Przejdź do zawartości

Andrzej Precigs: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Przeglądaj historię interaktywnie
[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
← poprzednia edycja
Usunięta treść Dodana treść
WizualnieWikikod
rew. (bez źródeł)
Znacznik: Ręczne wycofanie zmian
 
(Nie pokazano 13 wersji utworzonych przez 7 użytkowników)
Linia 22: Linia 22:


== Życiorys ==
== Życiorys ==
=== Młodość, wykształcenie i życie prywatne ===
=== Młodość i wykształcenie ===
Urodził się w Warszawie jako syn Barbary Precigs z domu Szybowskiej, księgowej, i Jana Precigsa<ref name="radiozet">{{Cytuj stronę| url =https://archive.is/20210814163632/https://www.radiozet.pl/Seriale/Andrzej-Precigs-w-zalobie-gwiazdor-M-jak-Milosc-stracil-mame|autor=Kacper Myszkowski|data=5 lutego 2021|tytuł =Andrzej Precigs w żałobie. Gwiazdor „M jak Miłość” stracił najbliższą osobę|opublikowany =[[Radio Zet]]|data dostępu=2023-09-13}}</ref>, księgowego oraz śpiewaka operowego<ref name="se">{{Cytuj stronę| url =https://www.se.pl/wiadomosci/gwiazdy/andrzej-precigs-komuna-zabraa-mi-majatek-i-nazwisko-historia-zycia-aa-jf6n-Yjfk-AYAh.html|data=29 listopada 2011|tytuł =Andrzej Precigs: Komuna zabrała mi majątek i nazwisko|opublikowany =„[[Super Express]]”|data dostępu=2023-09-13| archiwum =https://archive.is/f1dMD| zarchiwizowano =2021-08-14}}</ref>. Jego dziadek ze strony ojca, Ian Precigsson, był bogatym [[Szwedzi|Szwedem]] i [[Kościoły ewangelickie|ewangelikiem]]; na terenie [[Zabór rosyjski|zaboru rosyjskiego]] podczas [[I wojna światowa|I wojny światowej]] sprzedawał armiom uszlachetnioną [[Cerata|ceratę]], która służyła do pakowania broni czy szycia plecaków. Gdy został lekko ranny, trafił do polskiego szpitala; tam poznał przyszłą żonę, która opiekowała się rannymi<ref name="se" />. Po wojnie zaczął współpracować z [[Polskie Koleje Państwowe|PKP]], a zarobione pieniądze przeznaczył na budowę domu w [[Wołomin]]ie; rodzina straciła majątek na skutek [[II wojna światowa|II wojny światowej]]<ref name="new">{{Cytuj stronę| url =https://plejada.pl/newsy/andrzej-precigs-mial-zostac-nauczycielem-tak-poznal-swoja-zone/07hjyfr|data=27 sierpnia 2023|data dostępu=2023-09-13|tytuł =Andrzej Precigs zaniechał rodzinnej tradycji. Tak poznał swoją żonę|opublikowany =[[Plejada.pl]]| archiwum =https://archive.ph/QEfiL| zarchiwizowano =2023-09-12}}</ref>.
Urodził się w Warszawie jako syn Barbary Precigs z domu Szybowskiej, księgowej, i Jana Precigsa<ref name="radiozet">{{Cytuj stronę| url =https://archive.is/20210814163632/https://www.radiozet.pl/Seriale/Andrzej-Precigs-w-zalobie-gwiazdor-M-jak-Milosc-stracil-mame|autor=Kacper Myszkowski|data=5 lutego 2021|tytuł =Andrzej Precigs w żałobie. Gwiazdor „M jak Miłość” stracił najbliższą osobę|opublikowany =[[Radio Zet]]|data dostępu=2023-09-13}}</ref>, księgowego oraz śpiewaka operowego<ref name="se">{{Cytuj stronę| url =https://www.se.pl/wiadomosci/gwiazdy/andrzej-precigs-komuna-zabraa-mi-majatek-i-nazwisko-historia-zycia-aa-jf6n-Yjfk-AYAh.html|data=29 listopada 2011|tytuł =Andrzej Precigs: Komuna zabrała mi majątek i nazwisko|opublikowany =„[[Super Express]]”|data dostępu=2023-09-13| archiwum =https://archive.is/f1dMD| zarchiwizowano =2021-08-14}}</ref>. Jego dziadek ze strony ojca, Ian Precigsson, był bogatym [[Szwedzi|Szwedem]] i [[Kościoły ewangelickie|ewangelikiem]]; na terenie [[Zabór rosyjski|zaboru rosyjskiego]] podczas [[I wojna światowa|I wojny światowej]] sprzedawał armiom uszlachetnioną [[Cerata|ceratę]], która służyła do pakowania broni czy szycia plecaków. Gdy został lekko ranny, trafił do polskiego szpitala; tam poznał przyszłą żonę, która opiekowała się rannymi<ref name="se" />. Po wojnie zaczął współpracować z [[Polskie Koleje Państwowe|PKP]], a zarobione pieniądze przeznaczył na budowę domu w [[Wołomin]]ie; rodzina straciła majątek na skutek [[II wojna światowa|II wojny światowej]]<ref name="new">{{Cytuj stronę| url =https://plejada.pl/newsy/andrzej-precigs-mial-zostac-nauczycielem-tak-poznal-swoja-zone/07hjyfr|data=27 sierpnia 2023|data dostępu=2023-09-13|tytuł =Andrzej Precigs zaniechał rodzinnej tradycji. Tak poznał swoją żonę|opublikowany =[[Plejada.pl]]| archiwum =https://archive.ph/QEfiL| zarchiwizowano =2023-09-12}}</ref>.


