Yılmaz Güney - Arkadaş

Yılmaz Güney ve Umut Filmi değerlendirmesi Marmara Üniversitesi Master Öğrencisi Muhammed TOY

tımarhanelerde, birbirinden farklı nen, yapan milyonlarca, milyarlarca insan var ?te bu milyonlardan biriydi Salpa. Ve beynini yarak düşünmeye çalışıyordu. Ve şu an, Sal a aynı şeyleri düşünen, aynı şeylere çözüm :ı.n, aynı şeylere inanan insanlar da vardı. Yal leğildi... Bilincindeydi bunun. Salpayı düşün n etkenler, koşullar, başkalarını da düşündü �ti. Kimdir bu vapur, otobüs, tren, uçak seferleri •nların yolcularını ayarlayanlar? Kimdir rad •da falan saat reklamlar, yurttan sesler, filan ienry Mancini orkestrası diyen ... Kimdir yüz iralık ayakkabıyı ikiyüzdoksana, dörtyüzkırk k ceketi altıyüzon liraya fırlatan. Kimdir bu yeye zam, osuruğa zam, sarımsağa zam, ek � zam zam diyen?. Kimdir insanları iki onbeşte, dört otuzda, do bilmem kaçta sinemalara, tiyatrolara doldu-Stadlarda bağırtan kim?. insanları geleneksel bir telaş ve yetmezlik için radan oraya koşturan, Afrikaya beyaz kadın ran, namlulara mermi süren, acımasız tetik iren, öğrencileri kırdıran, ezen, çocukları ağ-1 kim? Dayanılmaz acılar saçan kim? Kimdir Sardunyayı, yasemini ve hanımelini ıeyen? Kimdir gül fidanlarını kıran, akşam sefalarını ıran? lO -._.

Third Cinema has emerged as a reaction to Hollywood’s commercial cinema in the 1960s and was fueled by the alternative movements in the cinema such as Ukamau, Cinema Novo and so on. The genre has reached our day by growing its ring of influence ever since. Cinema movements with political themes and theoretical manifestos of the 1960s constitute the foundation of the Third Cinema. Appearing in the form of low-budget films and radical manifestos of the chaotic political era of the 1960s, Third Cinema began to be reciprocated in all the developing, third world countries. Led by directors such as Fernando Solanas, Octavio Getino and Julio Garcia Espinosa in Latin America, Third Cinema led to the emergence of an oppositional cinema movement as it also nestled the elements of the political cinema. For the filmmakers who have wanted to draw attention to the Third World, the two important figures of the revolutionary movement in the 1960s, Che Guevara and Fanon have been quintessential references. The early political developments, such as the declaration of independence by Indonesia and Vietnam in 1945 and by Philippines in 1946, the birth of independent states of India and Pakistan, the declaration of independence by Burma in 1948, and last but not least the Chinese and Cuban revolutions created a specific atmosphere for Third Cinema to bear its fruits. Gradually increasing its ring of influence, the Third Cinema movements began its influence in Turkey by the 1960s. The first representation of the Third Cinema in Turkey dates back to the first months of the 1960s. Ertem Göreç’s Karanlıkta Uyananlar (Those Awakening in the Dark) and Duygu Sağıroğlu’s Bitmeyen Yol (The Never Ending Road) can be described as the early examples of Third Cinema in Turkey. Needless to say, Yılmaz Güney’s cinema is where the Third Cinema was most echoed. Many films by Yılmaz Güney, which also bear traces of his life experiences, meet the criteria of the Third Cinema.

Bu Vatanın Çocukları Filmi ve Yılmaz Güney , 2024

The Children of This Land" (1958) is a significant work in Turkish cinema, directed by Atıf Yılmaz and released in 1959. Set during the Turkish War of Independence, the film combines historical and dramatic elements. The screenplay was written by Yılmaz Güney, Yaşar Kemal, and Atıf Yılmaz. This film marks the beginning of Yılmaz Güney's illustrious career in cinema, where he served as a screenwriter, assistant director, and actor for the first time. It is one of the earliest films in Turkish cinema to highlight the spirit of national struggle and love for the homeland.

Atıf Yılmaz Sinemasında Fantazya Arkadaşım Şeytan, 2023

Sinema, ortaya çıktığı yıllardan günümüze kadar sayısız dünya, evren yaratmıştır. Bu evrenler bazen gerçekçi bazen de hayal ürünü olmuştur. Hatta bazı görüşlere göre sinema sanatında üretilen tüm filmler hayal ürünüdür; büyülü bir evreni, yönetmenin ya da senaristin düş dünyasını temsil eder. İşte tam da bu noktada fantastik filmler olarak adlandırılan tür devreye girer. Çünkü fantastik filmler belirli bir düş ürününün eserleridir. Sinemada yönetmen ya da senarist, edebiyatta yazar ve resim sanatında ressamın düş dünyasının yansıması olarak karşımıza çıkar. Kökenler insanlığın var olmaya ve hikâye anlatmaya başladığı dönemlere kadar gider. İnsanın kendini ifade etmeye başlaması, Altamira ve Chauvet’deki mağara resimleri ile başlar, mitler, masallar, hikâyeler, mektuplar, gazetelerle devam eder. 21. yüzyıla gelindiğinde ise hikâye anlatma eylemi sinema, televizyon ve internet ile başka bir boyuta gelir. Tüm bu süreç fantastik bir dünyanın anlatılması ile ilgilidir. Dünya sinemasında Ay'a Seyahat (A Trip to the Moon, 1912) ile başlayan fantastik filmler Türk Sineması’nda biraz geç de olsa karşılık bulmuştur. Önceleri Hollywood sinemasının yeniden çevrimleri ile beyaz perdede boy gösteren fantastik Türk filmleri, 1980’li yıllarda ciddi örneklerini vermeye başlar. Fantastik filmlere kafa yoran yönetmenlerden biri de Atıf Yılmaz Batıbeki’dir. Sinema dünyasının Atıf Yılmaz olarak bildiği yönetmen, genellikle kadının merkezde olduğu bir hikâye, olay örgüsü işlemeyi tercih eder. Filmografisi ve kendisi hakkında yapılan akademik çalışmalara bakıldığında kadın ve kadını ilgilendiren tüm unsurların öne çıktığı açıkça görülür. Bu çalışmanın amacı Atıf Yılmaz sinemasına başka bir pencereden bakmayı deneyerek, yönetmenin fantastik unsurları Arkadaşım Şeytan (1988) filminde nasıl ve hangi şartlarda kullandığını göstergebilimsel analiz yöntemiyle belirlemektir.

Tezkire Dergisi, Sayı 73 Şiddet Solun Afyonu, 2020

Artı Gerçek, 2022

Gazeteciliğe tam 70 yıl önce başladığım 9 Eylül, aynı zamanda 38 yıl önce Yılmaz Güney’i sürgünde kaybettiğimiz gün olduğu için yaşamımın en acılı günlerindendir