Sürdürülebilir gelişme

Sürdürülebilirlik kavramı, yaşama içkin temel bileşenlerin tasarımı, korunması, geleceğe yönelik eylem ve planlama süreçlerini içermektedir. Kalkınma kavramı ise, daha çok ekonomik tandanslı büyümeyi ifade etmektedir. Bu bağlamda, Sürdürülebilir Kalkınma (SK) kavramı, çevresel ve toplumsal bağıntılar ekseninde boylanan ekonomik üretimler üzerinden tanımlanmış bir üçlü yapıyı tarif etmektedir. Özellikle, doğal kaynakların üretim ve tüketim süreçlerinde, yaşanan çevresel problemler, hem çevrenin/doğanın, hem de ekonomik anlamda geri dönülmez kayıpların yaşanmasıyla birlikte, konuya ilişkin sorgulamalar ve çeşitli eleştirel yaklaşımlar ortaya çıkmış ve gelişmiştir. Bu minvalde özellikle sosyopolitik uygulamalar sorgulanmış, doğanın/çevrenin sınırsız bir üretim kaynağı olmadığı anlaşılmış ve mevcut uygulamalar sorgulanmaya başlanmıştır. Bu olumsuzlukların farkına varılması, çevre koşullarının da tıpkı toplumsal yaşam formları gibi etken unsurlar olduğu ve dolayısıyla doğanın/çevrenin de tükenebileceğinin farkına varılmıştır. Özellikle sivil toplum örgütleri ve çevreciler tarafından dillendirilen haykırışlar, toplumda önemli farkındalıklar oluşturmuştur. Bu farkındalığın geliştirilmesi ve toplumsal tabana yayılması için de, konuya özellikle eğitim-öğretimin çeşitli kademelerindeki ders müfredatlarında yer verilmesinin yanı sıra, öğretmenlere de önemli görevler düşmektedir. Bu bağlamda, araştırmanın amacı da, öğretmen adaylarının sürdürülebilir kalkınma kavramına içkin tasavvurlarını tespit etmek ve konuya ilişkin farkındalıklarını ortaya koymaktır. Çalışmanın örneklem grubu yetmiş bir (71) coğrafya öğretmen adayın oluşmaktadır. Çalışmada, SK kavramının tanımı- temel ve alt boyutlarının neler olduğu ve cinsiyet değişkenine göre ne tür kavramsal tanımlamalar ürettiği hususunda gerekli analizler yapılmış ve değerlendirmelerde bulunulmuştur. Katılımcılardan elde edilen verileri çözümlemek için, nitel araştırma desenlerinden, betimsel ve içerik analiz tekniklerinden yararlanılmış, veri toplama aracı olarak da standartlaştırılmış açık uçlu görüşme formu kullanılmıştır. Elde edilen veriler, içerik ve betimsel analiz teknikleriyle çözümlenerek değerlendirilmiştir. Araştırma sonuçlarına göre, katılımcıların toplumsal yapı ve örüntülerinden oldukça uzak tanımlamalarda bulundukları ve hatta neredeyse hiç söz etmedikleri ya da bağıntısal bir bilgi sahibi olmadıkları belirlenmiştir. Buna karşın genellikle fiziki coğrafya eksenli ve doğal çevreyle ilgili temalar üzerinden, SK kavramını tasavvur ettikleri ve buna ilişkin kavramsal ifade ve tanımlamalarda bulundukları tespit edilmiştir.