Andrzej Precigs pasjonował się sportem<ref name="tessy">{{Cytuj stronę| url =https://archive.is/20210814165838/http://swiat-tessy.com/artysci-w-biznesie/andrzej-precigs-ciesze-sie-ze-jestem-dziadkiek/|data=7 października 2017|tytuł =Andrzej Precigs: Cieszę się, że jestem dziadkiem|opublikowany =Świat według Tessy|data dostępu = 2021-08-14}}</ref>. Grał w [[Piłka nożna|piłkę nożną]], [[Piłka siatkowa|siatkówkę]] i hokeja. Rodzice zapisali go do szkoły muzycznej na lekcje fortepianu i skrzypiec. Kiedy miał 9 lat, rodzina przeniosła się z Wołomina do Warszawy. Uczęszczał do prywatnego męskiego [[Liceum Ogólnokształcące pw. św. Augustyna|Liceum Ogólnokształcącego pw. św. Augustyna]]. Tam brał udział w zajęciach teatralnych prowadzonych przez [[Adam Mularczyk|Adama Mularczyka]]. Grał na gitarze w założonym przez siebie zespole [[bigbit]]owym. Zdał egzaminy na [[Filologia polska|filologię polską]] na [[Uniwersytet Warszawski|Uniwersytecie Warszawskim]]. Po pierwszym roku studiów wyjechał do [[Łódź|Łodzi]], dostał się na [[Wydział Aktorski Państwowej Wyższej Szkoły Filmowej, Telewizyjnej i Teatralnej im. Leona Schillera w Łodzi|Wydział Aktorski]] [[Państwowa Wyższa Szkoła Filmowa, Telewizyjna i Teatralna im. Leona Schillera w Łodzi|PWSFTviT]] w tym mieście, którego absolwentem został w 1972. Po studiach zawarł związek małżeński z Katarzyną i wyjechał do [[Tarnów|Tarnowa]]. Miał dwie córki – Natalię (ur. 1987) i Emilię (ur. 1988).
Andrzej Precigs pasjonował się sportem<ref name="tessy">{{Cytuj stronę| url =https://archive.is/20210814165838/http://swiat-tessy.com/artysci-w-biznesie/andrzej-precigs-ciesze-sie-ze-jestem-dziadkiek/|data=7 października 2017|tytuł =Andrzej Precigs: Cieszę się, że jestem dziadkiem|opublikowany =Świat według Tessy|data dostępu = 2021-08-14}}</ref>. Grał w [[Piłka nożna|piłkę nożną]], [[Piłka siatkowa|siatkówkę]] i hokeja. Rodzice zapisali go do szkoły muzycznej na lekcje fortepianu i skrzypiec. Kiedy miał 9 lat, rodzina przeniosła się z Wołomina do Warszawy. Uczęszczał do prywatnego męskiego [[Liceum Ogólnokształcące pw. św. Augustyna|Liceum Ogólnokształcącego pw. św. Augustyna]]. Tam brał udział w zajęciach teatralnych prowadzonych przez [[Adam Mularczyk|Adama Mularczyka]]. Grał na gitarze w założonym przez siebie zespole [[bigbit]]owym. Zdał egzaminy na [[Filologia polska|filologię polską]] na [[Uniwersytet Warszawski|Uniwersytecie Warszawskim]]. Po pierwszym roku studiów wyjechał do [[Łódź|Łodzi]], dostał się na [[Wydział Aktorski Państwowej Wyższej Szkoły Filmowej, Telewizyjnej i Teatralnej im. Leona Schillera w Łodzi|Wydział Aktorski]] [[Państwowa Wyższa Szkoła Filmowa, Telewizyjna i Teatralna im. Leona Schillera w Łodzi|PWSFTviT]] w tym mieście, którego absolwentem został w 1972.

