Muzyka

W artykule skierowano uwagę na porównanie dwóch – zdaje się całkowicie różnych – sztuk: muzyki i architektury. Ze względu na złożoność problematyki zakres badań ograniczono do wybranych zagadnień, w szczególności: zmienności wrażeń i odbioru w czasie, a także zestawienia cech wspólnych i różnych w odniesieniu do formy i struktury dzieł. Wskazując cechy, które wydają się wspólne, przedstawiono zależności związane z istnieniem muzyki i architektury w przestrzeni. Porównanie tych cech stanowi intrygującą inspirację dla dokonania analizy porównawczej, zapoczątkowanej wspomnieniem muzycznych zainteresowań profesora Wojciecha Kosińskiego.The article focuses on the comparison of two – seemingly completely different – arts: music and architecture. Due to the complexity of the subject matter, the scope of research was limited to selected issues – in particular: variability of impressions and perception over time, also comparisons of common and different features in relation to the form and s...

NA ŻYWO, ALE W DOMU 3 . KONCERTY -NAŻYWOŚĆ I TELEOBECNOŚĆ Z wagonu dochodzi nikła kakofonia odległych dzwonków komórek -urywki z Mozarta i hip-hopu, oldskulowe brzęczenie i fragmenty piosenek -wszystkie dobywają się z miniaturowych głośników. To tu, to tam, nadają bez wytchnienia. Niewiarygodnie marne reprodukcje wielkich dzieł. One sygnalizują prawdziwą sztukę. Nie należy ich słuchać jak muzyki, raczej tylko do niej odsyłają, mają o niej przypominać. Oto drogowskazy auralne, głoszące hasła typu: "Lubię Mozarta", lub częściej: "Nie chciało mi się wybrać dzwonka". Współczesna symfonia, która wcale muzyką nie jest, prosi tylko, aby o muzyce pamiętać 2 . David Byrne Muzykowanie i koncertowanie jest fundamentalną -najbardziej pierwotną formą emanacji ekspresji artystycznej 1 Parafraza tytułu albumu Na żywo ale w studio grupy KNŻ (1994). 2 D. Byrne, Dzienniki rowerowe, przeł. M. Moltzan-Małkowska, Warszawa: W.A.B. 2011, s. 30.

Polską Kronikę Filmową w pierwszych latach emisji (1945–51) anonsował pompatyczny motyw muzyczny (o charakterze cytatu). Od roku 1952 r. oprawę dźwiękową czołówki stanowiła kompozycja specjalnie stworzona przez Władysława Szpilmana. Emitowana niezmiennie do roku 1994 stała się rozpoznawalnym znakiem magazynu oraz swoistym soundmarkiem audiosfery. Jednym z elementów jej dystynktywnego oblicza jest polonezowa rytmika. Ionicus a minore skorelowany z dynamicznym (z użyciem modulacji i remodulacji) przebiegiem i hejnałową melodyką stanowi o wyjątkowej nośności i rozpoznawalności sygnału. Źródła odnalezione w archiwach WFDiF wskazują jednak, że w roku 1967 powstały alternatywne wersje dźwiękowej czołówki PKF. Niepublikowane propozycje H. M. Góreckiego, W. Kilara oraz J. Maksymiuka zostały nagrane wraz z kompozycją W. Szpilmana w wersji na otwarcie oraz na zakończenie programu. Każdy z nowych projektów sygnału otwierającego mieści się w podobnym piętnastosekundowym czasie i z reguły przezn...

W artykule podjęta została pierwsza w polskiej literaturze naukowej próba całościowego spojrzenia na działalność organmistrzowską Józefa Cynara, zarówno poprzez rozważanie danych historiograficznych, jak i analizę statystyczną i organologiczną dzieł autorstwa bohatera tekstu. Istotny element treści stanowi dociekanie czy podróż Cynara do Anglii miała wpływ na jego myśl ideową i techniczną, a jeśli tak, to w jakim zakresie. Autor podjął próbę wykazania, że istotnie pewne elementy z działalności wrocławskiego budowniczego możemy z tym faktem łączyć.

