History of Sweden

The image of Alexandra Kollontai activity wasn’t placed in the magazine „Dalpilen”. The of-fice of the newspaper was definitely conservative, but surprisingly new social groups coming into existence in Sweden became emancipated and demanded their laws. Journalists for this newspaper tried to fight as amended with the feather.
The office of „Dalpilen” was not interested Alexandra Kollontai and her connections with Sweden before the World War I. It could result from the provincialism of the newspaper. Only discussion in the contemporary press and numerous addresses of socialists objecting to the arrest and the left-wing deportation activists forced „Dalpilen” to the reaction. They joined in the cam-paign of right-wing media being aimed at a discredit then Kollontai and her friends.
In the next article about Kollontai Russian sympathy for promoters of the disarmament jour-nalist of „Dalpilen” criticised activity of the left-wing activist in Norway and accused Kollontai also for being a spy of the tsarism. According to the version from Falun pacifist passwords deliv-ered by her were supposed to serve making Scandinavian countries defenceless before the invasion of Russians.
„Dalpilen” didn’t write about Alexandra Kollontai through a few years. Only in 1925 when she reignited from the ambassadorship journalists from Falun wrote about Kollontai. In the article Liberation from communist embrace she was a symbol the USSR in Norway which steered the local left hand of the political landscape. Her defeats editors accepted „Dalpilen” with joy.
The image of Kollontai in newspaper „Dalpilen” evolved from the tsarist agent for the woman – of ambassador supervising Norwegian communists. To this image stereotypes made up to the subject of Russia and discrediting Swedish socialists. One should however underline, that since the newspaper from Falun concentrated on domestic and Scandinavian matters, of information about the author of the Love of worker bees it was little. Her as the supporting figure were usually being put in texts, they took a stance for her cooperation with Bolsheviks, not treating her as the socialist standing up for women’s rights.

Det har ofta sagts att ”kulturarvet är vårt kollektiva minne”, men vilka är egentligen ‘vi’. I det här fallet verkar det snarast vara svenska folket, eller åtminstone det ‘kollektiv’ som svenska staten är satt att företräda och erbjuda service till. Traditionellt sett har detta ofta tolkats i national­romant­iskt etniska termer. Frågan är dock hur kulturarvspolitiken nu och på senare år avgränsat detta ‘vi’ vars minne den syftat till att ‘levandegöra’ och ‘bruka’. Frågan är också vad ‘vårt’ syfte med kulturarvsarbetet egentligen är och vem som driver eventuella för­ändringar.

Sweden, rising far above the European continent and brushing the Arctic Circle, is not often discussed as being a major player in Europe in the 18th century; with a population of only 1.15 million in 1700 it was the largest Nordic country in terms of people but could not compete with the 5.6 million population in England at the same time.  Too, tea is not as influential in modern Sweden as coffee, and Sweden did not produce any incredibly unique baroque or rococo art styles.  As a result the history of tea and the art tied to it is not often analyzed in depth. This is surprising since Sweden boasts some of the most interesting French style silver teapots in the world after numerous French wars and a massive revolution led to the loss or destruction of millions of invaluable historical silver and gold artifacts from this period. Swedish silversmith Andréas Lorentzon Wall’s masterpiece – a silver teapot decorated with labyrinthine ornamentation and dazzling scrollwork – is one such surviving piece; in its lines lies an unwritten history of Swedish cosmopolitanism and French influence during the 18th century.

Coffee plays in important role in the minds of Contemporary Swedes. It is ineed what nutritional anthropologists call a cultural superfood. For the past Three centuries, Swedish authorities have considered in their right and duty to interfere with the food habits of the nation's inhabitants. They have tried to regulate what people eat, how they eat, what quantities hey eat, and in what combination. Coffee has been no exception

The role of neutrality during the War in the Pacific has been overlooked by World War II scholars and researchers of neutrality alike. The reason for that is somewhat understandable; to the European neutrals, Japan was far, far away. Why worry about a belligerent that did not matter militarily nor economically when the existential threat to life and liberty was right in front of their doorsteps? The dangers that European neutrals were exposed to and the question how their neutrality helped them to escape the carnage of the battlefields has crowded-out more subtle considerations for the systemic aspects of neutrality. This chapter rectifies the situation by outlining in what ways neutrality impacted Japan and its enemies. It argues that valuable insights in multilateral aspects of the war are gained by distinguishing different types of neutralities; namely Great Power Neutrals and Small Power Neutrals. Further distinctions such as permanent, differential, and even belligerent neutrality are important to understand the many facets through which neutrality impacted the international system of warfare in Asia-Pacific.

"Sametinget welcomes the visit of Ms. Victoria Tauli-Corpuz to Sápmi  this August 2015 in her examination of the current status of the Indigenous Rights of the Sami People residing in Sápmi and Sweden.

Sápmi is the traditional territory of the Sami People currently politically and territorially divided by the borders of the Nation-States of Sweden, Norway, Finland and Russia. In preparation for Ms. Tauli-Corpuz’s visit, this Report provides some follow-up and additional information concerning both new developments and issues addressed and not addressed in conjunction with the previous visit (2010) to Sápmi and Sweden of the UN Special Rapporteur on the Rights of Indigenous Peoples, Mr. James Anaya, and his concluding Report to the Human Rights Council of the status of the Sami People in Sweden, Finland and Norway produced in 2011 . In addition to any other materials and submissions she receives from other institutions, groups and persons, Ms. Tauli-Corpuz will receive in-person input regarding the status of the Sami People during her visit to Sápmi in late August 2015 during pre-arranged, interactive dialogues with State and Sami representatives and speakers as well as local visits to specific Sami areas with a highlighting of specific issues the Sami People are facing in the context of Indigenous Rights, among other activities..."

https://www.sametinget.se/92639

I palatstaken på Riddarholmen berättas via symboliska dekorationer historien om gamla tiders familjevärderingar. Statens fastighetsverks kulturarvsspecialist, Alexandru Babos, tar oss med på en resa där vi möter den kyska Dafne, den lojala hustrun och den liderlige Apollo.

