Διακοπές = ?

Ξεκούραση, ταξίδι, διάλειμμα/αναψυχή από δουλειά ή σπουδές (κανονικά). Έχουν όμως οι διακοπές στην πραγματικότητα ανάγκη ορισμού; Για κάθε άνθρωπο πιστεύω ότι λειτουργούν διαφορετικά. Πρωτίστως είναι σίγουρα η ανάγκη της ξεκούρασης όλων των αισθήσεων και κατόπιν η ικανοποίηση με πράγματα που δεν κάνουμε στην καθημερινότητα.

Τα πρόσφατα χρόνια για μένα οι διακοπές σημαίνουν την απόδραση από όσα ζω στην ρουτίνα της πόλης, να δω αγαπημένα πρόσωπα, να αλλάξω ρυθμούς και ώρες σε φαγητό και ύπνο, θάλασσα - μα πολύ θάλασσα και βόλτες: με το ποδήλατο, με τα πόδια με ότι βρω...

Θυμάμαι παλιότερα, τότε που πρωτάρχισα να πηγαίνω διακοπές με φίλους (κι όχι με την οικογένεια), αρχικά σε ελεύθερη κατασκήνωση, αργότερα πιο οργανωμένα, κατόπιν σε δωμάτιο, μετά σε ξενοδοχείο... τελικά μεγαλώνοντας δεν ξέρω αν με εγκαταλείπουν οι δυνάμεις, προτιμώ την άνεση ή παύω να αναζητώ την περιπέτεια, πάντως θέλω τις βολές μου.
Όπως και να έχει με βλέπω να παίρνω το παιδί, να αρχίζω με το γνωστό Κορινθιακό χωριό, να συνεχίζω με το αντίστοιχο Ευβοιώτικο και να καταλήγω σε Φθιώτιδα, όπου υπάρχουν συγγενείς, φίλοι και σπίτια δηλαδή. Η κρίση μας φέρνει πιο κοντά...

Εύχομαι σε όλους να περάσετε υπέροχα και με το γυρισμό να ξαναβρεθούμε πάλι και να ανακαλύψουμε τρόπους να αντιμετωπίσουμε αυτά που μας περιμένουν, φιλιά πολλά...

"O νάνος στο παλάτι..."

Από τον παρακάτω πίνακα του Velázquez με τίτλο Las Meninas (οι κυρίες των τιμών) στην λεπτομέρεια φαίνεται η Μari Bárbola, γερμανίδα υδροκέφαλη νάνος που είχε προσληφθεί κι ήταν πάντα κοντά στην πριγκίπισσα Μαργαρίτα Τερέζα της Αυστρίας (που πέθανε μόλις 22 χρονών).

Για την Veronica και το Λογοτεχνικό Σάββατο

Πέρα από την μόδα της εποχής (οι νάνοι κι οι άνθρωποι με διάφορα σωματικά προβλήματα κατέκλυζαν τις αυλές των αρχόντων και βασιλέων της Αναγέννησης), κι ανεξάρτητα με τους λόγους για τους οποίους προσλαμβάνονταν (ήταν θέμα υστεροφημίας των αρχόντων; ήταν απλά ένας τρόπος διασκέδασης ή προβολής τους απέναντι στους μειονεκτούντες υπηρέτες τους;), εκείνη την περίοδο τα άτομα με ειδικές ανάγκες είχαν την τιμητική τους με αυτό τον τρόπο. Γίνονταν έμπιστοι ακόλουθοι, κρατούσαν μυστικά και τους συνόδευαν παντού.