Artykuły składające się na tom dotyczą najważniejszych zagadnień filozofii i estetyki muzyki - treści, formy, znaczenia i ekspresji muzyki, rozpatrywanych w rozmaitych aspektach (twórczym, wykonawczym, percepcyjnym), także relacji muzyki z innymi sztukami, m.in. z literaturą, filmem, malarstwem; poruszają zarówno zagadnienie wielostronnych związków muzyki ze słowem, jak i wizji muzyki wyrażonej w dziełach literackich.
Niezwykle szeroki zakres i bogactwo treści, oryginalność i wnikliwość wielu ujęć, także podjęcie nieznanych, nowych wątków decydują o prawdziwej interdyscyplinarności książki i jej atrakcyjności dla szerokiego grona odbiorców. Zainteresuje ona nie tylko filozofów, muzykologów, filologów, kulturo- znawców, filmoznawców, psychologów, lecz także czytelników spoza kręgów akademickich - miłośników muzyki, szukających pogłębionej i wielostronnej refleksji o muzyce.

Celem mojej pracy jest opis warszawskiej imprezy cyklicznej WIXAPOL S.A. oraz relacji między tworzącymi ją osobami. W pierwszej części pracy skupiam się na przedstawieniu kontekstu prowadzenia badań oraz inspiracji teoretycznych i badawczych.
Drugą część poświęcam próbie rekonstrukcji historii powstania imprezy oraz dyskursu generowanego przez założycieli i uczestników WIXAPOLU. Opisuję również, jak Internet przyczynia się do utrzymywania poczucia wspólnoty wśród fanów imprezy.
W trzeciej części przedstawiam, jak moi rozmówcy bawią się oraz jak wpływa to na odczuwane przez nich uczucie wspólnotowości na imprezie WIXAPOL S.A. Prowadzi to do rozważań nad czynnikami, które mogą wpływać na percepcję i procesy kognitywne bawiących się.

The article opens with a concise introduction to the issue of musical rhetoric. However, its main and crucial part consists of the analysis of the first part of Johann Sebastian Bach’s cantata, "Ich hatte viel Bekümmernis", BWV 21. The emphasis is on the lyrics (biblical quotations and Salomon Franck’s religious poetry) and musical solutions’ identification and their intensification of the text. As a consequence of this, many musicalrhetorical figures of the cantata are described and thus, it has been concluded that this composition is not only a musical work but more a literary and musical one.

Utwory instrumentalne Kompozytorzy pisząc swoje utwory zwykle kierują się ustalonymi zasadami kompozycji, przestrzegają reguł budowy utworu i używają różnych środków kompozytorskich dla określenia danej formy muzycznej (my poznaliśmy np. koncert, operę, operetkę, musical...). Wiemy z czego składają się powyższe formy, ile mogą mieć części, a nawet jakie są instrumenty charakterystyczne wykorzystywane przy tych formach. Z pełną świadomością jednak kompozytorzy czasem zaskakują nas swoimi nietuzinkowymi pomysłami. Przedstawię dzisiaj kilka przykładów z literatury muzycznej, w których występować będzie ''element zaskoczenia''. Józef Haydn-Symfonia fis-moll nr 40 Pożegnalna, część Presto i Adagio Tytuł kompozycji jest związany z pewnym wydarzeniem z życia artysty. Haydn przez wiele lat pełnił funkcję kapelmistrza orkiestry księcia Esterhazego. Pewnego dnia poprosił o udzielenie muzykom słusznego urlopu. Niestety książę nie wyraził zgody. Kompozytor w odwecie przygotował dla księcia muzyczną "niespodziankę". W czasie jednego z koncertów dla księcia, nastąpił nieoczekiwany finał ostatniej części prezentowanego utworu. Wesoła melodia zmieniła swój strój na smutny, muzycy zaczęli kolejno wstawać z miejsc i ciężkim powłóczystym krokiem opuszczać scenę. Utwór z wielkim trudem zakończyło dwóch muzyków. W efekcie książę zrozumiał aluzję i wyraził zgodę na urlop dla orkiestry. Link do utworu poniżej: https://www.youtube.com/watch?v=3DM1eJxUT8k Wielu kompozytorów eksperymentuje z różnymi efektami brzmieniowymi i włączało do swoich utworów nietypowe instrumenty, które mogły je imitować. Na przykład Strauss wykorzystał w utworze Polka kowadło stukot kowalskiego młota. Współczesny amerykański kompozytor Leroy Anderson skomponował utwór Maszyna do pisania. Połączył w nim dźwięk maszyny do pisania z brzmieniem orkiestry. Poniżej sprawdźcie, jak wyszło: https://www.youtube.com/watch?v=g2LJ1i7222c Józef Haydn-Symfonia G-dur nr 94 Omawiana już kiedyś na lekcji niespodziankowa symfonia. W spokojnej, cichej części Andante kompozytor wprowadził mocne uderzenie w kocioł, które niespodziewanie rozlega się podczas koncertu budząc znużonych melomanów. Poniżej: https://www.youtube.com/watch?v=ucP3mYBhbB4