Although there is keen interest in the military history of
many conflicts, the Great Northern War (1700–1721) is
relatively uncharted in terms of food history, despite its
ability to make visible the limits of the possible logistics of
supply for early warfare in a European context. The images
that emerge from current research typically focus on the
leadership and military strategies of Charles XII of Sweden
and Peter I of Russia and the aftermath of the war,1 which
toppled Sweden from its position of power and established
Russia as the dominant force in the Baltic. In this paper,
soldiers’ diaries, letters, and other historical accounts show
that in the early part of the war, Sweden set a high standard
for feeding its troops, which in part led them to aweinspiring
victories against their enemies. In the later years
of the conflict, food shortages and destruction of the land
were key strategies in Russia’s effort to wrest the upper
hand from an enemy which seemed unbeatable.
This study will frame these elements in terms of
contemporary European mentalities toward food and
warfare. Analysis of these materials will demonstrate the reality of food, famine, and superiority in what food
anthropologist Sidney Mintz termed “the single most
powerful instrument of dietary change in human
experience”: war (1996, p. 25). In Tasting Food, Tasting
Freedom (1996), Sidney Mintz outlines the processes by
which a society learns to “consume food differently,”
(p. 17); that is, how to integrate different foods, how to
prepare them differently, how the contexts in which we eat
may change, and how the purposes for which we eat can be
changed. War, Mintz notes, greatly changes the eating
habits of a community or nation.
The purpose of this work is to explore the historical
significance of soldier rations and mentalities about food as
it pertains to feeding and supplying an armed force.2 This is
an exploratory paper using a few carefully selected
examples to suggest connections to current scholarly
thinking about foodways which can be enriched through
closer study. Three main elements of military food supply
will be examined: 1) what food was deemed acceptable by
each force, as determined by the generals or heads of
military; 2) how the ability to supply such food worked;
and 3) what effects these choices and methods of
distribution may have had upon soldiers and their ways of
thinking about the food they ate. The intention is to use
these matters to illustrate how food, in wartime, is power.

Under the dominion of young Charles XI, the Kingdom of Sweden had relatively
friendly relations with the Habsburgs from 1668. However, the bilateral partnership
was not to last long. In the early 70s, the French diplomacy again fully realized
the power of the Scandinavian hegemonic leader and tried everything to turn the
Swedish ruling circles to its side. These efforts culminated in 1672 when a war
against the Northern Netherlands was definitely decided on the court of Louis
XIV. Sweden, as an important ally to France, was to take part in this war. Thus,
a F rench diplomatic pressure connected with promises and threats reached its
peak. Sweden considered the pros and cons for almost two years. The opposition
on the French side was to be taken by an emperor‘s ambassador. It was clear to the
Viennese court that the selected person had to be an exceptional personality rich
in the wealth, but particularly in noble descent. The choice finally fell on Adolf
Vratislav, member of a very old Bohemian family of the Sternbergs. His mission
was difficult from the very beginning. On behalf of Leopold I, he was to prevent
Sweden from entering the war on the French side. The mission ended in a political
failure, but the extraordinary thoroughness with which the Count of Sternberg
proceeded on the Stockholm royal court discloses the everydayness of the early
modern diplomat with all specifics of the Scandinavian milieu.

La presencia de chilenos en el exterior constituye un elemento importante del Chile actual. De ello da cuenta, por ejemplo, la denominación de XIV Región, para referirse a esta realidad. A pesar de esto, no existen publicaciones que aborden esta problemática con una mirada de conjunto. Este volumen espera contribuir a un mejor conocimiento del tema. En este libro se compilan ocho textos que analizan diversos aspectos del exilio, la emigración y el retorno al país. Se propone una tipología de las migraciones sudamericanas hacia Europa, así como se analiza la diáspora chilena en Suecia, Francia y Brasil. Del mismo modo, se analizan organizaciones de chilenos en el extranjero, como la Casa de Chile en México u organizaciones comunitarias de chilenos en Canadá. También se destaca un estudio sobre Osvaldo "Gitano" Rodríguez, a partir del análisis de su correspondencia.

El libro que tiene el lector en sus manos es una buena disculpa para que se concilie con la historia de calidad. Un amplio grupo de académicos, con trayectorias profesionales muy variadas, se han unido para homenajear al profesor Javier Donézar haciendo lo que mejor saben: escribir libremente sobre algunos de sus temas de investigación sin presión editorial, de plazos difíciles de cumplir o de temas más o menos forzados. Los autores han elegido el tema, el tamaño y la orientación que deseaban dar a sus escritos, por lo que los resultados han sido, en la mayor parte de los casos, textos que abren camino, polémicos, sugerentes o simplemente brillantes. Ahora es el lector el que tiene la oportunidad de elegir aquello que es de su interés y aplazar otras lecturas para cuando lo considere oportuno. Aunque la burocracia administrativa no sepa valorar la riqueza de un libro de Homenaje, no tendrá más remedio que aceptar que existen.

Are Scandinavian monarchs worshipped as state gods, as part of an inherited  mystery apotheosis cult? Her Majesty Queen Margrethe II of Denmark is the supreme authority of the state Church of Denmark (Den Danske Folkekirke.) Supreme authority means; she is the greatest,utmost in power, rule and dominion of the Imperial cult temples of Denmark. Could her Majesty the Queen be in-fact the implied divinity (deity/god) worshipped by the state cult religion, alongside the deceased and deified monarchs of old?
In ancient Scandinavia, reigning monarchs claimed divine lineage to the pagan gods Odin and Freyr. In Christianized Scandinavia this legitimation of the divine right of monarchs would be based on descent from saintly kings. In order to understand this mystery, we must turn to the bible and history, making a careful examination in order to determine which god (or gods) are truly being worshipped in Scandinavia, under the state religion.

