Zo Geknipt - Sew Snappy

Er hebben wel meer blogs een zomerstop, dus op zich is het niet zo verwonderlijk dat er hier zelfs geen komkommers meer verschenen sinds het jas/manteltjeverhaal. Dat de stilte niet aan komkommers lag, is gewoon jammer maar helaas: ik weet niet of het hoofd of lijf was dat eerst de duimen legde, maar ze bleken allebei te protesteren. We klommen intussen van een paar weken totale non-activiteit naar semi-activiteit. Met nog steeds een frustrerend aantal uur slaap op een dag, maar kijk, er staan intussen wel wat dingen op stapel om naar uit te kijken.

Wie weet volgt er binnen afzienbare tijd alweer wat werk van Mind the Whale, als we weer een versnelling hoger kunnen schakelen. En verder ligt er nog iets op die stapel dat ik geen klein bier vind! De Nederlandstalige versie van het eerste Zo Geknipt! boek lijkt intussen werkelijk een collectors item: hij wordt niet meer gedrukt, maar ik krijg nog dagelijks de vraag waar hij te vinden is. Wie een aardig mondje Engels spreekt, kunnen we binnen afzienbare tijd een alternatief bezorgen. Zo Geknipt! krijgt een Engelstalige evenknie, dankzij Meteoorbooks. Het boek begint - ergens in oktober - als Sew Snappy aan zijn reis rond de wereld. Met welbekende recepten, een top-partner-in-crime voor de vertaling, en met een dikke dankjewel voor An van Straight Grain die me een legertje Engelstalige proeflezers bezorgde. 

Ik nam voor de gelegenheid het boek zelf nog eens ter hand: nichtje Flo werd zes en vroeg een zwemzak voor haar verjaardag. Ik denk dat ik mijn stofbestellingen van het laatste jaar op 1 hand kan tellen: ik ben vrij goed bezig in het project 'kastopwerking'. Ik koos uit de aanwezige en sterk slinkende voorraad voor een vrij bont en tegelijk herfstig pallet voor de zwemzak.

Ik ben nog steeds een tikje fier op het ontwerp: niet veel meer dan een drawstring zakje en helemaal niet zo veel werk, maar wel een tikje meer. En het is dat tikje dat het hem doet. Flapjes met stroppers om de maat aan een kinderrug aan te passen en een voorzakje voor een koek of 'kastjesgeld'. 

Het is geen naaiproject om de wereld mee te veroveren, maar een klein en een fijn. Een mens moet ergens (her)beginnen!

Wat zeg je? Give-away!

Stop mijn blog in een hokje, en hij belandt bij ‘naaiblog’. Niet onterecht natuurlijk, als ik het winnende label in de zijbalk bekijk. Maar voor mij is het toch ook een soort van digitaal dagboek, met veel handwerk, maar ook met flarden van verhaaltjes en met kinderen die groeien.

Er stond nog geen enkele krul op Zannes hoofd, toen ik startte met het verzamelen van de markante maar vooral grappige momenten die hun levenswandel me bracht. Elk op een eigen blogtabblad, eentje voor Liv en eentje voor Zanne. Ik lees me daar zo om het jaar eens glimlachend doorheen. Bij sommige uitspraken kan ik me zelfs hun snoet nog voorstellen, andere herontdek ik met plezier. 

Een tijdje geleden deed grafisch talent Lien Geeroms een oproep op Facebook: of we leuke versprekingen konden noemen die makkelijk in een prent te gieten waren. Want ze werkte aan een project en die kinderkronkels konden helpen. Waar ik dacht dat het om een posterreeks ging, bleek er een boek uit de lucht te vallen! Een pracht van een boek - ik ben al heel lang fan van Liens tekenstijl - uitgegeven bij de zotste uitgeverij van het Nederlandse taalgebied. “Wat zeg je?” is een bundeltje om de leuke uitspraken van je kind te noteren.

En ik raad je aan dat te doen! Het loont als je van glimlachen en grinniken houdt. Bijvoorbeeld met het eten uit Japanda of de tamtamme kastanjes.  Wat mij betreft zorgde het opschrijven voor een prachtige vereeuwiging van Livs Hagevis:

en Zannes gebakken baarden:

Een perfect presentje voor nieuwbakken ouders ook, dat boekje. Een standaard kraamcadeau hier ten huize zal er vanaf nu waarschijnlijk zo uitzien:

Het boekje biedt niet alleen plaats aan versprekingen van je koters, maar bijvoorbeeld ook aan ‘een leuk gesprek’. Want niet alleen wat ze zeggen verandert, maar ook de manier waarop. Allemaal dingen die ik zo graag in een doosje had willen vangen om bij te houden en opnieuw te beleven. 