Στις ημέρες μας και παρόλη την γενική προσπάθεια της ηθικής και πολιτικής ορθότητας για την βοήθεια στα ΑΜΕΑ με κάθε τρόπο, η καθημερινότητα ενός τέτοιου ανθρώπου είναι δυστυχώς ζοφερή. Αν καταφέρει το ίδιο το άτομο να βγει από τον μικρόκοσμό του (ειδικά οι παραμορφωμένοι ή με κινητικά προβλήματα) και την "ασφάλεια" που του παρέχει, θα αντιμετωπίσει προβλήματα παντού: στην μετακίνηση (ειδικά μέσα στις πόλεις), στην αποστροφή του βλέμματος (από τους περισσότερους), στην αδιαφορία του κράτους να σκεφτεί τις ανάγκες τους. Ευτυχώς που στις περισσότερες περιπτώσεις η ίδια η οικογένεια και κάποιοι από το περιβάλλον νοιάζονται και ασχολούνται, ενώ υπάρχουν και κάποιες (όντως) μη κερδοσκοπικές οργανώσεις που μεριμνούν σχετικά.

Η υδροκέφαλη νάνος του πίνακα ήταν από τις τυχερές περιπτώσεις, σήμερα δεν ξέρω πως θα τα κατάφερνε...

Υ.Γ.1: Το θέμα χρήζει ούτως ή άλλως πολύ μεγάλης ανάλυσης, κι εγώ όντας στην δουλειά και κανονίζοντας τριήμερο εκτός θα σας αφήσω κάπου εδώ και θα σας ευχηθώ να περάσετε όμορφα, ειδικά όσοι φεύγετε για διακοπές να περάσετε υπέροχα, με τους υπόλοιπους θα τα ξαναπούμε σύντομα.

Υ.Γ.2: Κάθε ομοιότητα της γερμανίδας νάνου του πίνακα με σύγχρονο πρόσωπο της πολιτικής θεωρείται εντελώς συμπτωματική, φιλιά σε όλους.

"Έτσι, όσο και τόσο διαφορετικά"

Οι γονείς και το περιβάλλον από όταν ήμουν παιδί τους άρεσε να βάζουν ταμπέλες και να βλέπουν ομοιότητες πάνω μου. Μεγαλώνοντας κατάλαβα είναι αυτό συμβαίνει παντού και σε όλες τις οικογένειες. Έτσι λοιπόν μου είχαν δώσει τα προσωνύμια: Γ. ο λουλουδιάρης (μου άρεσε από μικρός να ασχολούμαι με τον κήπο και τα λουλούδια στη φύση), Γ. ο ποιητικός (όταν μικρό παιδί χαρακτήρισα αμφιθεατρικά κτισμένα τα Μέγαρα με κοίταξαν με θαυμασμό κι απορία μαζί), μου έλεγαν ότι στην ιδιοτροπία έμοιαζα στην Γιαγιά από την οποία πήρα και το όνομα, ότι μου άρεσε το κρασάκι από παιδί το πήρα από τον παππού και τον νονό μου, ότι έμοιαζα στην μητέρα με συγκεκριμένα χαρακτηριστικά του πατέρα.

Για τη Veronica και το Λογοτεχνικό Σάββατο
Έργο του Fray *Juan Sánchez Cotán* (Toledo, 1560 - Granada, 1627)

Κι έπειτα ήρθαν τα όνειρα: θα γίνω αυτό, θα γίνω το άλλο, με φαντάζονται με οικογένεια, ότι κρατούν ήδη τα παιδιά μου αγκαλιά, με λαμπρές σπουδές και καριέρα, αλλά εγώ μεγαλώνοντας αλλάζω, γυρίζω πολλές σελίδες στη ζωή μου, βλέπω και κρατώ τις ομοιότητες που μου ταιριάζουν από το περιβάλλον, πετώ και διαφοροποιούμαι από αυτές που δεν μου πηγαίνουν.
Τελικά γίνομαι έτσι, όσο κοντά σε αυτό που φαντάζονταν, μα και τόσο διαφορετικά...

≈

Τα Υστερόγραφα επανέρχονται στον χώρο τους...

