Ο φίλος μου το "Ρεμάλι" πάντα συνδύαζε δύο αντίθετα στοιχεία στην προσωπικότητα του: την αλητεία - με την καλή έννοια - και την εξυπνάδα. Πάντα πίστευα, όσο και αν προσπαθούσε να το κρύψει επιμελώς, ότι το Ρεμάλι έχει κάτι που κάποια μέρα θα εξελιχθεί σε σπουδαίο κάτι. Φαίνονταν τουλάχιστον στα δικά μου μάτια- που σίγουρα δεν είναι αντικειμενικά γιατί τον αγαπώ πολύ - ότι μια μέρα θα γίνει ένας σπουδαίος επιστήμονας.
Αυτή η μέρα λοιπόν δεν άργησε να έρθει και καθώς κοιτώ την φωτογραφία του βλαστοκυττάρου που ανακάλυψε στην καρδιά - με σχήμα καρδιάς - χαμογελάω πλατιά με τόση υπερηφάνεια!!!
Η φωτογραφία έχει αναρτηθεί με δόξα και τιμή εδώ.
Ρεμάλι, από την παγωμένη Αθήνα στέλνω στο καυτό Μαϊάμι μια μεγάλη αγκαλιά.