Schieten er jou ook meteen een aantal taalfratsen van je kroost te binnen? Vertel op! Want je kan zo’n exemplaar van 'Wat zeg je?' winnen: vertel me hieronder wat jouw kind/neefje/buurmeisje/… ooit voor prachtigs uitkraamde, en ik verloot op maandag een boekjeswinnaar uit de reacties!

Over eerlijkheid en lang vervlogen tijden

Ik deed wat archeologisch onderzoek in de 'achterkant' van mijn blog. En ontdekte er, wat ondergestoft, een paar ongepubliceerde berichten. Dit bijvoorbeeld (augustus 2014):

"Situatieschets: 

• een aircoloze motoraangedreven vierwieler;
• en negen uur durende autoreis op de agenda;
• en tweekoppig gezelschap, dat nog niet geniet van de voordelen van het langetermijndenken. En dus niet kan inschatten dat de rits slechts de prijs is die wordt betaald voor twee weken ongelimiteerd zwembadplezier.

Aka: we planden een reis naar de Provence en hielden ons hart vast voor de autorit met een 5- en een 3-jarige. Het kon, leek me, geen kwaad enige comfortverhogende maatregelen te nemen voor de bevolking van de achterbank. Er werd naarstig gezocht naar witte zomerhoezen voor zwarte stoelen. Er werd gezorgd voor beeldschermvertier. Het gebroed mocht dat vertier zelf kiezen. En ontwikkelde de laatste tijd een bijzondere voorliefde voor het rozige geknor van een varken genaamd Peppa Pig. Mijn allerliefste tweekoppigheid was dus in de wolken toen er bij de bestelde DVD’s twee autozonneschermen bleken te zitten, waarop die knorremans prijkt.

En toen sprak Zanne de gevleugelde woorden: “Ga jij op jouw compiejoeter stof zoeken van Peppa om een kussen te maken?” 

Oh. jee. Daar heb je het. Het kind draagt – zo jong al, ocheere – de erfelijke last van de wetenschap dat er zoiets bestaat als online shoppen. Well allright. Welkom in de Peppacar, dan maar. Etsy deed wat Etsy moet doen. Peppastof werd gevonden en besteld. Peppakussens zouden het zijn.

Het idee is niet nieuw: een kussen dat in het midden geen vulling bevat en dat je rond je autogordel plooit. Ik pinde er ooit een tutorial van, maar die link bleek niet meer te werken. Dus deed ik maar iets. Zo moeilijk was dat niet. En ik deel ik met u. Het is namelijk niet alleen comfort voor de achterbank, het verzacht ook uw eigen nekpijn bij het autodutten. 

Het ding blijkt dutgewijs vrij handig te zijn en zit niet in de weg bij activiteiten als ondersteboventekenen bij 40° Celcius.

De vulling van het kussen kan uit de sloop, zodat je de sloop apart kunt wassen. Zo’n kind dat zich overgeeft aan een autodut bij hoge temperatuur, daar komt al eens wat voorhoofd- of mondhoekvocht aan te pas. En dan is een wasbeurt niet overbodig. Hopla, daar gaan we!"

Vervolgens volgde een stap voor stap handleiding van hoe je zo'n kussen in elkaar zet. Compleet met duidelijk tekst en voldoende foto's enzo, enfin, eentje zoals ik ze graag heb.

De blogpost was bedoeld als voorbeeld voor in het boek 'Make it, blog it, share it'. Dat boek is een vlot leesbare, vooral praktische gids met tips voor een blog met alles erop en eraan. Sinds ik het boek doornam, belandden er nog verschillende do's op mijn lijstje. Al wordt de formule voor 'tijd' helaas niet uit de doeken gedaan.

Ik leverde zelf mijn bijdrage aan het boek onder het hoofdstuk 'hoe schrijf je een handleiding'. Ik mag er zaterdag een boompje over gaan opzetten op de blogschool.

