτη Αλβανία, Ιταλία, Λιβύη, Αίγυπτος, Κύπρος και Τουρκία δεν πληροί αυτήν την ιδιότητα. Κατά συνέπεια, οι συντεταγμένες δεν μπορούν να δοθούν δίχως τις απαιτούμενες συμφωνίες όποιο και να είναι το θέμα δηλαδή να αφορά την υφαλοκρηπίδα ή την ΑΟΖ. Έχουμε να κάνουμε λοιπόν πάλι με μια τεχνητή ασχετοσύνη που δεν αφορά την πατρίδα μας. Τόσα χρόνια ο Θεόδωρος Καρυώτης προσπαθεί να ενημερώσει τους πάντες για το θέμα της ελληνικής ΑΟΖ και αντιλαμβανόμαστε ότι ακόμα και σήμερα υπάρχουν άτομα που δεν έχουν καταλάβει τίποτα από τα μαθήματά του λες και δεν έχει κανένα ρόλο πάνω σε αυτό το εθνικό θέμα. Και δεν νομίζουμε ότι μπορεί κανείς να τον κατηγορήσει για τις διδακτικές του ικανότητες. Συνεπώς θεωρούμε ότι μερικοί δεν θέλουν ν' ακούσουν τίποτα το ουσιαστικό περί ΑΟΖ και δεν επιτρέπουν στον εαυτό τους να εξελιχθούν. Απλώς τώρα πρέπει να καταλάβουν ότι, θέλουν δεν θέλουν, η ελληνική ΑΟΖ γίνεται ανεξαρτήτως από το ρόλο τους. Θα ήταν λοιπόν καλό να ενημερωθούν επιτέλους και να προχωρήσουμε δυναμικά όλοι μας προς αυτήν την κατεύθυνση, δίχως να καθυστερούμε άλλο, γιατί κάθε άσχετος με το θέμα θέλει να πει και τα δικά του. Η Ελλάδα έχει ανάγκη την ΑΟΖ της κι αποτελεί ένα έγκλημα η όποια καθυστέρηση διότι η ιστορία δεν περιμένει και οι εξελίξεις υπάρχουν ήδη. Κι όταν θα είναι ξεκάθαρο για όλους το τι βρίσκεται τουλάχιστον σ' ένα μέρος της ελληνικής ΑΟΖ λόγω των σεισμικών ερευνών της νορβηγικής εταιρείας PGS, θα μπορέσουμε να μιλάμε για συγκεκριμένα πράγματα δίχως να χάνουμε χρόνο με τάσεις ηττοπάθειας, κατάθλιψης ή ραγιαδισμού. Θα έχουμε τα δεδομένα που θα δείχνουν ακριβώς ποια θα πρέπει να είναι η πορεία μας σε αυτό το σπουδαίο θέμα, κι ελπίζουμε ότι θα σταματήσουν οι φωνές της ασχετοσύνης, για να περάσουμε στα επόμενα στάδια που είναι τόσο σημαντικά για την πατρίδα μας. Πέρασε η ώρα της παραδοσιακής καθυστέρησης τώρα ακολουθούμε αυτά που προωθούν ο Σόλωνας Κασσίνης, ο Ηλίας Κονοφάγος κι ο Αντώνης Φώσκολος.

http://www.lygeros.org/articles.php?n=11057&l=gr

Ν. Λυγερός, Η αξιοποίηση του φυσικού πλούτου

[πηγή: ιστότοπος Νίκου Λυγερού] 

Χάρτης από εδώ.

