Seminarski radovi by Marija Dabić
Prezentacije by Marija Dabić
Kinesko tradicionalno pozorište ima dugu istoriju i veoma je kompleksno. Javna izvođenja stara su... more Kinesko tradicionalno pozorište ima dugu istoriju i veoma je kompleksno. Javna izvođenja stara su koliko i sama kineska civilizacija, a potekla su od religijskih i sekularnih rituala, ceremonija koje su uključivale ples i druge vrste izvođenja. Neke od njih još uvek postoje i možemo ih identifikovati kao neku vrstu prethodnice kineske drame. Najraniji tragovi pozorišnih predstava u Kini mogu se naći još u dinastiji Shang i oni su često uključivali mimove i akrobatiku. Sa tačke gledišta istorije drame, najznačajniji su popularni oblici zabave koji su za vreme dinastije Han postali poznati kao " Cirkus (predstava) stotinu igara " , kao i različiti oblici lutkarskih predstava i pozorišta senki. " Cirkus stotinu igara " je, pre nego što se razvio u toku dinastije Han, bio samo vrsta narodne, pučke zabave, a od tada se izvodio i na samom dvoru. Predstavljao je pravi spektakl koji su činili: muzika, ples, zaji (akrobacije), borilačke veštine, vizuelni i zvučni efekti (tada naročito popularni), određene maske itd. Cilj ovih predstava bio je da zabave publiku. Sledeće doba značajno za razvoj kineskog tradicionalnog pozorišta bilo je doba dinastije Tang, tzv. " Razdoblje hiljadu zabava ". Tada počinje razvoj DRAME i DRAMSKOG IZVOĐENJA. Usled prepričavanja budističkih žitija, dolazi do začetka izvođačkih delatnosti. Narodni umetnici počinju da pripovedaju prvo o budističkim temama, a zatim i o nekim temama iz narodne istorije. Ulični i pijačni pripovedači dobijaju na značaju i postaju bitni za dramu u narednim dinastijama. Tokom vladavine cara Xuanzong-a, osniva se carska glumačka i muzička akademija poznata kao " Vrt Krušaka " ili Líyuán (kineski: 6 8 A 8 5 6 E D), verovatno prva prava muzička akademija na svetu. Xuanzong je težio da proizvede oblik drame koji se zasnivao na muzici. Zbog toga se u kasnijim dinastijama naziv " Vrt Krušaka " koristio kao sinonim za kinesku operu. Za vreme dinastije Yuan došlo je do naglog procvata drame kao književnog i scenskog žanra. Zaju, forma klasične tradicionalne drame, najveće je dostignuće u istoriji kineske književnosti u ovom periodu. Shodno muzičkom karakteru izvođenja, u njima su se kao lirske partije ili arije koristili stihovi koji su komponovani uz severnjačke melodije poznate kao sǎnqǔ (6 5 6 3 6 6 F 2) ili samo qǔ (6 6 F 2), premda danas nemamo sačuvane nikakve muzičke deonice ili notne zapise. Juenska drama predstavlja neprikosnoveni začetak svih kasnije razvijenih, različitih tipova kineskog pozorišta, odnosno onoga što danas nazivamo kineska opera. Mali broj ovih komada ima zanimljive zaplete i događaje, dijalozi su većinom konvencionalni, a nemа preterаne kаrаkterizаcije i psihologizаcije likovа kаo u zаpаdnoj trаdiciji – težilo se modelima. Konfucijanska etika je podrazumevala pojednostavljene modele u koje su likovi dela morali da se uklapaju, bilo da su u pitanju modeli idealnog ponašanja koji podrazumevaju hijerarhiju u kineskom društvu (protagonisti), ili su to modeli onih koji u potpunosti odstupaju od toga (antagonisti). Prisutni su dijalozi, premda u mаnjoj meri, i scenske akcije (ples, borilačke veštine, akrobacije i dr.). Iz tih rаzlogа su se više okretаli imаginаtivnoj poeziji, koja se sa svoje strane pokazala kao zahvalno sredstvo za naznake karaktera likova, ali i sredstvo za istraživanje emocija usled naizgled protivrečnog ispoljavanja likova na sceni. Ako se izuzmu didaskalije, nije postojala nikakva institucija reditelja, već se celokupna izvedba zasnivala se na glumačkom ostvarenju. U pogledu pripovedanja drame, sadržaj je uglavnom bio izlagan hronološki, u određenoj narativnoj sekvenci, tako da dramska struktura uglavnom nosi sa sobom određene tematske duplikacije. U celokupnom izvođenju naglasak je bio na teatričnosti, a ne na dramaturgiji. Zbog toga su kineske drame strukturalno znatno fleksibilnije od starogrčkih, u kojima se vodilo računa o aristotelovskom