Bijgestaan door mijn zus Linde - in een vorig leven docent van cursussen als daar zijn 'hoe schrijf ik een goede instructieve tekst - schreef ik een lijstje met tips bij elkaar voor een goede handleiding. Bedoeling was dat bovenstaande handleiding het geheel zou illustreren. Maar Lobke, die het boek heeft samengesteld, kampte met een mij goed gekend probleem in boekenwereld: plaatsgebrek.

Wel, laat me u even meenemen naar tip nummer 3 in mijn lijstje: 'wees eerlijk'. Het schrappen van de autokussenhandleiding uit het boek blijkt, een half jaar na datum, een zegen voor mijn bloggeloofwaardigheid. De manier waarop de vulling in het kussen steekt is namelijk absoluut onpraktisch. Al doen mijn dochters nog regelmatig een Peppadutje, ik zou geen enkele collega-naaister willen aanraden om het ding op die manier in elkaar te steken.

Een blogbericht is een momentopname, waarop je naar eer en geweten aan je lezers probeert te vertellen wat de waarheid is. Ik noteer meteen ook op mijn do-lijstje: grote kuis in mijn blog! Want ik kan u, ook naar eer en geweten, mededelen dat het bijvoorbeeld echt een goed idee was om een plastic bodem aan een schooltas te maken: geen enkel spoor van schade aan de stof, na een paar jaar. Maar het idee om voor een ovalen bodem te kiezen, blijkt dan weer niet zo praktisch. En geen enkeling die, zes jaar na datum, ooit nog op deze manier een pennenzak in elkaar mag steken van mij, nu ik leerde hoe de truc met de ritsflapjes echt moet.

En uw blogarchief? Ook eens tijd voor grote kuis en eerlijke voetnoten? Welke van uw berichten zou u intussen liever aan het oog van de mensheid onttrekken?

Workshop met plooien

Stilaan luwt de boekendrukte wat. Schrijven en stikken was een tijdeter die min of meer voorspelbare drukte zou geven. (Al had ik niet echt gerekend op een strandvakantie met naaimachinesoundtrack.) Maar op-stap-met-boek-in-handen, daar konden we ons op voorhand geen voorstelling van maken. Na een heel intensieve zomer belandde ik dit najaar dus nog heel vaak in Sannes autootje, op weg naar overal, met een stapeltje boeken in de koffer. Met passages op de boekenbeurs als plezant hoogtepunt. 

Dit weekend 'boekten' we nog eens! Tien lezeressen van Dag Allemaal wonnen een workshop en dus trokken we naar Mechelen, want de mensen van De Banier waren zo vriendelijk hun workshopruimte ter beschikking te stellen. Verre van een onaangename bestemming, die Banier! Het voelt altijd een beetje als thuiskomen: ik ben een Chirokind in hart en nieren. De jeugdbeweging in kwestie was een tijdje mijn werkgever en op dat moment waren de Banierdames officieel mijn collega's. Dus ik passeer er nog steeds graag voor handwerkraad en -daad. Of om te genieten van 'allemaal dezelfde dingen in verschillende kleurtjes'. (Vreemde tic. Mijn excuses). 

Of om te snuisteren door het recent sterk uitgebreide naai-assortiment. Deze keer ook om te ontdekken dat die mini-poppenknoopjes, die ik ooit ver overzee bestelde, nu ook dichtbij verkrijgbaar zijn. (Het TanteHildeBoek lag er trouwens ook, net als Zo Geknipt!)

En toen gingen we aan de slag, met 10 enthousiastelingen. Met veel vouwen en plooien. 

Met veel meten en hermeten. (Want 't moest juist zijn, ah ja!). 

Met zelfgebakken speculaascakejes (die niemand at want van cake worden handen en stofjes vuil) en met na een startkwartier in opperste concentratie toch ook heel wat bewegende tongen. Een collectie vrouwen, een gemeenschappelijke interesse, hier en daar wat kroost van dezelfde leeftijd, daar krijgt men al gauw geen speld meer tussen. 

Zowat iedereen sloot de dag af met een afgewerkte boekencover met een touch of Stoffigami. Ooit nog tevergeefs op zoek naar een mooi poëziealbum? Koop een blanco tekenboek en ga zelf aan de slag!

Een overheerlijk rustpunt in een overvolle week

Zucht. Ik zit even. Tasje koffie en een zoetje.