Κατερίνα, η βασίλισσα του χορού και των avatars

Τι να αναφέρω τώρα για την Κατερίνα μας; είναι και σαν δική μου αδελφή να πω την αλήθεια οπότε δεν θα μπορέσω να είμαι απόλυτα αντικειμενικός (ναι οκ, πάλι τη βοήθεια του κοινού θα ζητήσω). Σαν 2η νικήτρια της τελευταίας προγραμματισμένης εκπομπής των Ραδιοτυπιών της οφείλω μια μικρή παρουσία του προφίλ της - όπως έκανα και για τον νικητή και συνάδελφο Evil Chef.

Άρχισε στον χώρο του blogging μόλις φέτος τον Γενάρη, περισσότερο για να μπορεί να αφήνει με άνεση σχόλια στις ραδιοφωνικές μας εκπομπές (από τις πιστότερες ακροάτριες, δεν μπορώ να πω). Στο προφίλ δεν λέει καν δυο λέξεις για τον εαυτό της, δείγμα της σεμνότητας που την διακρίνει σαν άνθρωπο γενικά (όχι σαν κι εμάς τα ψώνια ένα πράγμα).

Η πρώτη της ανάρτηση ήταν η παρακάτω:

Κυριακή, 22 Ιανουαρίου 2012

Ένα τραγούδι για αρχή ...

Δε μου έφταναν οι ατέλειωτες ώρες ραδιοακρόασης (Λουστράκος, Ραδιοτυπίες και Όλα στο κόκκινο) είπα να ξεκινήσω και blog (τρομάρα μου) μέσα σε όλα! Βεβαίως, βεβαίως είναι τελικά πολύ πιο περίπλοκο από όσο φανταζόμουν και έτσι τώρα ελαφρώς πελαγωμένη προσπαθώ να βρω άκρη με όλα αυτά κουμπάκια. Ας ξεκινήσουμε λοιπόν με ένα τραγουδάκι για όλους τους νέους φίλους που γνώρισα μέσω Λουστράκου και που ωρίμασαν άθελά τους μέσα μου την ιδέα να αρχίσω να μοιράζομαι μαζί τους σκέψεις, μουσικές, εμπειρίες.To All my friends, λοιπόν :

(το τραγούδι ήταν το "All my friends - LCD Soundsystem" αφιερωμένο σε όλη την παρέα).

Έκτοτε έχει αναρτήσει άλλα 15 post, άλλοτε με μουσικές που τόσο αγαπά (για αυτό και τρελή φαν του διαδικτυακού μας ραδιοφώνου), άλλοτε με προβληματισμούς και σκέψεις της, πάντα ευαίσθητη, ρομαντική, προβληματισμένη με τα κοινωνικά θέματα, ευγενική και μετριόφρων. Συνήθως είναι απαισιόδοξη αλλά κάνει μεγάλες προσπάθειες να δει τα πράγματα αλλιώς, όταν κοντεύει να πιάσει πάτο βρίσκει κάτι και ξανασηκώνεται. Οι χορευτικές της δεξιότητες μας έχουν καταπλήξει, χορεύει σχεδόν όλα τα είδη διαδικτυακά (και μέσω των σχολίων βεβαίως που αφήνει στις εκάστοτε εκπομπές του sin radio) και με άξια παρτενέρ την marimar αλλάζει avatar πολύ συχνά, συνήθως αναλόγως του θέματος και μουσικού είδους της εκπομπής. Αγωνιώδης διεκδικητής των 01 φιλιών συνήθως τα χάνει από ΦΟΥΛΗ, αλλά έχει εισπράξει μερικές χιλιάδες από αυτά μέχρι τώρα ενώ είχε υπάρξει και νικήτρια του προηγούμενου διαγωνισμού των Ραδιοτυπιών. Ο Αρχιμήδης (βαφτισμένος από Ρία) είναι ο αφανής ήρωας αυτής της ιστορίας αφού υπομένει κάθε βράδυ (καλά σκοτώνοντας αιμοσταγή προβατάκια) τις ραδιοφωνικές της περιπέτειες. Άλλοι ήρωες αυτής της ιστορίας είναι ο @αγαπημένος ή Κυριάκος ή Cloud που λόγω αυτού ο Παναγιώτης της έχει δώσει και το προσωνύμιο Τσιριμπίμ. Τέλος γνωρίζουμε καλά ότι για ένα τουλάχιστον μισάωρο θα βρίσκεται απασχολημένη σε τηλεφωνική επικοινωνία (συνήθως η τρίτη ή τέταρτης της ημέρας γύρω στις 9 και κάτι το βράδυ) με την μητέρα...
Λόγω του ότι είναι αρκετά νέα στο χώρο του blogging δεν θα προσθέσω κάτι περισσότερο (γιατί πλέον θα έχει να κάνει με την προσωπική μου άποψη από την γνωριμία μας τόσα χρόνια), οπότε σας αφήνω να πείτε κι εσείς τη γνώμη σας για την αγαπητή μας Κατερίνα.