Gelişmekte olan ülke kentlerinde inşa edilen günümüz modern binaları; bu yerleşim bölgeleri ve sakinleri açısından kendi kültürel kimliklerini muhafaza etmede ve sürdürülebilir bir yapılı çevre elde etmede zorlanmaları gibi bazı olumsuzlukları beraberinde getirmiştir. Kimi zaman kentlerin içinde kalan tarihi yerleşim alanları olarak, hem çevresi hem de barındırdığı insanlarıyla bir bütün olarak; toplumun kültürel kimliğine ait evrim sürecini anlatan mekânsal alanlar olmuşlardır. Bu yerleşim alanları, geçmişin maddi manevi izleri/şifrelerini taşıyan kanıtlar olarak; bugünün yaşam biçimini etkileyen somut ve soyut kültürel referansları temsil etmişlerdir. Gelecek kuşak için aynı yerleşim alanları, doğal ve yapılı çevresiyle somut mimari mirası sembolize ederken, gelenekleri, alışkanlıkları ve yaşam kültürüyle ise somut olmayan kültürel mirası temsil etmektedirler.
Bu temel referansla pek çok koruma kampanyasında standart belirleyici yönüyle UNESCO'nun çabaları, kapsam olarak genişletilmiş miras fikrinin dünya çapında tanınmasının yanı sıra kültürel miras olarak kabul edilen tarihsel yerleşim alanları, anıtlar, binaların kırsal ve kentsel alanlarda insanın doğal ortamıyla beraber mimari kompleksleri içerecek şekilde korunmasına da öncülük etmiştir. Kültürel mirasın son yıllarda sanayileşme, hızlı kentleşme, çevre kirliliğindeki artış ve çeşitli iklim faktörleriyle kötüleşmekte olduğu tespit edilmiş, aynı zamanda kültürel mirasa ilişkin politikaların kalkınmada ne denli etkili olduğu da kabul edilmiştir (ICCROM Working Group Heritage and Society, 1990). Bu açıdan bakıldığında kültürel mimari temsil eden vernaküler mimari; topografya, doğal çevre, iklim, yerel malzeme/imalat teknikleri, yere ve oradaki geçmiş afet bilgilerine dayalı olarak biçimlenmiş bir mimari tarz olarak pek çok farklı isimle anılmaktadır. Bunlar yerel mimari, yerli mimari, yöresel mimari, spontane mimari, anonim mimarlık geleneksel mimari veya vernaküler mimari olarak adlandırılmaktadır (Rudofsky, 1965:1; Bektaş, 2001:23). Tarihsel sürekliliğin içinde yaşam kültürünün somut yansımaları ve verileri olan vernaküler mimari; kültürel ve toplumsal belleğin en saf haliyle ortaya konduğu kültürel kimlik kodları olarak da nitelendirilmektedir (Binan, 2007:26). Bu kültürel kimlik kodlarının yerleşim bölgelerinde hayat bulmasında aracılık eden tüm paydaş ve tasarımcılar, mimari üretim süreçlerinde iklimsel, coğrafi ve çevresel verileri sürdürülebilir temalarla iç içe gerçekleşen yönetim süreçleri ile başarıyla gerçekleştirmişlerdir (Tawayha vd, 2019:1).
Günümüzün modern sorunlarına yönelik çözüm arayışlarından biri olarak farkına varılan vernaküler mimarlık, sürdürülebilir mimari hakkındaki çalışmalarda bu nedenle oldukça geniş yer bulmaktadır. Vernaküler mimarlık, hem çevrenin bozulmasına hem de deprem konusuyla ilgili endişelerin çözümüne katkı sunmasıyla, günümüz modern mimari akımları arasında yer almaya başlamıştır (Paköz, 2016:176). Kimilerine göre vernaküler mimarinin, modern akımlarla farklı bakış açılarına sahip ve tam entegre olamamış olduğu düşünülse de, aralarında ilk bakışta fark edilemeyen gizli bir iletişim paydasının bulunduğu da bir gerçektir. Bu mimari akıma ait yapılar, çevre duyarlılığı ve sürdürülebilir mimari örnekleri olarak ‘çevresel-iklimsel mimari öncüleri’ şöhretiyle de anılmaktadır (Richards, 2012:37,38). Çalışma vernaküler mimari eserlerin bulunduğu ve kimi zaman kent içinde sıkışıp kalan kentsel mekânların, korunarak işlevlendirildiği ya da kullanım dışı kaldığı yerleşim alanlarının mekânsal, sosyal ve kültürel değeriyle sürdürülebilir gelişime sunacağı katkıları ortaya koymayı amaçlamaktadır. Bu bağlamda çalışma yöntem olarak, konuyla ilgili literatür araştırmaları ve yerinde yapılan alan incelemeleriyle Malatya’nın Battalgazi İlçesine bağlı olan Hasırcılar yerleşim alanındaki yerel mimari ilkelerin analizini içermektedir. Çalışma sonunda elde edilen verilerin, vernaküler mimarinin kültürel ve mekânsal değeriyle korunarak sürdürülebilir gelişmedeki öneminin fark edilmesine katkı sunacağı düşünülmektedir.