W analizie znaczeń muzyki dość często napotykamy próby użycia teoretycznych pojęć zaczerpniętych z innych dziedzin-ogólnej teorii znaku, semiotyki, lingwistyki czy teorii literatury, np. pojęć symbolu, indeksu (wskaźnika), znaku ikonicznego, metafory, metonimii czy innych. Niektóre z nich lepiej, a niektóre gorzej przystają do materii muzycznej. Nieraz można odnieść wrażenie, że są muzyce na siłę narzucane i niewiele wyjaśniają, a czasem z kolei, aby je dopasować i uczynić przydatnymi, bezwiednie się je przekształca przypisując im zmienione de facto znaczenia, sugerując jednak, że ciągle mamy do czynienia z oryginalnymi pojęcia mi wyjściowymi. Często nawet ten, kto odnosi takie klasyczne pojęcia do muzyki nie zdaje sobie sprawy, że je w tym procesie aplikacji zmienił. Cel niniejszego artykułu można wstępnie określić jako próbę odsłonięcia tych błędnych zastosowań - a niektóre zdają się być doprawdy szeroko rozpowszechnione - a następnie pokazania, dlaczego pewnych pojęć lepiej nie stosować w odniesieniu do muzyki, albo jak je świadomie przekształcić, aby uczynić je użytecznymi w tym kontekście.

Autor wykracza poza ramy tenoru niepokojąco powszechnie obowiązującego w publikacjach z zakresu problematyki muzyki kościelnej, uznając je za prezentujące wąskie, konfesyjne i pozbawione krytycyzmu pasmo refleksji nad nią – jej funkcjonowaniem, wartościami, emocjami etc.

Abstract: Eduard Hanslick is usually regarded as a representative of musical formalism, e.g. by Elżbieta Dziębowska, Alicja Jarzębska, Roman Ingarden, Krzysztof Lipka and by such English authors as Malcolm Budd, Peter Kivy, Stephen Davies and Nick Zangwill. In this paper I will try to demonstrate that Hanslick was not such an extreme formalist as it is usually claimed and that he had no intention of expelling emotions from music altogether. What is more, it turns out that the core of his views on the relationship between music and emotions seems close to the most uncontroversial elements of nearly all the recent theories formulated by Kivy, Davies, Levinson or Ridley, to name but a few.
Key words: Hanslick, music, emotion, formalism, Budd, Lipka
Słowa kluczowe: Hanslick, muzyka, emocje, formalizm, Budd, Lipka
Authors quoted: M. Beardsley, O.K. Bouwsma, M. Budd, C. Dahlhaus, S. Davies, E. Dziębowska, A. Einstein, H. Elzenberg, M. Gołaszewska, K. Guczalski, E. Hanslick, R. Ingarden, A. Jarzębska, P. Kivy, K. Lipka, Plato, A. Schopenhauer, L. Tolstoi, N. Zangwill
‘