⚫
Zmarł 26 sierpnia 2023 w Warszawie<ref name="wyborcza">{{Cytuj stronę| url =https://wyborcza.pl/7,101707,30123938,andrzej-precigs-nie-zyje-byl-mlodym-wokulskim-gral-u-kieslowskiego.html|autor=Małgorzata Muraszko|data=27 sierpnia 2023|tytuł =Andrzej Precigs nie żyje. Był młodym Wokulskim, grał u Kieślowskiego i Załuskiego|opublikowany =„[[Gazeta Wyborcza]]”|data dostępu=2023-09-13| archiwum =https://archive.ph/ZeJwt| zarchiwizowano =2023-09-12}}</ref><ref name="viva">{{Cytuj stronę| url =https://viva.pl/kultura/film/andrzej-precigs-ostatnie-chwile-przewlekla-choroba-przyczyna-smierci-145510-r1/|autor=Marcjanna Maryszewska|data=27 sierpnia 2023|tytuł =Andrzej Precigs cierpiał na przewlekłą chorobę. O wszystkim opowiedziała jego serialowa żona|opublikowany =„[[Viva!]]”| data dostępu=2023-09-13|archiwum =https://archive.ph/YdPYS| zarchiwizowano =2023-09-12}}</ref>. Został pochowany na warszawskim [[Cmentarz ewangelicko-augsburski w Warszawie|cmentarzu ewangelicko-augsburskim]]<ref>{{Cytuj stronę | url = https://warszawa.naszemiasto.pl/pogrzeb-andrzeja-precigsa-aktor-spoczal-na-cmentarzu/ar/c1-9443185 | tytuł = Pogrzeb Andrzeja Precigsa. Aktor spoczął na Cmentarzu Ewangelicko-Augsburskim w Warszawie | opublikowany = naszemiasto.pl | data = 5 września 2023 | data dostępu = 2023-09-06}}</ref>.


=== Kariera zawodowa ===
=== Kariera zawodowa ===
Linia 34: Linia 32:
W filmie debiutował jako Adam Ligenza, syn starszego wachmistrza ([[Sławomir Lindner]]) w czarno–białym dramacie psychologicznym [[Mieczysław Waśkowski|Mieczysława Waśkowskiego]] ''[[Jeszcze słychać śpiew. I rżenie koni...|Jeszcze słychać śpiew. I rżenie koni…]]'' (1971). Zaczął być obsadzany w rolach epizodycznych w licznych produkcjach kinowych, w tym w komedii obyczajowej [[Wanda Jakubowska|Wandy Jakubowskiej]] ''[[150 na godzinę]]'' (1971), dramacie psychologicznym [[Witold Leszczyński|Witolda Leszczyńskiego]] ''[[Rekolekcje (film)|Rekolekcje]]'' (1977), dramacie wojennym [[Jan Łomnicki|Jana Łomnickiego]] ''[[Akcja pod Arsenałem (film)|Akcja pod Arsenałem]]'' (1977), dramacie biograficznym [[Wanda Jakubowska|Wandy Jakubowskiej]] ''[[Biały mazur]]'' (1978), dramacie historycznym [[Bohdan Poręba|Bohdana Poręby]] ''[[Polonia Restituta (film)|Polonia Restituta]]'' (1980), komedii [[Stanisław Bareja|Stanisława Barei]] ''[[Miś (film)|Miś]]'' (1980), komediodramacie [[Krzysztof Kieślowski|Krzysztofa Kieślowskiego]] ''[[Trzy kolory. Biały]]'' (1994) i dramacie sensacyjno–politycznym [[Krzysztof Krauze|Krzysztofa Krauzego]] ''[[Gry uliczne]]'' (1996). W dramacie psychologiczno–politycznym [[Włodzimierz Olszewski (reżyser)|Włodzimierza Olszewskiego]] ''[[Wierne blizny]]'' (1981) wcielił się w rolę chorążego Eugeniusza Juszczaka, oficera politycznej kompanii. W ekranizacji powieści [[Eliza Orzeszkowa|Elizy Orzeszkowej]] ''[[Nad Niemnem (film 1987)|Nad Niemnem]]'' (1986) w reż. [[Zbigniew Kuźmiński|Zbigniewa Kuźmińskiego]] zagrał postać Teofila Różyca.
W filmie debiutował jako Adam Ligenza, syn starszego wachmistrza ([[Sławomir Lindner]]) w czarno–białym dramacie psychologicznym [[Mieczysław Waśkowski|Mieczysława Waśkowskiego]] ''[[Jeszcze słychać śpiew. I rżenie koni...|Jeszcze słychać śpiew. I rżenie koni…]]'' (1971). Zaczął być obsadzany w rolach epizodycznych w licznych produkcjach kinowych, w tym w komedii obyczajowej [[Wanda Jakubowska|Wandy Jakubowskiej]] ''[[150 na godzinę]]'' (1971), dramacie psychologicznym [[Witold Leszczyński|Witolda Leszczyńskiego]] ''[[Rekolekcje (film)|Rekolekcje]]'' (1977), dramacie wojennym [[Jan Łomnicki|Jana Łomnickiego]] ''[[Akcja pod Arsenałem (film)|Akcja pod Arsenałem]]'' (1977), dramacie biograficznym [[Wanda Jakubowska|Wandy Jakubowskiej]] ''[[Biały mazur]]'' (1978), dramacie historycznym [[Bohdan Poręba|Bohdana Poręby]] ''[[Polonia Restituta (film)|Polonia Restituta]]'' (1980), komedii [[Stanisław Bareja|Stanisława Barei]] ''[[Miś (film)|Miś]]'' (1980), komediodramacie [[Krzysztof Kieślowski|Krzysztofa Kieślowskiego]] ''[[Trzy kolory. Biały]]'' (1994) i dramacie sensacyjno–politycznym [[Krzysztof Krauze|Krzysztofa Krauzego]] ''[[Gry uliczne]]'' (1996). W dramacie psychologiczno–politycznym [[Włodzimierz Olszewski (reżyser)|Włodzimierza Olszewskiego]] ''[[Wierne blizny]]'' (1981) wcielił się w rolę chorążego Eugeniusza Juszczaka, oficera politycznej kompanii. W ekranizacji powieści [[Eliza Orzeszkowa|Elizy Orzeszkowej]] ''[[Nad Niemnem (film 1987)|Nad Niemnem]]'' (1986) w reż. [[Zbigniew Kuźmiński|Zbigniewa Kuźmińskiego]] zagrał postać Teofila Różyca.


