De winter van 2012, 'Holland on the rocks'

Het duurde lang dit jaar voordat er een winter op komst was, na een zacht begin van januari begon het aan het eind van de maand toch serieus te vriezen. Ondanks de strenge vorst wilde het ijs maar niet aandikken door de sterke wind. Begin februari zakte de wind af en 3 februari hadden we dan ook de eerste winterse sneeuwbui.
Hieronder een samenvatting van deze periode met zijn prettige en mooie momenten.

Door de strenge kou was de sneeuw droog en viel er geen sneeuwpop van te maken.
Gooien met de sneeuw geeft ook voldoende pret.

Zaterdag lag er dan toch genoeg sneeuw om van de heuvels te glijden, de buitensporten  waren afgelast en de zon scheen, kortom heerlijk winterweer om buiten door te brengen.

Sneeuwpret.

Spelen met sneeuw, weliswaar geen sneeuwballen maar ook dit is leuk.

Stille getuigen van koude handen.

In deze tijd is het bijvoeren van vogels gewenst, door de sneeuw en vorst valt er weinig te vinden op de grond. Bovendien wordt je tuin nu ook regelmatiger bezocht door allerlei vogels. Tijdens deze periode ben ik ook twee maal in de AWD geweest waar, mede door het weer, genoeg te fotograferen viel. zie Eindelijk winter, tijd voor de elf vogels tocht en Het is -10 r(i)(a)llen in de AWD

De laatste zondag voordat de dooi in zou vallen nog even met zijn vieren een typisch Hollandse activiteit ondernomen, het schaatsen van een toertocht.

Op de plassen bij Ter Aar was een tocht uitgezet compleet met stempelposten en...

...koek en zopie.

De laatste loodjes, helaas geen zon en af en toe van die vervelende scheuren in het ijs maar de tocht is volbracht en de medaille is binnen.

De maandag zat ik voor mijn werk in Lelystad, op de terugweg reed ik over de Oostvaardersdijk om te kijken of er al iets van kruiend ijs viel waar te nemen.

Vrijdag 17 februari was het schitterend weer, de dooi was nu een week gaande. 's Middags vrij genomen en weer naar de Oostvaardersdijk gereden, het ijs was nu iets meer in beweging maar nog niet genoeg naar mijn zin.

Vervolgens door gereden naar Urk waar de hoeveelheid kruiend ijs groter was. Het bleek bovendien een aardig toeristische attractie met dit zonnige weer.

Spelen met de groothoek en de zon.

Oprukkend ijs richting de dijk.

Nog steeds wordt er in konvooi gevaren met twee ijsbrekers voorop.

Na Urk doorgereden naar Hindeloopen, het was nu al wat verder in de middag en de zon ging al zakken.

Ook hier grote bergen met brokken ijs, lopend door het ijs geeft een heerlijk knisperend geluid.

Opvallend is ook de massa ijs welke zich nog op het IJsselmeer bevindt, dit terwijl het toch al enkele dagen dooit met temperaturen van 7 á 8 graden.

Onder gaande zon boven de ijsvlakte, het doet bijna on-Hollands aan.

Brokken ijs, schilfers ijs, plakken ijs alle variaties kom je tegen.

'Holland on the rocks', alleen als ie ijs en ijs koud is. 

Tegenlicht opname door een brok ijs.

Kijkend over het IJsselmeer vanaf een ijsberg, je waant je hier in een totaal andere omgeving.

Ik vond het een heerlijke periode de afgelopen twee weken, eindelijk weer eens kunnen schaatsen op natuurijs en kunnen profiteren van het weinige open water waardoor er een hoop viel te fotograferen. Het kruiend ijs is ook de moeite waard om mee te maken, de kleuren van de lichtbreking en het geluid van het bewegende ijs.

Tot slot een waarschuwing voor (toekomstige) Sony SLT gebruikers. Wanneer je op je camera een Sigma lens monteert welke voor de levering van de Alpha 65/77 is geproduceerd kan deze schade aan je body veroorzaken. Eerst bemerk je geen problemen maar na een aantal foto's toont de camera kuren. Knopjes werken niet meer en de Auto Focus reageert slecht tot helemaal niet, ook niet meer wanneer je een originele Sony lens terug plaatst. Lenzen kan je bij Sigma laten reviseren, zie Sigma. Mijn Sigma lenzen liggen ondertussen bij Sigma en de body is terug naar Sony, wordt vervolgd...

Het is -10, r(i)(a)llen in de AWD

Waarschuwing vooraf, deze blog bevat veel foto's, om bevriezingsverschijnselen te voorkomen moest ik in beweging blijven en met mijn vinger de ontspanknop blijven indrukken. Het gevolg is een grote hoeveelheid vogel foto's, ruim 800, waaruit ik er een 40-tal heb neergezet.

Het is zaterdag 11 februari, vanwege het weer hoef ik niet met mijn dochter naar het voetbal. Ik besluit de ochtend in de AWD door te brengen zodat we morgen met zijn allen een schaatstocht kunnen maken. Het weer is fantastisch, ok, het vriest 10 graden maar de zon schijnt en ik ga in de herkansing voor mijn vorige vogelblog, maar dan met beter licht. In de eerste zon wordt ik al nieuwsgierig bekeken door een Damhert.

Ik hoop in het kanaaltje de vogels van vorige week aan te treffen zodat ik ze met beter licht kan fotograferen. Helaas kom ik er geen één tegen maar wel deze Kuifeend (Aythya fuligula), door de zon blijkt dat zijn kop niet zwart is maar een groene gloed bevat.

