Freire hakkında bireysel bir anma notu!

Eleşitirel Pedagoji Dergisi Sayı:10, 2010

Pauolo Freire'nin "Okuryazarlık: Sözcükleri ve Dünyayı Okumak" adlı kitabı içeriği hakkında bilgi verilerek dil ve okuryazarlık üzerine bir değerlendirme yapılmıştır. Özellikle Freire Gine-Bissau'da gerçekleştirdiği okuryazarlık deneyimini içeren kitabın önemi vurgulanmıştır.

RumeliDE Dil ve Edebiyat Araştırmaları Dergisi :/RumeliDe Dil ve Edebiyat Araştırmaları Dergisi, 2022

Paulo Freire (1921-1997) genç yaşlarından itibaren eğitim uygulamalarına yoğun ilgi gösteren Brezilyalı bir eğitimci ve filozoftur. İçinde büyüdüğü sosyal gerçeklikle yüzleşmesi, fikirlerini geliştirmesinde etkili olmuştur. Ailesinin ekonomik durumu yüzünden zor şartlar altında geçen çocukluğu, sosyal sınıflar arasındaki farklılıkları erken yaşlarda görmesini sağlamıştır. Çocukluk ve ilk gençlik yıllarında tarım işçileri ve balıkçılarla geçirdiği zaman, bizzat yaşadığı yoksulluk, tanık olduğu sefil hayatlar, ezilen ve hor görülen insanlar onu kitaplarda yazılanlardan daha çok pedagojik araştırmalarla derinden uğraşmaya yöneltmiştir. Hele ki o dönemlerde Brezilya'da okuma-yazma bilmeyenlerin oranı çok yüksek olduğu için okuma-yazma meselesi onun için çok önem arz etmektedir. Çünkü onun nazarında insanların okumayı ve yazmayı bilmemeleri büyük bir haksızlıktır ve içerisinde çok büyük adaletsizlikleri barındırmaktadır. En önemlisi okuma-yazma bilmeyenler kendileri için karar vermekten, oy kullanmaktan ve siyasi sürece katılmaktan uzak kalmaktadır. Bu durum Freire'nin zihnini çokça kurcaladığı için insanların içinde bulundukları gerçekliğe karşı bakışları hakkında münakaşalar ve tartışmalar yoluyla okuma-yazmaya dair kendince bir dizi teknik geliştirmiştir. Ezberden cümlelerin okunması ve alfabenin harflerinin denenmesine dayalı bir öğrenme yönteminde bir harf simgesinden yola çıkmaktan ziyade hareket noktası olarak bir cümleyi kullanmayı ve bir kelimenin tümlüğü ile başlamayı göz önünde bulundurmuştur. Bu makalede de Freire'nin geliştirdiği bu okuryazarlık yöntemi değerlendirilecektir.

Kebikeç, 2017

Bu makale, ulusal kimliğin bir inşa olduğu tezine dayanmaktadır. Çaykara bölgesindeki iki dil konuşan (Rumca ve Türkçe) insanların Türklük performansları incelenmiştir. Bu çalışma aynı zamanda coğrafya ve eğitimin bu performansları nasıl şekillendirdiğini araştırmıştır. Makalede veri toplamak için yarı-yapılandırılmış derinlemesine görüşme ve etnografik gözlem kullanılmıştır.

2016

Paulo Freire who is a pioneer of critical pedagogy approach, accepts education as a mediator of freedom. However, in a traditional approach, education becomes a tool of dominance. Freire criticizes traditional education which he calls as “banking educational model” since it fits oppressive community model. In this model, the students are objects while the teachers are in position of subject. In this perspective, there is no dialogue, but a unilateral enforcement. Thus, traditional educational model has an authoritarian structure and it serves for dominant community to keep up their dominancy. Freire proposes a model which he calls “problem diagnostic education” instead of “banking education”. In this new model, human becomes aware of himself and finds an opportunity to diagnose the problems in his relationship with the world by means of his free actions. Teacher and students participate in the dialogue equally and work collaboratively as an investigator such that without establishin...

the Journal of Academic Social Sciences

Ele alınan olaylar zorunlu göçe zorlanmış insanlar etrafında gelişmektedir. Eserde, belirtilen süreci yaşayan insanların çektikleri sıkıntıların irdelenmesi söz konusudur. Yazar, kendi ailesinin hayat hikâyesinde yola çıkarak bu eseri yazmıştır. Tarihten seçilmiş bir dönemi, günümüzden bakarak anlatan roman hatırlamaya vurgu yapmaktadır. Belirtilen hususlardan hareketle bu çalışmada Dersim'de yaşananların nasıl ve ne şekilde anlatıldığı üzerinde durulacaktır. Yazarın konuya bakışı, bu konuyu anlatırken oluşturduğu kurgu ve anlatım irdelenecektir.