Występował gościnnie w serialach telewizyjnych: ''[[Daleko od szosy (serial telewizyjny)|Daleko od szosy]]'' (1976), ''[[Polskie drogi (serial telewizyjny)|Polskie drogi]]'' (1977), ''[[Lalka (serial telewizyjny)|Lalka]]'' (1977) jako [[Stanisław Wokulski]] w młodości, ''[[07 zgłoś się]]'' (1984), ''[[Pogranicze w ogniu]]'' (1991), ''[[Dom (serial telewizyjny)|Dom]]'' (1996), ''[[Klan (serial telewizyjny)|Klan]]'' (2000), ''[[Pensjonat pod Różą]]'' (2004), ''[[Kryminalni]]'' (2004), ''[[Na dobre i na złe]]'' (2006), ''[[Ojciec Mateusz]]'' (2009), ''[[Czas honoru]]'' (2010), ''[[Belle Epoque]]'' (2017) i ''[[Wojenne dziewczyny]]'' (2018). W serialu [[Polsat]] ''[[Życie jak poker]]'' (1998–1999) grał mecenasa Roberta Dębowskiego, męża Sandry ([[Aldona Orman]]). W serialu [[TVP2]] ''[[M jak miłość]]'' (2000–2022) występował w roli Zbigniewa Filarskiego, ojca Kingi ([[Katarzyna Cichopek]]).
Występował gościnnie w serialach telewizyjnych: ''[[Daleko od szosy (serial telewizyjny)|Daleko od szosy]]'' (1976), ''[[Polskie drogi (serial telewizyjny)|Polskie drogi]]'' (1977), ''[[Lalka (serial telewizyjny)|Lalka]]'' (1977) jako [[Stanisław Wokulski]] w młodości, ''[[07 zgłoś się]]'' (1984), ''[[Pogranicze w ogniu]]'' (1991), ''[[Dom (serial telewizyjny)|Dom]]'' (1996), ''[[Klan (serial telewizyjny)|Klan]]'' (2000), ''[[Pensjonat pod Różą]]'' (2004), ''[[Kryminalni]]'' (2004), ''[[Na dobre i na złe]]'' (2006), ''[[Ojciec Mateusz]]'' (2009), ''[[Czas honoru]]'' (2010), ''[[Belle Epoque]]'' (2017) i ''[[Wojenne dziewczyny]]'' (2018). W serialu [[Polsat]] ''Życie jak poker'' (1998–1999) grał mecenasa Roberta Dębowskiego, męża Sandry ([[Aldona Orman]]). W serialu [[TVP2]] ''[[M jak miłość]]'' (2000–2022) występował w roli Zbigniewa Filarskiego, ojca Kingi ([[Katarzyna Cichopek]]).


