Ruiny teatru rzymskiego w Maladze

 Na teren teatru nie można wchodzić. Można go co najwyżej oglądać przez szybkę. Dlatego jest tak mało różnorodnych zdjęć.

Teatr rzymski w Maladze znajduje się u podnóża twierdzy w zachodniej części miasta. Został odkryty w 1951 roku, po tym, jak przez wiele stuleci pozostawał zakopany pod ziemią. Pochodzi z I wieku i został zbudowany za panowania cesarza Augusta. Pozostawał w użyciu do III wieku. 

Arabowie wykorzystali elementy jego konstrukcji, takie jak kapitele i trzony kolumn, do budowy twierdzy, w której służyły do ​​podtrzymywania łuków podkowiastych portali. Teatr o promieniu 31 metrów ma 16 metrów wysokości i 15-metrową orchestrę. Można w nim wyróżnić trzy główne trybuny, do których prowadzą tak zwane womitoria.

Lyon - Wzgórze Fourvière

 Dzisiaj oprowadzę Was po Wzgórzu Fourvière w Lyonie. Znajdują się na nim trzy atrakcje Lyonu, prawdopodobnie najważniejsze w całym mieście.

Poniżej widok ze Wzgórza na Lyon.

Jedną z najważniejszych atrakcji jest Teatr Starożytny w Fourvière. Jest to teatr rzymski. Został zbudowany na wzgórzu Fourvière, które znajdowało się w centrum rzymskiego miasta. Teatr jest częścią światowego dziedzictwa UNESCO, chroniącego historyczne centrum Lyonu. Dawniej teatr był ogrodzony, teraz jest dostępny dla wszystkich.

Teatr Fourviere to teatr rzymski najstarszy we Francji, zbudowany na rozkaz Augusta w latach 17-15 p.n.e i rozbudowany za panowania Hadriana. Mógł pomieścić 10 000 widzów.

Tak wyglądał teatr w czasach swojej świetności.

Pozostałości sceny.

Widok na Lyon ze Wzgórza Fourvière

Bazylika Notre-Dame de Fourvière jest chyba najbardziej rozpoznawalnym symbolem Lyonu. Znajduje się na szczycie Wzgórza Fourvière.

Wybudowana z prywatnych funduszy między 1872 i 1896. Zaprojektowana została, podobnie jak Bazylika Sacré-Cœur w Paryżu, jako znak triumfu chrześcijańskich wartości nad komuną gminy Lyon z 1870.

Jej niezwykły kształt wywodzi się zarówno z architektury romańskiej jak i bizantyjskiej. Znajdują się w niej mozaiki, witraże oraz krypta św. Józefa.

Bazylikę odwiedza około 1,5 miliona ludzi rocznie. Znajduje się w niej Muzeum Sztuki Sakralnej.

Najbardziej urzekła mnie jej architektura.

Pięknie zdobiona posadzka.

I znowu piękna posadzka w innej części bazyliki.

Na Wzgórzu znajduje się również Katedra św. Jana Chrzciciela. Inicjatorami budowy świątyni byli dwaj pierwsi biskupi Lyonu: św. Potyn i św. Ireneusz. Budowa rozpoczęła się w XII wieku na ruinach VI-wiecznego kościoła, a została ukończona w 1476 roku.

Katedra ma wewnątrz 80 m długości. Organy zainstalowano w 1841 roku, w końcu absydy. Przebudowano je następnie w 1875 roku. Godne uwagi są dwa krzyże umieszczone po obu stronach ołtarza, zachowane jeszcze z czasu Soboru Lyońskiego II, z 1274 roku. Są one symbolem zjednoczenia w Kościele. Wartościowa jest także kaplica Burbonów, wzniesiona przez kard. Karola de Bourbon i jego brata, księcia Pierre’a II de Bourbon, arcydzieło rzeźbiarskie z XV w. Katedra posiada również zegar astronomiczny z XIV wieku.

Rzeźba znajdująca się przed katedrą.

Zaintrygował mnie ten nietypowy witraż.

Do czasu powstania bazyliki Notre-Dame de Fourvière był to kościół górujący nad Lyonem.

Poniżej zegar astronomiczny z XIV wieku.

36. Festiwal teatrów ulicznych - część druga

 Jak napisałam w ostatnim poście w piątek wybrałam się z córką na kolejny dzień festiwalu teatrów ulicznych. Nie pożałowałam. Oglądałyśmy spektakle bardzo zróżnicowane refleksyjne, komediowe. Wspaniale było obejrzeć przedstawienia dające do myślenia. Byłam pod wielkim wrażeniem. A teraz przedstawię pięć przedstawień.

