Przejdź do zawartości

Mieżany Stare

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Mieżany Stare
Senieji Miežionys
Państwo

 Litwa

Okręg

 wileński

Rejon

solecznicki

Gmina

Dziewieniszki

Populacja (2011)
• liczba ludności


5

Położenie na mapie rejonu solecznickiego
Mapa konturowa rejonu solecznickiego, na dole po prawej znajduje się punkt z opisem „Mieżany Stare”
Położenie na mapie Litwy
Mapa konturowa Litwy, na dole po prawej znajduje się punkt z opisem „Mieżany Stare”
Położenie na mapie Polski w 1939
Mapa konturowa Polski w 1939, u góry po prawej znajduje się punkt z opisem „Mieżany Stare”
Ziemia54°13′33,60″N 25°33′43,19″E/54,226000 25,561997

Mieżany Stare (lit. Senieji Miežionys) − wieś na Litwie, w okręgu wileńskim, w rejonie solecznickim, w gminie Dziewieniszki. W 2011 roku liczyła 5 mieszkańców[1].

Historia

[edytuj | edytuj kod]

W czasach zaborów wieś w gminie Dziewieniszki, w powiecie oszmiańskim, w guberni wileńskiej Imperium Rosyjskiego. Pod koniec XIX wieku liczyła 70 mieszkańców[2][3].

W latach 1921–1945 wieś leżała w Polsce, w województwie wileńskim, w powiecie oszmiańskim, w gminie Dziewieniszki.

W 1931 w 15 domach zamieszkiwało 96 osób[4].

Wierni należeli do parafii rzymskokatolickiej w Dziewieniszkach. Miejscowość podlegała pod Sąd Grodzki w Holszanach i Okręgowy w Wilnie; właściwy urząd pocztowy mieścił się w Dziewieniszkach[5].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Lietuvos respublikos 2011 metų gyventojų ir būstų surašymo rezultatai – Vilniau apskritis. [dostęp 2017-12-30]. (lit.).
  2. Chomucie, pow. oszmiański, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XV, cz. 1: Abablewo – Januszowo, Warszawa 1900, s. 320.
  3. Гошкевич И. И. Виленская губернія: Полный списокъ населенныхъ мѣстъ со статистическими данными о каждомъ поселеніи, составленный по оффиціальнымъ свѣдѣниямъ, Вильна, 1905, s. 231
  4. Wykaz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej, t. 1, Warszawa 1938, s. 31.
  5. Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej z oznaczeniem terytorjalnie im właściwych władz i urzędów oraz urządzeń komunikacyjnych, Przemyśl, Warszawa 1933, s. 1043.

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]