Od 1976 współpracował z [[Teatr Polskiego Radia|Teatrem Polskiego Radia]], gdzie grał role w słuchowiskach, takich jak ''[[Przygody Tomka Sawyera]]'' [[Mark Twain|Marka Twaina]] (1976) jako Ben Harper, ''[[Mistrz i Małgorzata]]'' [[Michaił Bułhakow|Michaiła Bułhakowa]] (1994) w reż. [[Janusz Kukuła|Janusza Kukuły]] jako śledczy, ''[[Wielki Gatsby]]'' [[Francis Scott Fitzgerald|Francisa Scotta Fitzgeralda]] (1994) w reż. [[Waldemar Modestowicz|Waldemara Modestowicza]] jako Pan Sloane, ''[[Tajemniczy ogród]]'' [[Frances Hodgson Burnett]] (1994) w reż. [[Jan Warenycia|Jana Warenycii]] jako Craven i ''Czas życia tak krótki. Ostatnie urodziny Józefa Piłsudskiego'' [[Tomasz Lerski|Tomasza Lerskiego]] (2017) w reż. [[Janusz Kukuła|Janusza Kukuły]] jako [[Józef Piłsudski]].
Od 1976 współpracował z [[Teatr Polskiego Radia|Teatrem Polskiego Radia]], gdzie grał role w słuchowiskach, takich jak ''[[Przygody Tomka Sawyera]]'' [[Mark Twain|Marka Twaina]] (1976) jako Ben Harper, ''[[Mistrz i Małgorzata]]'' [[Michaił Bułhakow|Michaiła Bułhakowa]] (1994) w reż. [[Janusz Kukuła|Janusza Kukuły]] jako śledczy, ''[[Wielki Gatsby]]'' [[Francis Scott Fitzgerald|Francisa Scotta Fitzgeralda]] (1994) w reż. [[Waldemar Modestowicz|Waldemara Modestowicza]] jako Pan Sloane, ''[[Tajemniczy ogród]]'' [[Frances Hodgson Burnett]] (1994) w reż. [[Jan Warenycia|Jana Warenycii]] jako Craven i ''Czas życia tak krótki. Ostatnie urodziny Józefa Piłsudskiego'' [[Tomasz Lerski|Tomasza Lerskiego]] (2017) w reż. [[Janusz Kukuła|Janusza Kukuły]] jako [[Józef Piłsudski]].
Linia 42: Linia 40:
=== Działalność polityczna ===
=== Działalność polityczna ===
W [[Wybory samorządowe w Polsce w 2006 roku|wyborach samorządowych w 2006]] z listy [[Platforma Obywatelska|Platformy Obywatelskiej]] uzyskał mandat radnego [[Brwinów (gmina)|gminy Brwinów]]<ref>{{Cytuj stronę|url=http://wybory2006.pkw.gov.pl/kbw/wynikiRadaGminy58f6-2.html?jdn=142103 |tytuł=Wybory samorządowe 2006|opublikowany=pkw.gov.pl|data dostępu = 2021-04-10}}</ref> (kandydował wówczas bez powodzenia na urząd burmistrza). W [[Wybory samorządowe w Polsce w 2010 roku|wyborach w 2010]] z powodzeniem ubiegał się o reelekcję<ref>{{Cytuj stronę|url=http://wybory2010.pkw.gov.pl/geo/pl/140000/142103.html#tabs-4 |tytuł=Wybory samorządowe 2010|opublikowany=pkw.gov.pl|data dostępu = 2021-04-10}}</ref>. Był też członkiem lokalnych władz PO.
W [[Wybory samorządowe w Polsce w 2006 roku|wyborach samorządowych w 2006]] z listy [[Platforma Obywatelska|Platformy Obywatelskiej]] uzyskał mandat radnego [[Brwinów (gmina)|gminy Brwinów]]<ref>{{Cytuj stronę|url=http://wybory2006.pkw.gov.pl/kbw/wynikiRadaGminy58f6-2.html?jdn=142103 |tytuł=Wybory samorządowe 2006|opublikowany=pkw.gov.pl|data dostępu = 2021-04-10}}</ref> (kandydował wówczas bez powodzenia na urząd burmistrza). W [[Wybory samorządowe w Polsce w 2010 roku|wyborach w 2010]] z powodzeniem ubiegał się o reelekcję<ref>{{Cytuj stronę|url=http://wybory2010.pkw.gov.pl/geo/pl/140000/142103.html#tabs-4 |tytuł=Wybory samorządowe 2010|opublikowany=pkw.gov.pl|data dostępu = 2021-04-10}}</ref>. Był też członkiem lokalnych władz PO.

== Życie prywatne ==
Zawarł związek małżeński z Katarzyną; miał dwie córki – Natalię i Emilię.

