Jakoś tak mam ,że nigdy mi nie zależało ani nadal nie zależy aby rzeczy w moim otoczeniu były koniecznie od tzw.kompletu.Obojętnie czy dotyczy to mebli czy naczyń.Nie muszą być od kompletu,wystarczy ,że będą się z grubsza trzymały jednej "parafii".Jeśli chodzi o porcelanę to nie bardzo rozumiem ideę,że na stole ,zwłaszcza od wielkiej parady,ma królować serwis obiadowo-kawowy. Oznacza to,ni mniej ni więcej,że dwa razy do roku wyjmujemy drogocenne skorupy, z nabożeństwem myjemy i użytkowujemy w lekkim stresie,że a nuż coś się zbije a póżniej z ulgą chowamy do szafy.No więc-nic właśnie z tych klimatów.Bardzo mi się podoba postawa Alicji z Arte Ego w tej materii=życie mamy jedno, na dodatek nie za długie i trzeba na codzień otacza się ładnymi rzeczami ,nie tylko od święta.Co też czynię .A poza tym to są tylko rzeczy, nie mogą być traktowane na kolanach i być ważniejsze od nas samych i naszych bliskich.Nie mam zatem serwisu,mam swoję ulubioną zbieraninę, w której dominuje wałbrzyski "fryderyk".Dokupuję różne elementy,zupełnie przypadkowo,albo dostaję i cieszę się ,obcując z tym na codzień.Lubię wykorzystywać różne naczynia nie zawsze zgodnie z ich przeznaczeniem.Moim ulubionym naczyniem są od jakiegoś czasu sosjerki, mam do nich słabość ale gdy kolekcja zaczęła się rozrastać okazało się,że jedych używam stale a inne łapią kurz.Dlatego niektóre egzemplarze poszły w świat,do ludzi,niektóre pakują już walizki. Nie chcę aby przedmioty mnie przytłoczyły, nawet te ulubione. Bo mówiąc szczerze nie lubię durnostojek w nadmiernej ilości, lubię jak przedmiot żyje, jest użyteczny.Nie mam miejsca a tym bardziej środków na otaczanie się zbędnymi przedmiotami,które ograniczą mi przestrzeń i czas. Jedyny wyjątek to książki...
Dziś parę fotek mojej porcelanowej zbieraniny.Pozdrawiam wszystkich odwiedzających mnie za drzwiami.
Ostrów tumski to we Wrocławiu jedna z podstawowych atrakcji turystycznych,z katedrą w centralnym miejscu, pomniejszymi kościołami,ogrodem botanicznym,mostem,nadodrzańskim bulwarem,skąd roztacza się ładny widok na całość zabytkowego kompleksu.Sa takie pory dnia i roku,że jest tu pusto ale to rzadkość.I dobrze,że starówka żyje.Dedykuję ten post ivone777, mając nadzieję, że pozostanie z tymi zdjęciami w marzycielskim nastroju.
piwnica z winami,wina do kupienia
na starym cmentarzu
kopie rzeżb kobiet, które uosabiają cnoty i występki.Oryginały wewnątrz.
Od 27 lat mieszkam we Wrocławiu i mogę juz powiedzieć,że to moje miasto. Czasem męczące,czasem zachwycające,na pewno młode i dynamiczne. Dzis parę obrazków ,mała próbka tego,jak ja widzę Wrocław.Pewnie jeszcze nie raz zostawię ślad,że z aparatem przemierzam przestrzeń miejską i cos tam sobie pstrykam.A może te zdjęcia zachęcą kogos do odwiedzenia Wrocławia?
Jakoś tak mam ,że nigdy mi nie zależało ani nadal nie zależy aby rzeczy w moim otoczeniu były koniecznie od tzw.kompletu.Obojętnie czy dotyczy to mebli czy naczyń.Nie muszą być od kompletu,wystarczy ,że będą się z grubsza trzymały jednej "parafii".Jeśli chodzi o porcelanę to nie bardzo rozumiem ideę,że na stole ,zwłaszcza od wielkiej parady,ma królować serwis obiadowo-kawowy. Oznacza to,ni mniej ni więcej,że dwa razy do roku wyjmujemy drogocenne skorupy, z nabożeństwem myjemy i użytkowujemy w lekkim stresie,że a nuż coś się zbije a póżniej z ulgą chowamy do szafy.No więc-nic właśnie z tych klimatów.Bardzo mi się podoba postawa Alicji z Arte Ego w tej materii=życie mamy jedno, na dodatek nie za długie i trzeba na codzień otacza się ładnymi rzeczami ,nie tylko od święta.Co też czynię .A poza tym to są tylko rzeczy, nie mogą być traktowane na kolanach i być ważniejsze od nas samych i naszych bliskich.Nie mam zatem serwisu,mam swoję ulubioną zbieraninę, w której dominuje wałbrzyski "fryderyk".Dokupuję różne elementy,zupełnie przypadkowo,albo dostaję i cieszę się ,obcując z tym na codzień.Lubię wykorzystywać różne naczynia nie zawsze zgodnie z ich przeznaczeniem.Moim ulubionym naczyniem są od jakiegoś czasu sosjerki, mam do nich słabość ale gdy kolekcja zaczęła się rozrastać okazało się,że jedych używam stale a inne łapią kurz.Dlatego niektóre egzemplarze poszły w świat,do ludzi,niektóre pakują już walizki. Nie chcę aby przedmioty mnie przytłoczyły, nawet te ulubione. Bo mówiąc szczerze nie lubię durnostojek w nadmiernej ilości, lubię jak przedmiot żyje, jest użyteczny.Nie mam miejsca a tym bardziej środków na otaczanie się zbędnymi przedmiotami,które ograniczą mi przestrzeń i czas. Jedyny wyjątek to książki...
