Ζώντας επί χρόνια στην ευλογημένη γη της Μεσσηνίας, διαπιστώνω ότι σοβαρές «πληγές» που θα χαρακτήριζα θανάσιμες για το γένος των ανθρώπων, λαμβάνουν χώρα γύρω μας, παρόμοιες με εκείνες τις δέκα που έπληξαν την αρχαία Αίγυπτο λόγω της μωρίας και της εγωπάθειας ενός Φαραώ. Ποτάμια πανάρχαια της μεσσηνιακής Στενηκλάρου και της Μακαρίας, όπως ο ηρωϊκός Βαλύρας (σημ. Μαυροζούμενα) και ο περήφανος Πάμισος, υδάτινες δυνάμεις θεοποιημένες στην αρχαιότητα, κατά το παράδειγμα του Νείλου, στοιχεία φυσικού κάλλους, πόροι γεωργικού πλούτου, υδρό-τοποι ειδικής χλωρίδας και πανίδας, ροές πλούσιες σε βρώσιμα ιχθυοειδή, έχουν μολυνθεί ανεπανόρθωτα (;), μεταφέροντας παντοειδή απόβλητα, στην αιώνια πορεία τους προς την Θάλασσα, η οποία τα δέχεται ακούσια, αναμιγμένα μάλιστα με μάζες πλαστικών...............