The paper analyses  the vernacular Swedish saints of the 13th century. It first gives an overview over the characteristics of those saints before it details on functions and transfer of ideals of sanctity among them. Particular emphasis is given to the discussion of the culture of writing in 13th century Sweden and the role of hagiographical texts. The author refuses postulates that claim written saint's legends already for the 12th century in Sweden.

This is the contents and introduction for my book by Amsterdam University Press:
Corporeality and immersion in material environment make people inherently spatial beings and their communities spatially ordered. This book explores urban space in Turku in the seventeenth-century kingdom of Sweden. It studies people from all segments of society, dismantles the dichotomy of public and private, and diversifies the perspective to early modern urban space, order, and hierarchy. It shows that studying mundane practices relating to gates, fences, houses, and rooms unveils the ways in which communities and individuals built their lives in and through their material environment. Order, Materiality and Urban Space in the Early Modern Kingdom of Sweden shows how local ordering of dwelling was not necessarily patriarchal, and reveals the ways in which the home was simultaneously open and shared as well as personal and demarcated. In its examination of banishment, it reveals a culture of inclusion; and in its inquiry into entering and exiting the town, it exposes constant mobility and control of movement.

http://en.aup.nl/download.php?file=Flyer%20-%20Order,%20Materiality%20and%20Urban%20Space%20in%20the%20Early%20Modern%20Kingdom%20of%20Sweden%202017.pdf

Publikacja powstała na podstawie badań Autorki przeprowadzonych wśród społeczności asyryjsko-aramejskiej w Szwecji. Asyryjczycy/Aramejczycy trafili do Skandynawii w późnych latach 60. XX wieku, uciekając z Turcji, Syrii, Iraku i Libanu przed wojnami oraz brakiem perspektyw. Obecnie stanowią prężną, liczącą ponad sto dwadzieścia tysięcy osób diasporę, która na różne sposoby przyczynia się do rozwoju swojej przybranej ojczyzny. Szwedzki model, aczkolwiek niedoskonały, w ich przypadku się sprawdził. Autorka opisuje politykę migracyjną i integracyjną Szwecji, etapy i formy instytucjonalizacji w tym kraju, historię wspólnoty asyryjsko-aramejskiej na Bliskim Wschodzie, dynamikę wewnętrzną tej grupy i jej relacje z otoczeniem oraz powiązania transnarodowe. W monografii został poruszony niezwykle aktualny temat, jakim jest akulturacja osób z Bliskiego Wschodu w Europie. Podjęto go jednak z nowej na gruncie polskim perspektywy – ukazując, jak z integracją radzą sobie bliskowschodni chrześcijanie.

This study focuses on the intersection of Hip-hop culture and the Chilean diaspora in Sweden after 1973. Based on a close reading of the lyrics and oral testimonies of Hip-hop artists in both countries, it uses an entangled history approach to trace the way in which these artists construct and negotiate their identities by positioning themselves, and in turn being positioned in different historical narratives in, and in-between Sweden and Chile. In terms of remembering a Swedish past, it discusses these negotiations in connection to a narrative based on inclusion – the narrative of the good Sweden (det goda Sverige) – and a narrative based on exclusion – the narrative of the old Sweden (det gamla Sverige). In terms of remembering a Chilean past on the other hand, it discusses them in connection to narratives based on either remembering or forgetting the atrocities committed by the Pinochet regime. By using an entangled history approach, it claims that the creation and negotiation of cultural identities in this case serves to create belonging in situ. Thereby, this dissertation adds both an explicitly historical, cultural and transnational perspective to study of the connection between Chile and the Chilean diasporization process in Sweden after 1973. It is based on the following four articles:
The first article, Representing the marginalized other: the Swedish Hip-hop group Advance Patrol, uses Gayatri Chakravorty Spivak’s notion of the double meaning of representation and the other to analyze the lyrics of the Swedish Hip-hop group Advance Patrol between 2003 and 2007.
The second article, Negotiating difference in the Hip-hop zone in-between Chile and Sweden, uses Nira Yuval-Davis’ definition of intersectionality to analyze Swedish Hip-hop artist Rodrigo Rodde Bernal´s negotiation of difference in-between Chile and Sweden.
The third article, Creating a ‘Latino’ artist identity in-between Sweden and Latin America - a comparative approach, uses the theoretical concept of white Swedish masculinity to engage in a close comparative reading of the creation of a ‘Latino’ artist identity by Hip-hop artist Rodrigo Rodde Bernal and Swedish R&B artist Fredrik FreddeRico Ekelund.
The fourth and final article, From Nueva Canción to Hip-hop: an Entangled History of Hip-hop in-between Chile and Sweden, explicitly combines oral history with an entangled history approach to analyze oral testimonies by Hip-hop artists in both Sweden and Chile.

In this article, I use the experience of a Czech doctoral student to discuss why religion education in Sweden can be understood as both deeply Lutheran and at the same time neutral and objective. In do- ing this, I look at the present syllabus in religion education, point to some of the changes that have been made in relation to the previous syllabus, and highlight some of the controversies that arose when it
was written in 2010. I also put Swedish religion education and Swed-
ish educational system in a historical context, pointing to its relation to liberal theology and cultural Protestantism. In addition, I present how teacher education is organized for religion education teachers and how the academic Study of Religions has been an important part
of this during recent decades. At the end of the article I reflect upon
the protestant taste of Sweden’s ‘non-denominational and neutral’ religion education.

This is the summary volume in English of a work in Swedish: five volumes and c. 2,100 pages, many color photos. Also the Swedish "Det svenska jordbrukets historia" are free downloadable online: the website of Kungl. Agriculture and Forestry Academy. I was the editor of the Swdidhs Project, but in the English i worked together with Mats.