⚫
Zmarł 26 sierpnia 2023 w Warszawie<ref name="wyborcza">{{Cytuj stronę|url=https://wyborcza.pl/7,101707,30123938,andrzej-precigs-nie-zyje-byl-mlodym-wokulskim-gral-u-kieslowskiego.html|autor=Małgorzata Muraszko|data=27 sierpnia 2023|tytuł=Andrzej Precigs nie żyje. Był młodym Wokulskim, grał u Kieślowskiego i Załuskiego|opublikowany=„[[Gazeta Wyborcza]]”|data dostępu=2023-09-13|archiwum=https://archive.ph/ZeJwt|zarchiwizowano=2023-09-12}}</ref><ref name="viva">{{Cytuj stronę|url=https://viva.pl/kultura/film/andrzej-precigs-ostatnie-chwile-przewlekla-choroba-przyczyna-smierci-145510-r1/|autor=Marcjanna Maryszewska|data=27 sierpnia 2023|tytuł=Andrzej Precigs cierpiał na przewlekłą chorobę. O wszystkim opowiedziała jego serialowa żona|opublikowany=„[[Viva!]]”|data dostępu=2023-09-13|archiwum=https://archive.ph/YdPYS|zarchiwizowano=2023-09-12}}</ref>. Został pochowany na warszawskim [[Cmentarz ewangelicko-augsburski w Warszawie|cmentarzu ewangelicko-augsburskim]]<ref>{{Cytuj stronę|url=https://warszawa.naszemiasto.pl/pogrzeb-andrzeja-precigsa-aktor-spoczal-na-cmentarzu/ar/c1-9443185|tytuł=Pogrzeb Andrzeja Precigsa. Aktor spoczął na Cmentarzu Ewangelicko-Augsburskim w Warszawie|opublikowany=naszemiasto.pl|data=5 września 2023|data dostępu=2023-09-06}}</ref>.


== Twórczość ==
== Twórczość ==
Linia 107: Linia 110:
* 1989: ''[[Gdańsk 39]]'' jako oficer na Westerplatte
* 1989: ''[[Gdańsk 39]]'' jako oficer na Westerplatte
* 1990: ''[[Tajemnica puszczy]]'' jako Janyga
* 1990: ''[[Tajemnica puszczy]]'' jako Janyga
* 1990: ''[[Maria Curie (film)|Maria Curie]]'' jako dziennikarz „Le Journal”
* 1990: ''[[Maria Curie (miniserial 1990)|Maria Curie]]'' jako dziennikarz „Le Journal”
* 1990: ''[[Dziewczyna z Mazur]]'' jako inżynier Wojciech Skierski
* 1990: ''[[Dziewczyna z Mazur]]'' jako inżynier Wojciech Skierski
* 1991: ''[[Pogranicze w ogniu]]'' jako major Max
* 1991: ''[[Pogranicze w ogniu]]'' jako major Max
Linia 123: Linia 126:
* 1997: ''[[Lata i dni]]'' jako Robert
* 1997: ''[[Lata i dni]]'' jako Robert
* 1998: ''[[Amok (film 1998)|Amok]]'' jako Sven Eklund, mąż Julii
* 1998: ''[[Amok (film 1998)|Amok]]'' jako Sven Eklund, mąż Julii
* 1998: ''[[Życie jak poker]]'' jako mecenas Robert Dębowski, mąż Sandry
* 1998: ''Życie jak poker'' jako mecenas Robert Dębowski, mąż Sandry
* 1999: ''[[Trzy szalone zera]]'' jako inżynier
* 1999: ''[[Trzy szalone zera]]'' jako inżynier
* 1999: ''Ostatnia podróż'' jako [[Eugène Delacroix]]
* 1999: ''Ostatnia podróż'' jako [[Eugène Delacroix]]
Linia 132: Linia 135:
* 2000: ''Gunblast vodka'' jako pracownik ambasady
* 2000: ''Gunblast vodka'' jako pracownik ambasady
* 2001: ''[[Przeprowadzki]]'' jako pułkownik Albrecht
* 2001: ''[[Przeprowadzki]]'' jako pułkownik Albrecht
* 2001: ''[[Miasteczko (serial telewizyjny)|Miasteczko]]'' jako Alfred Wojski, inspektor Sanepidu
* 2001: ''Miasteczko'' jako Alfred Wojski, inspektor Sanepidu
* 2001: ''[[Marszałek Piłsudski]]'' jako [[Jędrzej Moraczewski]]
* 2001: ''[[Marszałek Piłsudski]]'' jako [[Jędrzej Moraczewski]]
* 2002: ''[[Sfora]]'' jako lekarz operujący Ducha
* 2002: ''[[Sfora]]'' jako lekarz operujący Ducha

Aktualna wersja na dzień 18:52, 20 sie 2024

Andrzej Precigs
Ilustracja
Imię i nazwisko

Andrzej Cezary Precigs

Data i miejsce urodzenia

22 sierpnia 1949
Warszawa

Data i miejsce śmierci

26 sierpnia 2023
Warszawa

Zawód

aktor

Współmałżonek

Katarzyna Precigs

Lata aktywności

1971–2023

Multimedia w Wikimedia Commons
Cytaty w Wikicytatach

Andrzej Cezary Precigs (ur. 22 sierpnia 1949 w Warszawie, zm. 26 sierpnia 2023 tamże) – polski aktor teatralny, filmowy i głosowy, reżyser dubbingu i samorządowiec.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Młodość i wykształcenie

