Przejdź do zawartości

Koczany (gmina Dziewieniszki)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Koczany
Kačėnai
Państwo

 Litwa

Okręg

 wileński

Rejon

solecznicki

Gmina

Dziewieniszki

Populacja (2001)
• liczba ludności


21[1]

Położenie na mapie rejonu solecznickiego
Mapa konturowa rejonu solecznickiego, blisko dolnej krawiędzi po prawej znajduje się punkt z opisem „Koczany”
Położenie na mapie Litwy
Mapa konturowa Litwy, na dole po prawej znajduje się punkt z opisem „Koczany”
Położenie na mapie Polski w 1939
Mapa konturowa Polski w 1939, u góry po prawej znajduje się punkt z opisem „Koczany”
Ziemia54°09′43,19″N 25°32′24,00″E/54,161997 25,540000

Koczany[2] (lit. Kačėnai) − wieś na Litwie, w okręgu wileńskim, w rejonie solecznickim, w gminie Dziewieniszki, 7 km na południowy zachód od Dziewieniszek, zamieszkana przez 21 ludzi.

Historia

[edytuj | edytuj kod]

W czasach zaborów wieś w gminie Dziewieniszki, w powiecie oszmiańskim, w guberni wileńskiej Imperium Rosyjskiego. W 1866 roku liczyła 134 mieszkańców[3][4].

W latach 1921–1945 wieś leżała w Polsce, w województwie wileńskim, w powiecie oszmiańskim, w gminie Dziewieniszki.

W 1931 w 22 domach zamieszkiwało 128 osób[5].

Wierni należeli do parafii rzymskokatolickiej w Dziewieniszkach. Miejscowość podlegała pod Sąd Grodzki w Holszanach i Okręgowy w Wilnie; właściwy urząd pocztowy mieścił się w Dziewieniszkach[6].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Spis powszechny 2001
  2. Mapy Wojskowego Instytutu Geograficznego. mapywig.org. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-12-26)].
  3. Koczany, pow. oszmiański, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. IV: Kęs – Kutno, Warszawa 1883, s. 237.
  4. Гошкевич И. И. Виленская губернія: Полный списокъ населенныхъ мѣстъ со статистическими данными о каждомъ поселеніи, составленный по оффиціальнымъ свѣдѣниямъ, Вильна, 1905, s. 231
  5. Wykaz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej, t. 1, Warszawa 1938, s. 31.
  6. Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej z oznaczeniem terytorjalnie im właściwych władz i urzędów oraz urządzeń komunikacyjnych, Przemyśl, Warszawa 1933, s. 240.