Τσί-bee-μα

Αν δείτε στο δρόμο μια γυναίκα νεαρής ηλικίας, να τρέχει πάνω-κάτω ξαφνικά, να σκύβει, να πετάγεται στον αέρα και να ουρλιάζει "πάρτε το, πάρτε το",
πιθανόν να είμαι εγώ.
Δεν βλέπω φαντάσματα αλλά δέχομαι επίθεση από τα μικρά και ενοχλητικά έντομα.

Το μπλογκ του Κώστα Κουτσούκου, bees, έχει εξαιρετικό ενδιαφέρον.
Στο πιο πρόσφατο ποστ περιγράφει τις διαφορές ανάμεσα στις σφήκες και στις μέλισσες, ενώ ολόκληρο το μπλογκ του είναι αφιερωμένο στις συμπαθητικές, κατά τα άλλα, μέλισσες.
update: BeeHappy ακόμα ένα ενδιαφέρον μπλογκ για την μελισσοκομία

Ένα και μόνο τους τσίbeeμα μπορεί να με στείλει στον τάφο.
Σε μικρή ηλικία, 12-13, "κάτι" με τσίμπησε στο μεγάλο δάχτυλο του δεξιού ποδιού.
Πόνος, φωνές, κλάματα.
Κανείς δεν περίμενε αυτό που ακολούθησε.
Σε πέντε λεπτά το αριστερό μέρος του προσώπου μου είχε παραμορφωθεί (ευτυχώς όχι ανεπανόρθωτα).
Είχα γίνει μεγάλος μισο-κεφάλας
Οι γονείς μου με πήγαν αμέσως στο νοσοκομείο όπου εξελίχθησαν σκηνές πανικού.
Το ότι δεν βρήκαμε τι με τσίμπησε έκανε την κατάσταση ακόμα πιο δύσκολη.
Ενέσεις, ορός, μάσκα οξυγόνου, ξανά ενέσεις.
Αν είχα καθυστερήσει μερικά λεπτά, θα έπεφτα σε κώμα.
Έμεινα στο νοσοκομείο δύο εβδομάδες.
"Αλλεργική αντίδραση"

Έκτοτε έχω πάντα μαζί μου ένα μικρό νεσεσέρ με τις ενέσεις μου.
Αν και τώρα πρέπει να τις ανανεώσω γιατί έληξαν.
Μόνο μία από τις τρεις μπορούν να γίνουν από μένα, οι άλλες δύο γίνονται μόνο από γιατρό.
Αυτό σημαίνει πως αν κάτι με τσιμπήσει πρέπει να είμαι σε 15 λεπτά σε νοσοκομείο αλλιώς... γκουλντουπ...

Ακολούθησαν και άλλα τσιμπήματα, πότε από μέλισσες και πότε από σφήκες.
Κάθε φορά το ίδιο σκηνικό αλλά ευτυχώς όχι στις ίδιες διαστάσεις.
Έφτανα εγκαίρως στο νοσοκομείο, ενέσεις, οξυγόνο, αναμονή μερικών ωρών και μετά ξανά σπίτι.
Πάντα το προλάβαινα.

Την τελευταία φορά που μου συνέβη ήταν από μέλισσα.
Έφτασα στο ιατρείο των έκτακτων περιστατικών μέσα σε 10 λεπτά. Μόλις είπα την μαγική λέξη "αλλεργική" κινητοποιήθηκε το σύμπαν.
Σε χρόνο ντε-τε βρέθηκα ξαπλωμένη με ορούς και τον γιατρό με την πρώτη ένεση στο χέρι.
"Δεν θέλω φάρμακα γιατρέ"
"Ορίστε;;;"
"Θέλω να δούμε πως θα αντιδράσει ο οργανισμός μου, μπορεί να το έχω ξεπεράσει ή να δούμε αν είμαι ή όχι αλλεργική στην μέλισσα"
"Και αν πέσεις σε κώμα; Αυτό πως θα το ξεπεράσεις;"
"Οκ γιατρέ μου, θέλω φάρμακα, σε παρακαλώ!"

Σφήκα ή μέλισσα; Ή και τα δύο;
Δεν ξέρω ακόμα σε τι είμαι αλλεργική. Στο νοσοκομείο δεν είχαν το κατάλληλο τεστ αλλεργίας και φυσικά δεν μπορούσαν να κάνουν πειράματα μαζί μου, όπως τους ζήτησα την τελευταία φορά.
Ακόμα, όμως, και για οποιοδήποτε επιθετικό έντομο ακολουθούν φαρμακευτική αγωγή. Όπως με ένα άσχημο μεγάλο ζουζούνι, όνομα δεν ξέρω, που πονάει απίστευτα το τσίμπημα του.
Δεν μου αρέσει να με τρυπάνε ούτε να χαπακώνομαι αλλά δεν μπορώ να πάρω και ρίσκο.

Η αλλεργία μου δεν με εμπόδισε ποτέ στις δραστηριότητες που με απομάκρυναν πολύ από το νοσοκομείο. Ποτέ δεν απέφυγα πεζοπορίες στο βουνό, κατασκηνώσεις ή βόλτες με σκάφος στην θάλασσα.
Ίσως οι πιο δύσκολες διακοπές ήταν στο Αγαθονήσι. Μόνο ελικόπτερο μπορούσε να με σώσει.
Αλλά δεν τις αρνήθηκα.

Ίσως τώρα πια να καταλάβει και η Άννα γιατί ήμουν τυλιγμένη με την πετσέτα ως τα αυτιά, κρατούσα τις σαγιονάρες στα χέρια μου και ήμουν ετοιμοπόλεμη, στην μεγάλη βόλτα με την βάρκα πέρυσι στα Σύβοτα, όπου οι σφήκες είχαν βαλθεί να με ξεκάνουν.

Πάντα στο τσακ με προλαβαίνω...
Για πάντα όμως... ;

Η σύνθεση του δηλητηρίου της μέλισσας είναι όξινη και εξουδετερώνεται με βάση, ενώ της σφήκας είναι βασική και αντιμετωπίζεται με οξύ.

Με απλά λόγια:
Για τσίμπημα μέλισσας βάζουμε σόδα ή αμμωνία
για τσίμπημα σφήκας βάζουμε ξύδι ή λεμόνι