On 16 March 1792 Swedish king Gustav III (1746–1792) was shot at the Stockholm Opera by captain Jacob Johan Anckarström (1762–1792) during a masked ball.2 The projectile hit slightly above the king’s left hip and next to his spine; it was a mixture of a bullet and small spikes, which caused tremendous pain. Thirteen days later the king died of his infected wounds. The police investigation commencing immediately after the assassination at the opera was carried out with meticulous effectiveness. It revealed a huge political plot among parts of the Swedish aristocracy that for multiple reasons were opposed to the king and his growing abuse of power. Although the criminal in- vestigation and the court procedures were conducted in remarkable transparency and their results publicised across Europe, the assassination fired the imagination of those who in it identified a greater evil. The regicide provided an important jigsaw piece in the big narrative of conspiracy that surrounded the French revolution as a massive game changing threat and challenge to the existing order of different ‘anciens régimes’ across Europe.

In numerous Russian Chronicles we find under the year 1352 (6860 AM) a curious text entitled “The Testament of the Swedish King Magnus” (Рукописания короля свейского Магнуша). The king in question is Magnus Eriksson, who became king of Norway and Sweden in 1319 at the tender age of three. He drowned as a result of a shipwreck off the coast of Norway in 1374. Not so, however, according to the this Russian text. Instead the king survived, was brought by the wind to a Russian monastery (Valamo/Валаамский?), where in the course of three days he converted to Orthodoxy, became a schema monk, composed the Testament before dying.
Although an invention by some Russian monk soon after 1400, it is clear that the author had a now lost source at his disposal, from which we learn that the Swedish commander at the Battle on the Neva in 1240 was Birger Magnusson, the future jarl and founder of a new dynasty. The paper analyses the Testament as a source of Russian Orthodox mentality of the period and suggests that on the basis of the Testament this ghost of a king figure became venerated as a kind regional patron saint of Russian Orthodoxy in defence against encroachments by the Swedes and the Latin Church.

The history of the Sparre palace addresses the main stories of the house's existence from construction until today. One of the main stories is about the Sparre family's ambition to build palaces in the capital. The family's construction ambition was included in the kingdom's grand plan to involve the elite in the interests of the country by attracting it with high offices to Stockholm's castle. The nobles would thus leave their country castles to invest and manifest themselves in the capital. The result was a beautiful and lavish architecture that put Stockholm on the European power map. Riddarholmen became the supreme-most neighborhood of the high-aristocrats early on, and the family Sparre received a prominent presence here thanks to royal rewards in the form of land donations and public assignments. The Sparre palace stayed in the family's possession for several generations but was then sold on to a number of senior officials.

The transition from private home to office building belongs to the second important story about the house. The castle fire and the country's growing administrative apparatus created an increasing need for new office space, which during the 18th century gradually took on the nobility's comfortable and representative palaces in the capital. The Crown bought the Sparreska Palace among its first new office buildings. The authorities' high demands on suitable interiors and their internal organizational transformations have strongly influenced the house since then.

Висвітлюється розвиток правового змісту моделей української
державності, обумовлених у договорах Війська Запорозького із
східноєвропейськими державами у другій половині XVII — на початку XVIII століття. Визначено теоретичне підґрунтя та зміст українських конституційно-правових ідей гцодо сутності держави, конституційного ладу та державного устрою. Виокремлено ідеї про новий статус Війська Запорозького у проектах договорів емігрантського уряду з Річчю Посполитою, Російською державою та Кримським ханством. Досліджено теоретико-правове підґрунтя та конституційно-правовий характер положень "Пактів і конституцій законів та вольностей Війська Запорозького..." 1710 року.
У додатку до книги представлено документи, що відображають
політичні й правові ідеї еміграції, а також ідейний контекст розвитку останньої.
Книга адресована юристам, історикам, політологам, а також усім,
хто цікавиться проблемами історії держави і права України, історією політичної та правової думки.

’Hallandia Landæmærkæ’, kaldet Hallandslisten, blev sandsynligvis til i Valdemar II Sejrs regeringstid (1202-1241) og plausibelt i et dertil oprettet kancelli. Oplistning af grænsens landemærker fra syd mod nord, har været et stort og besværligt stykke forarbejde fra dansk side, før grænsens beskrivelse - og er udarbejdet i et kongeligt miljø plausibelt på kongsgårdene i Halland. Selvom nærværende analyses gennemgang viser en række sammenfald i grænseteksterne, kan afvigelserne snarere tolkes som, at den danske grænsetekst ’Hallandia Landæmærkæ’ ikke blev approberet fra svensk side.

Mit der Landung des schwedischen Königs Gustav Adolf (1594–1632) auf der norddeutschen Insel Usedom am 6. Juli 1630 intensivierten sich die publizistischen Bemühungen des (pro)schwedischen Publikationswesens illustrierte Flugblätter herauszubringen. In diesen wurde der schwedische König unter anderem als militärisch-potenter Feldherr, als antike oder alttestamentarische Heldengestalt, als »Löwe aus Mitternacht« oder gar als Arzt inszeniert. Diese publizistischen Inszenierungen Gustav Adolfs wurden zumeist mit der Miles christianus-Thematik in Verbindung gebracht. Basierend auf einem ausgewählten Bestand zeitgenössischer illustrierter Flugblätter, die allesamt der Flugblatt-Sammlung der Königlichen Bibliothek zu Stockholm entnommen sind, soll der Wandel des publizistischen Bildes des schwedischen Königs zwischen der Landung auf Usedom am 6. Juli 1630 bis zu seinem Tod im Zuge der Schlacht bei Lützen am 16. November 1632 – und auch darüber hinaus – dargestellt werden. In der Flugblatt-Forschung herrscht darüber Konsens, dass Gustav Adolf ab 1634 – spätestens ab 1635 – nicht mehr Teil der protestantischen Publizistik war. In der vorliegenden Arbeit wird jedoch diskutiert, ob das publizistische Bild des schwedischen Königs nicht noch länger Eingang in die protestantische Publizistik fand, als bisher vermutet wurde. So ist bemerkbar, dass die schwedische Fraktion bzw. das schwedische Königreich in der (pro)schwedischen Publizistik mit dem Jahr 1633 oft in Form eines Löwen dargestellt wurde. Dies hängt sicherlich zum Teil mit der heraldischen Übereinstimmung des schwedischen Wappens zusammen, kann aber auch auf einen bewusst gewählten Rückgriff auf die Löwendarstellung des schwedischen Königs, beruhend auf der paracelsischen Prophezeiung rund um den »Löwen aus Mitternacht«, zurückgeführt werden. Auf die Analyse folgt ein Katalog, der die in dieser Arbeit analysierten Flugblätter abbildet. Hierbei werden einerseits die Scans der ausgewählten Flugblätter dargestellt, während andererseits wortgetreue Transkriptionen angeführt werden. Die Wichtigkeit der Anlegung dieses Kataloges ergibt sich auf zwei Ebenen. Zum einen wurde dieser Flugblatt-Bestand noch nie in einem eigenständigen Katalog aufgearbeitet. Zum anderen wurde mit dem Katalog auf methodischer Ebene komplettes Neuland betreten. Hierbei wäre es im Sinne der Flugblatt-Forschung wünschenswert, dass die verschiedenen Nationalbibliotheken künftig die Transkriptionen der illustrierten Flugblätter online zur Verfügung stellen, um den interessierten NutzerInnen ein detailliertes und schnelleres Quellenstudium zu ermöglichen.
https://www.buechner-verlag.de/buch/flugblatt-propaganda-zu-gustav-adolf-von-schweden/