Levičarski film se odnosi na jedan broj filmova koji su nastali '30-ih godina i u kojima je kriti... more Levičarski film se odnosi na jedan broj filmova koji su nastali '30-ih godina i u kojima je kritikovana vlada KMT. U njima se obično opisuje tamna strana društva, socijalna nepravda, moralni pad bogatih i moćnih, i zalaže se za radikalne društvene reforme. Nisu sve levičarske filmove pravili levičari, već i producenti različitog kulturnog i političkog opredeljenja (npr. Zheng Zhengqiu i Zhang Shichuan), čija je kritika socijalnih nepravdi bila utemeljena u humanističkom pogledu na život. S druge strane, scenaristi i reditelji koji su bili levičari jer su bili u KP (npr. Tian Han, Xia Yan) bili su posvećeni komunistički ilegalci čiji je cilj bio da diskredituju vladu KMT. Bilo je i ljudi koji nisu bili komunisti, ali su bili zagovornici levičarskih ideja (npr. Cai Chusheng, Wu Yonggang). Smatra se da levičarski film počinje da se snima tek 1931. nakon osnivanja Lige levog krila scenskih umetnosti. Pošto su se filmovi bavili socijalnim temama, što je bila i tema KMT, komunisti su se lako infiltrirali. KMT je imao probleme u svojim redovima, pa su mnogi cenzori bili simpatizeri gledišta koja su bila zastupljena u levičarskim filmovima. Zahvaljujući tome, bila je često dozvoljena distribucija filmova koji kritikuju vlast, npr. " Ulični anđeo " , " Metropola " , " Boginja " i dr. U okviru KMT bilo je mnogo radikalnih članova kojima se nije sviđalo prikazivanje klasne borbe u filmovima, niti su bili zadovoljni radom Komiteta za cenzuru, pa su stvar preuzeli u svoje ruke i nedugo nakon toga, filmovi su se vratili na zabavu. Šesta generacija Šesta genetacija poznata je i kao Nova generacija, Generacija posle pete i Urbana generacija. Ona podrazumeva režisere koji su diplomirali u periodu od 1985. do 1987. godine i nastavili sa snimanjem filmova '90-ih godina prošlog veka. Određeni broj filmova snimljen i posle 2000. godine takođe se svrstava u ovu grupu. Najpoznatiji reditelji Šeste genetacije su Zhang Yuan (" Pekinške bitange "), Jia Zhangke (" Bez ograničenja " , " Platforma " , " Svet "), Wang Xiaoshuai (" Dani " , " Pekinški bicikl ") He Jianjun (" Poštar ") i Lou Ye (" Reka Sudžou "). Njihovo stvaralaštvo se pre svega vezuje za nastavak haotičnog stanja u Kini. Oni ne alegorizuju, već predstavljaju svoje frustracije, osećaj gubitka i strahove zbog neverovatno brzog menjanja kineskih gradova. Prvenstveno su bili orijentisani na likove iz najnižih društvenih slojeva i sa margina društva. Film Šeste generacije predstavljao je ne samo vrstu bunta i otpora, nego i način za novo obrazovanje Kine. Teme kao što su razvod, homoseksualnost, zloupotreba supstanci, mentalne bolesti, mladi buntovnici i lopovi teško su prolazile kroz cenzuru, pa je prikazivanje većine ovih filmova bilo zabranjeno ili ograničeno, ili bi reditelju bilo zabranjeno snimanje na određeno vreme. Međutim, ovi filmovi su bili prikazivani na mnogim stranim festivalima, gde su naišli na pozitivnu kritiku i osvojili mnoge nagrade.
