Od archeologii przedmiotu do archeologii idei. Wprowadzenie

Archeologia Polski, 1977

Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne, 2020

Turyzm/Tourism, 2018

W sytuacji niewystarczających dotacji na działalność merytoryczną muzeów, zwłaszcza samorządowych, a także niskiej frekwencji zwiedzających, słabo zainteresowanych tradycyjną ofertą placówek, istnieje pilna potrzeba wzbogacania jej o dodatkowe elementy odpowiadające oczekiwaniom współczesnego klienta. Obserwacja prężnie działających muzeów w Polsce i na świecie wskazuje, że takim atrakcyjnym, poszerzającym produkt muzealny komponentem jest organizacja wydarzeń kulturalnych. Artykuł jest próbą wyjaśnienia roli wydarzeń kulturalnych w kształtowaniu produktu muzeum na podstawie analizy konkretnego przypadku Muzeum Miejskiego „Dom Gerharta Hauptmanna” w Jeleniej Górze-Jagniątkowie.

Teksty Drugie, 2018

Pojęcie ateizmu albo ateizm pojęcia Gilles Deleuze i Felix Guattari w słynnych fragmentach książki Co to jest ilozoia? twierdzą, że religia istnieje tylko wtedy, gdy istnieje transcendencja, byt wertykalny lub państwo imperialne 1. Filozoia, której żywiołem są pojęcia, szuka swego ożywienia w płaszczyźnie immanencji i im bardzie radykalna jest immanencja, tym bardziej ateistyczna ilozoia. Autorzy książki Co to jest ilozoia?, podążając tropem Dunsa Szkota, Spinozy, Nietzschego i Bergsona, w swym postulacie "dochowania wierności immanencji" są tak radykalni, że twierdzą, iż myślenie religijne tworzy pojęcie tylko na gruncie swego ateizmu. Dla ilozofów problemem nie jest ani "śmierć Boga", ani "pojęcie ateizmu", ale "ateizmu pojęcia". Ateizm-w tej perspektywie-nie jest dramatem, lecz stanem "pogody ducha" ilozofa i "zdobyczą ilozoii", rodzajem wiedzy radosnej. Wyrażenie "ateizm pojęcia" sugeruje, że myślenie

Les cahiers Irice, 2011

Anthropological Review, 1996

this paper, three major species concepts were reviewed and critically evaluated: the biological, the evolu tionary and the phylogenetic species concepts. Both: ontological issues (what species are), and epistomological issues (how to recognize species) were discussed.

Artium Quaestiones, 2022

Historia sztuki, taka, jaką ją dziś znamy, to dziecko fotografii" 1. To zdanie, pochodzące od Donalda Preziosiego-jedno z wielu, które moglibyśmy wybrać jako epigraf-pomaga nam zaprezentować wspólny wątek tej książki: wzajemną relację pomiędzy historią sztuki i fotografią. Źródła tej obopólnej relacji można odnaleźć w drugiej połowie XIX wieku. To właśnie wtedy rozwinęła i rozprzestrzeniła się fotografia. To również wtedy, na początku w krajach niemieckojęzycznych, historia sztuki stała się dyscypliną akademicką. Jedną z konsekwencji tego równoległego rozwoju było stworzenie archiwów fotograficznych 2 "reprodukcji" dzieł sztuki i architektury, które stawały się-na prywat-* Tekst ten nie byłby możliwy bez pomocy i wsparcia ze strony tych, którzy zainspirowali mnie i wpłynęli na mnie nie tylko swoim pisarstwem, ale także owocnymi dyskusjami i korespondencjami w ostatnich latach: tak więc chciałabym wyrazić moje podziękowania dla Elizabeth Edwards, Dorothei Peters, Kelley Wilder, a w szczególności Joan M. Schwartz i Tiziany Sereny. Mój intelektualny dług u nich jest dużo większy, niż może to wynikać z bibliograficznych przypisów i cytatów. Specjalne podziękowania dla Ute Dercks i Almut Goldhahn, że dzieliły ze mną wspólne cele i zamierzenia. [Tekst ten stanowi rodzaj wprowadzenia do tomu redagowanego przez Constanzę Caraffę pt. Photo Archives and the Photographic Memory of Art History, Berlin-München 2011, s. 11-44. Przekład dzięki uprzejmości Autorki oraz wydawcy: Deutscher Kunstverlag GmbH. W niektórych przypisach Autorka odnosi się do tekstów zamieszczonych w tomie, z którego pochodzi oryginalny tekst-przyp. tłum.]. 1 D. Preziosi, Rethinking Art History. Meditations on a Coy Science, New Haven-London 1989, s. 72. 2 W tekście tym konsekwentnie przekładam "photo archive" jako fototeka. Niekiedy jednak Caraffa używa sformułowania "photographic archive", co, utrzymując jej leksykalne rozróżnienie, tłumaczę jako "archiwum fotograficzne". Dla Caraffy istotne jest przede wszystkim rozróżnienie pomiędzy biblioteką jako miejscem pasywnej konsultacji a ar