From the moment on the Swedish king Gustavus Adolphus (1594–1632) landed with his troops on the northern German island of Usedom on July 6th 1630 the pro-Swedish and Swedish publicists and propagandists started to intensify the publication of illustrated broadsheets. The Swedish king was above all depicted as a militarily strong general, an ancient and Old Testament hero figure, as the Lion of the North and even as a physician. These graphic accounts of Gustavus Adolphus were often combined with the publicistic stylistic device of the Miles Christianus.
Based on the broadsheet-collection of the National library of Sweden (Kungliga biblioteket; literally translated as The Royal Library) the change of the publicistic image of the Swedish king, between his landing at Usedom on July 6th 1630 and his death on November 16th 1632 at the battlefield of Lützen and later, will be discussed. Many modern historians who work with illustrated broadsheets maintain that Gustavus Adolphus was only present in protestant popular press until around 1634/35. Thereafter, protestant authors and propagandists didn’t refer to him in their broadsheets. However, in this paper it is posited that the Swedish king was indeed present in protestant propaganda for a longer period than has been heretofore assumed.
In addition to an analysis of the illustrated broadsheets, an original catalogue depicting the illustrated broadsheets was created. The importance of this new kind of catalogue is twofold. Firstly, the collection of illustrated broadsheets of the National library of Sweden has not yet been analysed and published as an independent catalogue. Secondly, this catalogue contains verbatim transcriptions of the illustrated broadsheets and has thereby broken new ground. It would be worthwhile for national libraries to provide these verbatim transcriptions of their collections of illustrated broadsheets. This would facilitate future research of illustrated broadsheets and even make more detailed analysis possible.

Because the entries in the internet version of the ‘Den Store Danske Encyklopædi‘ (The Great Danish Encyclopedia. in Danish) seldom can compete with similar articles in Wikipedia, which in minor languages are often of poor quality, I decided to upload this article with an explanation for doing so. Netversion in  the Encyclopedia can be found here: http://denstoredanske.dk/index.php?sideId=76153

Norr om Stockholm ligger en av stadens ”gröna kilar”, vilken sträcker sig ända från Sigtunaområdet i norr till Järva i söder. Den södra delen av denna kil kallas Järvafältet och har ett idag delvis välbevarat kulturlandskap och stora grönområden med flera naturreservat. Det sträcker sig idag genom Sollentuna, Järfälla, Solna, Sundbyberg och Stockholms kommuner och är ett mycket fornlämningsrikt område. Det är vidare beläget i södra delen av Uppland, som är Sveriges fornlämningstätaste landskap.

Denna artikel sammanfattar översiktligt Järvafältets förhistoria fram till våra dagar och inkluderar också en översikt över de större arkeologiska undersökningar som genomförts i området.

Państwo dobrobytu, państwo opiekuńcze, welfare state -pojęcia używane często jako zamienniki niezupełnie są synonimami. Pojęcie państwo dobrobytu jest określeniem modelu państwa, które poprzez zapewnianie wysokiego standardu życia obywateli prowadzi do celu zawartego w samym pojęciudo dobrobytu. Dobrobyt, rozumiany jako stan wysokiego zaspokojenia potrzeb bytowych i kulturalnych ludności 1 , jest zatem określeniem finalnym, a owe państwo dobrobytu staje się tym samym określeniem takiego modelu państwa, które już zapewniło swoim obywatelom wysoki standard życia. Z kolei termin państwo opiekuńcze odnosi się raczej do czysto instytucjonalnego wymiaru. Opieką ze strony państwa są w takim przypadku ubezpieczenia społeczne, gwarancje i świadczenia socjalne. Natomiast elementem scalającym wyżej wymienione pojęcia jest welfare state (ang.) -termin zawierający pewien ładunek ideologiczny sugerujący zmianę w dotychczasowej działalności państwa, a nawet lepszy porządek społeczny. Sugeruje: skojarzenie stabilizacji ustrojowej, odporność na przewroty socjalne, a także ustrój społeczeństwa znajdującego się w pół drogi między kapitalizmem a socjalizmem 2 . Klasyczny już podział dokonany przez duńskiego socjologa Gøsta Espinga-Andersena zakłada istnienie trzech typów "porządku państwa opiekuńczego" 3 :  porządek liberalny -przyjmuje, że odpowiedzialna za swój los jest przede wszystkim jednostka; zabezpieczenie społeczne ma zatem ograniczony zakres i jest adresowane wyłącznie do osób, które z różnych względów nie mogą skutecznie uczestniczyć w rynku pracy; korzystanie ze świadczeń (zwłaszcza z pomocy społecznej) jest związane z negatywną oceną, co ma skłonić jednostki do aktywności na rynku pracy; państwo pomaga najsłabszym, ale nie stara się korygować nierówności, wywołanych przez rynek (USA, Kanada, Australia)  porządek korporacyjny -inspirowany w znacznym stopniu społeczną nauką Kościoła przyjmuje, że główna odpowiedzialność za pomyślność jednostek spoczywa na rodzinie i wspólnotach niższego rzędu; nie stawia sobie za zadanie niwelowania zróżnicowań; zabezpieczenie społeczne realizuje poprzez system ubezpieczeń społecznych, a poziom świadczeń zależy od wysokości wnoszonych składek; 1 A. Pawlik, Słownik wiedzy ekonomicznej, Kielce 2010, s. 53. 2 Ibidem, s. 240. 3 G. Esping-Andersen, Trzy światy kapitalistycznego państwa dobrobytu, Warszawa 2010, s. 44-47.