Jenan je znan kao planinski gradić u Shaanxi provinciji koji je služio kao utočište Mao Cedonga i... more Jenan je znan kao planinski gradić u Shaanxi provinciji koji je služio kao utočište Mao Cedonga i njegovih sledbenika u periodu od sredine 30ih godina prošlog veka pa sve do stvaranja Narodne Republike Kine 1949.godine. Mnogi autori tvrde da su mnoge velike ideje vođe Mao Cedonga nastale upravo u ovom gradu. Maova čuvena povlačenja i bežanja pred politikom suparničke partije Guomingdang-a, dovele su Mao-a 1934.godine u Jenan. Ovaj Dugi marš često se poredi sa Mojsijevim putovanjem u obećanu zemlju, kada je vodio svoj izabrani narod preko Crvenog mora, upravo zato što je Mao na ovakav način vodio svoje pristalice u špilje Jenan-a. Svi oni koji su pristigli u Jenan postali su prvoborci kineske revolucije. Špilje u kojima su odsedali bile su zapravo zemunice. Prostorije ukopane u žutoj zemlji koje su se prostirale po planinskim krajevima. One su leti bile hladne, a zimi poprilično tople. U ovom periodu, siromašni narod širom zemlje živeo je upravo u ovakvim domovima, te je ovaj način života približio Mao-a seljacima. Želja svakog građanina je da vlada red i mir. U periodu komunističke vlasti u Jenan-u, Mao i njegovi sledbenici pružili su ovakav način života svim građanima Jenan-a. Komunistička partija i narodno oslobodilačka armija brinuli su o održavanju reda i poštovanju pravila. Kako su kineski seljaci navikli da od vojske očekuju samo otimačinu, pljačku i silovanje, za njih je Maova armija bila potpuno iznenađenje i nova, bolja promena. Ali, u zapisima mnogih Kineza o ovom periodu, takođe, nailazimo i na činjenicu da su vojni rukovodioci i komandanti često bili namršteni i neraspoloženi. Disciplinarni režim koji je Mao uveo u armiju, bila je nešto sasvim novo, ne samo za vojnike, već i za sve građane koje su oni čuvali. U disciplinskim merilima, svaka greška vojnika bila je najstrožije kažnjavana. Mao je za svoju armiju propisao tri glavna pravila za disciplinu kojih su morali da se pridržavaju svi vojnici. U armiji i političkoj partiji početkom četrdesetih godina, upravo u Jenanu, nastala je kampanja kritike i ona je imala za cilj borbu protiv subjektivizma. U ovoj kampanji, vojnici, zvaničnici i važne ličnosti u partiji kritikovali su sebe, svoje mane, loše odluke i postupke koje su učinili. Jednom rečju, bila je to samokritika. Potom su drugovi i kolege razmatrali ove samokritike i oni ih dopunjavali. Posle toga održavane su javne kritike na kojima se diskutovalo o svima pojedinačno. Mnoge ličnosti kritikovale su ovaj način disciplinovanja jer su smatrali da se kosi sa izražavanjem slobodnog mišljenja.
Da bismo mogli da pricamo o Sestoj generaciji reditelja, pre svega treba objasniti problematiku v... more Da bismo mogli da pricamo o Sestoj generaciji reditelja, pre svega treba objasniti problematiku vezanu za ovaj naziv koji se najcesce koristi a zatim logicku dilemu vezanu za nedostatak, zabranu, kao I cenzuru velikog broja radova na ovu temu.Nа površini, "generаcijа" se odnosi nа određenu grupu direktorа i to je uglаvnom definisаnа po hronološkom redu. Međutim, postoji problem sа oznаkom "Generаcijа" аko se sаmo nаglаšаvа vremenski period kаdа su dati reziseri počeli proizvodnju njihovih filmova. Reziseri koji su zаpočeli proizvodnju filmovа u istom vremenskom periodu mogu imаti rаzličite kаrаkteristike i rаzličite generаcije mogu proizvesti filmove u istom periodu , stogа, reč "generаcijа" ne može dа se koristi zа sve direktore аktivne tokom istog vremenskog perioda, trebа se odnositi sаmo nа direktore koji dele slične osobine nаčinа produkcije, temа, filmskog jezikа i tаko dаlje koje se može nаzvаti njihov "stil". Drugim rečimа, pored pozivаnja na hronološki red, "Generаcijа" tаkođe ukаzuje nа specifičаn stil koji je