"Η Αυλή, κατατρομαγμένη, αντιλαμβάνεται πως δεν μπορεί να σωθεί τίποτα με μεμονωμένα και τυχαία μέτρα. Αρχίζουν λοιπόν να αναζητούν έναν σωτήρα, που θα εξυγιάνει τα οικονομικά. Δοκιμάζουν τον έναν υπουργό μετά τον άλλο, όλοι τους όμως μεταχειρίζονται μόνο μέσα με προσωρινή αποτελεσματικότητα, τα μέσα του χτές και του σήμερα, που τα γνωρίζουμε καλά (η ιστορία επαναλαμβάνεται): καταφεύγουν σε τεράστια δάνεια, που φαινομενικά απορροφούν τα παλιά, βάζουν μεγάλους φόρους και δασμούς, τυπώνουν χαρτονομίσματα και κόβουν νέα υποτιμημένα χρυσά νομίσματα-με λίγα λόγια, καταφεύγουν στον συγκεκαλυμμένο πληθωρισμό.
Όπως όμως οι αιτίες της αρρώστιας είναι πολύ σοβαρότερες και πιο βαθιές από όσο θέλουν να πιστεύουν και βρίσκονται στην ελαττωματική κυκλοφορία του χρήματος και στην κακή κατανομή του πλούτου-αφού μόνο μερικές φεουδαρχικές οικογένειες κατέχουν κι απολαμβάνουν όλα τα αγαθά-, και επειδή οι γιατροί των οικονομικών δεν τολμούν να κάνουν την απαραίτητη χειρουργική επέμβαση, η ασθένεια του δημοσίου ταμείου γίνεται χρόνια."
Και κάπως έτσι, η λαιμητόμος δεν μπορούσε να περιμένει άλλο...
Σκίτσο της Μαρίας Αντουανέτας από τον ζωγράφο Jacque-Luis David λίγη ώρα πριν την καρατόμηση της.
Στην μουσική μας, μιας και την αναφέραμε στο προηγούμενο πόστ, η Patsy Cline, στα τραγούδια Crazy και I fall to piecies.
Εύχομαι σε όλους σας ένα πολύ καλό βράδυ.
