Het is voorjaar, de hormonen vliegen er uit.

Afgelopen vrijdag tijdens de middagpauze even naar 't Weegje geweest.

Dit gebied ligt in het uiterste zuiden van de gemeente Waddinxveen tussen de Rijksweg A-12, de spoorlijn van Gouda naar Den Haag/ Rotterdam, de Gouwe en de Ringvaart van de Zuidplaspolder.

In dit veenweidegebied ligt een oude veenwinplas van circa 80 ha.

Zondag ochtend ben ik even naar de de Groene Jonker, vlak bij de Nieuwkoopse Plassen, geweest.

Beiden dagen was het heerlijk voorjaarsweer en mede door de milde winter schiet de natuur nu uit zijn voegen. Overal zie en hoor je het voorjaar, mooie tijd om er weer eens op uit te gaan dus.

Eerst 't Weegje, opvallend was de hoeveelheid nestelende vogels welke zich in dit veengebied bevinden. Bij de oude wilgen bomen waren diverse activiteiten te bespeuren.

Een koolmees komt met takjes en mos aangevlogen en gebruikt het gat in een wilg als toekomstig nest.

Tussen de gesnoeide wilgentakken scharrelt een klein bruin vogeltje rond met zijn snavel vol mos.

Iets dichterbij blijkt het een winterkoning te zijn en zo te zien heeft hij de wilg, waar ik vlak bij sta, als nestplaats uitgezocht.

Wanneer ik iets verder weg ga staan vliegt hij via een omweg in de wilg en verdwijnt bijna onopvallend tussen het schors.

Het enige wat nog opvalt is het groen tussen zijn snavel en vervolgens verdwijnt hij in de boom.

Even het gat in de gaten houden en even later komt er een kopje naar buiten.

Nu nog even zingen om zijn nest bewoond te krijgen en daarna weer door om het volgende bouwmateriaal op te halen.

Nu ik weet waar het nest wordt gebouwd kan ik een volgende keer nog eens gaan kijken of er een legsel is.

Zondag 30 maart, de zomertijd is begonnen en te voelen aan de temperatuur vindt de natuur het tijd voor de zomer.
Op de dijk langs de Groene Jonker is het al vroeg druk met trimmers en fietsers.

Tussen het oude riet bewegen de rietvogels zich en regelmatig klinkt de roep van rietgors en blauwborst. Ook het hoempen van de roerdomp hoor je uit het riet, zien doe ik hem helaas niet.

Net te laat kom ik bij de plas om de futen te zien baltsen.

Ik krijg hier het gevoel alsof het mannetje afdruipt.

Grauwe ganzen zijn ook volop aanwezig in de plas.

Hier zie je overigens goed hoe ondiep het water in het natuurgebied is.

Terug bij het riet hoor ik het geluid van een vogel welke ik al meerdere jaren op de foto probeer te krijgen.

Ook nu zit hij weer niet vrij in beeld en wordt aan het zicht onttrokken door wiegend riet, één voordeel, hij zit nu eens niet achterstevoren.

Maar mijn geduld wordt beloond en de blauwborst besluit meer naar voren en iets hoger in het riet te gaan zitten.

Zingend wordt de aandacht getrokken van een partner.

Ik heb in ieder geval genoeg tijd om een aantal foto's te maken en ben er bij thuiskomst best wel tevreden mee.

Tot slot nog even twee foto's van de rietgors.

Op advies van Loes en Kees de uitsnede aangepast, het zijn de kleine dingen die het doen.

Deze meewerkende vogel kiest in ieder geval een vrijstaande rietstengel uit om zich in de picture te zetten.


Ik heb er weer een aantal leuke plaatjes bij, het voorjaar is en blijft ieder jaar een mooie periode waarin er veel in de natuur gebeurt. Met het weer van de afgelopen dagen is er dan ook geen reden tot klagen, in ieder geval niet vanuit mijn kant.

Winterkoning kondigt einde koning winter aan.