Η αξιοποίηση του φυσικού πλούτου δεν πρέπει να γίνεται ποτέ εις βάρος του πληθυσμού και του περιβάλλοντος, αλλιώς δεν έχει καμία διαχρονική αξία και κατά συνέπεια είναι μια πολυπλοκότερη μορφή εγκλήματος κατά της Ανθρωπότητας. Και καμιά οικονομική κατάσταση δεν μπορεί να δικαιολογήσει αυτήν την πράξη. Όταν επιπλέον συμβαδίζει με την επιπολαιότητα και την αλαζονεία, τότε πρέπει να πάψει όσο πιο γρήγορα γίνεται, γιατί η καταστροφή μπορεί να είναι εκθετική. Επίσης δεν μπορούμε να μετατρέψουμε σε χρυσωρυχεία μια χρυσόσκονη που υπάρχει παντού, επειδή το επιτρέπει τεχνητά το χρηματιστήριο. Διότι ακριβώς με τον ίδιο τρόπο που το επέτρεψε μπορεί και να πάψει να το επιτρέπει, ενώ τα έργα και οι υποδομές θα υπάρχουν. Πρέπει να είμαστε πολύ προσεχτικοί με το εύκολο χρήμα που έχει μη αναστρέψιμες επιπτώσεις πάνω στη γη μας, γιατί αυτή, θέλουμε δεν θέλουμε, είναι μοναδική και δεν μπορούμε να την αντικαταστήσουμε. Επιπλέον το να ακούμε για Ειδικές Οικονομικές Ζώνες με τεχνητά ορυχεία και λαθρομετανάστες είναι ένας συνδυασμός πάρα πολύ ύπουλος, ειδικά τώρα που είμαστε στην τελική φάση της θέσπισης της ελληνικής ΑΟΖ. Διότι όλα τα κέρδη που προσφέρουν όλες αυτές οι τεχνητές λύσεις είναι απειροελάχιστα σε σχέση με τις δυνατότητες που έχει η ελληνική ΑΟΖ. Άρα είναι απλώς απαράδεκτο να επενδύουμε σε λύσεις που καταστρέφουν το εργατικό δυναμικό και το περιβάλλον την ώρα που οι στρατηγικές επενδύσεις βρίσκονται στην ελληνική ΑΟΖ ακριβώς με τον ίδιο τρόπο που βλέπουμε στην κυπριακή ΑΟΖ με το μοντέλο το νορβηγικό. Πρέπει λοιπόν να κοιτάξουμε πιο σοβαρά και σίγουρα πιο ορθολογικά τα πράγματα, για να μην καταστρέψουμε κατά λάθος περιοχές σαν την Θράκη, την Ανατολική Μακεδονία ή ακόμα και την Πελοπόννησο, ειδικά τώρα που όλος ο ελληνικός λαός έχει καταλάβει την αξία και το βάθος της ελληνικής ΑΟΖ, διότι το πολιτικό κόστος θα είναι άμεσο και χωρίς καμία διόρθωση. Η Ελλάδα μας άντεξε τόσους κατακτητές και είναι ακόμα εδώ όμορφη και άθικτη, δεν είναι σε μας που ανήκει ο ρόλος να την καταστρέψουμε με τις ίδιες τις πράξεις μας την ώρα που αρχίζουμε το μεγάλο άνοιγμα. Διότι ο ορυκτός μας πλούτος είναι πάνω από όλα το φυσικό αέριο.

 http://www.lygeros.org/articles.php?n=10928&l=gr

Η ραδιοφωνική συνέντευξη του Ν.Λυγερού στον Γ.Σαχίνη (6-12- 2012)

 http://www.youtube.com/watch?v=mWtJGthortE

Η. Κονοφάγος, Ν. Λυγερός, Α. Φώσκολος: Γελοιότητες και Απαιτήσεις

[πηγή: ιστότοπος Ν.Λυγερού]

