Koken met koters: konijnijsjes

Krokusvakantie, crossen in de bossen? Dan bent u avontuurlijker aangelegd dan ondergetekende... ik hou het bij dit weer liever droog en creatief.

Liv en Zanne hadden geen bezwaren toen ik het thema van de dag aankondigde. Ze ontdekten recent het bestaan van deze webstek en wilden - als grote fans van Jill - zelf ook eens uitleggen hoe je iets moet maken. De meeste foto's zijn van de hand van Zanne. Best makkelijk om je handen vrij te hebben tijdens het stap-voor-stappen, vond ik!

Wij tonen u: konijnen-verrassingsijsjes. Met een verrassingsei, type Kindersurprise, maak je een plezant paassnoeperijtje. (Andere merken mogen ook, maar volgens mij geeft de wit/melkcombinatie van 'de echte' de juiste smaak aan de ijsjes.)

Het recept kwam in mijn bezit via mondelinge overlevering. Altijd fijn om met culinair onderlegd gezelschap op weekend te gaan. In haar verhaal vul je hele eitjes die je terug aan elkaar plakt. Ik vond een halfje ruim voldoende voor een kindermond, en verzon er paasgewijs een paar oren bij. Voor de oren print je dit sjabloon.

Onze diepvriezer heeft - net als het weer - wat last van zijn thermostaat. Maar de dames vonden de konijnen ook met sneeuwlaagje best lekker. En wat deed Liv, terwijl Zanne foto's maakte van mij? Met haar eigenlijk fototoestelletje plaatjes maken van Zanne. Niet allemaal even scherp maar wel lollig. Vanaf nu bloggen we mét assistent voor the making of!

Zes jaar Zanne

Ik keek het niet na, maar ik vermoed dat het de eerste keer is dat ik een verjaardagspost zal moeten antidateren om op het einde van de rit aan een soldatenrecht rijtje twaalfdeseptembers te komen. Ik laat het nu even voor wat het is: een 13 in het rijtje past best bij een tijd waarin de dingen allemaal even trager moeten dan we soms wel zouden willen. Maar dat geeft misschien wel tijd om er met meer aandacht bij stil te staan.

Ons Zanneke werd zes. Dit dus, dat is al zes jaar geleden. Naar goede gewoonte grabbelde Zanne zich vast aan de onplooibaarheid van aftelkalenders en lijstjes, en begon ze in juli aan een longlist die ze in augustus, met ontelbaar veel iene-miene-mutte, tot een wenslijst herleidde. Het kind leert lezen en schrijven en heeft duidelijk ambities om een erg jonge bulletjournalist te worden.

Ze vroeg een 'theefeest'. Geen idee of ze de inspiratie op televisie haalde, of dat die ontsproot uit mijn tekenwerk voor De Koffiekamer, maar een theefeest zou het worden. Met hartig en zoet, en met bloemen en hoeden en met een 'jurk tot aan mijn voeten'.

We bouwden torentjes van pannenkoeken en wraps, en er waren scones met clotted cream en lemon curd. Ik leende een jurk van mijn oma van 93, en diezelfde oma bleek de grootste fan van die scones (en van mij in haar jurk).

Zanne kreeg een High Tea, en een High Tinny. Ik maakte de versie met de kleine Peter Pan kraag en deelde de panden in stukken om er kleine flutter sleeves tussen te steken.

De rug kreeg een knopenpat, met romantische rozenknoopjes, en rond haar middel zit een lint met een strik.

Ik ben zelf niet helemaal wild van de stof - dat komt ervan als je op je naaidag nog geen stof hebt en enkel een Veritas ter beschikking hebt - maar ze is High Tea waardig, en de kleurtjes staan Zanne wel. Ze is er in elk geval echt blij mee en theefeestte in stijl.

Wat wil zeggen: in stijl meer eten dan goed is voor een theefeestwaardige wespentaille. En ook: in stijl Pokémons vangen. Thema 1936 maar anno 2016, uiteraard. 

Verder op de lijst: een zeemeerminnentaart. Zannes verjaardag, moeders Play-Dohdag, zoiets. Het bakken liet ik deze keer aan de professionals, maar het boetseren deed ik met plezier zelf en was goed voor een avondje zen. 

Ze vinkte af in haar hoofd, Miss Zes, ze keurde goed, en ze genoot.

Een Zanne die genoot van het moment en die een hele dag lachte, dat wordt gekoesterd. Een verjaardagsfeest kan misschien bezwaarlijk een doorsneedag genoemd worden, het deed me veel plezier dat de kronkels in haar pannetje een hele dag enkel genieten genereerden. 

