Sport I Turystyka W Lesie
Sport I Turystyka W Lesie
Sport I Turystyka W Lesie
NR (33) 1/2017
Partnerem publikacji jest IASK Publikację wspiera
Zakład Ubezpieczeń Społecznych
Nr (33) 1/2017
ISSN 2299-744X
ISBN 978-83-64559-09-9
arlrw.usz.edu.pl
3
AKTYWNOŚCI RUCHOWEJ
TEORETYCZNE ASPKETY
Ewa Malchrowicz-Mośko, Joanna Poczta
Akademia Wychowania Fizycznego w Poznaniu, Wydział Turystyki i Rekreacji
Wstęp
Lasy państwowe są ogólnodostępne dla wszystkich i od lat są magnesem przy-
ciągającym turystów z uwagi na walory przyrodnicze, ciszę oraz czyste powietrze.
Współcześnie leśnicy muszą jednak nie tylko zajmować się ochroną przyrody, ale coraz
częściej wychodzić naprzeciw rosnącym potrzebom turystycznym. Zarówno oni, jak
i naukowcy od lat przekonują, że warto być aktywnym nie tylko w miejscu zamieszka-
nia (na przykład w mieście), ale przede wszystkim na obszarach leśnych, bo to właśnie
na tych terenach człowiek najszybciej regeneruje się fizycznie i psychicznie z uwagi
na dobre dotlenienie organizmu, poprawę krążenia, rytmu serca. Jak można przeczy-
tać na stronie Regionalnej Dyrekcji Lasów Państwowych w Poznaniu (www.poznan.
lasy.gov.pl): „zdecydowanie lepiej uprawia się aktywność fizyczną na łonie natury,
niż w »betonowej dżungli«, czy wykorzystując infrastrukturę sportową”. Współczesny
człowiek żyje w stresie, często prowadzi niehigieniczny tryb życia, a zanieczyszczenie
środowiska negatywnie odbija się na jego zdrowiu. Dlatego aktywność fizyczna po-
dejmowana w zabudowie miejskiej jest rzadziej zalecana niż na obszarach o walorach
przyrodniczych, zwłaszcza, że w dzisiejszych czasach coraz trudniej o krajobraz, który
w żaden sposób nie byłby zmieniony i zagospodarowany przez człowieka. Następuje
gwałtowny rozwój aglomeracji miejskich, co tym samym zwiększa odległość miejsc
zamieszkania od terenów wypoczynkowych. Pojawia się również problem czasu wol-
nego, a raczej jego racjonalnego i świadomego zagospodarowania, ponieważ poten-
29
Aktywność ruchowa ludzi w różnym wieku, nr (33) 1/2017
cjalny rekreant dysponuje jego coraz większą ilością. Zagadnienie wypoczynku i czasu
wolnego przestaje być obce również dla ludności wiejskiej. Zmniejsza się liczba miejsc
atrakcyjnych rekreacyjnie, miejsc przydatnych do rozwoju nowych Terytorialnych Sys-
temów Rekreacyjnych [1]. Teoria Terytorialnych Systemów Rekreacyjnych stanowi
podstawę prognozowania zjawisk turystycznych na konkretnym terenie i uzasadnia
tezę, że rozwój rekreacji nie zależy wyłącznie od warunków fizycznych środowiska
przyrodniczego człowieka (tzn. od jego „naturalnej atrakcyjności”), ale także od: struk-
tury gospodarczej terenu, organizacji przestrzennej regionu, struktury i dynamiki
użytkowania regionu przez inne formy gospodarki [2].
Lasy zawsze wykazywały i nadal wykazują pozytywny związek z ochroną zdrowia.
Charakteryzują się wyrównanymi temperaturami w cyklu dobowym oraz rocznym,
zwiększoną wilgotnością względną powietrza i niższymi jej amplitudami w ciągu doby.
W leśnym powietrzu znajdują się naturalne substancje, jak olejki eteryczne wydziela-
ne przez rośliny mające działanie antystresowe, kojące, uspokajające, relaksacyjne czy
przeciwzapalne i bakteriobójcze [3]. Ponadto, tereny leśne stwarzają nieskończenie
wiele możliwości spędzania czasu wolnego. Niektóre z nich nie wymagają planowa-
nia i budowania infrastruktury. Do najczęstszych form wykorzystania lasów do celów
rekreacyjnych w Polsce należą m.in. bieganie, jazda na rowerze oraz szybkie marsze
i spacery [4]. Jednak aktywności tych jest znacznie więcej. W lesie można również upra-
wiać m.in. birdwatching, nordic walking, orienteering, survival, trekking, turystykę kon-
ną itd. Lasy są naturalnym miejscem rekreacji i wypoczynku, szczególnie ważnym dla
mieszkańców dużych miast. Spełniają tym samym ważną funkcję społeczną, przejawia-
jącą się m.in. zdrowotnym i kojącym oddziaływaniem na zdrowie. Zatem las to miejsce
szczególne, a przy wykorzystaniu go w tworzeniu Terytorialnych Systemów Rekreacyj-
nych może być miejscem służącym odstresowaniu się od dnia codziennego, nauki czy
pracy. Dobrze wykorzystana przestrzeń obszarów leśnych oznacza utylitarny wpływ na
przebywających na ich terenie ludzi, wpływając korzystnie na ciało i umysł.