Nie ma nic bardziej nieokreślonego niż słowo kultura. Trudno nie zgodzić się ze słowami Herdera zważywszy na fakt, że kultura jest swoistego rodzaju otwartym słownikiem i zarazem katalogiem. Jest złożoną, niemniej nieskończoną całością. In statu nascendi -w trakcie powstawania i redefiniowania. Gromadzi słowa, ale ich nie tłumaczy. Kataloguje materialne i niematerialne wytwory człowieka, przy czym nie wartościuje ich. W artefaktach konkretyzuje, uwalnia pojedyncze treści, często rozszerzając ich podstawowe znaczenia. Prowokuje coraz więcej pytań, nie pomaga jednak przy poszukiwaniu na nie odpowiedzi. Podobnie jest ze sztuką. Tu punkt ciężkości wyznacza dzieło. A czym jest dzieło? Czy mieści się w narzucanej w sposób niedopuszczający sprzeciwu przyjętej i zamkniętej definicji? Artysta motywowany wewnętrznym przymusem kreowania wyraża swoje uczucia, rozwiązuje własne lub społeczne problemy wykorzystując przy tym dychotomiczny model wehikułu i jeźdźca. Tego, co nosi i tego, co jest noszone. Medium i message. Akcentuje przy tym swój indywidualizm, oryginalność i nowatorstwo. Pedagodzy, absolwenci i studenci gdańskiej Uczelni, swoją pracą twórczą kreują wizerunek Trójmiasta. W latach pięćdziesiątych włączyli się do odbudowy staromiejskiego Gdańska przywracając świetność i urodę jego zabytkom. U progu lat sześćdziesiątych eksperymentowali poprzez zderzenie poezji z plastyką, co znalazło odzwierciedlenie w działalności studenckich teatrzyków. Z roku na rok Wybrzeże zmienia swoją tożsamość. Procesy i przeobrażenia nie odbywają się samoczynnie. Swój znaczący wkład mają wychowankowie szkoły -malarze, rzeźbiarze, graficy, architekci, ceramicy, wzornicy przemysłowi, projektanci tkanin i in. Do dyskursu z twórcą coraz częściej zaprasza się odbiorcę -nowy model kultury z założenia ma funkcjonować w otwartej przestrzeni publicznej, a odbiorca jest jej nieodzownym elementem, pierwszym krytykiem, a niekiedy współtwórcą. Tę wyliczankę zamykają aktywności typu performance, tj. sytuacje artystyczne, w których występujący przed publicznością artyści są zarówno twórcami, ale przede wszystkim tworzywem sztuki. 4 *** W kolejnym już zeszycie Akademii w Mieście znajdziecie Państwo tekst Hanny Ścisłowskiej o okładkach płytowych Trójmiejskiej Sceny Alternatywnej, spostrzeżenia Anny Polańskiej o trudnym do przecenienia zasobie Archiwum fotografii gdańskiej ASP i roli zdjęć będących wytworami kultury materialnej oraz relacje z dwóch edycji artystycznych interwencji pod wspólną nazwą Danzig meine [Liebe]. Zapraszam do lektury, Mariusz Wrona

Autorzy zastanawiają się, jak w sytuacji coraz powszechniejszego użytkowania i dostępu do usług strumie-niowych sprawdzają się badania preferencji muzycznych. Dzisiaj, kiedy każdy słuchacz pozostawia bardzo szczegółowe informacje o sobie-tylko korzystając z nowych form dystrybucji muzyki-być może badania preferencji nie są konieczne. Niemniej jednak tego rodzaju badania mogą odpowiedzieć na pytanie, dlacze-go słucha się konkretnej muzyki, co stanowić będzie jakościowe wskazanie, bardziej precyzyjne niż mapa stworzona przez algorytm. Słuchając strumieniowo, użytkownik tworzy własny profil, często nieświadomie, a algorytmy przekształcają go w odpowiednie sugestie muzyczne. Robią to w sposób "dyplomatyczny", dzięki czemu słuchacz ma poczucie dokonywania autonomicznych wyborów. Warto zatem przyjrzeć się działaniu algorytmów i zagrożeniom, jakie ze sobą niosą.

Recent research into the manuscript Napoli, Biblioteca Nazionale, VI.E.40 (I-Nn 40) has led to the identification of the coat of arms present at the end of the manuscript, and to a new updated codicological description. The same coat of arms is present also in a 1476 printed book of Pliny the Elder’s Historia Naturalis belonging to the rather obscure de Janly family of Burgundy, made up of courtiers and civil servants, ennobled in the first half of the fifteenth century. Discussed in this article are three members of the de Janly family who might have been the original owner of I-Nn 40, with Philibert de Janly identified as the most plausible candidate. The historical context of ownership and gift-giving typical of Burgundian courtiers of the new nobility is discussed, as well as manuscript’s donation to Beatrice of Aragon, and its history after it left Burgundy. The article also presents a new codicological description of the manuscript, offering new insights into its preparation a...