zаjednički posebnim rediteljima istog perioda. Guo Yue, " Zhongguo dianyingshi yanjiu zhong daoyan daiji huafenfa de zhiyi " (Questioning the Idea of " The Generations " of Chinese Filmmakers), Dangdai dianying (Contemporary Film), no.11(2006), 121-123. Kako znamo da je istorija kineskog filma podeljena na pet generacija po ovoj definiciji I da je prethodnik takozvane Seste generacije, Peta generacija se odnosi na grupu rezisera koja je diplomirala na Pekinskoj filmskoj akademiji 1982 godine I pocela sa snimanjem filmova sredinom 80-ih godina. Sesta genetacija podrazumeva rezisere koji su diplomirali 1985 I 1987 godine I nastavili sa snimanjem filmova 9o-ih godina proslog veka(bitno je napomenuti da se I odredjeni broj filmova snimljen I posle 2000te godine svrtavava u ovu grupu.) Sesta generacija rezisera, poznata I kao Nova generacija ((xinshengdai), generacija posle pete (houwudai) I Urbana generacija su sve termini da se oznaci rad ovih reditelja. Kako je stvaranje Pete generacije reditelja bilo okupirano temom tadasnjeg politickog I drustvenog stanja u Kini(kao svedoci I zrtve Kulturne revolucije), tako se njihovi naslednici , tj. njihovo stvaralastvo , pre svega vezuje za nastavak haoticnog stanja u Kini, naglog ekonomskog rasta I njegovih posledica, kulturnih trauma, politickih I drustvenih malverzacija. Oni ne alegorizuju vec predtavljaju svoje frustracije, osecaj gubitka I strahove zbog neverovatno brzog menjanja panorama kineskih gradova.Stoga se kako kaze Lu Xiaoming, (4 Lü Xiaoming, " Jiushi niandai zhongguo dianying jingguan zhiyi :diliudai daoyan jiqi zhiyi " (One Part of the Chinese Film Landscape in 1990s: the Sixth Generation and the Doubt about the Term), Dianying yishu (Film Art), no.3 (1999), 28.)jasno moze uociti veza izmedju Seste generacije I Tiananmenskog protesta 1989godine (studentske demonstraije u Pekingu u prolece 1989, podrzane od strane velokog broja gradjana, zbog velikih politickih podela u tadasnjoj vlasti.Protesti su surovo uguseni vojnim snagama, I zavrsili su se onim sto se danas zove Tiananmenski masakr, gde je veliki broj ljudi ubijen I povredjen nakon blockade od sedam nedelja.) Ovakvi I brojni drugi dogadjaji uveli su Kinu u novu fazu drustvenog stanja, a samim tim I stvaralastvo razlicitih umetnika, u ovom slucaju clanova Seste generacije. Ponovo za razliku od svojih prethodnika, autori filmova urbane generacije pre svega su se orjentisali na likove sa granice drustvenih slojeva, siromasnih ljudi, prostitutki, narkomana, dilera I njihovog suocavanja sa onim sto je Kina tada predstavljala. Polu underground I underground atmosfera, glumci amateri, vrlo mali budzet I kvalitet snimanja kao I improvizovani scenariji postale su glavne karakteristike urbanog filma 90-ih. Vecina autora I kriticara koja se bavi ovim periodom kao sto je npr. Kristijan Linder, stil filmova uporedjuje sa raznim evropskim pokretima, kao sto je italijanski neorealizam, fransuski novi talas (new wave) I Cinema veriteTeme kao sto su homoseksualnost, zloupotreba supstanci,alkoholzima, mentalnih bolesti, mladih buntovnika, malih lopova I razvoda su teske prolazile kroz cenzuru, pa vecina ovih filmova nikada nije ugledala svetlost dana u Kini. Tako su filmovi bili zabranjeni, ili bi reditelju bilo zabranjeno snimanje na odredjeno vreme ili bi samim filmovima bilo dozvoljeno organiceno prikazivanje. Nasuprot tome, njihovi autori nalazili su nacine, pa su ova dela prikazivana na mnogim evropskim I stranim festivalima I naisla na pozitivnu kritiku a I nagrade. Boemski nacin zivota, vecita rupa izmedju bogatih I siromasnih, uzviseni osecaj za stvarnosti I neprestano zamagljivanje granica realnosti ucinile su da ovi filmovi navedu samog gledalaca na unutrasnje preispitivanje a I samo shvatanje pojma filma. Uvid u svet svakodnevnog gradskog zivota u