Δροσερά φιλιά σε όλη την παρέα και που είστε: είναι κουραστικό να το "παίζετε" κάπως, αφεθείτε ελεύθεροι και απολαύστε την κάθε στιγμή και την κάθε σχέση που κάνετε στη ζωή σας.

Υ.Γ.1(σημαντικό): Το ξέρω ότι είναι πολύ δυσκολότερη η αυτοκριτική από την κριτική των άλλων, αλλά μήπως ήρθε η ώρα να το κάνουμε όλοι λίγο περισσότερο μπας κι ισσοροπήσουμε;
Υ.Γ.2: (λιγότερο σημαντικό): FB δεν πρόκειται να κάνω με τίποτα όμως, μετά από αυτά που διαβάζω τελευταία σε φίλους και γνωστούς μου έχει φύγει κι ο τελευταίος ενδιασμός.

"Και τα χρώματα πάψανε να υπάρχουν..."

Από μικρός είχε μια έφεση στη ζωγραφική, παιδί του Δημοτικού ακόμη ξεχώριζε με τις ζωγραφιές του σε σύγκριση με αυτές των συμμαθητών του όχι μόνο για το σχεδιασμό αλλά κυρίως για την ακρίβεια των χρωμάτων που χρησιμοποιούσε. 

Για τη Βερόνικα και το Λογοτεχνικό Σάββατο

Με την παρότρυνση καθηγητών και των γονιών του πέρασε και αρίστευσε στην σχολή Καλών Τεχνών και με την βοήθεια του αγαπημένου του καθηγητή βρήκε τον επόμενο χρόνο τον χώρο που θα φιλοξενούσε την πρώτη ατομική του έκθεση. Όλο αυτό τον χρόνο δεν έκανε τίποτα άλλο από το να ζωγραφίζει, 23 πίνακες συνολικά, μα ήθελε να κάνει κάτι ακόμη, είχε μια ιδέα που πάλευε από μικρός, κάτι που δεν θα περνούσε διόλου απαρατήρητο και θα συζητιόταν για καιρό...
Η ημέρα της έκθεσης έφτασε και το άγχος του ήταν πολύ μεγάλο, ευτυχώς που ήταν οι γονείς του κι ο αγαπημένος του καθηγητής και του μετρίαζαν αυτό το άγχος. Από τις 7 το απόγευμα που άνοιγε κανονικά η έκθεση άρχισαν να καταφθάνουν αρχικά οι συμφοιτητές και φίλοι κι όσο περνούσε η ώρα κριτικοί τέχνης, δημοσιογράφοι, κόσμος που απλά ήθελε να δει κάτι καινούργιο, άνθρωποι που δεν χάνουν με τίποτα ότι αφορά στην τέχνη...
Οι έπαινοι που έπερνε από παντού τον βοήθησαν να λυθεί, όλοι στέκονταν στον τρόπο με τον οποίο χρησιμοποιούσε τα χρώματα, αυτό τον βοήθησε να αρχίσει να συζητά με όλους από λίγο, ευχαριστούσε σχεδόν κοκκινίζοντας σε κάθε καλή κριτική που δεχόταν, η βραδιά κυλούσε εξαιρετικά για αυτόν.
