Oostvaardersplassen, veel van weinig

Afgelopen week zat ik op een migratie project in Lelystad. Als je dan toch in de buurt bent zorg je dat de camera mee is zodat je, wanneer er tijd voor is, even de OVP in kan. Hieronder een impressie van de beelden welke ik kon vastleggen.

Ganzen, in de OVP zijn er daar véél van. Nu met alle jonge ganzen erbij zijn er zelfs héél veel van.



en ondanks het waakzame oog van de moederganzen...




...zie ik aan de overkant van het water een vos met prooi.




flink croppen en je ziet dat het gelukt is om een gans te vangen.
De vos liep nog een behoorlijk eind het veld in, waarschijnlijk op weg naar zijn burcht.



Op weg naar kijkhut 'De Zeearend'

Ondanks het tot nu toe mooie voorjaar blijft het landschap een sombere uitstraling houden.





Ook hier zijn er veel van, konikpaarden. Het nadeel van de OVP is dat veel bezienswaardigheden op grote afstand plaatsvinden en dat helaas maar een klein deel te bezoeken is.

 



Aan de rand van de kudde staat een grote zilverreiger.




hinniken..




...stijgeren, trappen, imponeren blijven de hengsten constant.




Een bruine kiekendief hangt in de lucht...




...speurend naar voedsel op het land.




Verderop loopt alweer een vos door het veld, hoewel er genoeg ganzen staan loopt deze er snel voorbij.



Uit het riet klinkt de korte ratelende zang van de rietgors.

Tot slot, vanuit het infocentrum 'De Oostvaarders' bij Almere is een groepje edelherten te zien.



Nu nog gebroederlijk bij elkaar, de mannetjes met hun al behoorlijke gegroeide geweien.


Een bezoek aan de Oostvaardersplassen is beslist de moeite waard, een nadeel is dat je nooit van te voren weet waar de kuddes zich bevinden. De ene keer zitten ze aan de kant van Almere en een andere keer bij Lelystad. Het gebruik van een flinke telelens is eigenlijk een must omdat de afstand van de kijkpunten tot het wild vaak zeer groot is.



Bezoek aan de Oostvaardersplassen

Na het zien van de reportages van Henk en Greet besloot ik afgelopen zondag ook eens naar de Oostvaardersplassen te rijden. Het eerste punt was het bezoekerscentrum aan de Kitsweg waar vandaan je naar de observatie hut "de Zeearend" loopt, daarna nog even naar "de Grauwe gans" en tot slot vanaf de Oostvaardersdijk het gebied in geweest.

Ooit bedoeld als industrie gebied is dit stukje wilde natuur in de Flevopolder ontstaan. De werkelijke ontwerpers van de Oostvaardersplassen zijn deze grauwe ganzen waarvan er tienduizenden leven in dit moeras gebied.



Door het grazen van de tienduizenden ganzen (ze eten 500 gram planten per stuk gedurende vier weken), is het open landschap ontstaan.



Momenteel zwemmen er dan ook grote hoeveelheden jongen rond.

Op weg naar "de Zeearend" loop je door een on-Nederlands stukje landschap, door de vele omgewaaide bomen is het alsof er een tornado is over getrokken. Tussen de ravage zie je regelmatig edelherten.

Uitzicht vanuit kijkhut "de Zeearend"

inzoomend zie ik bij thuiskomst een vos op de vlakte lopen, weer eens iets anders dan de rugzakvossen van de AWD

Eén van de grote grazers is het heckrund.





Deze grazers zijn in 1983 uitgezet. Het heckrund staat dicht bij zijn stamouder, het oerrund.




Ook typerend voor de OVP, kadavers blijven liggen tot de natuur ze heeft opgeruimd.




Het geeft je wel een mooi beeld op bijvoorbeeld, het gebit van een edelhert.



Een andere grote grazer is het konikpaard, welke in 1984 zijn uitgezet en een afstammeling van het tarpanpaard zijn.

Deze kwam ik apart van de kudde tegen, aan de manier van lopen zag het ernaar uit dat dit veulen niet lang geleden geboren is.



De derde grote grazer is het edelhert welke sinds 1992 in de OVP rondloopt.




De runderen en paarden houden het gras kort, terwijl het edelhert vooral de struiken eet.




Mooi van lelijkheid, het jong van de meerkoet.




Op weg naar kijkhut "De Grote Zilverreiger" zit deze vlinder, het geaderd witje.




De kijkgaten in de kijkhut worden dankbaar gebruikt door deze huiszwaluw.




Onder het dak hebben ze aan de draagbalken hun nesten gebouwd.




In de verte staat aan de rand van de plas een lepelaar, vanwege de afstand heb ik een converter moeten gebruiken wat de kwaliteit helaas niet ten goede komt.

Zwaluwen vliegen af en aan om, door en over de kijkhut.





Kibbelen om niks



Ook wordt er volop gezongen.



Geen idee welke vogel dit is maar zingen kon ie als de beste.



Een bezoek aan de OVP is zeker de moeite waard, ook al is maar een klein deel van dit grote gebied toegankelijk. Rondom het hele gebied zijn 17 observatiepunten waardoor er genoeg valt te zien.

Even de tuin in, vervolg

Na de eerste serie foto's in de tuin is dit het vervolg nu alles aan het uitlopen is.

Had ik vorige keer mijn kievitsbloemen in knop, nu hebben ze inmiddels
gebloeid en zijn ze zelfs alweer uitgebloeid.

En ieder jaar, wanneer de kievitsbloemen zijn uitgebloeid, verschijnt er een rood kevertje.

Dit kevertje, het Leliehaantje Liliocerus lillii is de pest voor
leliekwekers door zijn vraatzucht

Hier heeft hij zich al te goed gedaan aan de zaadknoppen



Na een week of twee verschijnt er dan altijd een tweede kevertje



En zo te zien heb ik er volgend jaar weer een paar kevertjes bij

De krulvaren loopt inmiddels ook weer uit



In de schaduw, onder de Hortensia's, staat een groepje lelietjes-der-dalen te bloeien.




Ook de druif begint weer te groeien, als deze eenmaal groeit is er geen houden
meer aan en groeit meters lang door.




Een rode waterjuffer zit op te warmen in de zon.



Mooi is te zien hoe fijn de vleugels zijn opgebouwd



Even later heeft de waterjuffer een mug te pakken...




... en zit deze stukje voor stukje op te peuzelen.



Tot slot nog een huisdiertje welke onder de bloemenbak
woont en soms even nieuwsgierig te voorschijn komt.