Praca omawia sytuację wewnętrzną w Rzeczypospolitej w latach 1587-1589. Wówczas po rozdwojeniu sejmu elekcyjnego i wojnie między Zygmuntem Wazą a Maksymilianem Habsburgiem, tron polski zdobył królewicz szwedzki.
Pierwsze lata panowania Zygmunta III stanowią okres bardzo istotny w dziejach dawnej Rzeczypospolitej. Decydując o wyborze przedziału chronologicznego kierowałem się sytuacją wewnętrzną w Koronie. Stąd pierwszą cezurę wyznacza podwójna elekcja na polach pod Warszawą, gdzie dokonano wyboru Zygmunta Wazy i arcyksięcia Maksymiliana Habsburga. W wyniku tego, doszło do wojny o tron między zwolennikami obydwu elektów. Natomiast drugą cezurę wyznacza sejm 1589 r., który jako pierwszy w naszych dziejach zyskał miano pacyfikacyjnego. Ustabilizował on sytuację wewnętrzną w Rzeczypospolitej, przywracając stronników Habsburga do życia publicznego.
Podjęta problematyka wpisuje się w szeroki nurt badań nad parlamentaryzmem i życiem politycznym Rzeczypospolitej. Nie ulega wątpliwości, że sejm pozostawał najważniejszą instytucją życia publicznego w państwie polsko-litewskim, stanowiącą prawo pospolite.
Pierwszy rozdział pracy omawia skutki rozerwania sejmu elekcyjnego oraz sejmiki poelekcyjne. Dokonuję w nim analizy akt sejmikowych, przebiegu zjazdów szlacheckich i wpływu liderów życia politycznego na ich postanowienia. W toku badań nad tymi zagadnieniami udało się uwypuklić stanowisko szlachty wobec nominacji dwóch elektów. Większość szlachty uznała wybór arcyksięcia Maksymiliana za nielegalny i uczyniony wbrew większości. Wobec tego sejmiki w Koronie poparły Zygmunta Wazę. W celu wsparcia królewicza szwedzkiego szlachta przedsięwzięła określone działania, w postaci zaciągów powiatowych bądź pospolitego ruszenia. W celu zabezpieczenia ziem i województw na wypadek walk z oddziałami arcyksięcia, szlachta podjęła na sejmikach i zjazdach decyzje o ich obronie.
Neutralność i sprzeciw na polach elekcyjnych wyraziła za to szlachta województwa ruskiego, domagając się anulowania postanowień wyborczych. W obawie przed najazdami tatarskimi, ale także chcąc wpłynąć w poważniejszym stopniu na decyzje sejmu koronacyjnego, Rusini zawiązali konfederację. Przez dłuższy czas do wydarzeń w Polsce oficjalnie dystansowało się Wielkie Księstwo Litewskie, jednak po porażce Habsburga pod Krakowem, było skłonne uznać Zygmunta pod pewnymi warunkami.
W kolejnym rozdziale omawiam sejm koronacyjny Zygmunta III. Podjęto wówczas ważkie decyzje. Rozpoznałem działalność parlamentu zarówno w zakresie polityki wewnętrznej – zatwierdzenia praw i przywilejów, określenie działań wobec zagrożeń zewnętrznych oraz wewnętrznych, dorobku ustawodawczego, jak i zagranicznej – wysłanie poselstw do państw europejskich z wiadomością o unormowaniu władzy w Rzeczypospolitej, przedłużeniu obowiązujących rozejmów. Należy podkreślić, że w wielu aspektach sejm koronacyjny stanowił istotną  cezurę. Przede wszystkim zamykał okres burzliwego interregnum po śmierci Batorego. Ponadto podjął szereg istotnych decyzji, wyznaczając kierunki postępowania króla i Rzeczypospolitej. Za główne z nich należy uznać: dążenie do zawarcia pokoju z Habsburgami i uspokojenie wewnętrznych nastrojów w kraju. Z pewnością sejm ten okazał się bardzo istotny z punktu widzenia relacji Korony z Wielkim Księstwem Litewskim, które znalazły się w największym impasie od czasów unii lubelskiej.
W dalszej części pracy odtworzyłem działalność króla, senatorów oraz szlachty, w okresie wypełnionym trzema konwokacjami senatu i sejmikami deputackimi. Zamknięcie sejmu koronacyjnego i zwycięstwo hetmana wielkiego koronnego Jana Zamoyskiego pod Byczyną, oznaczały de facto ukształtowanie nowego układu sił w Koronie. Przejawiło się to dekompozycją stronnictwa Zborowskich, a co za tym idzie wzmocnieniem „zamoyszczyków”. W rozdziale trzecim szukam więc odpowiedzi na pytanie, jaki był stosunek głównych graczy politycznych wobec ówczesnej sytuacji politycznej państwa, po klęsce arcyksięcia Maksymiliana. Odtwarzam przebieg i rezultaty konwokacji senatu z Piotrkowa oraz Lublina. W ten sposób udało się postawić tezę, że część senatorów nie akceptowała pozycji kanclerza, również młody król próbował ograniczyć hegemonię ministra, jednak bez powodzenia. Niemniej na wspólnych konwokacjach w Koronie udało mu się wypracować jednolite stanowisko wobec rokowań z „domem rakuskim”.