Έχουν μεγάλο ενδιαφέρον αυτοί που έσπευσαν να ασκήσουν κριτική ενάντια στην Τουρκία, εφόσον δεν πέτυχε τη γελοία προσπάθεια να παραχωρήσει οικόπεδα που δεν της ανήκουν. Βέβαια θα θέλαμε πολύ να δούμε την αντίδρασή τους, αν οι μεγάλες εταιρείες είχαν αποδεχθεί την παράνομη πρόταση. Οι περισσότεροι δεν θα είχαν πει τίποτα και θα μας είχαν εξηγήσει μάλιστα ότι οι μεγάλες εταιρείες δεν ασχολούνται με εθνικά θέματα και λειτούργησαν ορθολογικά, αφού το μόνο που τους απασχολεί είναι το κέρδος κι η οικονομία. Τώρα βέβαια δεν θα φωνάξουν, όπως πάντα, ότι η οικονομία είναι πάνω από όλα αφού θα είχαν ένα ωραίο και χειροπιαστό αντιπαράδειγμα, αν το είχαν καταλάβει. Στην πραγματικότητα, βλέπουμε και πάλι ότι η Τουρκία αποδεικνύει ότι το γελοίο δεν σκοτώνει. Καλά κάνει και προσπαθεί, αφού το παίγνιο είναι χαμένο από χέρι γι' αυτήν κατά συνέπεια η παραμικρή λανθασμένη κίνηση από τους άλλους παίκτες, θα αποτελούσε ένα κέρδος γι' αυτήν. Το θέμα όμως δεν είναι αυτό. Το θέμα είναι ποια είναι η στρατηγική της Ελλάδας και της Κύπρου όσον αφορά στην έννοια της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης. Κι η σκέψη δεν αγγίζει μόνο την θέσπιση, αλλά και την οριοθέτηση. Διότι το πιο σημαντικό δεν είναι να εξετάζουμε τις λανθασμένες κινήσεις της Τουρκίας, αλλά τις απαραίτητες και ορθολογικές κινήσεις που πρέπει να κάνουν η Ελλάδα και η Κύπρος. Σε γενικές γραμμές η Κύπρος έχει κάνει όλες τις απαιτούμενες κινήσεις, αφού έχει θεσπίσει την ΑΟΖ της από το 2004 κι έχει πετύχει τρεις συμφωνίες με την Αίγυπτο, το Λίβανο και το Ισραήλ. Το μόνο που της λείπει ουσιαστικά είναι μια συμφωνία με την Ελλάδα, πράγμα το οποίο εμπλέκει και την Ελλάδα βέβαια. Από την πλευρά της Ελλάδας δεν έχει γίνει τίποτα το θεσμικό, αφού δεν έχουμε θεσπίσει την ΑΟΖ και δεν έχουμε υπογράψει καμιά συμφωνία οριοθέτησης. Διότι ο νόμος 2289/1995 που τροποποιήθηκε από το νόμο 4001/2011 δεν δίνει κανένα αναγνωρισμένο δικαίωμα σε διεθνές επίπεδο. Είναι ένας νόμος εθνικός και μόνο, ο οποίος θα χρειαστεί άλλες τροποποιήσεις, όταν θα γίνει η θέσπιση κι οι πρώτες οριοθετήσεις, διότι δεν είναι πλήρης. Σε κάθε περίπτωση, τα πρόσφατα γεγονότα που αφορούν στην Τουρκία και τις μεγάλες εταιρείες δείχνουν ξεκάθαρα ποιο είναι το πρέπον για την Ελλάδα και την Κύπρο. Πρέπει λοιπόν να πάψουμε να κοροϊδεύουμε και να κοιτάζουμε μόνο τις γελοιότητες και να ασχοληθούμε με την ίδια μας τη στρατηγική. Τα οικόπεδά μας είναι ο πλούτος. Όμως δεν υπάρχουν οικόπεδα δίχως οριοθέτηση. Και οι οριοθετήσεις μας πρέπει να υποστηρίζονται από την θέσπιση. Αυτό είναι λοιπόν το πρώτο βήμα. Τώρα είμαστε έτοιμοι, ας το κάνουμε λοιπόν όσο πιο σύντομα γίνεται, για να προετοιμάσουμε το μέλλον της πατρίδας μας.