[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w Warszawie jako syn Barbary Precigs z domu Szybowskiej, księgowej, i Jana Precigsa[1], księgowego oraz śpiewaka operowego[2]. Jego dziadek ze strony ojca, Ian Precigsson, był bogatym Szwedem i ewangelikiem; na terenie zaboru rosyjskiego podczas I wojny światowej sprzedawał armiom uszlachetnioną ceratę, która służyła do pakowania broni czy szycia plecaków. Gdy został lekko ranny, trafił do polskiego szpitala; tam poznał przyszłą żonę, która opiekowała się rannymi[2]. Po wojnie zaczął współpracować z PKP, a zarobione pieniądze przeznaczył na budowę domu w Wołominie; rodzina straciła majątek na skutek II wojny światowej[3].

Andrzej Precigs pasjonował się sportem[4]. Grał w piłkę nożną, siatkówkę i hokeja. Rodzice zapisali go do szkoły muzycznej na lekcje fortepianu i skrzypiec. Kiedy miał 9 lat, rodzina przeniosła się z Wołomina do Warszawy. Uczęszczał do prywatnego męskiego Liceum Ogólnokształcącego pw. św. Augustyna. Tam brał udział w zajęciach teatralnych prowadzonych przez Adama Mularczyka. Grał na gitarze w założonym przez siebie zespole bigbitowym. Zdał egzaminy na filologię polską na Uniwersytecie Warszawskim. Po pierwszym roku studiów wyjechał do Łodzi, dostał się na Wydział Aktorski PWSFTviT w tym mieście, którego absolwentem został w 1972.

Kariera zawodowa

[edytuj | edytuj kod]

W 1972 zadebiutował na profesjonalnej scenie w roli Waldka z Gorzejowy i lokaja Cedry Walentego w sztuce Turoń według Stefana Żeromskiego w reż. Ryszarda Smożewskiego w Teatrze im. Ludwika Solskiego w Tarnowie, z którym był związany do 1974. W sezonie artystycznym 1973/1974 grał w Teatrze im. Cypriana Kamila Norwida w Jeleniej Górze – Samotnika w Wyzwoleniu Stanisława Wyspiańskiego (1973) w reż. Aliny Obidniak, kuzyna Pasiukiewicza w Małym Dworku Stanisława Ignacego Witkiewicza (1974) w reż. Krzysztofa Pankiewicza, Mężczyznę w Peer Gynt Henryka Ibsena (1974) w reż. Henryka Tomaszewskiego i widowisku muzycznym Gdzie jest ten szlagier (1974) w reż. Krzysztofa Pankiewicza. Następnie występował w Teatrze im. Stefana Jaracza w Łodzi (1974–1978), Teatrze Reduta 77 (1978–1980), Teatrze Polskim w Warszawie (1981–1982), Teatrze na Targówku (1982–1987) i Teatrze Nowym w Warszawie (1987–1996).

W filmie debiutował jako Adam Ligenza, syn starszego wachmistrza (Sławomir Lindner) w czarno–białym dramacie psychologicznym Mieczysława Waśkowskiego Jeszcze słychać śpiew. I rżenie koni… (1971). Zaczął być obsadzany w rolach epizodycznych w licznych produkcjach kinowych, w tym w komedii obyczajowej Wandy Jakubowskiej 150 na godzinę (1971), dramacie psychologicznym Witolda Leszczyńskiego Rekolekcje (1977), dramacie wojennym Jana Łomnickiego Akcja pod Arsenałem (1977), dramacie biograficznym Wandy Jakubowskiej Biały mazur (1978), dramacie historycznym Bohdana Poręby Polonia Restituta (1980), komedii Stanisława Barei Miś (1980), komediodramacie Krzysztofa Kieślowskiego Trzy kolory. Biały (1994) i dramacie sensacyjno–politycznym Krzysztofa Krauzego Gry uliczne (1996). W dramacie psychologiczno–politycznym Włodzimierza Olszewskiego Wierne blizny (1981) wcielił się w rolę chorążego Eugeniusza Juszczaka, oficera politycznej kompanii. W ekranizacji powieści Elizy Orzeszkowej Nad Niemnem (1986) w reż. Zbigniewa Kuźmińskiego zagrał postać Teofila Różyca.