Een heerlijk, zalig, zoet, zoetje. Met appel en kaneel, met kruidnagel en meel. Met agavesiroop (want ik had geen ahorn), met amandelen (want ik had geen walnoten), met gember (want de kardemom ontbrak me) maar evengoed water-in-de-mond-brengend. Wilt u weten hoe het echt moet, ga dan langs Op De Boerderij en volg dit plan. 

Een week vol boekenbeurzen (u vindt ons straks nog tussen 16u en 17u op Stiel en Stijl en morgen van 14u tot 17u op de boekenbeurs in Antwerpen.)

Een week met een kleindochter in de maak.

Een week met veel werk-op-het-werk. En kinders met snotneuzen. Met veel afwas en was-was, met veel van dit en van dat. Een vermoeiende, volle, plezante week. Een onsamenhangende week. Bijna net zo onsamenhangend als dit blogbericht! Maar nu zit en zoet ik dus. Heel even.

Boekenfeest: de winnaars

Ik dacht zo, het zal wel niet de laatste keer zijn dat ik hier iets weg geef. Laat ons eens gaan voor een duurzamer stemsysteem. Altijd die papieren nummertjes. Wat een wegwerpwerk. Dus ik viste uit de kast een zakje aquariumstenen. Ooit gekocht voor een doopsuikerproject dat uiteindelijk een andere vorm kreeg. Ik schreef een nummertje op elke steen. 

Stopte ze in een mandje. Dat had ik zomaar liggen. U ook, als u met recept 19 van ons boek aan de slag gaat. (Net bij Karla nog een vrolijke versie zien passeren, trouwens!)

Ik rommelde daar wat in. Trok er wat stenen uit, en ging dan op mijn lijstje kijken welke naam er bij die nummertjes hoorde.

Wij verwelkomen op 8 november:

Nele schreef "Ik wil ook wel! Een stok achter de deur om de de projectjes af te krijgen en het resultaat te laten weten :-)"

Lies(je) schreef "Awel ik ga ook meedoen :-) ben al lang niet meer naar de boekenbeurs geweest ('t is nochtans achter mijnen hoek, bij wijze van spreken)..."

Eva Maria schreef "Ofcourse wil ik daar bij zijn! Laat maar komen die bubbels enzo!"

dezusjes schreef "O Ik zou zooooo graag meegaan!!! Dus ik waag heel graag mijn kans!! en ik weet al wie ik mee ga nemen!!!!!!! Joepie"

Ien schreef "Kies mij! Kies mij! Kies mij! mijn 2 favo dingen op een plaats samen: stikken en boeken! Kan niet stuk he! Proficiat met jullie boek! Staat op mijn verlanglijstje!!"

Evi scheef "Santé, ik doe mee"

ditzenDatz schreef "OMG dat zie ik volledig zitten. Het zou voor mij de eerste keer zijn op de boekenbeurs. Als vuurdoop zou dit dus kunnen tellen. Dus, ik waag hier mij kans voor een duoticket. Je weet immers nooit he"

Juffertje schreef "De boekenbeurs is zo'n jaarlijks uitstapje van mij maar dit zou het toch af maken :) dus ikke, ikke, ikke !!!"

Annie schreef "Ik waag ook mijn kans!!!Boekenbeurs nog nooit bezocht!"

Mieke schreef: Bingo, ik doe mee!

Anaïs schreef "oooh! Ik wil ook wel met een glaasje komen klinken op jullie gezondheid!"

Sara Janssens schreef: "ik wil ik will"

Kris10 schreef "Ik wil graag komen! Veel plezier op de boekenbeurs alleszins"

Ria schreef "Ja, Vip spelen lijkt me wel wat...(borrelen ook wel zenne)en dan ineens dat boek is binnenste buiten keren en nog meer van die leuke dinges maken die erin staan. Yep, en die donderdag ben ik vrij....

gr Ria"

En toen ik daarmee klaar was, merkte ik dat ik er maar 14 uit het mandje had gehaald... Zei ik al dat ik slecht met cijfers was? Enfin, ik trok er dus zomaar nog eentje: 

Storm schreef: "Oh, zo super, dat zou ik wel willen winnen!" 

Et voila, Storm, je wint het, op de laatste nipper! Dames, mail als de bliksem (dus ten laatste morgenvroeg) jullie namen en adressen naar [email protected], want de post werkt niet voltijds deze week en de tickets komen met zegel en al jullie richting uit!