Eindelijk weer eens tijd om te fotograferen en om een blogje te posten. Zondag 2 maart, het is droog, zonnig en ik heb tijd om er op uit te gaan. Het dichtstbij is de AWD, ik ben benieuwd hoe de natuur ervoor staat, tenslotte hebben we dit jaar totaal geen winter gehad.
Bij ingang Oase is het heerlijk rustig, geen trimmers, waarschijnlijk zijn de goede voornemens alweer verdwenen. Eigenlijk loop ik meer van de buitenlucht te genieten dan dat ik daadwerkelijk opzoek ben naar te fotograferen onderwerpen.

Bij de opkomende zon valt het silhouet van een Buizerd in de boom op, voordat ik mijn camera goed en wel heb ingesteld vliegt deze weg, jammer gemiste kans.

Op het eiland van Rolvers zie ik een opvallende boomstronk. De afgezaagde stam is geheel bedekt met een wit / rode glibberige substantie, het zal wel een schimmel of zwam zijn.

Met de macro erop valt er leuk te spelen met het opvallende licht.

Van dichtbij ziet de smurrie er vleesachtig uit. 

Opvallend zijn ook de vele insecten welke zijn verdwenen in de gelei, de substantie oefent waarschijnlijk een aantrekkingskracht op ze uit.

Bij het Zwarteveld een groepje Damherten, je waant je zowat in Afrika. 

Op weg naar de vossen plek zit een Koolmees op een tak druk te zoeken naar voedsel. 

Uit de holtes en oksels van de boom worden enkele insecten gehaald.

Iets verderop zit een Winterkoninkje in de struik. 

Deze heeft duidelijk het voorjaar in zijn hoofd en zingt daarbij het hoogste lied. 

Het lijkt mij duidelijk, koning winter heeft ons land dit jaar overgeslagen. Na een herfst van vijf maanden gaan we over in het voorjaar, een goede reden om dit fluitend te beginnen.

Het is -10, r(i)(a)llen in de AWD

Waarschuwing vooraf, deze blog bevat veel foto's, om bevriezingsverschijnselen te voorkomen moest ik in beweging blijven en met mijn vinger de ontspanknop blijven indrukken. Het gevolg is een grote hoeveelheid vogel foto's, ruim 800, waaruit ik er een 40-tal heb neergezet.

Het is zaterdag 11 februari, vanwege het weer hoef ik niet met mijn dochter naar het voetbal. Ik besluit de ochtend in de AWD door te brengen zodat we morgen met zijn allen een schaatstocht kunnen maken. Het weer is fantastisch, ok, het vriest 10 graden maar de zon schijnt en ik ga in de herkansing voor mijn vorige vogelblog, maar dan met beter licht. In de eerste zon wordt ik al nieuwsgierig bekeken door een Damhert.

Ik hoop in het kanaaltje de vogels van vorige week aan te treffen zodat ik ze met beter licht kan fotograferen. Helaas kom ik er geen één tegen maar wel deze Kuifeend (Aythya fuligula), door de zon blijkt dat zijn kop niet zwart is maar een groene gloed bevat.

Deze Wilde eend (Anas platyrhynchos) is aan het badderen en poetsen, goed is te zien hoe het water van de vettige veren afloopt.

Even de veren uitschudden.

Hier het echtpaar Wilde eend, uniek bij deze eend is de staartkrul.

Damhertjes steken het kanaal over richting Panneland.

De zon komt al wat hoger en geeft heerlijk warme kleuren.

In plaats van over het Eiland van Rolvers ga ik dit keer eens langs het eiland en ik moet zeggen dat het een stuk beter loopt dan door de struiken en rietkragen.

Een voorganger heeft al een route uitgezet, ik hoef alleen maar de voetstappen te volgen. Iets verderop blijkt het spoor abrupt te stoppen bij een donkere ijsplek. Mijn voorganger is in een windwak terecht gekomen, richting de rietkraag zie ik weer sporen dus gelukkig heeft hij het water kunnen verlaten.

Bij de Kippendellen lijkt het voorjaar eraan te komen, in de boom zit deze Koolmees (Parus major) luidruchtig te zingen.

In het riet springt een Pimpelmees (Cyanistes caeruleus) van stengel naar stengel.

Twee Knobbelzwanen (Cygnus olor) drijven slapend in een wak, door de wind worden ze heen en weer gewiegd.

Een kleine open plek in het ijs is voldoende voor een groepje Dodaars (Tachybaptus ruficollus).

De Dodaars is de kleinste duikvogel uit de Futen familie.