Teatr Ola Muchin z Polski ze spektaklem Kukuryku.

Próbowałam sprawdzić, z jakiego miasta pochodzi aktorka, ale nie znalazłam takiej informacji. Przedstawienie Kukuryku to masa śmiechu. Przygody pana w niebieskim garniturku wywołują uśmiech na twarzy. Jest wiele zabawnych interakcji z publicznością. Można oglądać rekwizyty związane z tytułem spektaklu, a więc kurczaka, jajka, odgłos piania koguta. Zaliczam to przedstawienie do spektakli komediowych. Aktorka wygląda jak czarownica z powieści  o Harrym Potterze.  

36. Międzynarodowy festiwal teatrów ulicznych

To już 36. edycja Festiwalu Ulica - bo tak brzmi jego oficjalna nazwa. Spektakle były prezentowane na placach i ulicach Krakowa, w około 10 lokalizacjach. Przedstawienia były też w Małopolsce, m.in. w Limanowej, Wieliczce, Tarnowie. Były tu teatry z Argentyny, Chile, Litwy, Polski, Słowacji, Ukrainy, Wenezueli, Węgier i Włoch. Teatr uliczny nie ma tradycyjnej sceny, wszystko odbywa się tuż obok widza, wykorzystuje cyrkowe, akrobatyczne umiejętności aktorów, prestidigitatorstwo, harce klaunów, mimów, marionetki czy taniec ognia.

Jeśli chodzi o lokalizację, wybrałam piękny skwer przy Dworku Białoprądnickim, oddalonym od centrum Krakowa. W ciągu całego dnia odbywały się tu tylko przedstawienia marionetkowe. To był jeden taki dzień. Następnego dnia wybrałam się z córką do centrum Krakowa.

Teraz zaprezentuję przedstawienia, które oglądałam.

Teatr Cia. ele z Hiszpanii ze spektaklem Ruletki.

Ponieważ padał deszcz, przedstawienie odbyło się w sali teatralnej Dworku Białoprądnickiego. Jest to opowieść o przyjaźni młodego chłopca i staruszka. Akcja odgrywa się na jednym ze skwerów miasta. Są tu sklepy, ławeczka. Nie pada ani jedno słowo, jest tylko nastrojowa muzyka.

Parada Smoków

 Parada Smoków wzięła swoją nazwę oczywiście od Smoka Wawelskiego. Przemierza znane krakowskie miejsca od lat tą samą drogą. Smoki wyruszają spod Wawelu, następnie przechodzą ulicą Grodzką, by wejść na rynek. Ta sama niezmienna trasa od lat. Parada Smoków odbywa się zawsze w pierwszy weekend czerwca.

W sobotę nad Wisłą odbywają się smocze pokazy pirotechniczne - to o godzinie 22. Atmosferę parady poczułam już w tramwaju zdążającym w kierunku rynku. Po raz pierwszy od lat nie miałam miejsca siedzącego, zajmowali je rodzice z małymi dziećmi w wieku przedszkolnym, a nawet młodszym. Ludzie rozmawiali o trasie parady, o sobotnim pokazie pirotechnicznym. Wszyscy byli bardzo podekscytowani, choć nie wiem, czy te najmłodsze dzieci cokolwiek z tego rozumiały.

Ludzi było mnóstwo - na rynku, na Grodzkiej. Trudno było robić zdjęcia. Do tego jeszcze dwie manifestacje na rynku - dla mnie to już za duże tłumy. W paradzie brały udział 23 smoki, również osoby indywidualne. Widziałam dwa smoki na wózkach inwalidzkich. Bębny, gwizdki - ten hałas "muzyczny" wprowadzał ludzi w lekki trans. 

Uczestnikami były nie tylko szkoły i przedszkola krakowskie. W paradzie brali udział uczniowie z innych miast, np. z Krosna, Suchej Beskidzkiej. Smoki były bardzo pomysłowe, w różnych kolorach, małe i ogromne. Często było tak, że najpierw "szła" głowa smoka, a następnie ogon podtrzymywany przez dzieci. 

Paradę zamykała orkiestra. Porządku pilnowała policja i straż miejska. Chociaż gorąco, wszystko było piękne i fascynujące. Prawdopodobnie wybiorę się również w przyszłym roku.