Γύρω στις 9 το βράδυ κι ενώ είχε μαζευτεί αρκετός κόσμος είπε να βάλει σε εφαρμογή το σχέδιο που είχε ετοιμάσει: ξαφνικά τα φώτα έσβησαν. Κάποιοι πανικοβλήθηκαν, οι περισσότεροι έμειναν απλά στη θέση τους βγάζοντας επιφωνήματα ή λέγοντας ότι κάποια διακοπή είναι και θα επανέλθει σύντομα, ο καλλιτέχνης μας τους καθησύχασε γρήγορα λέγοντας: αγαπητοί μου συγγνώμη για αυτό το γεγονός σε δύο λεπτά θα επανέλθει το φως, απλά μόλις συμβεί αυτό θα σας εξηγήσω πως θα συμμετέχετε κι εσείς στη σημερινή έκθεση, αν το θελήσετε βεβαίως.
Πράγματι τα φώτα επανήλθαν, οι πίνακες ήταν στη θέση τους, όμως μια μεγάλη έκπληξη τους περίμενε: Τα χρώματα έπαψαν να υπάρχουν πάνω τους... όλοι οι πίνακες ήταν σε άσπρο μαύρο πλέον, δίπλα τους υπήρχαν πινέλα και μπογιές...
Ο καλλιτέχνης είπε: θα παρακαλούσα όσους έχουν τη διάθεση - και δεν τους πειράζει να λερωθούν από τις νερομπογιές - να βάλουν τη δική τους πινελιά σε αυτούς τους πίνακες, ώστε η έκθεση από αύριο δίπλα στον δικό μου πίνακα να έχει και τη δική σας εκδοχή. Τα χρήματα που θα συγκεντρωθούν από όλους τους πίνακες που τυχόν πωληθούν θα διατεθούν στο ίδρυμα αποκατάστασης παιδιών με προβλήματα όρασης.
Λίγοι από τους καλεσμένους έφυγαν, οι περισσότεροι πήραν από ένα πινέλο και διστακτικά στην αρχή αλλά με μεγάλη διάθεση κατόπιν άρχισαν να χρωματίζουν τους ασπρόμαυρους πίνακες σύμφωνα με τη δική τους εκδοχή και προτίμηση. Από τη στιγμή που ανά δύο - τρεις μαζί χρωμάτιζαν τον ίδιο πίνακα το τελικό αποτέλεσμα έδειχνε σαν ένα παιδικό σχέδιο, κάτι σαν πατσγουόρκ αλλά σε πίνακα κι όχι σε ύφασμα. Τα χρώματα επανήλθαν κι έδωσαν άλλη πνοή στα απλά σκιαγραφημένα αρχικά σχέδια του καμβά. Μετά από 2-3 ώρες όταν είχε ολοκληρωθεί κι ο τελευταίος από τους 23 πίνακες που ζωγράφισαν οι καλεσμένοι, οι συμμαθητές του καλλιτέχνη έβαλαν δίπλα στον καθένα το αρχικό έργο κι έτσι το παζλ συμπληρώθηκε με τον καλύτερο τρόπο.

Άσπρη είναι η αρία φυλή

η σιωπή

τα λευκά κελιά

το ψύχος

το χιόνι

οι άσπρες μπλούζες των γιατρών

τα νεκροσέντονα

η ηρωίνη.

Αυτά λίγο πρόχειρα

για την αποκατάσταση του μαύρου.

Κατερίνα Γώγου 

Βάλτε το χρώμα στη ζωή σας με κάθε τρόπο, το ασπρόμαυρο μου ταιριάζει μόνο σε ταινίες "νουάρ", είπε ο καλλιτέχνης κι ευχαρίστησε τους καλεσμένους του για τη συμμετοχή.

Evil Chef, αυτός ο γνωστός άγνωστος...