Although their Rule is focused mainly on establishing and maintaining hospitals and providing health services related to pharmacy and herbalism, the Fratres Misericordiae are also known to have devoted significant attention to fostering musical traditions. Sources discovered in the Order’s archives in Wrocław confirm that the Fatebenefratelli also pursued their musical activities in the capital of Lower Silesia, although they have not yet come under the scrutiny of musicologists (except for organological research at the Holy Trinity church adjacent to the monastery). The materials discovered by the author have allowed him to conclude that since a previously unknown music chapel was based there, figural music must have been performed in the Wrocław monastery from the 1730s onwards.
The objective of this article is to provide an outline of the musical activities of the Fatebenefratelli friars in Wrocław over the period from the earliest confirmed evidence of musical activity (1724) until the dissolution of the Order’s Austrian province, the so-called Provincia Germanica (1781) [...]

More Info: LIX (2014) no. 4, pp. 3-34
Journal Name: Muzyka. A quarterly devoted to the history and theory of music
http://www.ispan.pl/en/publications/periodicals/muzyka-4/2014

Ksiądz Tischner – uważał, że pracował głównie nad ludzką nadzieją – moim zdaniem napracowali się nad nią także twórcy tego krążka. Filozoficzną myśl księdza Tischnera w liryki ujęli: Roman Kołakowski i Krzysztof Trebuni-Tutka, a wkomponowali poezję w muzykę: Wojciech Waglewski, Mateusz Pospieszalski i Karim Martusewicz oraz Krzysztof Trebuni-Tutka. Osobiście polecam utwory śpiewane przez Waglewskiego, są łatwiej przyswajalne. Swoją drogą bardzo jest ostatnio pracowity, płyta za płytą płynie („Koledzy”), na co można powiedzieć tylko: och, świetnie!

Avant: Czy aby zachęcić czytelników do zapoznania się z Twoimi tekstami, mógłby Pan skomentować poniższe stwierdzenie: Muzyka jest narzędziem służącym do napędzania prymitywnych, ale doświadczeniowo bogatych form empatii (pochodzące z Pańskiego artykułu: "Empathy, enaction, and shared musical experience") 1 ? Joel Krueger: W artykule tym bronię tezy głoszącej, że od chwili naszych narodzin muzyka może stanowić ważne narzędzie do trenowania niektórych umiejętności cielesnych, leżących u podstaw naszego życia społecznego. Mówiąc inaczej, muzyka jest decydującym narzędziem w procesie kształtowania się naszej empatycznej wrażliwości. W artykule, o który pytacie, terminu "empatia" używam w sposób, w jaki rozumieli go tacy fenomenolodzy jak Husserl czy Scheler; odnosi się on do rozwojowo prymitywnej otwartości, którą zdajemy się posiadać w stosunku do innych ludzi -jako ludzi. Wiele badań empirycznych sugeruje, że od momentu przyjścia na świat postrzegamy i reagujemy na inne osoby w sposób zupełnie różny od tego, w jaki odnosimy się do pozostałych rzeczy w otaczającym nas świecie. Wydaje się, że postrzegamy ich człowieczeństwo w sposób bezpośredni i natychmiastowy, reagując na ich ludzką obecność (ich zachowanie, emocje, intencje itd.) w zaskakująco wyszukany sposób.

Publikacja wydana w ramach projektu realizowanego przez Krakowską Akademie im. Andrzeja Frycza Modrzewskiego pt. Nauczyciel 5.0 nowoczesny program ksztalcenia nauczycieli na jednolitych studiach magisterskich w dziedzinie pedagogiki przedszkolnej i wczesnoszkolnej w ramach Programu Operacyjnego Wiedza Edukacja Rozwoj 2014–2020, wspolfinansowanego ze środkow Europejskiego Funduszu Spolecznego, instytucja pośrednicząca: Narodowe Centrum Badan i Rozwoju, nr umowy: POWR.03.01.00-00-KN42/18-00.

The present article is the first attempt to provide a comprehensive – as much as the available sources allow – presentation of Polish music in Great Britain during the war, without any claims to completeness. The main institution attracting Poles in London was, practically from the beginning of the war, Polish Hearth, founded by Polish artists, scholars and writers. The Polish Musicians of London association with Tadeusz Jarecki organised classical music concerts and published contemporary works by Polish composers. The organisation was instrumental in the founding of the London Polish String Quartet. The BBC Radio played a huge role in the popularisation of the Polish repertoire and Polish artists, broadcasting complete performances. What became an extremely attractive form of promoting Polish art were the performances of the Anglo-Polish Ballet, founded by Czesław Konarski and Alicja Halama in 1940. The post-war reality meant that most of the scores published at the time were arra...