http://www.lygeros.org/articles.php?n=10270&l=gr

Ν. Λυγερός, ΑΟΖ ή ραγιαδισμός

[πηγή: ιστοσελίδα Ν.Λυγερού]

φωτό από εδώ

Δεν αρκεί που παλεύουμε όλοι μας για να αναδείξουμε το θέμα της ελληνικής Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης και να αποκτήσει επιτέλους η πατρίδα μας το δικαίωμα που της ανήκει, αλλά πρέπει επιπλέον να διαχειριστούμε και τον ραγιαδισμό. Δεν φτάνει που τόσα χρόνια θα έπρεπε να είχαμε ΑΟΖ και λόγω της απραξίας, της ανικανότητας και της αδράνειας, ο ελληνικός λαός περιμένει, αλλά θέλουν και να απολογηθούν με τεχνητά προσχήματα. Δεν αρκεί που δεν έχουν διαβάσει το Δίκαιο της Θάλασσας, αλλά προσπαθούν να τρομάξουν τους μη ειδικούς με αυθαιρεσίες. Η Κύπρος έχει θεσπίσει την ΑΟΖ από το 2004 χωρίς να προκαλέσει καμιά αντίδραση και στην πατρίδα μας έχουμε ακόμα ραγιάδες που φοβούνται ακόμα και τη σκιά τους. Η ανακήρυξη της ΑΟΖ γίνεται πάντα μονομερώς και δεν προβλέπεται άλλος τρόπος. Θα το λέμε και θα το ξαναλέμε για να το μάθουν όλοι, έτσι ώστε να μην υπάρχει η δικαιολογία της ασχετοσύνης. Αυτοί που θα είναι εναντίον της ΑΟΖ δεν θα είναι πια οι άσχετοι, αλλά όντως οι αντίπαλοί της και βέβαια οι αντίπαλοι της πατρίδας μας. Ο λαός μας δεν έχει ανάγκη ν’ ακούει κότες να φωνάζουν για τους κινδύνους, τις έχει βαρεθεί και βλέπει τα αποτελέσματα της δράσης τους. Πόσο πιο κάτω πρέπει να φτάσει το κράτος μας οικονομικά, για να αποδεχθούν τα λάθη τους. Δεν έχουν καν ανάγκη από εχθρό για να συμπεριφερθούν όπως κάνουν. Μας έχουν αγανακτήσει με το στρατηγικό βάθος ενός εκπροσώπου τύπου. Μας εξηγούν για την αξία ενός νέου δόγματος που υπάρχει εδώ και αιώνες. Μας δημιουργούν την αίσθηση ότι η ΑΟΖ είναι ένα κομματικό παίγνιο, ενώ η ουσία είναι ότι η ΑΟΖ είναι ένα εθνικό θέμα που κανείς δεν έχει το δικαίωμα να το καπηλευτεί. Η οικονομική κατάσταση στη Ελλάδα δεν μας προσφέρει την πολυτέλεια να πεταλώνουμε άλλο τα τζιτζίκια. Αν θέλουμε οι ραγιάδες μας να έχουν αυτές τις συζητήσεις και μετά την θέσπιση για να ασχολούνται με κάτι, δεν θα μας πειράξει, αλλιώς ας διαβάσουν επιτέλους το Δίκαιο της Θάλασσας. Διότι η θέσπιση της ελληνικής ΑΟΖ θα γίνει, θέλουν δεν θέλουν, κι εκτός αν τους ενοχλεί να ζουν σε μια χώρα με ΑΟΖ, η ΑΟΖ θα γίνει και γι' αυτούς, αλλά και για τους προδότες μας, δεν έχουμε θέμα με αυτό. Σημασία έχει μόνο να ξεφύγουμε από την γενιά της κρίσης, της κατάθλιψης και της ηττοπάθειας και να γίνουμε η γενιά της ΑΟΖ. Η γενιά που κατάφερε ν' αφήσει κάτι ουσιαστικό για το μέλλον των παιδιών. Διότι αυτό είναι το πρέπον. Να σταματήσουμε το μοιρολόι και ν' αναρωτιόμαστε συνεχώς «πώς καταντήσαμε Λοχία». Και ν' αλλάξουμε επιτέλους νοοτροπία, διότι θέλουμε δεν θέλουμε, «είναι πολλά τα λεφτά Άρη»! Μετά θα έχουν μισθό και οι ραγιάδες μας.