Siyasetçiler İçin Sürdürülebilir Çevre ve Yenilenebilir Enerji Raporu

Çağımız kentleri geçtiğimiz yüzyıla göre oldukça farklı değişmeler göstermiştir. Özellikle ülkemizde büyük kentlerin kontrolsüz ve aşırı göçle birlikte büyümesi; hem kentsel hizmetlerin talebi ve kalitesi, hem çevresel kalitenin düşmesi, aşırı ve yoğun trafik sorunları, gürültü, hava kirlenmesi gibi birçok sorunu kentin ve toplumun ana gündemine taşımıştır.
Aslında planlı (sadece mekânsal planlama kastedilmemektedir, insani, sosyal, kültürel, ekonomik ve çevresel planlama) bir kentleşme ile nüfus büyüklüğü ne olursa olsun çözüm üretmek mümkündür. Ancak, ülkemiz örneğinde olduğu gibi yoğun ve kontrolsüz göçlerle birlikte kentteki sorunlar sadece kentsel hizmetler ile sınırlı kalmamakta; bilhassa gecekondu ile birlikte kontrol dışı kentsel alanlar oluşmaktadır. Bu alanlarda yasal olmayan işler, terör örgütleri için bir yapılanma fırsatı ve daha da fazla olarak kent nüfusuna baskı yaparak kentsel hizmetlerin kalitesi azalırken, kontrol dışı bu nüfusun kentin ekonomisi, kültürü, çevresi ve kalitesine de katkıları nerdeyse hiç olmadığı gibi azaltmaktadır.
Ülkemiz bir yandan kent çevresinde oluşan sanayilerin getirdiği cazibe ile bilhassa kontrolsüz göçle karşı karşıya kalmış, diğer yandan da coğrafyanın ve iklimsel verilerin de etkisiyle yapı ve trafikteki yetersizlikler nedeniyle karmaşık çevresel sorunlara da muhatap olmaktadır. Diğer yandan; 6360 Sayılı Yasa ile de belediyelerin sorumluluk alanları il sınırlarına kadar genişlemiş olması nedeniyle etkinlik ve verimlilik sorunları ile de karşı karşıya kalmıştır.
Bu çalışma; memleketimizin karşı karşıya olduğu çevre ve yaşam kalitesine dair bu sorunları, sürdürülebilir bir çevre politikası çerçevesinde çözümlerinin olduğunu göstermeye çalışan sadece bir akademik metin değil, aynı zamanda da dünyanın farklı yerlerinde uygulanan çevresel kalitenin yükseltilmesi odaklı uygulamalar ile de destekleyen genel bir çerçeve çizmektedir.
Yapılacak çalışma, çevresel ve sosyal sorunlarla uğraşan ve sosyal/çevresel ve sürdürülebilir kentsel planlama ve uygulama tecrübesi yetersiz olan belediyeler ve diğer kamu kuruluşları ve özel sektör kuruluşları için; çevre odaklı sürdürülebilir çevre politikası ile çözüm üretilebileceğini de gösterecek önemli bir model olmaya da adaydır. Aşamalar halinde, sonuçlar ortaya çıktıkça hem ülkemizdeki diğer belediyeler, hem de merkezi idare için, hem de sanayi ve ticaret kuruluşları için de örnek/rol model olacaktır. “Türkiye İçin Sürdürülebilir Çevre Modeli” olarak adlandırabileceğimiz bu çalışma; birçok bilimsel çalışmaya, belediyeler arası tecrübe paylaşımı ile birlikte kamu politikasının ve kuruluşlarının başarısını ve tanınırlığını hem ulusal, hem de uluslararası ölçekte artıracaktır.
Asıl beklenen sonuç ise; şimdiye kadar uygulanan yanlış politikalar sonucu üretimden bunalan ve ağır banka borçları altında ezilen üreticilerin, ağır girdi maliyetleri altında rekabet edemeyen işletmelerin ve insanlarımızın refah seviyelerini de artıracaktır. Yeter ki sürdürülebilir düşünelim ve uygulayalım.