The article deals with the issue of the justification of the integration of literature and music in Polish language classes both in art and non-profiled schools. The author has made an attempt to compare the way of presenting a similar theme, i.e. the night landscape, by Impressionists of the era of fin de siecle, who represented various fields of art. The composition Clair de Lune by Claude Debussy and the poem The Melody of Night Mists (by The Czarny Staw Gąsienicowy) by Kazimierz Przerwa-Tetmajer reveal the similarity concerning the mood and the aspiration of both of the artists towards conveying the enchantment of a fleeting moment; the difference between the artists lies in the material and expressions they use. The author presents the interpretation of both of the texts of culture and evokes the students’ statements that demonstrate the feelings, insights and conclusions accompanying them during the contemplation of the works during the Polish language lesson in the final year. The reflections quoted in the essay are intended to encourage Polish language teachers to correlate literature with classical music.
***
Artykuł podejmuje problematykę uzasadnienia integracji literatury i muzyki na lekcjach języka polskiego zarówno w szkołach artystycznych, jak i pozaprofilowych. Autor podjął próbę porównania sposobu przedstawiania podobnego tematu, jakim jest pejzaż nocny, przez reprezentujących różne dziedziny sztuki impresjonistów epoki fin de siecle. Kompozycja Clair de Lune Claude'a Debussy'ego i wiersz `` Melodia nocnych mgieł '' (Czarnego Stawa Gąsienicowego) Kazimierza Przerwy-Tetmajera ujawniają podobieństwo nastroju i aspiracji obu artystów do oddania czaru ulotnej chwili. ; różnica między artystami polega na materiale i wyrażeniach, których używają. Autorka przedstawia interpretację obu tekstów kultury i przywołuje wypowiedzi uczniów, które ukazują uczucia, spostrzeżenia i wnioski towarzyszące im podczas kontemplacji prac podczas lekcji języka polskiego na ostatnim roku. Przytoczone w eseju refleksje mają zachęcić nauczycieli języka polskiego do skorelowania literatury z muzyką klasyczną.

The article is written in Polish, and it is devoted to analysis of sexuality and eroticism in chosen music videos of the 1990s. Research material was collected from music televisions active during this period; and analysed music videos were mostly of Western artists.

"Saint Amour. Muzyka z rękopisów tabulatur lutniowych cystersów krzeszowskich - Music from the Lute Tablature Manuscripts of Krzeszów Cistercians - Musik aus den handschriftlichen Lautentabulaturen der Grüssauer Zisterzienser

Musicians:
Jan Čižmář (Brno): 11- and 13-course lute, baroque guitar
Julia Karpeta (Wrocław): viola da gamba
Marta Kratochvílová (Brno): baroque traverso flute
Martyna Pastuszka (Katowice): baroque violin

Grzegorz Joachimiak (Wrocław): Originator and direction, CD General Producer, scores with reconstruction and arrangement parts preparation

There is a music mostly based on lute tablatures parts of Krzeszów Cistercians collection. Almost every pieces are world premiere recordings. You find there among others
I. Ferdinand Ignaz Hinterleitner: Concerto VI C major upon lute tablatures collection of Krzeszów Cistercians and "Lauthen Concert mit Violin, Bass und Lauten" collection
II. Anonymus: "Sonata D major" with two last pieces by Pichler [parts for viola da gamba and traverso flute were reconstructed]
III. Esaias Reusner junior: "Praeludium" d minor from lost manuscript Mf. 2007 of Lute Tablatures collection of Krzeszów Cistercians and Delitiae testudinis oder Erfreuliche Lautenlust collection
IV. A. Sedl[ack]: "Aria" g-minor
V. Carl Sedlack: "Adagio" and "Fuga" C major
VI. Silvius Leopold Weiss: "Chaconne" F-major [Weiss SW 1.12, SW 62.12]
VII. Anonymus: "Cycle of intabulated spiritual songs" [parts for viola da gamba and traverso flute were arranged]
There are some pieces by Sperontes, Daniel Vetter and his famous "Lieber Gott! Wann wird ich sterben" known from Johann Sebastian Bach's cantate BWV 8, Stabat Mater, O vos omnes, Cur mundus militat and many other pieces of vanitas character.

