1,5-Ciklooktadien
1,5-Ciklooktadien | |||
---|---|---|---|
Naziv po klasifikaciji | Ciklookta-1,5-dien[1] | ||
Identifikacija | |||
Abrevijacija | 1,5-COD | ||
CAS registarski broj | 111-78-4 , 1552-12-1 (1Z,5Z)-1,5-diene, 5259-71-2 (1Z,5E)-1,5-diene, 17612-50-9 (1E,5E)-1,5-diene | ||
PubChem[2][3] | 8135, 10937607 (5Z)-5-ene, 82916 (1Z,5Z)-1,5-diene, 5364364 (1Z,5E)-1,5-diene, 5702534 (1E,5E)-1,5-diene | ||
ChemSpider[4] | 7843 , 74815 (1Z,5Z)-1,5-diene , 18520443 (1Z,5E)-1,5-diene , 19971660 (1E,5E)-1,5-diene | ||
EINECS broj | |||
UN broj | 2520 | ||
MeSH | |||
RTECS registarski broj toksičnosti | GX9560000 GX9620000 (1Z,5Z)-1,5-diene | ||
Bajlštajn | 2036542 | ||
3DMet | (1Z,5Z)-1,5-diene.html 1209288 (1Z,5Z)-1,5-diene | ||
Jmol-3D slike | Slika 1 | ||
| |||
| |||
Svojstva | |||
Molekulska formula | C8H12 | ||
Molarna masa | 108.18 g mol−1 | ||
Agregatno stanje | bezbojna tačnost | ||
Gustina | 882 mg cm-3 | ||
Tačka topljenja |
-69 °C, 204 K, -92 °F | ||
Tačka ključanja |
150 °C, 423 K, 302 °F | ||
Napon pare | 910 Pa | ||
Indeks prelamanja (nD) | 1,493 | ||
Termohemija | |||
Standardna entalpija stvaranja jedinjenja ΔfH |
21-27 kJ mol-1 | ||
Std entalpija sagorevanja ΔcH |
-4.890--4.884 MJ mol-1 | ||
Standardna molarna entropija S |
250.0 J K-1 mol-1 | ||
Specifični toplotni kapacitet, C | 198.9 J K-1 mol-1 | ||
Opasnost | |||
EU-klasifikacija | Xn | ||
R-oznake | R10, R36/38, R42/43, R65 | ||
S-oznake | S23, S26, S36/37, S62 | ||
Tačka paljenja | 32-38 °C | ||
Tačka spontanog paljenja | 222 °C | ||
Ukoliko nije drugačije napomenuto, podaci se odnose na standardno stanje (25 °C, 100 kPa) materijala | |||
Infobox references |
1,5-Ciklooktadien (skr. COD) je organsko jedinjenje sa hemijskom formulom C8H12. Ovaj dien je koristan prekurzor drugih organskih jedinjenja i služi kao ligand u organometalnoj hemiji.[5][6]
1,5-Ciklooktadien se može pripremiti dimerizacijom butadiena u prisustvu nikl katalizator. Nusproizvod je vinilcikloheksen. Aproksimativno 10,000 tona je proizvedeno 2005.[7]
COD reaguje sa borom i daje 9-borabiciklo[3.3.1]nonan,[8] koji je poznat kao 9-BBN. Ovaj reagens se koristi u organskoj hemiji u hidroboraciji:
COD dodaje SCl2 (ili slične reagense) i daje 2,6-dihloro-9-thiabiciklo[3.3.1]nonan:[9]
Rezultirajući dihlorid se može dalje modifikovati kao di-azid ili di-cijano derivat u nukleofilnoj supstituciji.
- ↑ „AC1L1QCE - Compound Summary”. PubChem Compound. USA: National Center for Biotechnology Information. 26. 3. 2005.. Identification and Related Records. Pristupljeno 14. 10. 2011.
- ↑ Li Q, Cheng T, Wang Y, Bryant SH (2010). „PubChem as a public resource for drug discovery.”. Drug Discov Today 15 (23-24): 1052-7. DOI:10.1016/j.drudis.2010.10.003. PMID 20970519.
- ↑ Evan E. Bolton, Yanli Wang, Paul A. Thiessen, Stephen H. Bryant (2008). „Chapter 12 PubChem: Integrated Platform of Small Molecules and Biological Activities”. Annual Reports in Computational Chemistry 4: 217-241. DOI:10.1016/S1574-1400(08)00012-1.
- ↑ Hettne KM, Williams AJ, van Mulligen EM, Kleinjans J, Tkachenko V, Kors JA. (2010). „Automatic vs. manual curation of a multi-source chemical dictionary: the impact on text mining”. J Cheminform 2 (1): 3. DOI:10.1186/1758-2946-2-3. PMID 20331846.
- ↑ Buehler, C; Pearson, D.Survey of Organic Syntheses. Wiley-Intersciene, New York. 1970.
- ↑ Shriver, D; Atkins, P.Inorganic Chemistry. W. H. Freeman and Co., New York. 1999.
- ↑ Thomas Schiffer, Georg Oenbrink “Cyclododecatriene, Cyclooctadiene, and 4-Vinylcyclohexene” in Ullmann’s Encyclopedia of Industrial Chemistry, 2005, Wiley-VCH, Weinheim.
- ↑ John A. Soderquist and Alvin Negron (1998), „9-Borabicyclo[3.3.1]nonane Dimer”, Organic Syntheses; Coll. Vol. 9: 95
- ↑ Roger Bishop, „9-Thiabicyclo[3.3.1]nonane-2,6-dione”, Organic Syntheses; Coll. Vol. 9: 692Díaz, David Díaz; Converso, Antonella; Sharpless, K. Barry; Finn, M. G. (2006). „2,6-Dichloro-9-thiabicyclo[3.3.1]nonane: Multigram Display of Azide and Cyanide Components on a Versatile Scaffold”. Molecules 11 (4): 212–218. DOI:10.3390/11040212.