" Siyasetçiler İçin Sürdürülebilir Çevre ve Yenilenebilir Enerji Raporu " konulu bu rapor ülkemizin sürdürülebilir kapasitesini daha iyi tanıyabilmeleri, doğru bilgilendirme amacıyla siyasetçilerimiz için özel olarak hazırlanmıştır. Müellifinin izni olmadan 3.ncü şahıslarla paylaşılamaz. ©

This article mainly deals with the links between cooperative organization and sustainable agriculture. For this purpose, in this article, firstly the causes of the ecological crisis are emphasized. The conditions under which sustainable agriculture can occur are explained. As a solution to ecological crisis, the link between cooperative organization and sustainable agriculture is produced. The basic thesis of this work is that agricultural sales cooperatives are organizations that support sustainable agriculture. In general, this basic idea is; It is consistent with the argument that co-operativeism is a form of economic organization suited to sustainable development. It is also possible to say that sustainable agriculture can only succeed with cooperative organization, as cooperatives are institutions supporting sustainable agriculture. As the concept of sustainability is more relevant to the agricultural sector, which is directly linked to the ecosystem, the stronger organizational-managerial and economic strengths of agricultural cooperatives will be a situation that strengthens sustainable agriculture. Sustainable agriculture is both economic and ecological. In other words, farmers who are going to be farmers should be able to exist as farmers, develop themselves, ensure continuity, be in an adequate economic level, and increase the contribution of agriculture to the country's economy. Undoubtedly, these expectations should not destroy the habitats, ecosystems, living spaces of present and future generations.

Today it is generally agreed that one of the most important problems of many cities is uncontrolled urbanization. Different approaches have been tried to investigate how cities should be developed. Among these approaches, the Smart Growth movement initially emerged as a response to all of the negative externalities (environmental corruption, rising costs, poor infrastructure, and operational and maintenance issues) resulting from urban sprawl. The Smart Growth approach is based upon 10 main principles. Among these principles, “creating walkable environments” plays a crucial role in promoting society’s health, relating to both physical and mental conditions. Moreover, walkable areas stimulate revitalization of public spaces, open space, and local shops. From the perspective of Smart Growth, evidence has shown that there is excessive use of the automobile, which dramatically increased greenhouse gas emissions in many cities, including the city of Edirne in Turkey. However, the topography of the city is quite suitable for walking and cycling trips. The main purpose of this paper is to measure walkability in Edirne City and to identify areas with low walkability scores. In this way, the quality of pedestrian facilities, safety, and the comfort of walking can be increased. Different methodologies exist in the literature for walkability analysis. One of them, Walkable Service Area Analysis (WSAA), is a spatial network analysis based on a Geographic Information System (GIS). ArcGIS software from the Environmental Systems Research Institute (Esri) has been used to perform WSAA in this article. Through the GIS-based walkability analysis and using the calculated index, the walkability scores of neighborhoods were determined and the results have been classified into five categories (not walkable, low walkable, medium walkable, high walkable, and exceptionally walkable) in the city of Edirne.