 http://lygeros.org/articles?n=9747&l=gr

Ν. Λυγερός, Περί Νόμου του 2012 για την Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη

[πηγή: ιστότοπος Νίκου Λυγερού]

Ο Νόμος του 2012 για την ελληνική Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη θα πρέπει να συμπεριλαμβάνει ότι το εξωτερικό της όριο δεν εκτείνεται πέραν των 200 ναυτικών μιλίων – 1ΝΜ= 1852m – από τις γραμμές βάσης από τις οποίες μετράται το εύρος της αιγιαλίτιδας ζώνης. Αυτό, βέβαια, ως θεμελιακή αρχή. Στην συνέχεια είναι σημαντικό να εξετάσουμε το θέμα της επικάλυψης, αφού για την Ελλάδα θα έχουμε όντως 6 περιπτώσεις. Σε αυτό το πλαίσιο, λοιπόν, ο Νόμος πρέπει να εμπεριέχει την εξής διευκρίνιση. Σε περιπτώσεις όπου μέρος της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης επικαλύπτεται από μέρος της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης οποιουδήποτε άλλου κράτους με ακτές που κείτονται απέναντι από αυτές της ελληνικής Δημοκρατίας, η χάραξη μεταξύ της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης της ελληνικής Δημοκρατίας και της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης του άλλου κράτους θα λάβει χώρα με συμφωνία μεταξύ των άμεσα ενδιαφερομένων κρατών. Σε αυτό το πεδίο, ακολουθούμε επί του πρακτέου τις συμφωνίες της Κύπρου με την Αίγυπτο το 2003, με το Λίβανο το 2007 και το Ισραήλ το 2010. Και σε περίπτωση έλλειψης κάποιας συμφωνίας, η χάραξη αυτής της ζώνης δεν θα εκτείνεται πέραν της μέσης γραμμής ή της γραμμής ίσης απόστασης ή της μεθόδου των μεγίστων κύκλων- όλες αυτές ταυτίζονται στην πράξη όπως το δείχνουν τα διαγράμματα Voronoi και η τριγωνοποίηση Delaunay- η οποία μετράται από τις αντίστοιχες γραμμές βάσης από τις οποίες μετράται το εύρος της αιγιαλίτιδας. Αντιλαμβανόμαστε βέβαια ότι αυτός ο Νόμος δεν θα εμπεριέχει στοιχεία οριοθέτησης, αφού η διαδικασία που προβλέπεται από το Δίκαιο της Θάλασσας του 1982, που έχουμε κυρώσει το 1995, είναι μονομερής, ενώ οι οριοθετήσεις γίνονται σε διμερείς σχέσεις. Έτσι, ο Νόμος μας θα διευκρινίζει, όπως είναι το πρέπον, ότι τα ακριβή όρια της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης οποτεδήποτε προσδιορίζονται, θα καθίστανται δημόσια με ανακοίνωση του υπουργείου Εξωτερικών που θα δημοσιεύεται στην επίσημη εφημερίδα της Κυβέρνησης, καθώς αυτά τα όρια θα διαμορφώνονται ανάλογα με τις συγκεκριμένες περιοχές και τις πιθανές συμφωνίες οριοθέτησης που υπογράφονται σύμφωνα με τις διατάξεις στις οποίες αναφερθήκαμε προηγουμένως. Θα πρέπει, επίσης, να περιγράφει τα κυριαρχικά μας δικαιώματα για σκοπούς έρευνας και εκμετάλλευσης, συντήρησης και διαχείρισης των φυσικών πόρων είτε ζώντων είτε μη ζώντων, στα ύδατα που υπέρκεινται του βυθού της θάλασσας στον βυθό της θάλασσας και το υπέδαφος του, και ως προς άλλες δραστηριότητες για την οικονομική εκμετάλλευση και έρευνα της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης, όπως για την παραγωγή ενέργειας από τα ύδατα, τα ρεύματα και τον άνεμο. Αυτές οι διευκρινίσεις είναι βασικές και θα πρέπει στη συνέχεια να εξετάζονται με λεπτομέρεια από το Νόμο, έτσι ώστε η ερμηνεία του να είναι μοναδική και να φανεί σε όλα τα κράτη και όχι μόνο στους δικούς μας ότι ακολουθεί πιστά και νομικά το Δίκαιο της Θάλασσας.