Boekenfeest: give away

Oh maar kijk, wat heeft mijn vogel nu gevangen? 

Een parkeerplaats, een pen en de garantie dat ik die ga gebruiken om mijn handtekening in boeken te placeren. Op de boekenbeurs zowaar! Dat wordt spannend. Want ondergetekende mag dan wel graag lezen, en haar wereld draaide de voorbije maanden om 'boek', op dat boekenfeest is ze nog nooit geweest.

Gaat u mee? Jaja, ik meen dat. Ik geraak wel binnen met dat pas-ding, denk ik. Maar achter mijn vogel z'n oren zitten nog wat tickets en die zijn misschien wel voor u! 

Uitgeverij Van Halewyck arrangeert ons eigenste VIP-moment op donderdagavond 8 november, van 18u30 tot 21u00. Voor iedereen die een hand toestak. We heffen daar het glas met onze testers, helpende handen, modellen, adviseurs, fotografen, vrienden, familie én bloglezers! Want zonder blogs en plezant publiek, was Zo Geknipt! er nooit gekomen. 

Wil je dus ook heel luid santé roepen en ons intussen langs je neus weg nog je ingewikkeldste naaivraagstuk voorleggen? En van de gelegenheid gebruik maken om te bekijken wat voor leeslekkers de rest van de beurs te bieden heeft? Reageer dan onder dit bericht voor maandagavond 29 oktober om 17u. Uit de reacties vissen we 15 winnaars, die een duo-ticket in de bus krijgen en mee mogen vieren op 8 november!

Wie niet kan komen of niet wint, kan ook op andere momenten bij ons terecht voor een krabbel en een babbel.

Proost, alvast!

Tadaa!

Het is er, het staat er, het ligt in de winkel en wij hebben het met onze eigen ogen gezien: er zijn mensen die het er uit halen en mee naar huis nemen! Wij moeten daar even van bekomen. Hier en daar resideert het zelfs in de etalage op zo'n manier dat u er niet naast kunt kijken. Of misschien is mijn beeld wat gekleurd omdat ik er echt naar op zoek was.

Maar toch.

U zult enige moeite moeten doen om het boek te negeren.

(Versiering volgens inspiratie van de lokale boekhandelaar.)

In al die commotie - het ligt er, het ligt er écht! - vergaten we dat we eigenlijk aan het aftellen waren en nog nul moesten roepen. Et voilà:

Zo geknipt! 30 recepten voor je naaimachine - 24,95 euro inclusief 4 patronenbladen en zowat alle tips en trucjes die wij kennen - in de betere boeken- en stoffenwinkel. 

Maar evengoed tussen de soep en de patatten, want ook in de supermarkt is hij te koop. Wilt u graag weten waar u terecht kunt en waar en wanneer wij de pen ter hand nemen en een praatje met u slaan? Die data en locaties bundel ik vanaf nu hier.

De allerplezantste keer wordt ongetwijfeld die op 10 november, op Stiel en Stijl, 'onder collega's'. En dat is goed gezelschap, zoals u ziet!

 

Zaterdag 10 november van 16u tot 17u

Loft 130, Oude Baan 130, Korbeek-Lo
 

Die madammen hebben dat daar goed bekeken, want er is moois en lekkers en zelfs doens want wie zin heeft kan er ook een workshop volgen, alle info op hun Facebookpagina!

Enfin, ik zou zeggen: en dan zwijg ik vanaf nu over heel die boekenhistorie. Maar kijk, het kind is pas geboren, u zult toch nog een paar keer moeten verdragen dat ik vingers en tenen tel en u konde doe van mijn bevindingen. Tja, jonge moeders...

Aftelweek: deel 7, met give-away!

Vanuit het standpunt van een blogster kan je Naaiend Vlaanderen (en Nederland) indelen in de volgende categorieën: 

1° blogsters-die-je-al-kende-voor-ze-blogden

2° blogsters-van-wie-je-eerst-de-blog-kende-en-toen-pas-de-persoon-erachter

3° onbekende-blogsters

4° bloglozen

Eloleo zit trouwens in de tweede categorie, wat enigszins opmerkelijk is want wij werken in dezelfde gang... Niet dat de categorie waartoe je behoort een effect heeft op het resultaat van je handwerk, maar toevallig was onze testersgroep een representatieve steekproef uit bovenstaand lijstje. Met, in deze aftelweek, als enige probleem: hoe laten we categorie 4 aan het woord? Ah dan doen we dat zelf, natuurlijk!