Od presudnog značaja za formiranje pete generacije kineskih reditelja je bilo ponovno otvaranje P... more Od presudnog značaja za formiranje pete generacije kineskih reditelja je bilo ponovno otvaranje Pekinške filmske akademije iliti 北京电影学院 1978. , nakon što je zatvorena usled Kulturne revolucije. Prva generacija studenata ove akademije, tačnije 153 studenata koji su diplomirali 1982. su nedugo zatim postali poznati kao reditelji pete generacije. Može se reći da su oni nastavili rad i tradiciju kritikovanja društva iz različitih perspektiva, stilova i istorijskih perioda koju su započeli pripadnici Pokreta 4. maja. Nakon Reforme otvaranja Kine ka svetu zvanično počinje njihova karijera. Njihovo bogato znanje o istoriji i kulturnim matricama Kine, i što je možda najvažnije, poznavanje samih Kineza im je omogućilo da stvore nešto što do tada nije bilo viđeno u Kini i što je pružalo nesvakidašnji doživljaj. Oni su bili prvi koji su imali uvid u kinematografiju van svoje domovine. Radovi tada svetski poznatih reditelja kao što su Akira Kurosava i Mikelanđelo Antonini su ohrabrili mlade reditelje da eksperimentišu sa svim oblastima koje obuhvata sedma umetnost, a koje su bile zabranjivane za vreme Kulturne revolucije. Većina pripadnika pete generacije za vreme revolucije su bili poslati na selo, ili postajali deo vojske, gde su bili žrtve svakojakih poniženja. Primera radi, Chen Kaige je bio primoran da se odrekne svog rođenog oca, a Zhang Yimou, kome je primarna struka u stvari bilo fotografisanje, je prodao krv da bi kupio fotoaparat a film je razvijao na toalet papiru.
Dinastija Ming trajala je od 1368. do 1644. godine. Ova dinastija bila je poslednja pod upravom H... more Dinastija Ming trajala je od 1368. do 1644. godine. Ova dinastija bila je poslednja pod upravom Han Kineza. Uspostavljena je pobunama protiv Mongola Yuan dinastije. Osnivač Ming dinastije bio je Zhu Yuanzhang, poznat i pod imenom Taizu. Njegova titula bila je Hongwu (Veliki ratnik). A za prestonicu je odredio grad Nanjing. Na presto je posle njega došao njegov unuk Zhu Yunwen, takođe oslovljavan imenom Jianwen. On je naredio smanjenje vojne snage feudalnih prinčeva, što je dovelo do pobune jednog od sinova prethodnog vladara Taizu-a. Njegovo ime bilo je Zhu Di (Chengzu), a vladarska titula bila mu je Yongle. On je osvojio Nanjing, a potom je 1403. godine prestonicu preselio u Beijing. On je obnovio Veliki kanal i započeo izgradnju Zabranjenog grada. Takođe je proširio teritoriju carstva i obnovio vazalstvo Koreje. Radi jačanja centralne vlasti vladari dinastije Ming podelili su upravu na 6 ministarstava, a teritoriju carstva na 13 provincija, kojima su upravljali guverneri. Svaka provincija imala je sudiju odgovornog za sudsku vlast i zapovednika odgovornog za vojnu. Vojska Ming dinastije brojala je preko milion ljudi, a mornarica u Nanjing-u bila je u tom trenutku najveća na svetu. Postojale su i organizacije u službi vlade koje su bile neka vrsta tajne policije. Tokom perioda vladavine dinastije Ming vršeni su popisi zemljišta i stanovništva. Broj stanovnika je bio udvostručen u odnosu na ranije. Dinastija Ming nastavila je praksu biranja funkcionera putem ispita, iz vremena dinastija Sui i Tang. Kina iz vremena vladavine dinastije Ming bila je najbogatija, najprosvećenija i najnaprednija država na svetu. Od 1405. do 1433. godine pod vođstvom Zheng He-a trajala je pomorska ekspedicija, koja je za cilj imala uspostavljanje političke prevlasti Kine, ali po povratku veze sa posećenim teritorijama (Sumatra, Java, Cejlon, Indija, Persija, Arabija, Egipat, Mozambik...) nisu ostvarene. U ekspediciju se otisnula flota od 317 džunki (kineski jedrenjaci, naziv potiče od malajske reči jong). Ming dinastija zadržala je tradiciju izrade luksuzne carske