Ο νικητής του διαγωνισμού των τελευταίων εκπομπών των Ραδιοτυπιών για το καλοκαίρι ήταν ο Evil Chef, το δωράκι είναι μια από μεριάς μου απεικόνιση μόνο όσων (θέλει να) φαίνονται από εδώ, αυτά που γνωρίζω προσωπικά θα παραμείνουν ως έχουν.

Στο προφίλ του γράφει λοιπόν: Μάγειρας ή dj ή δε ξέρω κι εγώ τι άλλο... Άγγελος ή δαίμονας... Σίγουρα ένας των τελευταίων ρομαντικών...

Ξεκίνησε πριν 2 χρόνια (στις 11/7 έχει γενέθλια το blog του), με την εξής ανάρτηση:

Κυριακή σήμερον ...

Το ημερόλογιο γράφει 11 του μηνού και ύστερα απο πολλά βάσανα και κόπους ο καθαρματένιος μάγειρας βγήκε απο την κουζίνα του , έβγαλε για λίγο τα ακουστικά του και αφησε κατα μερος τις μουσικες του και έκανε πραγματικότητα την απειλή του να γίνει μέλος της διεθνούς blogόσφαιρας.

Καλώς σας βρήκα λοιπόν και αργότερα όταν τελέψω με το φαγάκι μας θα σας δώκω την συνταγούλα και πιθανολογω και έναν σιντή που ταιριάζει θεματικά με το φαί μου.

Την ίδια ημέρα έδωσε μια συνταγή Μοσχαράκι με φασολάκια, και κάπως έτσι ξεκίνησε την πορεία του στον μαγικό κόσμο της μπλοκόσφαιρας.

Έκτοτε το μενού του περιλάμβανε ότι μπορείτε να φανταστείτε, οι "ταμπέλες" που ο ίδιος έδωσε είναι οι παρακάτω:

Μενού

Blast to the past (9)
Favorites (11)
Kakos' neraidos secret netbook (11)
Movie talk (4)
My mood (51)
My stories (6)
My stories(Αύριο) (1)
Radioφωνικα (89)
Sinαντησεις (3)
The man tries to understand.... (1)
Έμμετρες σκέψεις (2)
Ένα γράμμα (1)
Έψαχνα τρόπο να το πω (9)
Αφιερώσεις (8)
Βραβειο (2)
Για το νησί μου... (3)
Γλυκούλια εορτών (8)
Διάβασα-διαβάζω -προτείνω (3)
Εικόνες (4)
Επιθυμίες (1)
Εργασιακά (1)
Ευχές (3)
Θυμαμαι (1)
Ιατρικά.... (1)
Κάτι να λέμε (25)
Καζαμίας (2)
Καλοκαίρι (6)
Κοινωνικά (16)
Κομιξ (4)
Κουζινικά και άλλα .... (3)
Κρίση (3)
Μουσικές (89)
Παιχνιδια (5)
Πολιτικά (2)
Πολιτισμός (8)
Προσωπικά (10)
Προσωπικά ... (31)
Προτασεις (8)
Σαν αποχαιρετισμός (4)
Σκέφτομαι .... (20)
Σκέφτομαι πολύ.... (12)
Τηλεοπτικά και άλλα (1)
Φαγάκια καθημερινά (11)
Χαβαλές (4)
Χιουμορ (2)
Ψώνια (1)

Αντιλαμβάνεσθε με μια ματιά ότι οι μουσικές και τα ραδιοφωνικά είναι τα πολυπληθέστερα post - και βέβαια αυτός ήταν ο λόγος που γνωριστήκαμε από κοντά τον περασμένο Δεκέμβρη κι ανταλλάξαμε επισκέψεις, φαγητά, αντιλήψεις, μουσικές και γίναμε αυτό που ξέρετε σήμερα ως Sin Radio, μια αμαρτωλή διαδικτυακή ραδιοφωνο-παρέα που σας κρατάμε συντροφιά τα βράδια σας. Η εκπομπή του Όλα στο κόκκινο ακολουθεί τις δικές μου Ραδιοτυπίες κάθε Σ/Κ από τις 14 του Γενάρη (καλά σχεδόν, άνθρωποι είμαστε και παρεκκλίνουμε ενίοτε), οπότε τα Σαββατόκυριακα από τότε έχουν γίνει επικίνδυνα δίδυμα...