Występował gościnnie w serialach telewizyjnych: Daleko od szosy (1976), Polskie drogi (1977), Lalka (1977) jako Stanisław Wokulski w młodości, 07 zgłoś się (1984), Pogranicze w ogniu (1991), Dom (1996), Klan (2000), Pensjonat pod Różą (2004), Kryminalni (2004), Na dobre i na złe (2006), Ojciec Mateusz (2009), Czas honoru (2010), Belle Epoque (2017) i Wojenne dziewczyny (2018). W serialu Polsat Życie jak poker (1998–1999) grał mecenasa Roberta Dębowskiego, męża Sandry (Aldona Orman). W serialu TVP2 M jak miłość (2000–2022) występował w roli Zbigniewa Filarskiego, ojca Kingi (Katarzyna Cichopek).

Od 1976 współpracował z Teatrem Polskiego Radia, gdzie grał role w słuchowiskach, takich jak Przygody Tomka Sawyera Marka Twaina (1976) jako Ben Harper, Mistrz i Małgorzata Michaiła Bułhakowa (1994) w reż. Janusza Kukuły jako śledczy, Wielki Gatsby Francisa Scotta Fitzgeralda (1994) w reż. Waldemara Modestowicza jako Pan Sloane, Tajemniczy ogród Frances Hodgson Burnett (1994) w reż. Jana Warenycii jako Craven i Czas życia tak krótki. Ostatnie urodziny Józefa Piłsudskiego Tomasza Lerskiego (2017) w reż. Janusza Kukuły jako Józef Piłsudski.

Zajmował się również reżyserią dubbingu w produkcjach takich jak Dennis Rozrabiaka (1987), Ach, ten Andy! (2001), Noddy (2001), Klub Winx (2004), Och, baby (2001) i Franklin i skarb jeziora (2006).

Działalność polityczna

[edytuj | edytuj kod]

W wyborach samorządowych w 2006 z listy Platformy Obywatelskiej uzyskał mandat radnego gminy Brwinów[5] (kandydował wówczas bez powodzenia na urząd burmistrza). W wyborach w 2010 z powodzeniem ubiegał się o reelekcję[6]. Był też członkiem lokalnych władz PO.

Życie prywatne

[edytuj | edytuj kod]

Zawarł związek małżeński z Katarzyną; miał dwie córki – Natalię i Emilię.

Zmarł 26 sierpnia 2023 w Warszawie[7][8]. Został pochowany na warszawskim cmentarzu ewangelicko-augsburskim[9].

Twórczość

[edytuj | edytuj kod]

Filmografia

[edytuj | edytuj kod]

Reżyseria dubbingu

[edytuj | edytuj kod]

Polski dubbing

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ Kacper Myszkowski: Andrzej Precigs w żałobie. Gwiazdor „M jak Miłość” stracił najbliższą osobę. Radio Zet, 5 lutego 2021. [dostęp 2023-09-13].
  2. ↑ a b Andrzej Precigs: Komuna zabrała mi majątek i nazwisko. „Super Express”, 29 listopada 2011. [dostęp 2023-09-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-08-14)].
  3. ↑ Andrzej Precigs zaniechał rodzinnej tradycji. Tak poznał swoją żonę. Plejada.pl, 27 sierpnia 2023. [dostęp 2023-09-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (2023-09-12)].
  4. ↑ Andrzej Precigs: Cieszę się, że jestem dziadkiem. Świat według Tessy, 7 października 2017. [dostęp 2021-08-14].
  5. ↑ Wybory samorządowe 2006. pkw.gov.pl. [dostęp 2021-04-10].
  6. ↑ Wybory samorządowe 2010. pkw.gov.pl. [dostęp 2021-04-10].
  7. ↑ Małgorzata Muraszko: Andrzej Precigs nie żyje. Był młodym Wokulskim, grał u Kieślowskiego i Załuskiego. „Gazeta Wyborcza”, 27 sierpnia 2023. [dostęp 2023-09-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (2023-09-12)].
  8. ↑ Marcjanna Maryszewska: Andrzej Precigs cierpiał na przewlekłą chorobę. O wszystkim opowiedziała jego serialowa żona. „Viva!”, 27 sierpnia 2023. [dostęp 2023-09-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (2023-09-12)].
  9. ↑ Pogrzeb Andrzeja Precigsa. Aktor spoczął na Cmentarzu Ewangelicko-Augsburskim w Warszawie. naszemiasto.pl, 5 września 2023. [dostęp 2023-09-06].

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • „Wierne blizny”; filmografia, biogram. „Filmowy Serwis Prasowy”. nr 10 (482) (XXVII), s. 2–4, 1981. Warszawa: Redakcja Wydawnictw Filmowych Przedsiębiorstwa Dystrybucji Filmów. ISSN 0430-4519. 
  • Pokerowy Precigs. „Cinema”. nr 12 (IV), s. 92, 1998. Warszawa: Film Publishing Poland. ISSN 1425-0446. 

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Andrzej_Precigs&oldid=74581396”