Karen en Trees zijn dan geen naarstige dagboekvoltypers, de motor van hun naaimachine is even overbelast als die van ons. Trees testte o.a. de boekencover. Een boek over naaien met daarin een genaaide boekencover, hà!

Op de boekfoto rond dat boek van die ene man die ook wel eens over de vloer komt bij de uitgeverij. Weet je meteen hoe je 't kunt verpakken als binnenkort nummer vier uitkomt. Maar voor veggies als mezelve, die in 's mans schrijfsels te veel vlees terugvinden, legt ons boek gelukkig ook uit hoe je een cover op maat kunt maken. Voor het schriftje van je schoolgaande zoon, of meteen voor de Dikke Van Dale.

En dan hebben we ze gehad, de testers, dus nu is het aan u! Morgen zou de eerste 'bevoorrading' van de boekhandels kunnen plaatsvinden. De eerste die morgen een foto post op onze Facebookwall van het boek ìn een 'echte' boekenwinkel, zo eentje met muren en een dak dus en vol boeken enzo, hoeft het niet te kopen want krijgt het van ons opgestuurd, met onze poot erin en al! Wij hebben zelf geen tijd om te gaan kamperen voor de gesloten deur, maar misschien heeft u het er wel voor over. 

Aftelweek: deel 6

Allemaal goed en wel, een groepje testers samengesteld uit onze persoonlijke vriendenschare. Kunt u denken. Die zullen wel allemaal ja knikken op de vraag 'is het goed zo?' Zo is het gemakkelijk!

Niet dat die testers allemaal ja knikten. (Verre van. En gelukkig maar.) Maar om de volledige blinde proef te doen, zochten we aan het begin van de zomer ook twee testers die we enkel virtueel de hand konden schudden. Ladybug en Liesbeth werden door de krullenbrigade uit het doosje geloot en kregen elk minstens twee patronen voorgeschoteld. Om er ongezouten hun gedacht over te zeggen. En dat deden ze. Wat er voor zal zorgen dat uw persoonlijke laptophoes-op-maat nog beter op-maat zal zitten dan het testexemplaar van Ladybug. 

Ik maakte hem heel lang geleden eens voor mijn dierbare wederhelft en beloofde toen al een patroon en werkwijze. U ziet, ik hou woord. Zij het met een kleine vertraging. 

Aftelweek: deel 5

Sommige van de patronen in Zo Geknipt! zijn duoversinsels. Die groeiden door de een die vroeg 'misschien zoiets?' en de ander die enthousiast 'ja en dan zo en zo!' riep. 

Van sommige dingen zal je moeten raden van wiens hand ze zijn.

En soms ligt het er gewoon dubbel en dik bovenop. Dit is overduidelijk een Eloleo, geen van jullie zou zijn geld op mijn hoofd zetten als de vraag was 'wie ontwierp deze schoudertas?':

Geen betere tester dan De Zuster Van voor dit patroon. Want als de volgende vraag op het quizblad luidt: 'noem twee tassenmaaksters uit blogland' dan roep ik meteen 'Eloleo en De Zuster Van'. (Jaja, ik ben dat soort van quizzer dat, blij dat ze eindelijk iets weet, haar antwoord roepend deelt met alle haar omringende tafels.) 

Onze vijfde tester verdient écht haar eigen boek. (Al had ik beloofd dat ik dat niet ging zeggen.) Titel: Less is More of zo. Wat zij maakt is, vind ik, steeds helder van ontwerp en af tot in de puntjes.

Hier vind je de zusterversie van de schoudertas!

Aftelweek: deel 4

Hadden we gisteren een tester aan het woord die pas haar eerste stappen in de wondere wereld van het semi-geautomatiseerd handwerken zet, vandaag leggen we de sneak-eer in handen van de meest geschoolde naaister uit ons wonderteam. Het boek strooit vrij kwistig met tips. Meerdere van die weetjes leerden wij zelf van Mlle Belle. Ze naait even snel als haar mond woorden kan produceren. Wie haar kent, weet wat dat wil zeggen: gelukkig bestaan er vooralsnog geen boetes voor zware naaivoeten.

