Het is -10, r(i)(a)llen in de AWD

Waarschuwing vooraf, deze blog bevat veel foto's, om bevriezingsverschijnselen te voorkomen moest ik in beweging blijven en met mijn vinger de ontspanknop blijven indrukken. Het gevolg is een grote hoeveelheid vogel foto's, ruim 800, waaruit ik er een 40-tal heb neergezet.

Het is zaterdag 11 februari, vanwege het weer hoef ik niet met mijn dochter naar het voetbal. Ik besluit de ochtend in de AWD door te brengen zodat we morgen met zijn allen een schaatstocht kunnen maken. Het weer is fantastisch, ok, het vriest 10 graden maar de zon schijnt en ik ga in de herkansing voor mijn vorige vogelblog, maar dan met beter licht. In de eerste zon wordt ik al nieuwsgierig bekeken door een Damhert.

Ik hoop in het kanaaltje de vogels van vorige week aan te treffen zodat ik ze met beter licht kan fotograferen. Helaas kom ik er geen één tegen maar wel deze Kuifeend (Aythya fuligula), door de zon blijkt dat zijn kop niet zwart is maar een groene gloed bevat.

Deze Wilde eend (Anas platyrhynchos) is aan het badderen en poetsen, goed is te zien hoe het water van de vettige veren afloopt.

Even de veren uitschudden.

Hier het echtpaar Wilde eend, uniek bij deze eend is de staartkrul.

Damhertjes steken het kanaal over richting Panneland.

De zon komt al wat hoger en geeft heerlijk warme kleuren.

In plaats van over het Eiland van Rolvers ga ik dit keer eens langs het eiland en ik moet zeggen dat het een stuk beter loopt dan door de struiken en rietkragen.

Een voorganger heeft al een route uitgezet, ik hoef alleen maar de voetstappen te volgen. Iets verderop blijkt het spoor abrupt te stoppen bij een donkere ijsplek. Mijn voorganger is in een windwak terecht gekomen, richting de rietkraag zie ik weer sporen dus gelukkig heeft hij het water kunnen verlaten.

Bij de Kippendellen lijkt het voorjaar eraan te komen, in de boom zit deze Koolmees (Parus major) luidruchtig te zingen.

In het riet springt een Pimpelmees (Cyanistes caeruleus) van stengel naar stengel.

Twee Knobbelzwanen (Cygnus olor) drijven slapend in een wak, door de wind worden ze heen en weer gewiegd.

Een kleine open plek in het ijs is voldoende voor een groepje Dodaars (Tachybaptus ruficollus).

De Dodaars is de kleinste duikvogel uit de Futen familie.

Snel nemen ze een duik en verdwijnen onder het ijs om even later ergens weer op te duiken.

Even lekker uitschudden en op voor de volgende duik.

Hier een Brilduiker (Bucephala clangula) stel, het mannetje met groene kop en het bruine vrouwtje.

Het vrouwtje van de Brilduikers met de opvallende bruine kop.

Twee juveniel Brilduikers, de kleur is nog grijs/bruin, de typische gezichtsvlek is al aanwezig.

Lopend richting de vossen komen twee Knobbelzwanen over vliegen.

Uitzicht richting het infiltratie gebied, onder het ijs zwemmen kleine visjes.

Ook de vos is weer aanwezig en loopt voortdurend te bedelen.

Dit blijven lastige vogels om te fotograferen, door het vele zwart vallen de details al snel weg. Uit de familie van de rallen, twee Meerkoeten (Fulica atra)

Aan de overkant van het kanaal scharrelt een juveniel Waterhoen (Gallinula chloropus) langs de oever, ook deze is lid van de rallen familie.

Niet veel verder stapt de Waterral (Rallus aquaticus) rond, zoals uit de naam van deze vogel blijkt behoort deze ook tot de rallen familie.

Dat de vogel weinig opvalt blijkt wel hierboven, de schutkleur maakt hem bijna onzichtbaar.

Door de rode snavel valt de Waterral ook net voldoende op wanneer hij rondstapt. 

Het schijnt dat de roep van de Waterral nogal luid is en doet denken aan een schreeuwend varken.

Nog even poseren in het water....

...en dan vertrekt hij naar de overkant van het kanaal.

Verderop zit een grote groep Wilde zwanen (Cygnus cygnus) bestaande uit ouderparen en jongen.

Zwanen zijn monogaam, een paar blijft hun hele leven bij elkaar.

Kenmerk van de Wilde zwaan is dat het geel van de snavel doorloopt in de zwarte punt. Bij de jongen is de snavel lichter van kleur.

Aangezien het water in het infiltratie gebied is dicht gevroren zitten de zwanen momenteel in drukker gebied en zijn daardoor makkelijker te fotograferen.

In tegenstelling tot de Wilde zwaan is dit een stel Kleine zwanen (Cygnus bewickii), zoals de naam al vermoed zijn deze zwanen kleiner dan de Wilde zwaan.

Behalve het formaat van de zwaan is er een onderscheid in de snavel, bij de Kleine zwaan is het geel van de snavel rond bij de overgang naar het zwart.