Deze Wilde eend (Anas platyrhynchos) is aan het badderen en poetsen, goed is te zien hoe het water van de vettige veren afloopt.

Even de veren uitschudden.

Hier het echtpaar Wilde eend, uniek bij deze eend is de staartkrul.

Damhertjes steken het kanaal over richting Panneland.

De zon komt al wat hoger en geeft heerlijk warme kleuren.

In plaats van over het Eiland van Rolvers ga ik dit keer eens langs het eiland en ik moet zeggen dat het een stuk beter loopt dan door de struiken en rietkragen.

Een voorganger heeft al een route uitgezet, ik hoef alleen maar de voetstappen te volgen. Iets verderop blijkt het spoor abrupt te stoppen bij een donkere ijsplek. Mijn voorganger is in een windwak terecht gekomen, richting de rietkraag zie ik weer sporen dus gelukkig heeft hij het water kunnen verlaten.

Bij de Kippendellen lijkt het voorjaar eraan te komen, in de boom zit deze Koolmees (Parus major) luidruchtig te zingen.

In het riet springt een Pimpelmees (Cyanistes caeruleus) van stengel naar stengel.

Twee Knobbelzwanen (Cygnus olor) drijven slapend in een wak, door de wind worden ze heen en weer gewiegd.

Een kleine open plek in het ijs is voldoende voor een groepje Dodaars (Tachybaptus ruficollus).

De Dodaars is de kleinste duikvogel uit de Futen familie.

Snel nemen ze een duik en verdwijnen onder het ijs om even later ergens weer op te duiken.

Even lekker uitschudden en op voor de volgende duik.

Hier een Brilduiker (Bucephala clangula) stel, het mannetje met groene kop en het bruine vrouwtje.

Het vrouwtje van de Brilduikers met de opvallende bruine kop.

Twee juveniel Brilduikers, de kleur is nog grijs/bruin, de typische gezichtsvlek is al aanwezig.

Lopend richting de vossen komen twee Knobbelzwanen over vliegen.

Uitzicht richting het infiltratie gebied, onder het ijs zwemmen kleine visjes.

Ook de vos is weer aanwezig en loopt voortdurend te bedelen.

Dit blijven lastige vogels om te fotograferen, door het vele zwart vallen de details al snel weg. Uit de familie van de rallen, twee Meerkoeten (Fulica atra)

Aan de overkant van het kanaal scharrelt een juveniel Waterhoen (Gallinula chloropus) langs de oever, ook deze is lid van de rallen familie.

Niet veel verder stapt de Waterral (Rallus aquaticus) rond, zoals uit de naam van deze vogel blijkt behoort deze ook tot de rallen familie.

Dat de vogel weinig opvalt blijkt wel hierboven, de schutkleur maakt hem bijna onzichtbaar.

Door de rode snavel valt de Waterral ook net voldoende op wanneer hij rondstapt. 

Het schijnt dat de roep van de Waterral nogal luid is en doet denken aan een schreeuwend varken.

Nog even poseren in het water....

...en dan vertrekt hij naar de overkant van het kanaal.

Verderop zit een grote groep Wilde zwanen (Cygnus cygnus) bestaande uit ouderparen en jongen.

Zwanen zijn monogaam, een paar blijft hun hele leven bij elkaar.

Kenmerk van de Wilde zwaan is dat het geel van de snavel doorloopt in de zwarte punt. Bij de jongen is de snavel lichter van kleur.

Aangezien het water in het infiltratie gebied is dicht gevroren zitten de zwanen momenteel in drukker gebied en zijn daardoor makkelijker te fotograferen.

In tegenstelling tot de Wilde zwaan is dit een stel Kleine zwanen (Cygnus bewickii), zoals de naam al vermoed zijn deze zwanen kleiner dan de Wilde zwaan.

Behalve het formaat van de zwaan is er een onderscheid in de snavel, bij de Kleine zwaan is het geel van de snavel rond bij de overgang naar het zwart.

Opvallend tussen de eenden zit deze Bergeend (Tadorna tadorna), qua formaat zit deze tussen de eend en de gans.

Nog een eend met een opvallende verschijning, de Wintertaling (Anas crecca)

Opvallend met zijn rode oog is deze mannetjes Tafeleend (Aythya ferina).

In tegenstelling tot het mannetje is het vrouwtje van de Tafeleend een stuk minder opvallend.

Behorend tot de zaagbek familie is dit Nonnetje (Mergellus albellus), hier afgebeeld het mannetje.

Nonnetjes zijn goede duikeenden en meestal zeer actief bezig, hierboven het vrouwtje.

Behalve goede duikers zijn het ook prima visvangers.

Dankzij het zonlicht was ik eindelijk in staat om de Zaagbekken (Mergus merganser) eens behoorlijk in beeld te brengen.

Vaak zijn de Zaagbekken schuwe eenden welke al snel wegvluchten wanneer je in de buurt komt, hier bleef het vrouwtje mooi in beeld om er foto van te kunnen maken.

Ook het mannetje maakte geen aanstalten om te vluchten en gaf daarom mooi de gelegenheid er een aantal foto's van te maken.

Meestal probeer ik de blogs qua lengte niet al te lang te maken, ik had echter geen zin om de sessie in meerdere delen op te breken. Met deze reportage wordt denk ik ook de winterperiode afgesloten waardoor het maken van zoveel verschillende vogel foto's op één dag voorlopig niet meer voorkomt.
Had ik vorige week met mijn elf vogel tocht al een aardige diversiteit geschoten, blijkt dat met deze serie er toch best wel een rijk gevarieerde avifauna aanwezig is in de AWD.

Allen nog bedankt voor de reacties op de vorige blog.