Ze nam voor ons o.a. de handleiding van de turn/zwemzak onder handen.

En die van de kinderportemonnee. 

Wie binnenkort de handleiding van die zwemzak in het boek onder ogen krijgt: neem Mlles versie er  gerust nog eens bij en speel een rondje good old Zoek de 10 verschillen. U zult merken dat deze dierbare tester er haar eigen draai aan heeft gegeven. Maar hé, zelfgemaakt en 'eigen draai', dat is bijna hetzelfde. Dus wie zijn wij om haar tegen te spreken? Sterker nog: we zijn benieuwd naar uw draai. Gaat u aan de slag met Zo Geknipt? Toon ons straks gerust het resultaat!

Aftelweek: deel 3 (en het is er nu ook écht!)

Tester nummer 3 draagt vele petjes in mijn adresboek. Oud-Chiro-kaderploeg-genoot. Collega. Leuvens-Stiksel-maatje. Haaklerares. Occasionele babysitter. Stadsgenoot. Vriendin. Lid van de testersclub en sinds dit jaar ook: De Baas.

Dat klopt: naast mijn dagelijkse gesprekspartner over het Handwerkgebeuren, is deze tester ook degene die beslist of ik met vakantie mag of niet. Of ik flink aan het werken ben. Of niet. (Wel hoor.) Misschien vindt u dat gek. Maar wij niet: wij zien perfect de lijn tussen De Baas-en-Riet-in-die-toren, tien hoog, en Pernel-en-Riet-daarbuiten.

Pernel was de naaibenjamin der testers en wierp o.a. een kritisch oog op de praktische inleiding, die er voor moet zorgen dat 'weinig-tot-geen-voorkennis' niet in de weg mag staan van 'zelfstandig-aan-de-slag-gaan' met het boek. De test van de dag gaat over een zak-met-binnenzak, en wel deze:

Hier beschrijft Pernel haar bevindingen.

Oh en, zo langs mijn neus weg: eigenlijk had ik evengoed het boek kunnen openslaan en de pagina fotograferen. Want vandaag knalden er ergens kurken, met lichte plof, zoals dat hoort. Niemand die de plof kon horen, want die werd overstemd door luid en ongecontroleerd gekir van onzentwege. Want HET IS ER en HET IS ECHT en het is DIK en ook best MOOI en MET MAPJE enzo en ... en ... en ... . Enfin. Wij waren nogal onder de indruk. Dus. Volgende week in de boekhandel. Vandaag in onze handen. Zo Geknipt! 30 recepten voor je naaimachine.

Ik vergat in alle drukte om mijn exemplaar te laten signeren. Ze is dus nog niet van mij af.

Aftelweek: deel 2

'Mevrouwtje Baby' is haar middle name. Ze heeft er zelf nog geen. Maar heeft u er een in huis, leg hem met een gerust hart in haar handen en ga een uurtje shoppen ofzo. Of uitgebreid in bad. Of leg u in bed en slaap op beide oren: het kind is veilig. Mevrouwtje werkt tussen de baby's. Ze ontwerpt dingen voor baby's. Ze wordt nooit moe van bevallingsverhalen, al hoort ze die elke dag. Als ik geen raad weet met een pasgeboreling (dat gebeurde deze week nog) vraag ik het haar. En dan weet ze het.

Het is dus ook niet verwonderlijk dat Missy N. voor de babyjas ging, toen ze mocht kiezen welke boekinhoud zij zou onthullen. 

Ik maakte het jasje vorige najaar voor verschillende kersverse aardbewoners en kreeg weleens de vraag naar het patroon. Et voilà. Zo Geknipt!, babyjas inbegrepen, met tips om het ding aan te passen aan de seizoenen.

Het jasje staat in het boek in maatje 68, ideaal als kraamcadeau. Baby Judith was zo gewillig om zich te laten jassen op een van de zonnigste zomerdagen en werd zo vereeuwigd in het boek. Hier zie je de versie van Missy N!

Aftelweek: deel 1

Nog 1 week! Ergens in mei vroeg men ons vriendelijk 'schrijf eens een boek' (allez, met alsjeblieft erbij, ze zijn daar best wel tof). Het lijkt of het nu een paar uur later is, maar we kunnen al schrijven: binnen zeven dagen ligt Zo Geknipt! in uw boek- of stoffenhandel. Ongelooflijk maar waar.