Son  yıllarda,  kentlerde  yaşama  eğilimindeki  artış her  anlamda  birçok sorunu  beraberinde getirmiştir.  İktisadi prensiplere göre  kıt  kaynakların maksimum  fayda  sağlayacak  şekilde kullanılarak  insan ihtiyaçlarının ve  isteklerinin karşılanması yerine,  kaynakların yanlış kullanılması ve hiç bitmeyecek gibi bilinçsizce tüketilmesi sorunları daha da artırmıştır. Hızlı gelişme  ve  yerelliğin  özelliklerini  ve otantikliğini kaybetmesine  tepki  olarak  çıkan sürdürülebilirlik kavramı çeşitli şekillerde gelişim göstererek yaşanan değişimleri yavaşlatma amacı taşımaktadır. Sürdürülebilirlik, ekosistemdeki kıt ve yenilenemez kaynakların bugünün ihtiyaçlarını  karşılarken  aynı zamanda gelecek nesillere  sorunsuz  bir  şekilde  aktarımını sağlamak, ekonomik ve teknolojik anlamda gelişmelerle aynı oranda ortaya çıkan çevresel sorunların  önüne  geçmek  ve  ekosistemin  daha  özenli,  daha  bilinçli korunması  üzerine odaklanmıştır.  Sürdürülebilirlik  olgusunun  kent kavramıyla  birlikte  ele  alınması  yeni  bir hareket olmasına karşın tüm kentlerde hızlı bir şekilde farkındalık oluşmaya başlamıştır.. 1996 yılında Habitat II zirvesinin sonuç bildirgesi olan İstanbul Deklarasyonunun 15. maddesinde yer alan “21. yüzyıla girerken, sürdürülebilir insan yerleşimleri için pozitif bir vizyon, ortak geleceğimiz için umut duygusu ve herkese itibar, sağlık, güvenlik, mutluluk ve umut dolu nezih bir hayat vadeden güvenli bir evde yaşayabileceği, bütünüyle faydalı ve cazip bir meydan okumaya  katılmayı  teşvik  ediyoruz.”  ibaresi  sürdürülebilir entleşme  olgusunu  ortaya çıkarmıştır.  Sürdürülebilir  kent  olgusuna farklı  bir  bakış  olarak  veya  destek  olarak nitelendirilebilecek olan cittaslow  hareketi,  küreselleşmenin  hızlı  gelişmesinin  etkisiyle şehirlerin  dokusunun,  sakinliklerinin  ve  yaşam  tarzlarının standartlaşmasının  ve  yerel değerlerin  yok  olmasını  ortadan kaldırmayı  amaçlamaktadır.  Cittaslow  yaklaşımı  kentsel turizm hareketlerinin  sürdürülebilir  turizm  anlayışı  çerçevesinde  gelişmesini destekleyen önemli bir olgu olarak ele alınmaktadır. Bu çalışmada, Cittaslow hareketinin tarihsel gelişimi, bu oluşuma katılmak isteyen kentlerin yerine getirmeleri gereken kriterler ve Türkiye’deki örnek kentler ele alınarak Cittaslow’un turizm açısından önemi üzeri durulmuştur

Sürdürülebilir gelişme, bugün yaşayanların gereksinimlerini karşılarken, gelecek kuşakların gereksinimlerini karşılama düzeylerini tehlikeye atmamaları olarak tanımlanmıştır. Bu bağlamda sürdürülebilir gelişmenin doğrudan okul öncesi eğitimi ile ilişkili olduğu açıktır. Okul öncesi eğitim çocukların bir bütün olarak (sosyal-duygusal-dil-zihinsel-psikomotor alanlar) gelişimini desteklediğinden ve çoğu öğrenmelerin temelinin bu dönemde atıldığı düşünüldüğünde okul öncesi eğitimin sürdürülebilir gelişme kavramı ile sıkı bir ilişki içinde olması kaçınılmazdır

Bu çalışmanın temel amacı, 2006 Okul Öncesi Eğitim Programının sürdürülebilir gelişme kavramı bağlamında değerlendirilmesidir. Bu amaçla, 2006 Okul öncesi Eğitim Programı sürdürülebilir gelişme kavramı bağlamında değerlendirilmiş ve 2006 Okul Öncesi Eğitim Programında “Çevre Eğitimi”, “Sorumluk Eğitimi”, “Farklılıklara Saygı Eğitimi” gibi bölümlerin Sürdürülebilir Gelişme ile bağlantılı olduğu ve ayrıca programda yer alan bazı amaç ve kazanımların sürdürülebilir gelişme kavramı ile ilişkili olduğu belirlenmiştir.

ÖZET
Bu çalışmada, bireysel yaratıcılığın ekogirişimcilik üzerindeki etkisi, bireysel yaratıcılık ölçeği ile ekogirişimcinin yönelimi, zayıf yapısal etkiler ve güçlü yapısal etkiler olarak üç boyutu kapsayan ekogirişimcilik ölçeği kullanılarak ele alınmıştır.
Araştırmanın örneklemi İzmir’in geri dönüşüm sektöründe beş ya da daha fazla işletmeye sahip olan merkez ilçelerinden seçilmiştir. 83 soru formundan (5’li Likert Ölçeği Formatlı) alınan veriler analiz edilmiş ve bireysel yaratıcılık ve ekogirişimcilik düzeyinin boyutları arasında pozitif bir ilişki bulunmuştur. Ayrıca, araştırmanın yapıldığı örneklemde bireysel yaratıcılık düzeyi düşük çıkmıştır.