30
Ewa Malchrowicz-Mośko, Joanna Poczta – Turystyka sportowa na obszarach leśnych w Polsce...
31
Aktywność ruchowa ludzi w różnym wieku, nr (33) 1/2017
1
Znaczenie silnego współoddziaływania i zależności ekologii i sportu zostało dostrzeżone już
kilkadziesiąt lat temu. W 1994 roku środowisko naturalne zostało wkomponowane w Kartę
Olimpijską i od tamtej pory jest trzecim filarem olimpizmu, oprócz sportu i kultury. Międzynarodo-
wy Komitet Olimpijski stworzył specjalną komórkę zajmującą się relacjami pomiędzy środowiskiem
a sportem. Zasadniczymi celami jej działania są: promowanie integracji zasad środowiskowych
w sporcie; wykorzystanie popularności sportu do promowania świadomości ekologicznej i po-
szanowania środowiska przez społeczeństwo; promowanie rozwoju obiektów sportowych przyja-
znych środowisku, a także produkowanie sprzętu sportowego przyjaznego środowisku.
32
Ewa Malchrowicz-Mośko, Joanna Poczta – Turystyka sportowa na obszarach leśnych w Polsce...
Tabela 1.
33
Aktywność ruchowa ludzi w różnym wieku, nr (33) 1/2017
Tabela 2.
34
Ewa Malchrowicz-Mośko, Joanna Poczta – Turystyka sportowa na obszarach leśnych w Polsce...
Tabela 3.
35
Aktywność ruchowa ludzi w różnym wieku, nr (33) 1/2017
2
Zasada udostępniania parków narodowych dla turystyki zapisana jest w definicji parku przyję-
tej w 1969 roku. Parki są udostępniane do zwiedzania w celach wychowawczych, rekreacyjnych
i kulturalnych. W przeciwieństwie do rezerwatów przyrody w parkach narodowych nie można za-
stosować uniwersalnego modelu przystosowania parków dla turystyki. Wynika to ze znacznego
zróżnicowania środowiska przyrodniczego w parkach, wielkości parków, położenia ich w stosunku
do: sieci komunikacyjnej, osadniczej i stref ruchu turystycznego, szkodliwego działania różnych
czynników zewnętrznych. Istnieje jednak grupa zasad, które mogą być zrealizowane we wszystkich
parkach. Dotyczy to przede wszystkim prowadzenia w nich działalności popularyzacyjno-eduka-
cyjnej w dziedzinie ochrony przyrody dla dużych rzesz turystów, dostosowanie frekwencji turystów
do chłonności turystycznej, udostępnianie turystom parku poprzez sieć oznakowanych szlaków,
organizowanie stref służących uprawianiu sportów rekreacyjnych oraz lokalizowania poza granica-
mi parków istotnych elementów zagospodarowania – baza noclegowa, usługowa, komunikacyjna
i towarzysząca. Rozwój turystyki na terenach parków narodowych wywołuje konsekwencje w po-
staci konieczności przystosowania ich do tej funkcji zarówno pod względem zagospodarowania
przestrzennego, jaki i administracyjno – prawnym.
36
Ewa Malchrowicz-Mośko, Joanna Poczta – Turystyka sportowa na obszarach leśnych w Polsce...
37
Aktywność ruchowa ludzi w różnym wieku, nr (33) 1/2017
Podsumowanie
Obszary leśne w Polsce z roku na rok coraz częściej stają się miejscem doce-
lowym aktywnego wypoczynku ich niedalekich mieszkańców i turystów. Dyrekcje
lasów coraz częściej biorą pod uwagę potrzeby ludzi w zakresie prowadzenia zdro-
wego stylu życia, wytyczając dla nich również m.in. trasy biegowe, konne czy ro-
werowe, tworząc jednocześnie Terytorialne Systemy Rekreacyjne. Na tych terenach
zaobserwować możemy rosnącą tendencję organizacji wydarzeń sportowych.