W tym rozdziale odnoszę się ponadto do sytuacji w Wielkim Księstwie Litewskim oraz relacji elit litewskich z Zygmuntem III. Stąd bardzo ważny okazał się zjazd w Brześciu, który chociaż rozczarował króla, w odniesieniu do uchwalenia podatku na Litwie oraz udziału senatorów Wielkiego Księstwa w rokowaniach z Habsburgami, to umożliwił mu nawiązanie współpracy z nieświeską linią Radziwiłłów.
W pracy dokonałem także rekonstrukcji obrad sejmu 1589 r., który stał się epilogiem rozdwojonej elekcji. Temu zagadnieniu poświęciłem czwarty i zarazem ostatni rozdział. Parlament zatwierdził pokój z Habsburgami i ogłosił amnestię dla zwolenników arcyksięcia. Uchwalił szereg ważnych konstytucji dotyczących głównie unifikacji terytorialnej oraz prawno-sądowniczej. Odnosiło się to w pierwszej kolejności do Inflant, których miejsce w państwie polsko-litewskim zostało uregulowane oddzielnymi uchwałami; a w drugiej do województw południowo-wschodnich i Prus Królewskich, włączonych do Trybunału Koronnego. Sejm ten podjął także pierwsze decyzje o wydzieleniu skarbu nadwornego oraz utworzył Ordynację Zamojską. Istotny jest fakt, że w czasie sejmu pacyfikacyjnego próbowano uchwalić egzekucję konfederacji warszawskiej, co stanowiło kontynuację burzliwych dyskusji z okresu koronacji. Sejm był także areną nieudanych finalnie rozmów o reformę elekcji viritim.
W rozdziałach drugim, trzecim i czwartym, odnoszę się także do polityki rozdawniczej i nominacyjnej Zygmunta III. Szukam odpowiedzi na pytanie, czy młody król posiadał możliwości prowadzenia niezależnej polityki personalnej, czy też był ograniczony dominującą pozycją Zamoyskiego w Koronie i Radziwiłłów birżańskich na Litwie. Podczas skrupulatnej analizy nadań okazało się, że większość urzędów i królewszczyzn w Koronie trafiła w ręce ludzi powiązanych z kanclerzem. Jednakże w kilku istotnych przypadkach królowi udało się dokonać awansów dla osób, które mu odpowiadały i mogły stanowić oparcie dla jego rządów. W pierwszym roku panowania Zygmunta III duży wpływ na obsadę wakansów litewskich miał Krzysztof Radziwiłł „Piorun”. Niemniej i tutaj monarcha dokonał kilku nadań dla przedstawicieli kilku rodów, które w przyszłości mogły stać się zalążkiem stronnictwa regalistycznego. Prześledzenie nadań z tego okresu w połączeniu z sytuacją polityczną pozwala wysunąć wniosek, że król nie mógł i nie chciał na dłuższą metę zaakceptować dominującej pozycji Zamoyskiego i Radziwiłła.
W pracy wykorzystałem głównie dokumentację obrazującą aktywność króla, senatorów i szlachty. Badałem materiały związane z działalnością polityczną. przede wszystkim korespondencję, rozmaite dokumenty i pisma mające charakter publiczny (wychodzące z kancelarii królewskiej, projekty sejmowe, akta sejmikowe). Rozpoznałem materiały rękopiśmienne z polskich zasobów: Archiwum Archidiecezji Warmińskiej w Olsztynie, Archiwum Głównego Akt Dawnych w Warszawie, Archiwum Narodowego w Krakowie, Archiwum Państwowego w Gdańsku, Archiwum Państwowego w Lublinie, Biblioteki ks. Czartoryskich w Krakowie, Biblioteki PAU-PAN w Krakowie, Biblioteki Raczyńskich w Poznaniu, Biblioteki PAN w Kórniku, Biblioteki Narodowej w Warszawie, Biblioteki Zakładu Narodowego im. Ossolińskich we Wrocławiu; z zagranicznych: Archivio Segreto Vaticano w Rzymie, Haus-, Hof- und Staatsarchiv we Wiedniu, Центральний Державний Історичний Архів України we Lwowie,  Львівська національна наукова бібліотека України ім. В. Стефаника oraz polonika z AGAD. W pracy wykorzystałem również edycje źródłowe i stare druki; w znacznej mierze były to zbiory korespondencji, kroniki, pamiętniki, konstytucje sejmowe, dziełka propagandowe, poezja okolicznościowa i pisma polityczne.
Głównym celem pracy było zweryfikowanie tez starszej historiografii o początkach rządów Zygmunta III w Rzeczypospolitej. Z jednej strony dominuje pogląd o nieudolności tego króla, jego niechęci do poddanych, odpowiedzialności za złe relacje z częścią elity senatorsko-dygnitarskiej oraz lekceważenie przez monarchę szlachty. Z drugiej strony, zarzuca się właśnie szlachcie obojętność wobec toczonych sporów. Opinie te, rozpropagowane 90 lat temu w książce Kazimierza Lepszego, Walka stronnictw w pierwszych latach panowania Zygmunta III, Kraków 1929, opierały się na bardzo ograniczonej bazie źródłowej, a mimo tego wciąż się utrzymują.
Szczegółowa analiza materiału źródłowego pozwoliła ustalić szereg nowych faktów, a także postawić nowe hipotezy i tezy. Poszerza to naszą wiedzę odnośnie biografii poszczególnych osób, genezy i znaczenia dorobku ustawodawczego sejmów, w końcu przebiegu oraz postanowień sejmików, zjazdów oraz konwokacji senatu z lat 1587–1589.