umetnosti. Slikarstvo je bilo raskošno, a najpopularnija tehnika bilo je slikanje žanr motiva (teme iz svakodnevnog života) na svili i porcelanu. Arhitekturu toga vremena odlikuje uvođenje novih materijala u upotrebu, kao i izgradnja velelepnih carskih grobnica do kojih su vodili putevi ukrašeni kipovima ljudi, životinja, zveri. Što se tiče književnosti javljaju se romani sa temama svakodnevnice. Zastupljene religije u Kini tokom perioda vladavine Ming dinastije bile su: konfucijanizam, daoizam i budizam. A Kina se u to vreme susreće i sa hrišćanstvom i islamom. Uspešne su bile poljoprivreda, industrija, proizvodnja rukotvorina, kao i rudarstvo. Započeta je proizvodnja kukuruza, kikirikija i krompira u Kini. Pamuk je zamenio konoplju kao osnovni materijal za proizvodnju odeće. Poboljšana je tehnologija proizvodnje porcelana (Jingdezhen je bio prestonica proizvodnje porcelana), a Huzhou (grad u Kini) po proizvodnji svile. Razvijena je proizvodnja papira i usavršena je tehnologija štampanja. Pri plaćanju srebro je zamenilo bakar, što je povećalo potražnju robe i proširilo tržište. Odnos između zaposlenih i nadležnih bio je manje-više kapitalistički. Propast dinastije Ming započinje rastom korupcije i jačanjem uticaja evnuha i dvorskih zvaničnika, koji su se nadmetali zarad moći i privilegija. Država je slabila zbog upada japanskih gusara na južne teritorije, kao i na teritoriju Koreje, koju je Kina kao svog vazala morala ispomagati vojskom, na koju je trošila carske prihode. Kako bi nadoknadila štetu vlast je narodu nametala poreze, što je dovodilo do nemaštine i gladi... Poslednjih 70 godina vladavine Ming dinastije obeležile su naizmenične suše, poplave, kuga... Započete su seljačke revolucije, u kojima su učestvovali Mongoli. Među predvodnicima pobuna isticali su se Li Zicheng i Zhang Xianzhong, koji su osnovali suparničke dinastije, ali se nijedna nije zadržala, jer je 1644. godine državu pokorila mandžurska dinastija Qing. Vaze dinastije Ming " Svi su cvetovi budućnosti u semenu sadašnjosti " – poslovica koja najbolje opisuje kineske vaze, koje su se izdvojile po svojoj lepoti, raznobojnim šarama i tehnici oslikavanja.
Tri motiva dominiraju u 19. veku u Kini-pobune unutar države, strane invazije i pokušaji vladajuć... more Tri motiva dominiraju u 19. veku u Kini-pobune unutar države, strane invazije i pokušaji vladajućih snaga da sačuvaju i kontrolišu svoju moć .
Mateo Rici verovatno prvi evropljanin koji je dobro upoznao kineski jezik i kulturu, dolazi kraje... more Mateo Rici verovatno prvi evropljanin koji je dobro upoznao kineski jezik i kulturu, dolazi krajem 17. Veka u Kinu. Krajem 18. Veka stav kineza je bio da je potebno stvoriti pravu civilizaciju na svetu, i sa strancima su bili spremni da odrzavaju odnose jedino pod predpostavkom da su stranci varvari koji prihvataju superiornost kineske kulture i vlast nebeskog carstva. U to vreme britanci pocinju da krijumcare u Kinu begalski opijum i on postaje glavna roba koju je britanska-istocnoindijska kompanija izvozila. Sam carev sin umire od preterane doze opijuma i 1838 godine car trazi zabranu uvoza opijuma. Predstavnik britanske vlade Tomas Eliot prikuplja oko 1000 tona opijuma i predaje ga kineskim vlastima. To dovodi do prvog Opijumskog rata koji je trajao 1839 do 1842. Zavrsava se ugovorom u Nanjingu. 28.9.1942. je dogovoreno da ce biti otvoreno pet slobodnih luka, a to su Kanton, Sjamen, FuZhou, Sangaj i Ningbo. Hong Kong se ustupa britancima i kinezi su morali da dozvole trgovinu opijumom i slobodan rad hriscanskih misionara. Sporevi britanaca i kineza dovesce do drugog opijumskog rata 1856-1860. U ovom ratu Kina je pretrpela jos jedan tezak poraz, rat se zavrsava mirovnim ugovorom u Tianjinu, Rusija i Japan traze odredjene privilegije i otvara se jos 14 slobodnih luka.
