Przedstawiam Wam...

To jest Meluzyna, zwana potocznie Melą, Melką, lub jak broi to Melindą.
Kupiła mi ją córka, nie wiem co jej strzeliło do głowy, i dlaczego pozbawiła mnie przyjemności wybierania kociaka, to znaczy szukania takiego, który do mnie „przemówi”.
Małym usprawiedliwieniem jej wyskoku jest to, że wnuczętom trudno było się pogodzić z odejściem Vici.
Przy każdej wizycie u nas stawali przed regałem na którym stoi urna z prochami Vici i do niej przemawiali, opowiadając "kotu" co się u nas wydarzyło, co u nich w szkole, jakie mają nowe zabawki itp.
Bo Vicia nie spoczęła na cmentarzu dla zwierząt w Koniku, tylko ją skremowałam.
Nie żałuję swojej decyzji, bo w ten sposób uniknęłam nieprzyjemnych chwil z wywożeniem jej na cmentarz i uczestniczeniem w grzebaniu.
Jakoś łatwiej mi, kiedy kot niby dalej jest ze mną….
Niejedna czytająca to osoba pomyśli sobie – stara dziwaczka.
Cóż, będzie miała rację, jestem starą dziwaczką.

I tak oto zawitał pod nasz dach kot, który był w planach, ale dopiero po 15 maja, czyli po pierwszej komunii Wiktorii.
Dobrze, ze chociaż córka słuchała, co kiedyś na temat ewentualnego następnego kota mówiłam.
Miał być kot „niezbyt głośny” (Vicia przez ostatnie dwa miesiące dała mi do wiwatu swoimi miauko-krzykami) i taki, który zbytnio nie gubi sierści.
Dewon rexsy mają delikatny i bardzo melodyjny „głos” i … nie gubią sierści, bo jej nie mają, to co mają to podszerstek, pofalowany jak runo u owcy i cudownie mięciutki i miły w dotyku

Melka, jak przystało na swoją rasę jest wielką przylepą i bardzo ciekawskim kotem.
Wszystko chce ze mną robić, wyobraźcie sobie, ze kiedy kończyłam album dla Wiktorii „pomagała” mi przy tym siedząc mi cały czas na biurku.
Z jednej strony jest to fajne, ale przy takich robótkach zawsze jest na biurku mało miejsca, a tu jeszcze w dodatku ładuje się ciekawski kot😏.
Całe szczęście dewon rexy to psy w kociej postaci, więc Mela rozumie co znaczy „nie rusz”, „nie wolno”, „choć ze mną”.
Samej nie chce mi się w to wierzyć, mając w pamięci rozpuszczoną i robiącą co chciała Vicię.
Śpi oczywiście ze mną, mruczy rozkosznie i jest ciepła jak mały piecyk (naturalna ciepłota ciała tych kotów wynosi 39 stopni).
Jedyny problem z Melką jest taki, ze próbuje wchodzić na kuchenny stół i na blaty kuchenne (kłania się tu jej niezwykła ciekawość).
Oduczamy ją tego i efekty są zadowalające, i dobrze, bo tego jednego kotom w moim domu robić bezwzględnie nie wolno 😿.
Zdjęć tylko kilka, ale kto miał w domu małego, ruchliwego kotka, to wie, jaki to trudny obiekt do sfotografowania.