This paper questions how prevalent Christianity was in Sweden by the time the King of the Swedes officially converted in c. 1008, using mortuary evidence. Burials are used as evidence for practice rather than identity. I summarise and identify five major characteristics for identifying Christian burial practice, and use these characteristics as a method for determine the proportion of Christian practice in Sweden. The paper uses two case studies, a rural cemetery on Gotland, and a wic cemetery at Birka.

This paper represents a forensic perspective in the analysis of perimortem injuries, associated to interpersonal violence in events such as executions, homicide, violation to human rights issue and battle (in relation to warfare). Violent interactions occur in numerous contexts, providing important insight into the relationship between the victim and the perpetrator. The purpose of this study is to evaluate if a forensic study could be applied to interpret archaeological remains. By analysing and identifying injuries with appearance (as in shape, pattern etc.), direction and location. A comparative material from modern context is additional applied to identify human behaviour in violent events by recognizing cause of death, and identifying the different participants involved. Resemblances in context are additionally evaluated to interpret the motivation to preform a violent act.

The skeletonized remains consist of commingled bones and complete skeletons, and are subdivided into historic and modern remains. Skeletonized remains from Galgberget in Visby and the Battle of Good Friday in Uppsala constitute the archaeological material, exhibiting commingled bones and complete skeletons. Modern skeletal remains – the comparative material - consists of complete skeletons from Chile, one is identified from a modern case of homicide and seven as Ejecutados Políticos y los Detenidos Desaparecidos, whom were persecuted and killed during the dictatorship in Chile that lasted from 1975 to 1990.

Sharp force trauma and gunshot (projectile) wounds were identified, revealing the position of the perpetrator and victim during the attack. This instance was evaluated in relation to its respective context to interpret manner of death, using evidence of multiple wounds and possible defensive wounds. Depositions of the remains were also investigated to make an accurate investigation.

Книга об истории Аландских островов – особого региона, расположенного между финским и шведским берегами. Его принадлежность несколько раз менялась: он являлся частью Шведского королевства, затем – Российской империи, чтобы после Первой мировой войны стать автономным регионом Финляндской республики. Прошлое архипелага описывается на фоне широкого балтийского исторического полотна и основывается на российских, финских и шведских источниках. Множество мелких деталей дополняют повествование – без них картина не являлась бы полной и потеряла бы яркие краски. Пристальное внимание уделено связям архипелага с русским берегом, в фокусе повествования также быт, традиции, язык аландцев. Детально рассматривается культурная история архипелага и наиболее яркие ее представители.
Впервые на русском языке выходит столь подробное описание истории и культуры Аландских островов. Книгу можно использовать как исторический путеводитель по архипелагу благодаря детальному описанию его прошлого.
This book is about the history of the Aland Islands, a specific region situated between Finnish and Swedish coasts. They changed their rulers several times: they were a part of the Swedish Kingdom, then a part of the Russian Empire to become an independent region of the Republic of Finland after World War 1. A broad historical canvas of the Baltic Sea region makes a background of the archipelago past based on a wide range of Russian, Finnish and Swedish sources. Many small details (like events in the life of people connected with the archipelago) add the description; the narrative would lack the fullness and lose its bright colours without them.
Connections of the archipelago with the Russian coast also receive close attention. They are military developments and the fortification constructions, voyages of the tsar family, stories of the Empire subjects who got on Aland by chance, remaining symbols of the Russian presence. The narrative focuses on everyday life, traditions, and language of
Alanders – difficult natural conditions, war devastations, and heavy duties did not hinder them from crystallizing the local identity and obtaining a broad autonomy (primarily due to controversies of the great powers). The cultural history of the archipelago – literature, painting, and architecture – and its brightest figures such as Victor Westerholm, Lars Sonck, Sally Salminen, Johannes Salminen, receive detailed coverage. Symbols of Alands, which history is demonstrative and contradictory, are mentioned in particular.
This book is a first extensive work on the history and culture of the Aland Islands made in the Russian language. It can be used as the archipelago historical guidebook thanks to a detailed description of its past and present.

The significance of the Elementary School Act of 1842 (1842 års folkskolestadga) is one of the fundamental issues in the historiography of Swedish elementary schooling. In this study, I argue that the school act did not merely confirm an already pending process, but actually resulted in a radical change. Based upon an analysis of available statistical data and the implementation of the school act in local school districts, this article claims that the school act contributed to the establishment of a school system in large parts of Sweden, and that it was the factor that triggered the spread of elementary schooling across the country during the ten-year period that followed the school act. Its impact was, however, dependent on wider societal structures. Without a number of conditions, including the organisation of the parishes, the labour of landless groups and an expanding credit system, the demands of the school act would not have been met, and the Swedish elementary school system (folkskoleväsendet) would not have been able to emerge.

Книга «Встречное наступление» является третьей частью масштабного исследования забытой ныне Украинской войны XVI—XVII вв. События, которые прослеживаются в ней, разворачиваются в середине — второй половине XVI в. на огромном пространстве от Прибалтики, Литвы и Смоленска до Молдавии, Крыма, Предкавказья и Поволжья. Лежащие в середине этого пространства Галицию и Волынь, Киевщину и Северскую землю, а также Дикое Поле вплоть до Причерноморья война стягивала в единый регион — Украину, центральный для будущего Восточной Европы.
Вооруженную борьбу за раздел этого региона и преобладание в нем с начала XVI в. вели Польша и Россия; к концу века в борьбу включились Турция и Швеция. В погоне за боевым превосходством их армии стремительно менялись — и неузнаваемо менялись сами эти страны, превращаясь из рыхлых империй и федераций в сплоченные военные государства.
В книге прослеживаются все существенные сражения и столкновения войск в Восточной Европе во второй половине XVI в., показано становление многовидовых массовых армий, зарождение национальных школ военной организации и ведения боя, раскрыто появление новаторских военных идей — таких как оперативный уровень кампаний и господство на море, которые будут определять правила вооруженной борьбы вплоть до середи- ны ХХ в. Процесс военного строительства увязан с переменами в устройстве государств, с укреплением их мобилизационных возможностей, с прорывом во власть экспансионистски мыслящих военных деятелей. Судьбы главных действующих лиц восточноевропейской истории второй половины XVI в. прослежены в обстоятельствах государственного строительства, идейной борьбы и войны.