Şarkiyat İ L M İ A R A Ş T I R M A L A R D E R G İ S İ) JOURNAL OF ORIENTAL SCIENTIFIC RESEARCH , 2021

PAULO FREIRE VE EĞITIM FELSEFESI Eğitim, insanın varoluşundan beri devam eden bir etkinliktir. Bireylere, tüm y nleri ile gelişebilme imk nı sunan bu faaliyet tarih boyunca farklı uygarlıklar ve düşünce insanları tarafından ele alınmıştır. İnsanın bilme ihtiyacından doğmuş bir disiplin olan felsefe de insanı konu alır ve zünde sorgulama, analiz etme gibi kavramları barındıran zihinsel bir süre tir. ‘’Ne i in, nasıl ve ne tür bir insan yetiştirmeliyiz?’’ soruları eğitim ve felsefeyi bir araya getiren nemli bir k prüdür. Felsefe, eğitimin düşünsel yapısını oluşturmaktadır. Eğitimin tüm y nleri ile düşünülmesi ve ideolojik, politik, sosyolojik ve felsefi a ılardan ele alınması i in eleştirel bir yaklaşıma ihtiya vardır. Bireyin hayatında geniş bir yer tutan eğitim kavramını sorgulaması, onun toplumsal kurumlarla ilişkisini anlamaya alışması ve bu ilişkiler sonucunda ortaya ıkan sorunları fark etmesi onu kendi yaşamında s z sahibi yapar. Eğitime eleştirel bir pencereden bakan eleştirel pedagoji de bunu ama lar. Eğitimin daha demokratik ve insani bir şekle bürünmesi, bireyin doğasını ve zgürlüğünü merkeze alması bakımından eleştirel pedagoji alanının eğitim anlayışını iyi kavramak ve bu alanın en nemli temsilcilerinden biri olan Paulo Freire’in eğitim konusundaki g rüşlerini ortaya koymak gerekmektedir. Freire’nin klasik eğitime y nelttiği eleştiriler ve kişinin bağımsızlığını kazanmasına yardımcı olacak eğitimin nasıl ger ekleştirilebileceğine dair g rüşlerinin incelenmesi ile okuyuculara eğitim kavramı ile ilgili yeni bir bakış a ısı kazandırmak hedeflenmektedir. Anahtar Kelimeler: Eğitim, felsefe, Paulo Freire, eğitim felsefesi, eleştirel pedagoji PAULO FREİRE AND PHILOSOPHY OF EDUCATION ABSTRACT Education is an activity that has been proceeding since human existence. This activity, which offers individuals the opportunity to develop themselves in all aspects, has been handled by different civilizations and philosophers throughout history. Philosophy, which is a discipline born out of the human need for knowing, also focuses on human and it is a mental process that includes concepts such as questioning and analyzing in its essence. The question of “What, how and what kind of person should we raise?” is an important bridge that brings education and philosophy together. Philosophy forms the intellectual structure of education. A critical approach is needed to consider education from all views and to be addressed from ideological, political, sociological and philosophical perspectives. The individual’s questioning the concept of education, which has a wide place in his life, trying to understand his relationship with social institutions and noticing the problems that arise as a result of these relations make him have a say in his own life. Critical pedagogy, which looks at education through a critical perspective, aims at this. It is necessary to understand the educational understanding of the field of critical pedagogy well. Paulo Freire, who is one of the most significant representatives of this field, studied on education, in terms of making education more democratic and humane and centered on the nature and freedom of the individual. It is aimed to give readers a new perspective on the concept of education by examining Freire’s criticisms of traditional education and her/his views on how education that will help the development of a free individual be. Keywords: Education, philosophy, Paulo Freire, philosophy of education, critical pedagogy

Post Öykü 35, 2020

Pegem Akademi, 2022

Türk Dünyası Vakfı, 2014

Bu yazıda, çalışmakta olduğum Leo Strauss'un klasik felsefe metinlerini doğru anlayabilmek üzere geliştirdiği okuma yöntemini Fârâbî'ye uygulayışı ve bunun etkilerini ana hatlarıyla vermeye gayret edeceğim. Bizim Strauss'a olan ilgimiz bin yıldan fazla bir zaman sonra Fârâbî'nin Eflatun'un Kanunlar isimli eserine yazdığı özet üzerine şerh yazarak yorumlar yapan çağdaş bir Fârâbî şarihi olması hasebiyledir. Şunu da belirtmemiz gerekir ki, Strauss'un Fârâbî'ye olan ilgisi de Meymonides'in onu kendi öncüsü olarak sunmasından ileri gelmektedir. Meymonides, Samuel İbn Tibbon'a yazdığı bir mektupta, felsefede Aristo'dan sonra en büyük otorite olarak neden İbn Sina, İbn Rüşd veya İbn Bacce'yi değil de Fârâbi'yi nitelendirdiğini genişçe anlatır. O bağlamda Fârâbî'nin eserlerinden yalnızca isim olarak bahseder ve İbn Tibbon'a, Fârâbi'yi şiddetle tavsiye eder.