Marknadslaurdag

Eg brukar å ta meg ein tur – ofte saman med mannen – når nabobygda steller til Lærdalsmarknad.

I går måtte han rykke ut på vaktoppdrag, så då tok eg turen aleine.

Det vart ein opplevingsrik dag:

veteranbilutstilling, to gonger tyttebæris frå Feios i løpet av nokre få timar, arabisk kaffi, fekk helse på ein ordførar, fleire palestinarar, og skravle med ei lettare stressa Boops, kjøpte bringebærhonning, to buntar Kaunigarn, passa Jerikobui ein times tid, såg flotte quiltaløparar, og alle dei flotte hattane til Torild Finsrud Velure.

Kameraet låg att heime, men her er fangsten min.

Havskumteppe nummer tre voks også nokre omgangar medan eg passa Jeriko-varene.

Spøtet har vokse litt meir i dag, men eg har også trent to økter. No er me halvveges i konkurransen – og det blir ikkje meir is på meg før me skriv juli månad.
Eg drøymer om den tyttebærisen frå Feios. Kanskje skal eg prøve meg på noko sunt, proteinrikt i ismaskina ein dag. Masse eggekviter, bær, yoghurt og sukrin? Rabarbrais, kanskje?

Instinkt

Til kvinne å vere, så har eg eit godt utvikla konkurranseinstinkt. Kanskje litt vel mykje –.

 

Så når treningssenteret køyrer konkurranse i juni, så utfordra eg vesparypa til å vere med på ein liten privat konkurranse.

Målet er å kome ned i feittprosent utan å tape muskelmasse. Me er vegne og målte etter alle kunstens reglar, og er i gang. Me registrerer treningsøktene etter kvart, og held auge med dei andre konkurrentane også.

Men altså: er du 48, så har du litt annan forbrenning enn om du er 18. Til gjengjeld er viljen sterk, og behovet for fart og moro i helgane er forlengst borte.

Eg har logga 14 økter dei siste åtte dagane, og er fleire kilo lettare på ei veke. Det er neimen ikkje enkelt, dette her. Svolten skal eg iallefall ikkje vere ein einaste dag. Eg proppar i meg, og håpar eg er på rett spor. Sofakroken og spøtet er super restitusjon. Men kva er det som er borte? Feitt? væske? musklar?

Prematur

Heldigvis gjekk det fint med oss den gongen for 18 år sidan, då eg hadde rier frå veke 28 og ut svangerskapet. Rett nok kom frøkna eit par-tre veker før termin, men det var heilt ok, det.

Den kjensla, at kanskje blir det no – altfor tidleg, den gløymer eg ikkje. Me kunne hatt eit heilt anna barn, og eit heilt anna liv.

Då er det så kjekt å kunne glede andre – som er komne i den stoda, og bidra med noko nyttig.

At det er ein fin måte å få brukt opp smårestar i babyull, og få testa ulike fellingsmåtar på, det gjer heller ingen ting.

Her har eg lagt opp 78 maskar, og så spøtar eg så langt som eg kjem med eitt nyste babyull. Er ikkje dette eit nydeleg maskemønster?

Alt saman skal leverast til Haukeland sjukehus saman med denne quilten. Dei litt større quiltane blir visst brukte til å dekke over kuvøser, så kanskje endar alle tinga mine opp til fortidlegfødde denne gongen.

- og medan eg driv med desse småtinga, så tumlar tankane med større prosjekt. Halve gleda er å planlegge ting, ikkje sant?