Organizatorzy masowych imprez sportowych coraz częściej poszukują dla nich
atrakcyjnych lokalizacji, na przykład w lesie, które często stanowią część terenów
chronionych, na przykład parków narodowych. To może powodować napięcia po-
między dyrekcjami parków a organizatorami imprez. Zgodnie z Ustawą o ochronie
przyrody z dnia 16.04.2014 r. prawo zabrania organizacji imprez rekreacyjno-sporto-
wych w parku narodowym bez zgody dyrektora parku narodowego. Taka sytuacja
prawna powoduje, że to do dyrekcji parków należy decyzja o zgodzie na organiza-
cję imprez. Popyt na takie imprezy w Polsce stale rośnie, niezbędne będzie zatem
wypracowanie zrównoważonych metod zarządzania sportem oraz turystyką spor-
tową na terenach chronionych. Obecnie dyrekcje obszarów chronionych starają się
brać pod uwagę plusy i minusy organizacji imprez sportowych na tych terenach,
i w zależności od tego, które w ich opinii przeważają, wydają swoje decyzje – zgodę
na organizację imprez lub zakaz. Coraz częściej wprowadza się na przykład ograni-
czenia finansowe dla organizatorów imprez, tj. na przykład w przypadku Tatrzań-
3
Hubertusy – święta myśliwych, leśników i jeźdźców, organizowane przez jeźdźców na zakończenie
sezonu, a przez myśliwych na początku sezonu polowania jesienno-zimowego, zwykle w okolicach
3 listopada. Nazwa pochodzi od świętego Huberta (patrona myśliwych i jeźdźców), którego wspo-
mnienie liturgiczne w Kościele katolickim obchodzone jest właśnie 3 listopada.
38
Ewa Malchrowicz-Mośko, Joanna Poczta – Turystyka sportowa na obszarach leśnych w Polsce...
Bibliografia:
1. Sołowiej D., Podstawy metodyki oceny środowiska przyrodniczego człowieka. Poznań, Wy-
dawnictwo Uniwersytetu Adama Mickiewicza, 1987.
2. Poczta J., Atrakcyjność turystyczna i rekreacyjna Bornego Sulinowa – Terytorialny System
Rekreacyjny. „Zeszyty Metodyczno-Naukowe AWF w Katowicach”. 2008, nr 25, 243–254.
3. Woźnicka M., Znaczenie lasu w ochronie zdrowia społeczeństwa ze szczególnym uwzględ-
nieniem osób niepełnosprawnych. Narodowy Program Leśny, 2015.
4. Chojnacka-Ożga L., Ożga L., Rutkiewicz A., Postrzeganie lasu jako miejsca aktywności fi-
zycznej przez studentów wybranych kierunków studiów w SGGW. „Studia i Materiały CEPL
w Rogowie”. 2013, z. 34/1/, 127–135.
5. Gibson H., Active Sport Tourism: Who Participate? „Leisure Studies”. 1998, 17 (2), 155–179.
6. Buczkowska K., Malchrowicz-Mośko E., Turystyka kulturowa sportu. „Szkice Humanistycz-
ne”. 2013, tom XIII, nr 4, vol. 33, 257–270.
7. Pigan M., Turystyka na obszarach leśnych – możliwości, problemy i ograniczenia. „Studia
i Materiały CEPL w Rogowie”. 2011, z. 3/28, 13–18.
8. Gołos P., Wybrane aspekty rekreacyjnej funkcji lasów w opinii użytkowników. „Forest Rese-
arch Papers”. 2013, vol. 74 (3), 257–272.
9. Gołos P., Społeczne znaczenie publicznych funkcji lasu – pożądany dla rekreacji i wypoczyn-
ku model drzewostanu i lasu. „Forest Research Papers. 2010, vol. 71 (2), 149–164.
10. Cych P., Możliwości i ograniczenia organizacji zawodów orientacji sportowej na terenach
leśnych. „Studia i Materiały CEPL w Rogowie”. 2013, z. 34/1, 111–118.
11. Zielony sport – „zazielenianie” imprez sportowych o charakterze masowym z uwzględnieniem
specyfiki UEFA Euro 2012. Warszawa, Poradnik. Ministerstwo środowiska, ENVI.
12. Machnik A., Kurczewski R., Dziedzictwo przyrodnicze w rozwoju turystyki kulturowej na te-
renach wiejskich. „Turystyka Kulturowa”. 2014, nr 7, 34.
13. Kamel M., Śladami dziedzictwa hippicznego po Wielkopolsce. [W:] M. Kazimierczak (red.),
Inspiracje sportem w turystyce kulturowej, Poznań, Wydawnictwo Akademii Wychowa-
nia Fizycznego, 2016, s. 255.
14. Urban R., Turystyka jeździecka w Polsce – tradycje i teraźniejszość. Publikacje IGIGP.
15. Ustawa z dnia 16 kwietnia 2004 r. o ochronie przyrody (t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 2134).
16. www.poznanbiega.pl.
17. www.poznan.lasy.gov.pl.
39
Aktywność ruchowa ludzi w różnym wieku, nr (33) 1/2017
Summary
The article deals with the meaning of forest areas for the development of sports tour-
ism and indicates that forest areas in Poland are increasingly becoming the target of active
rest their immediate residents and tourists. The article also presents a clear upward trend
the organization of sporting events in forest areas. Analysis of the attitude of the Regional
Directorate of State Forests in Poznan – access to forests for the needs of modern society,
including through the organization of sporting events, it becomes a visible trend in the
management of forest areas. The work presents selected sporting events organized in for-
ests in Wielkopolska in 2016 of a very varied character. Selected examples of forest areas
of all provinces in the Polish shows that the directorates of forests increasingly take into
account the needs of people in terms of a healthy lifestyle, paving for them, among others,
cross-country routes, horse riding routes and cycling routes.
40