There is over 69 minutes of music on the CD recording. It was recorded in the old monastic Krzeszów Cistercians' library, currently Benedictine Nuns' in Krzeszów - place where most lute tablatures of Krzeszów Cistercians were preserved until the secularization in Silesia.
It is the first publication of almost all of these pieces and world premiere of chamber music from Lute Tablatures Collection of Krzeszów Cistercians. There are three language versions: Polish, English and German.

The acquirement Saint Amour CD only by private request.

Klasztor dla muzyki czy muzyka dla klasztoru? Refleksje na temat muzyki kościelnej Byłoby sporym zaniedbaniem, przy rozważaniu relacji między klasztorem a muzyką zabrakło liturgicznej refleksji nad charakterem ich obu 1. O ile jednak "klasztor", widziany przez pryzmat locus liturgicus, nie nastręcza większych trudności, o tyle w przypadku "muzyki kościelnej" (musica sacra) w obecnych czasach nasza intuicja wydaje się gubić. Stąd, zanim zmierzymy się z pytaniem postawionym w tytule w sposób prowokacyjny, wypada rozważyć, czym musica sacra jest oraz jakie ma zadanie w życiu klasztoru i Kościoła. Rzecz jasna, nie pretenduję, by temat wyczerpać, pragnę raczej, by stał się pomocą w rozumieniu specyfiki muzyki kościelnej. Zacznijmy od stwierdzenia, które tylko z pozoru wygląda banalnie: muzyka w liturgii jest przedłużeniem dialogu ze Słowem Bożym. Nie jest zatem czymś zewnętrznym, dodatkiem, ozdobnikiem, "zapchajdziurą", ale czymś, co z jednej strony stoi na przedłużeniu Boskiego Logosu i co, z drugiej strony, pozwala człowiekowi Boga wysławiać. Muzyka w liturgii rodzi się z głębokiego doświadczenia, które z czasem stać się powinno przeświadczeniem, że dialogu z Bogiem nie da się wyczerpać w ludzkiej mowie, że gdy w grę wchodzi kontakt ze Stworzycielem, to potrzeba "czegoś ekstatycznego", czegoś, co przekracza ludzki sposób porozumiewania się. Nic zatem dziwnego, że muzyka i liturgia od samego początku były, i muszą być, ze sobą związane, że w liturgicznym słowniku chrześcijańskiej starożytności "czytać głośno" (legere) to tyle co "śpiewać" (cantare). Nieco wcześniej, to znaczy jeszcze w czasach Pierwszego Przymierza, analogiczną drogę przeszedł hebrajski czasownik (rMe zI) zimmer, oddany przez tłumaczy Septuaginty jako ya, llein lub umnei/ n, by w świecie łacińskim zafunkcjonować jako psallĕre 2. To hebrajskie słowo oznacza śpiew, najczęściej z towarzyszeniem instru-1 Tekst został wygłoszony jako referat 5 maja 2015 r. podczas międzynarodowej konferencji naukowej "Klasztor i muzyka od średniowiecza do czasów współczesnych" na Jasnej Górze w Częstochowie. 2 Por. Ps 46[47], 7-8: (Hbr) WrMe z: WnKe l. m; l. WrM. z: WrMe z: ~yhi l{ a/ WrM. z: (v. 7) lyKi f. m; WrM. z: ~yhi l{ a/ #r< a" h'-lK' %l, m, yKi (v. 8) || (LXX) ψαλατε τω θεω ημων ψαλατε ψαλατε τω βασιλει ημων ψαλατε οτι

During the 1860s, Zagreb did not have a steady operatic ensemble, although its preparatory stage was already in existence within the drama department of the National Theatre, when – from 1863 – operettas were performed by a small theatre orchestra. However, the National Theatre as an institution exist from 1861 on, and the theatre building, erected in 1834 and owned by the City Municipality from 1852 on, was continuously housing opera companies from abroad, mostly from within the Habsburg and later (since 1867) Austro-Hungarian Empire, coming prevailingly from its Italian provinces. The article offers a brief outline of the theatre organisation as well as an overview of various foreign companies, coming from Hungarian, Austrian and Italian towns, their repertoires (mostly Italian, with sporadically German and Hungarian pieces) and their reception as reflected in Zagreb’s German and Croatian press. It also points at the importance of local music education and of Croatian pieces that ...