Όπως είπα δεν πρόκειται να γράψω την προσωπική μου γνώμη για τον "καθαρματένιο μάγειρα" απλά αυτό που εισπράττει κανείς διαβάζοντας αυτά που κατά καιρούς έχει ποστάρει. Έτσι μπορεί κανείς να πει μετά βεβαιότητας ότι όσο κι αν προσπαθεί να βγει "δαιμονικός", ο συναισθηματισμός του μάλλον τον κατατάσσει σε αυτό που καταλήγει ο ίδιος να γράφει στο προφίλ του: αθεράπευτα ρομαντικός. Αυτό φαίνεται καθαρά στις κατά καιρούς αναπολήσεις του παρελθόντος, είτε για πράγματα που έζησε στο "νησί" είτε στις εδώ γειτονιές και παρέες. Όταν αφήνεται και γράφει από καρδιάς δεν μπορεί να κρύψει με τίποτα την πραγματικότητα.
Το ότι και στις ραδιοφωνικές του εκπομπές και γενικώς δεν θέλει να αποκαλύψει το πραγματικό του όνομα είναι σαφώς δική του υπόθεση, του αρέσει να πλανάται κι ένα μυστήριο βρε αδελφέ, τι σόι δίδυμος θα ήταν διαφορετικά...
Στα μαγειρικά του τώρα προσπαθεί να είναι απλός, με κατανοητές κι όχι περίπλοκες ή γκουρμέ συνταγές (αν και στο γλυκό που είναι και το φόρτε του παρουσιάζει σαν απλό κάτι που για τους πολλούς είναι αρκετά πιο σύνθετο).

Μάγειρας ή dj ή ραδιοφωνικός παραγωγός;
Άγγελος ή δαίμονας;
Ο τελευταίος των ρομαντικών;

θα σας αφήσω εσάς να κρίνετε και να μου πείτε τη γνώμη σας (ε, κάντε κι εσείς κάτι).
Εγώ πάντως τον θεωρώ και συνάδελφο και φίλο.

Υ.Γ.: Θα υπάρξει κάτι αντίστοιχο και για την δεύτερη "νικήτρια" Κατερίνα μια και το έταξα στον αέρα την Κυριακή, φιλιά σε όλους, να περνάτε καλά.

Καλό μήνα και καλό καλοκαίρι...

Καλό μήνα σε όλους σας αρχικά, ελπίζω να σας βρει σε παραλία, θάλασσα κι όπου επιθυμείτε. Για μένα σήμερα θα είναι η τελευταία εκπομπή με τις Ραδιοτυπίες για το καλοκαίρι (εκτός αν προκύψει κάτι έκτακτο όπου και θα ειδοποιηθείτε εγκαίρως - όσοι θα παραμένετε εντός των "όποιων τειχών").

Ραδιοτυπίες, Κυριακή στις 19:00 @ Sin Radio

Μια Κυριακή με καλοκαιρινά τραγούδια (όπως και χθες για όσους άκουσαν) στις Ραδιοτυπίες κι ακολουθεί ο Evil με το όλα στο κόκκινο.

Να έχετε όλοι μια όμορφη Κυριακή και έναν καταπληκτικό Ιούλιο απ' όλες τις απόψεις. Φιλιά σε όλους, να είστε καλά.
Υ.Γ.: Απ' ότι μόλις μέτρησα αυτή είναι η 40η εκπομπή, οπότε πριν αρχίσει ο νέος Φθινοπωρινός κύκλος των Ραδιοτυπιών σας υπόσχομαι να κάνω τουλάχιστον άλλη μια για να "ανέβει" λίγο ο πυρετός των εκπομπών.