2013

W odniesieniu zaś do ewentualności ukazania ideowych powinowactw myśli P. Dunin-Borkowskiego z myślą socjalistyczną nieocenionym źródłem okazały się publikacje przede wszystkim Michała Śliwy oraz Eugeniusza Koko 6. Z kolei w kontekście konieczności odniesień do dorobku ideowego Narodowej Demokracji, opierano się w tym względzie przede wszystkim na pracach: R. Wapińskiego, Ewy Maj oraz Grzegorza Radomskiego. Natomiast publikacje Jarosława Macały pozwoliły na wyodrębnienie wątków myśli katolickiej w spuściźnie bohatera dysertacji 7. demokracja w silnym państwie: koncepcje reformy ustroju politycznego w publicystyce politycznej XX wieku, Gorzów Wielkopolski 2007.

Folia Historica Cracoviensia, 2017

Józef Rostafiński w 1883 r. wystosował ankietę, zwaną Odezwą, której celem było zbadanie tradycji używania roślin wśród ludu żyjącego na terytorium trzech zaborów Pierwszej Rzeczpospolitej. Rostafiński chciał uzyskać dzięki temu materiał źródłowy dotyczący zwyczajów stosowania ziół w kuchni, obrzędach i medycynie ludowej. Na podstawie uzyskanych danych wydawał publikacje naukowe. Archiwalne odpowiedzi na Odezwę Rostafińskiego w dużej części zostały zachowane w zbiorze Uniwersytetu Jagiellońskiego. Natomiast część uznawano za zaginioną. W 2014 r. zostały one odnalezione w dokumentach po prof. Tadeuszu Wilczyńskim ze Lwowa. W odnalezionych archiwaliach Rostafińskiego znajdują się odpowiedzi związane z Odezwą oraz inne dokumenty np.: listy: ks. Pawła Smolikowskiego CR, Jana Karłowicza, które zostaną zasygnalizowane w artykule.

Folia Historica Cracoviensia, 2016

W październiku 2014 roku podjęto decyzję o utworzeniu Pracowni Dziejów Kultury Materialnej, której kierownikiem został dr Sławomir Dryja. Pracownia, znajdująca się przy ul. Bernardyńskiej 3, zajmuje się dziejami przedmiotów codziennego użytku, technologią ich wytwarzania, kontekstem społecznym, a także ich inwentaryzacją, wstępną konserwacją i dokumentacją. W Pracowni gromadzone są cenne zbiory różnorodnych zabytków archeologicznych: ceramika, ceramika budowlana, kafle, szkło, numizmatyka, wyroby metalowe, kościane, krzemienne, etc. Podstawową bazę źródłową stanowią zabytki pozyskane podczas badań archeologicznych, zwłaszcza tych, prowadzonych w ramach praktyk dla studentów Instytutu Historii Sztuki i Kultury Uniwersytetu Papieskiego Jana Pawła II w Krakowie. Do tej pory badania archeologiczne z udziałem studentów naszego Instytutu prowadzone były na terenie: dworu renesansowego w Graboszycach w 2011 roku 1 , założenia pałacowego w Setnicy w województwie zachodniopomorskim w 2013 roku oraz kompleksu pałacowo-zamkowego w Mirosławcu, również w województwie zachodniopomorskim 2. Trzy sezony badań (w latach 2013-2015) doprowadziły do przebadania XVIII-wiecznego pałacu należącego do rodziny von Blankenburg. Ustalono również lokalizację XIV-wiecznego zamku, siedziby rodu von Wedel, zniszczonego w wielkim pożarze w roku 1719. Rozpoznano fragmentarycznie narożnik południowo-zachodni, elementy kurtyny zachodniej oraz bramy wjazdowej do zamku.