Ν. Λυγερός, Οικονομικές πιέσεις και ΑΟΖ

[πηγή: ιστοσελίδα Ν.Λυγερού] 

Οι εκλογές έγιναν κι όμως οι αγορές δεν έχουν αλλάξει και οι οικονομικές πιέσεις παραμένουν, διότι θεωρούν ότι δεν υπάρχουν ακόμα ουσιαστικά μηνύματα αλλαγής. Αυτό είναι ορθολογικό, αφού δεν υπάρχει κυβέρνηση. Επιπλέον, πιέζουν και πάνω σε αυτήν τη δομή για να εξετάσουν τις αντοχές της. Αν αναλύσουμε τα γεγονότα μέσω της θεωρίας παιγνίων έχουμε μια μορφή, σε πολιτικό, ισορροπίας Nash. Έχουμε όντως ένα παίγνιο μη μηδενικού αθροίσματος δίχως συνεργασία. Κάθε κόμμα έχει επί του πρακτέου τη θέση που υπολόγιζε, δίχως να μπορεί να επιλέξει άλλη στρατηγική, δίχως να προκαλέσει μεγαλύτερο κόστος. Το πρώτο ήθελε την πρωτιά, το δεύτερο ήθελε να είναι αμέσως μετά την πρωτιά, το τρίτο έσωσε την τρίτη θέση και το τέταρτο έχει μια θέση, όπου μπορεί να παίξει ένα ρόλο διπλό και το ίδιο με το πέμπτο. Σε δεύτερο επίπεδο ανάλυσης, εννοούμε εσωκομματικά, οι θέσεις είναι πιο εύθραυστες για όλους, λόγω της ρευστότητας της γενικής κατάστασης που επιτρέπει περισσότερες κινήσεις και ειδικά στις αποκλίσεις. Αυτό που έχει σημασία είναι η αναγκαιότητα αλλαγής φάσης, όχι μόνο σε τακτικό επίπεδο, όπως γίνεται συνήθως, αλλά σε στρατηγικό επίπεδο. Με άλλα λόγια, για να υπάρξει κυβέρνηση πρέπει να έχουμε μια ισορροπία Pareto λόγω συνεργασίας. Όμως για να επιτευχθεί αυτός ο στρατηγικός στόχος είναι απαραίτητο να υπάρχει ένα όραμα, το οποίο να είναι αξιόπιστο και όχι τεχνητό. Αυτό το όραμα υπάρχει και είναι η Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη, με το πρώτο της στάδιο τη θέσπισή της. Είναι ένα όραμα αξιόπιστο και το μόνο που μπορεί να δείξει και στους στρατηγικούς επενδυτές ότι η πατρίδα είναι ικανή να κάνει ένα άνοιγμα προς την ανάπτυξη. Επιπλέον, τα πολιτικά κόμματα γνωρίζουν πια το θέμα λόγω των εξηγήσεων που έχουν δοθεί από τους ειδικούς. Υπάρχει, λοιπόν, η πρακτική δυνατότητα να υπάρξει μια αποτελεσματική σύγκλιση, έτσι ώστε να επιτευχθεί όσο πιο γρήγορα γίνεται η θέσπιση της ελληνικής ΑΟΖ. Με αυτόν τον τρόπο, η πληροφόρηση θα αγγίξει βέβαια και τους ευρωπαίους εταίρους, οι οποίοι θα δουν μια κίνηση σταθεροποίησης των ευρωπαϊκών δομών αλλά και τις ξένες εταιρείες, ειδικές στον τομέα της εκμετάλλευσης του φυσικού αερίου και του πετρελαίου. Όσον αφορά στον χρόνο είναι σημαντικό να επισημανθεί ότι και η προεδρία της Κύπρου στην Ευρωπαϊκή Ένωση θα παίξει έναν ενισχυτικό ρόλο.