The three chosen compositions from The Doors allow for discussion of three aspects leading to an interpretation of the music of this American group. A song "Light My Fire", written by Robbie Krieger, illustrates the process of composing and arranging the music of The Doors, along with their individual experiences and capabilities of the members of that group, as well as their inspirations and compositional choices which resulted from their playing music together. The "Celebration of the Lizard" is an extended composition which allows an analysis of the stage realisations of their music, enriched, as they were, with para-theartical and para-ritual elements which influenced considerably the impact of their particural compositions. "The End" is a distinct example of close connections between the music and the poetry created by Jim Morrison, the leader of the group. In conclusion the author of the article points to the pop-cultural meaning of the myth of Jim Morrison himself and to some functional relationship of that myth with the figure of Dionysus.

Głównym celem badawczym, jaki postawił autor, była analiza dzieła Andrzeja Komonieckiego, wójta miasta Żywiec w Małopolsce zatytułowanego Chronografia albo Dziejopis Żywiecki. Kronika ta została doprowadzona do 1728 r. i stanowi niezwykle cenne źródło do badań nad kulturą miejską Żywca w okresie staropolskim. Dokładna analiza dzieła ujawniła bardzo liczne i cenne informacje, opatrzone zazwyczaj konkretnymi datami rocznymi, dotyczące muzyki. Stanowią one uzasadnienie dla podjęcia tematu muzyki w dawnym Żywcu. W artykule zebrano wszystkie informacje o muzyce, prezentując je w trzech grupach – muzyka ludowa, kościelna i dworska. W pierwszej grupie informacji jest relatywnie mało, ale na podkreślenie zasługują wzmianki o tańcach i muzyce w karczmie, o pieśni śpiewanej przez skazańca, zaś najcenniejszy jest stosunkowo dokładny opis tańca i muzyki góralskiej z 1716 roku. O żywo się rozwijającej muzyce kościelnej świadczą liczne wzmianki o altarystach, kantorach, nauczycielach szkoły paraf...

The presented research results concerning the music collection of Professor Aleksander Poliński (the author of a book Dzieje muzyki polskiej w zarysie [An outline history of Polish music], Lviv 1907), specifically lute tablature manuscripts from the seventeenth and eighteenth centuries (Paris, Bibliothéque Nationale: Rès. Vmc. ms. 61 and Rès. Vma. ms. 1213), provide information that enables us not only to learn of their complicated history but also to indicate another source from this collection. Inscriptions written in Polish confirm that we are dealing with manuscripts which previously belonged to this collection. The materials and information revealing what sources he had at his disposal when preparing, for example, his monography on Polish music are still very valuable.

Noise, jeżeli w ogóle przeciw czemuś występuje, to atakuje samą istotę dyskursywności, niezależnie od przedmiotu i sposobu ukształtowania wypowiedzi. Jego „tematem” jest napięcie między myślą i językiem, a nade wszystko energia wydatkowana na ich synchronizację w warunkach komunikatu. Oksymoroniczna figura muzyki będącej hałasem skłania do refleksji nie tyle nawet nad dyskursem rozumianym jako pole ścierania się poglądów, co raczej nad ich postacią tuż przed wypowiedzeniem. Noise przychwytuje sensy w newralgicznym momencie obrastania w słowa, zanim jeszcze zostaną uzewnętrznienie za sprawą języka.

Podstawę źródłową wniosków zawartych w tym artykule stanowią wyniki kwerendy w źródłach wytworzonych przez klasztory (dokumenty, rachunki, inwentarze, nekrologi, żywoty przełożonych, kroniki), rękopiśmiennych aktach sądowych biskupa i oficjała krakowskiego z XV i XVI w. oraz protokołów powizytacyjnych i ksiąg miejskich. Autor uwzględnił także całą literaturę przedmiotu. Rozpatrując dane źródłowe autor stawia tezę, że w XIII w. nie ma jakichkolwiek wzmianek o organach w kościołach klasztornych – za wysoce problematyczny i mało wiarygodny uznaje przekaz o organiście w kościele dominikańskim w Sandomierzu odnoszący się rzekomo do 1259 r. (przekaz ten pochodzi, w istocie rzeczy, dopiero z XVIII w.). Pierwsza wzmianka o organach klasztornych (1376) dotyczy kościoła bożogrobców w Miechowie. Zostały one ufundowane przez ówczesnego prepozyta Marcina Czcika. Podkreślić należy fakt, że miechowski kościół klasztorny pełnił zarazem funkcję kościoła parafialnego. Potrzeba oprawy muzycznej naboże...