We hebben dat aan veel mensen te danken, maar in de eerste plaats aan ons testersteam. Een hardwerkende, dertienkoppige sympathieke bende naaisters die onze patronen en handleidingen werkelijk binnenstebuiten hebben gekeerd, tot ze helemaal in hun blootje stonden. En daarna hielpen de dames ook nog om de teksten weer aan te kleden tot ze helemaal waren wat ze moesten zijn.

We stellen het deze week aan u voor, ons panel! En ze krijgen zelf de eer om zeven tipjes van de boekensluier op te lichten. 

 

Elke dag showt een van onze testers je een item uit het boek. In testversie, dus ook de bloopers krijg je erbij!

We gaan geen geïnvesteerde uren uitzetten in tabellen, maar een ding is zeker: als we van iemand een gigantisch gulzig grote hap uit haar vrije tijd mochten nemen, dan was het uit die van Kir. Geen letter die in het boek verscheen zonder dat zij er haar zeg over deed. Met als voornaamste focus 'gaat echt iedereen het snappen?'

En we beginnen dan ook meteen met een blooper in onze reeks met sneak previews! Kir ging aan de slag met de handleiding van de wijnfleszak en merkte fijntjes op: 'euh, ben je zeker dat dat digitale patroon overeenkomt met het origineel? Mijn handvat is zo kort?' Niet dus, daar zat werkelijk iets mis! Vergelijk haar versie met de versie in het boek, en u weet meteen waarom testers handig zijn.

En we noemen het...

... Zo geknipt!

Het boek kreeg een titel. En een ondertitel. Want we kunnen het toch niet tot in den treuren 'het boek' blijven noemen?

Het kreeg meteen ook een gepaste jas: nog een klein beetje finetunen en de cover is af! Wie goed kijkt, kan alvast noteren wat-ie maken wil.

Verkrijgbaar vanaf 29 september 'in de betere boek (en stof) -handel', zoals dat dan heet. Hier en daar kan je misschien ook wel eens een exemplaar vastkrijgen met onze persoonlijke poot er onder. Maar dat laten we dan wel op tijd weten!

Fotofeestje

De eerste meet is gehaald!

Alle dingen voor het boek zijn ontworpen en alle 'showmodellen' zijn in elkaar gestikt voor de fotoshoot. Het leek wel een winkeltje, als je het zo allemaal bij elkaar zag liggen. En wij zijn twee zondagskinderen: die shoot bleek gepland op de zonnigste dagen van de zomer.

Er waren modellen die hun taak heel ernstig namen. (En tussen elk 'slachtoffer' in opnieuw op de make-upstoel wilden kruipen.)

Er waren modellen die behoorlijk opgezet waren met de ter beschikking gestelde infrastructuur...

... en die zelfs al spelend fotogeniek voor de dag kwamen.

Er waren jonge modellen ...

... en heel jonge modellen.

Er was een fotograaf, die zijn roeping als boomchirurg heeft gemist. Eentje die verder vroeg wat er in ons hoofd zat, en even later het beeld in ons hoofd op een plaatje kreeg.

Er kwamen veel handgemaaksels aan te pas, natuurlijk, maar die mag ik nog niet laten zien. Al voorzag ik mijn kroost op het laatste nippertje nog van rokjes. Livs exemplaar is een eenvoudig fronsrokje met een streep paspel: op die witte buik na niets nieuws onder de zon.

Zannes rokje is Zsazsa-inspired. Mme effende het pad van blog naar boek, dus ze verdient in elk geval dit minuscule eresaluut. (Schoenenstyling door het model herself.)

Ik zeg inspired, want ik ben een waardeloze handleidingenvolger. Dus ik zag iets en ik maakte 'zoiets'. Maar zonder rits en met een 'biezeke' in de strik. 

Maar handleidingen zijn tof hoor, ons boek staat er vol van, hou u vooral niet in om ze te volgen!

Enfin, u hoort het, ik ben blij. Mijn kompaan ook. De lijst met mensen om te bedanken wordt langer en langer. Want het is zoals onze setfotograaf het stelde toen ze me deze beelden bezorgde: "Als je die foto's bij elkaar ziet, dan was dat gewoon twee dagen feestje".

Eind september mag u al bladerend meevieren!

Dankjewel voor de foto's, Missy N!