Ν. Λυγερός, Ο αγώνας του ελληνισμού

[πηγή: ιστοσελίδα Νίκου Λυγερού]

Χάρτης από εδώ

Από την αρχή, ο αγώνας του ελληνισμού σχετίζεται με τη θάλασσα. Ο πολιτισμός μας γεννήθηκε στη θάλασσα κι είμαστε ο λαός της θάλασσας από την Αρχαιότητα. Κανείς δεν μας την έμαθε. Με τη ζωή μας τη μάθαμε και με τη μνήμη μας την κρατήσαμε μέσα στο πνεύμα μας. Η πατρίδα μας είναι γη θάλασσας. Είμαστε φτιαγμένοι από αυτήν την ύλη και μ’ αυτήν την έννοια είμαστε γαλαζοαίματοι. Τα κορμιά μας έδεσαν με τη θάλασσα. Κατά συνέπεια, δεν διεκδικούμε κάτι που δεν μας ανήκει. Εμείς ανήκουμε σε αυτό το απέραντο γαλάζιο. Είναι το παρελθόν και το μέλλον μας, διότι είναι η ζωή μας. Η ναυμαχία της Σαλαμίνας δεν ήταν μόνο συμβολική. Ήταν αναγκαία για να σταματήσει η περσική εκστρατεία στην Ελλάδα. Και η Σαλαμίνα έδωσε το σύνθημα σε όλους τους Έλληνες ότι όχι μόνο μπορούσαν ν’ αντισταθούν στους Πέρσες αλλά και να τους νικήσουν με την κατάλληλη στρατηγική ακόμα και αν η διαφορά, σε ποσότητα, μεταξύ των δύο στρατών, ήταν τεράστια. Το παράδειγμα της Σαλαμίνας έδωσε κουράγιο στους Έλληνες, οι οποίοι κέρδισαν μετά στις Πλαταιές και στη Μυκάλη, αποφασιστικές μάχες εναντίον των Περσών. Μπορεί για μερικούς δικούς μας, και ειδικά για τους ραγιάδες, όλα αυτά να ανήκουν απλώς στην ιστορία και στο παρελθόν δίχως να έχουν καμιά επίπτωση στο παρόν και στο μέλλον. Εμείς όμως πιστεύουμε, επί του πρακτέου, στη διαχρονικότητα του ελληνισμού και αντιλαμβανόμαστε ότι το ίδιο ισχύει και για τη θάλασσά μας στο πέρασμα του χρόνου. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, έχουμε εντάξει όλες τις προσπάθειές μας για το θέμα της θέσπισης της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης. Η ΑΟΖ είναι ένα από τα δικαιώματα που έχουμε λόγω του Δικαίου της Θάλασσας. Είναι λοιπόν καθήκον μας να την αναδείξουμε σε πολιτικό επίπεδο, και στο στρατηγικό πεδίο, για να ενισχύσουμε την πατρίδα μας αυτήν τη δύσκολη περίοδο, αλλά και για να δώσουμε μήνυμα στους ξένους, ότι στην Ελλάδα αλλάζουμε φάση με την ΑΟΖ και είναι δυνατόν πλέον να γίνουμε ένας γεωπολιτικός παίκτης με μεγάλη βαρύτητα.