De Z staat hier weleens voor zeuremie en voor zoektocht. Maar in dit verhaal toch vooral voor zalig weer, zeemeermin, zotte mus, zoetebek, zangvogel en ♥ Zanne ♥.

Once upon a Tuesday: en toen kwam Liv

Zeven jaar geleden stapte ik uit bed en brak mijn water. Wat volgde was een dag die ik minuut per minuut kan navertellen. Maar dat ga ik u besparen. (Ook al omdat het een verhaal is met schaamtelijke, intussen al meermaals vertelde en van onvoorzienigheid getuigende details als 'de eerste keer dat ik een kind kreeg was ook de eerste keer dat ik het lampje van de brandstoftank in de auto zag branden'.) Samengevat: rond de klok van vijf lag er een fronsend wezen in mijn armen en dat is vandaag dus zeven jaar geleden.

Zeven jaar Liv, dat betekent dus ook al bijna zeven jaar bloggen. Het feestvarken vond het duidelijk tijd voor een best off: ergens op mijn - en haar - webstek botste ze op de taart die ik maakte toen Zanne 1 werd, en ze bestelde dezelfde. Hoera voor gedocumenteerdheid: ik legde destijds aan mezelf uit hoe dat moet en kon nu netjes volgen.

Vestimentair had ik een prachtige stof vol kleurspetters voor haar uitgezocht en plande een jurkje. Maar ze trok haar neus op en ging met een keurend vingertje door mijn voorraad. En koos er dat ene stofje uit dat ik echt voor mezelf had gereserveerd: een prachtige flinterdunne grafische stof die ik bestelde toen Liesellove nog haar winkeltje had. Terwijl er ook dingen als Roodkapjestof op de stapel lagen... Meestal ben ik verrukt als ik zie hoe haar voorkeur voor geometrische figuren en grafische herhaling zich doortrekt in haar tekeningen en prentenboekenkeuze. Maar deze keer zal ik mezelf dus in kleurspetters moeten hullen...

Ik maakte een Once upon a Party van Ienemiene, met een rokje in een erfstuk uit mijn stapel 'stofjes van de mama van Heidi van de kribbe'. Effen maar met een ruitjesstructuur, licht en soepel en perfect om die mooie plooien in de tulpenrok te laten vallen hoe het moet. Liv wilde een jurk met een strik, want op haar taart staat ook een strik. Check!

Voor het topje deed ik - u kent mij... - mijn goesting. Ik knipte de boel in twee, voegde wat bochten toe en paspel-zonder-koord, en een rijtje knopen.

En een soortement 'verbindingsstuk' op de schouders.

De jarige koos er uit de kast een vestje bij. En ik had plots de neiging haar aan te spreken met 'mevrouw'.

We trokken naar 'een paar straten verder', waar bij mijn maatjes van Hippe schoentjes de lentecollectie binnen is. Grote fan van Ocra zijnde had ik dit in gedachten...

of dit...

maar al zeven jaar is mevrouwtje er eentje van de rustige koppigheid. Ze ging binnen voor 'blauw'. En ze kwam buiten met 'blauw'.

Voor haar verjaardagsfeest koos Liv een misschien licht afwijkend thema. Sinds haar eerste ervaringen met het concept 'tombola' is ze om een of andere reden grote fan. Wij zuchten een beetje als er weer verplichte lotjes geleurd moeten worden, maar Liv vindt dat allemaal geweldig. Dus vertelde ze al maanden dat ze voor haar verjaardag ook een tombola wilde, en dat leek me dan wel weer grappig. We gingen eetdag-all-the-way.

Met een logo, waarin de nauwe verwant misschien, een heel klein beetje, het logo van de school herkent.

Met een bestelblad - schoolhuisstijllettertype ;-) - voor wie honger en dorst had, en met van die kaartjes om in de lucht te stoppen. 'Honger'. 'Dorst'. U kent dat wel.

Vrienden en vriendelijke werkgevers schonken prachtige prijzen en ook echte 'tombolaprijzen'.

Liv had personeel in dienst voor het uitdelen. U ziet hier een nichtje, zeer opgetogen met het vers gewonnen peper- en zoutstel. 

En omdat een tombola meestal voor een goed doel is, en Liv het met ons eens was dat haar spaarpot op zich wel een goed doel is, maar niet zo maatschappelijk relevant, ging de opbrengst naar de vzw waarvoor ze binnenkort een benefietvoettocht stapt. Een mooi doel voor een mooie verjaardag.

Nul

Eén

Twee

Drie

Vier

Vijf

Zes (selfie)

♥ Liv is zeven! ♥