Pre toga prvi svetski rat, Japan dobija Šandong, netrpeljivost postaje još veća. 1927. godine jap... more Pre toga prvi svetski rat, Japan dobija Šandong, netrpeljivost postaje još veća. 1927. godine japanski general Tanaka postaje premijer i govori o obezbeđivanju vlasti nad Mandžurijom i Mongolijom kako bi Japan mogao da prodre i u ostale delove Kine pa preko Kine osvoji celu Aziju, a onda Evropu i na kraju ceo svet. Falili su im resursi, (falio im je mozak) falilo im je da se osećaju moćno i da budu moćni jer su mali i kopirali su Kinu u svemu pa su hteli da je se reše (setimo se profesorovog govora o kopiranju ideala pa gajenju mržnje prema njima). 1928. godine Zhang Xueliang postavlja zastave nacionalističke Kine i time ujedinjuje Kinu. Za vreme ekspedicije na sever (Northern expedition) japanske trupe bile su u Tianjinu, a kako se kineska vojska približavala Jinanu japanci su odlučili da prebace svoje trupe u Jinan (po naređenju generala Fukude, navodno Hirohito nije to odobrio). Kineskoj vojci je naređeno da na ulazi u grad, međutim ona nija poslušala i ušla je, trećeg dana njihovog boravka u Jinanu desio se Jinan incident (1928) u kojem je poginulo 12-oro Japanaca, civila, jer su se kineske i japanske trupe sukobile blizu kuće japanske porodice. Ubrzo je potpisano primirje. Iste godine desio se još jedan incident-Japanci su postavili eksploziv na prugu kojom je trebalo da prođe voz u kojem se nalazio Zhang Zuolin, tadašnji vladar rata u Mandžuriji. Hteli su da ga svrgnu kako bi postavili nekoga na koga mogu više da utiču. Zhang Zuolin je poginuo, ali nasledio ga je sin Zhang Xueliang, na zaprepašćenje Japanaca. On je pregovarao sa Chiang Kai Shekom. Sledeći korak Japanci su napravili 18. septembra 1931. Godine kada su opet postavili eksploziv blizu pruge, ovog puta, ne s namerom da nekoga ubiju već da optuže Kineze za postavljanje ekploziva, kako bi imali razlog da uzvrate udarac. U " samoodbrani " su uništili garnizon kineske vojske i do kraja dana okupirali Mukden, potom su nastavili sa okupacijo, za 5 meseci japanska vojska je kontrolisala Liaoning, Jilin, Heilongjiang. Kinezi nisu zadovoljni Chiangovim nedostatkom reakcija na ponašanje Japanaca. KMT je prvo želeo da se otarasi KPK-a, a onda pozabavi spoljnim pitanjima. Zbog nezadovoljstva naroda Chiang 15. Decembra 1931 daje otkaz na mesto predstavnika KMT-a i biva zamenjen sinom Sun Yat Sen-a, Sun Fo-om. Sun Fo ubrzo biva zamenjen Wang Jinwei-em jer je dok je on bio predstavnik Japan okupirao još jedan grad. 1932, 7. Januara SAD ne priznaje Japance u Mandžuriji, ne priznaje njihovu vladu. U martu Japanci ipak postavljaju Pu Yi-a za cara države marionete-ManChuKuo. Lytton report-Japanski napad na kineski garnizon nije bio u cilju samoodbrane. Liga naroda ne priznaje ManChuKuo, Japan odlazi iz Lige nadora marta 1933. 28 Januara 1932 Japan bombarduje Šangaj, Chiang KaiShek privremeno premešta prestonicu iz nanjing-a u LuoYing (zbog blizine Nanjinga i Šangaja). 4 marta Liga naroda naređuje prestanak vatre, 6 marta Kinezi se smiruju, Japanci ne pristaju na primirje sve do 5 Maja. Potpisan je Šangajski dogovor o prestanku vatre. Ovim dogovorom Šangaj postaje demilitariozovana zona Kine, pokoja japanska jedinica je mogla da bude u ovoj zoni.
Uploads
Seminarski radovi by Marija Dabić
Prezentacije by Marija Dabić