Snel nemen ze een duik en verdwijnen onder het ijs om even later ergens weer op te duiken.

Even lekker uitschudden en op voor de volgende duik.

Hier een Brilduiker (Bucephala clangula) stel, het mannetje met groene kop en het bruine vrouwtje.

Het vrouwtje van de Brilduikers met de opvallende bruine kop.

Twee juveniel Brilduikers, de kleur is nog grijs/bruin, de typische gezichtsvlek is al aanwezig.

Lopend richting de vossen komen twee Knobbelzwanen over vliegen.

Uitzicht richting het infiltratie gebied, onder het ijs zwemmen kleine visjes.

Ook de vos is weer aanwezig en loopt voortdurend te bedelen.

Dit blijven lastige vogels om te fotograferen, door het vele zwart vallen de details al snel weg. Uit de familie van de rallen, twee Meerkoeten (Fulica atra)

Aan de overkant van het kanaal scharrelt een juveniel Waterhoen (Gallinula chloropus) langs de oever, ook deze is lid van de rallen familie.

Niet veel verder stapt de Waterral (Rallus aquaticus) rond, zoals uit de naam van deze vogel blijkt behoort deze ook tot de rallen familie.

Dat de vogel weinig opvalt blijkt wel hierboven, de schutkleur maakt hem bijna onzichtbaar.

Door de rode snavel valt de Waterral ook net voldoende op wanneer hij rondstapt. 

Het schijnt dat de roep van de Waterral nogal luid is en doet denken aan een schreeuwend varken.

Nog even poseren in het water....

...en dan vertrekt hij naar de overkant van het kanaal.

Verderop zit een grote groep Wilde zwanen (Cygnus cygnus) bestaande uit ouderparen en jongen.

Zwanen zijn monogaam, een paar blijft hun hele leven bij elkaar.

Kenmerk van de Wilde zwaan is dat het geel van de snavel doorloopt in de zwarte punt. Bij de jongen is de snavel lichter van kleur.

Aangezien het water in het infiltratie gebied is dicht gevroren zitten de zwanen momenteel in drukker gebied en zijn daardoor makkelijker te fotograferen.

In tegenstelling tot de Wilde zwaan is dit een stel Kleine zwanen (Cygnus bewickii), zoals de naam al vermoed zijn deze zwanen kleiner dan de Wilde zwaan.

Behalve het formaat van de zwaan is er een onderscheid in de snavel, bij de Kleine zwaan is het geel van de snavel rond bij de overgang naar het zwart.

Opvallend tussen de eenden zit deze Bergeend (Tadorna tadorna), qua formaat zit deze tussen de eend en de gans.

Nog een eend met een opvallende verschijning, de Wintertaling (Anas crecca)

Opvallend met zijn rode oog is deze mannetjes Tafeleend (Aythya ferina).

In tegenstelling tot het mannetje is het vrouwtje van de Tafeleend een stuk minder opvallend.

Behorend tot de zaagbek familie is dit Nonnetje (Mergellus albellus), hier afgebeeld het mannetje.

Nonnetjes zijn goede duikeenden en meestal zeer actief bezig, hierboven het vrouwtje.

Behalve goede duikers zijn het ook prima visvangers.

Dankzij het zonlicht was ik eindelijk in staat om de Zaagbekken (Mergus merganser) eens behoorlijk in beeld te brengen.

Vaak zijn de Zaagbekken schuwe eenden welke al snel wegvluchten wanneer je in de buurt komt, hier bleef het vrouwtje mooi in beeld om er foto van te kunnen maken.

Ook het mannetje maakte geen aanstalten om te vluchten en gaf daarom mooi de gelegenheid er een aantal foto's van te maken.

Meestal probeer ik de blogs qua lengte niet al te lang te maken, ik had echter geen zin om de sessie in meerdere delen op te breken. Met deze reportage wordt denk ik ook de winterperiode afgesloten waardoor het maken van zoveel verschillende vogel foto's op één dag voorlopig niet meer voorkomt.
Had ik vorige week met mijn elf vogel tocht al een aardige diversiteit geschoten, blijkt dat met deze serie er toch best wel een rijk gevarieerde avifauna aanwezig is in de AWD.

Allen nog bedankt voor de reacties op de vorige blog.