İklim Değişikliğine Dayanıklı Yeşil ve Akıllı Şehirler
LEED Yeşil Şehir Sertifikası şehirlerin yeşil performansını ölçmek ve karşılaştırmak için küresel bir araç olarak tasarlanmıştır.
Şehirlere verilen tek yeşil şehircilik sertifikası olan “LEED for Cities”, şehirdeki insanların yaşam kalitesini yükseltmek için şehir planlanma ve yönetim anlayışını yeşil şehircilik normlarında değiştirmektedir. LEED Yeşil Şehir Sertifikası, şehir genelinde veya ilçe/mahalle düzeyinde sosyal, ekonomik ve çevresel koşulların performansını planlamak, tasarlamak, ölçmek ve yönetmek için bir çerçeve sunmaktadır.
LEED Yeşil Şehir Sertifikası, şehirlerin doğal sistemler, enerji, su, atık, ulaşım ve yaşam kalitesine katkıda bulunan diğer birçok faktör için sorumlu, sürdürülebilir ve yeşil planlar geliştirmelerine yardımcı olmaktadır. Bu anlamıyla yeşil şehircilik için rehber ve aynı zamanda bir ölçüm aracıdır.
Dünyadaki bir çok önde gelen büyük şehir İklim Değişikliğine Uyum Planı yapmak durumundadır. LEED Yeşil Şehircilik Çerçevesi iklim değişikliğine uyum planları için de en kapsayıcı programa sahiptir.
LEED Yeşil Şehir Sertifikası normlarına uygun şehirler, insanların yaşamayı sevdikleri, sağlıklı ve sürdürülebilir yerler olarak tanımlanmaktadır. Bugün dünya yaşanabilir kentler sıralamasına baktığımızda ilk 5 şehrin yeşil şehircilik normlarını sağladıkları, sürdürülebilir bir planlama anlayışına sahip oldukları ve iklim değişikliğine uyum önlemlerini aldıkları görülmektedir.
LEED Yeşil Şehir Sertifikalı şehirler sürdürülebilirliği ve hatta daha fazlasını içerirler:
Yüksek yaşam kalitesi
Yüksek sağlık standartları
Gelişmiş ekonomi ve refah
Toplumsal eşitlik
Gelişmiş ve kaliteli ulaşım olanakları,
Güvenlik ve yüksek erişim
Kaliteli ve yüksek standartta eğitim
İklim değişikliğine dayanıklı altyapı sistemleri
Yeşil, akıllı ve verimli enerji sistemleri bunlardan bazılarıdır.

İçinde bulunduğumuz ekolojik kriz ve etkileri tüm dünyamızı etkilemekte olan ve çözümüne ilişkin herkesin adım atması gereken sorunlar haline gelmiştir. Ekolojik krizi çözmeye yönelik olarak ekolojik yönetim yaklaşımları ülkemiz yönetim ve organizasyon akademik yazınında çok az yer alan kavramlardır. İş dünyasına yönelik yayınlara bakıldığında ise çevreye ilişkin yönetim unsurlarına daha fazla yer verildiğini görmekteyiz.
Bununla beraber bu tür yayınlardaki karlılık odağı ekolojik kavramların temel anlamlarından sapmaları sonucunu doğurabilmektedir. Alandaki boşluğu doldurmaya katkıda bulunabilmek ve ekolojik kavramların tam olarak anlaşılmasını sağlamak için ekolojik örgüt modeli üzerine epistemolojik bir çalışmayı gerçekleştirmiş bulunmaktayız.
Eser; insanın doğaya karşı zihniyetinin gelişimini, ekolojik krizi, doğayı savunan görüşleri, örgüt-çevre ilişkisi yaklaşımlarının gelişimini, ekolojik bir zihniyeti yeni bir örgüt anlayışıyla harmanlayan yeni bir ekolojik örgüt modelini, bu modelin uygulamalarını ve Bentley İş Ahlakı merkezinde yapılmış olan değerlendirmeleri içermektedir.
1. Bölüm: İnsan ve Doğa İlişkisi
2. Bölüm: Örgütsel Çevrenin Tanımlanması
3. Bölüm: Ekolojik Örgüt Modeli
4. Bölüm: Ekolojik Örgüt Modeline İlişkin Örgütsel Değerlendirmeler
5. Bölüm: Sonuç ve Öneriler