Opvallend tussen de eenden zit deze Bergeend (Tadorna tadorna), qua formaat zit deze tussen de eend en de gans.

Nog een eend met een opvallende verschijning, de Wintertaling (Anas crecca)

Opvallend met zijn rode oog is deze mannetjes Tafeleend (Aythya ferina).

In tegenstelling tot het mannetje is het vrouwtje van de Tafeleend een stuk minder opvallend.

Behorend tot de zaagbek familie is dit Nonnetje (Mergellus albellus), hier afgebeeld het mannetje.

Nonnetjes zijn goede duikeenden en meestal zeer actief bezig, hierboven het vrouwtje.

Behalve goede duikers zijn het ook prima visvangers.

Dankzij het zonlicht was ik eindelijk in staat om de Zaagbekken (Mergus merganser) eens behoorlijk in beeld te brengen.

Vaak zijn de Zaagbekken schuwe eenden welke al snel wegvluchten wanneer je in de buurt komt, hier bleef het vrouwtje mooi in beeld om er foto van te kunnen maken.

Ook het mannetje maakte geen aanstalten om te vluchten en gaf daarom mooi de gelegenheid er een aantal foto's van te maken.

Meestal probeer ik de blogs qua lengte niet al te lang te maken, ik had echter geen zin om de sessie in meerdere delen op te breken. Met deze reportage wordt denk ik ook de winterperiode afgesloten waardoor het maken van zoveel verschillende vogel foto's op één dag voorlopig niet meer voorkomt.
Had ik vorige week met mijn elf vogel tocht al een aardige diversiteit geschoten, blijkt dat met deze serie er toch best wel een rijk gevarieerde avifauna aanwezig is in de AWD.

Allen nog bedankt voor de reacties op de vorige blog.

Hallo. Daar zijn we weer.

Het was een veel gebruikte kreet van Gert-Jan Dröge in zijn programma Glamourland wanneer Jan des Bouvrie weer eens in beeld kwam tijdens één of andere gala of voorstelling. Hetzelfde gevoel had ik toen ik gisteren 2 januari weer de AWD bezocht voor de eerste keer dit jaar. Bewust had ik deze dag nog vrij genomen om zodoende de pondjes van de afgelopen feestdagen er, al fotograferend, af te lopen. Het weer was lekker om te struinen en er valt altijd genoeg te zien.

Begonnen bij ingang de Oase loop ik hoopvol langs het kleine kanaal om te kijken of de Waterspreeuw terug is, dit is niet het geval dus dan maar door naar het Eiland van Rolvers via het Nieuw Kanaal waar een aantal Kuifeenden zitten.

Verder zwemmen er Futen...

Een aantal Zaagbekken...

en de altijd aanwezige Meerkoeten.

Bij de Donderhoek zwemt een paartje Zaagbekken...

...waarbij het mannetje duidelijke ambities heeft om dirigent te worden.

Een jonge Knobbelzwaan is druk aan het foerageren.

Bij de Zwanenplas zie ik een behoorlijke groep watervogels.

Door het riet en moeras stappend probeer ik dichterbij te komen, om de vogels niet te storen houd ik toch wat afstand en probeer zo wat foto's te maken. In de plas zitten Krooneenden, Tafeleenden, Kuifeenden en Meerkoeten.

Hierna ga ik door  naar het Klein Zwarteveld om te kijken of de andere overwinteraars dan misschien zijn terug gekeerd.

Eindelijk blijkt er dan toch een paartje Wilde Zwanen te zijn neergestreken, het was mogelijk om een redelijke foto van ze te maken. Meestal zitten de zwanen verderop in het water in het rustige gebied waar je als wandelaar niet mag komen.

Het blijven mooie elegante vogels met hun rechte halzen.

Wanneer je dan toch in de buurt bent loop je toch langs de vossen. Het verdwenen bord, zie Henk Bos, blijkt weer terug te zijn hoewel het er wat gebruikt uitziet inmiddels. 

En kijk, het bord werkt perfect :-(
Mensen blijken het geen eens te lezen en bovendien schijnt dit, volgens hun, niet voor honden- of kattenbrokken te gelden.

Dan maar een foto in het dalende zonlicht van deze toch wel prachtige dieren.

Via het Zwarteveldkanaal loop ik richting uitgang waar in het lage zonlicht de eerste wolkenvelden binnen drijven.

Tot slot nog even in de kijkhut gezeten waar ik echter met ISO 3200 nog een drietal foto's maakte van deze Wintertalingen...

...en de Dodaars. De Dodaars is één van de kleinste futen en heeft een korte hals en een korte snavel.

Meestal verschuilen ze zich bij de dichte oeverbegroeiing,  deze was echter midden op de plas aan het duiken.
Helaas door het late tijdstip moest de ISO omhoog waardoor de foto wat korrelig is geworden.


Het eerste bezoek en de eerste fotodag van het nieuwe jaar zit erop. Op de watervogels en de vossen na heb ik niet veel andere vogels of dieren gezien deze dag. Eens kijken wat er komend weekend op het programma staat.