Στην Ελλάδα κυριαρχεί ο τύπος και όχι η ουσία.

Ο Τσαρούχης είχε πει πως «Στην Ελλάδα είσαι ό,τι δηλώσεις». Μπροστά από αυτό όμως θα πρέπει να προταχθεί κάποια άλλη ευρύτερη αλήθεια «Στην Ελλάδα κυριαρχεί ο τύπος και όχι η ουσία». Εξάλλου και η δήλωση που υπονοούσε ο Τσαρούχης είναι τυπικό και όχι ουσιαστικό στοιχείο.

Κατ’ αρχήν ας δούμε τι συμβαίνει στο ελληνικό δίκαιο. Εκεί κυριαρχεί η απόλυτη τυπικότητα. Ο δικαστής ελέγχει με θρησκευτική ευλάβεια για το εάν οι διάδικοι τήρησαν τον τύπο. Σε ότι αφορά το θέμα αυτό, δεν υπάρχει περίπτωση να μπορέσει κάποιος να ψέξει μια δικαστική απόφαση. Όμως σε ότι αφορά την ουσία της απονομής της Δικαιοσύνης, αυτή την νοιώθουμε όλοι καθημερινά στο πετσί μας. Ο εγκληματίας δεν τυγχάνει ευμενέστερης αντιμετώπισης όταν αποκαλύψει τους συνεργούς του, αλλά τιμωρείται κανονικά. Εκείνο που ενδιαφέρει το ελληνικό δίκαιο, δεν είναι να αποκαλυφθεί το έγκλημα, αλλά να κλείσει στόματα., μέσω της τήρησης της αυστηρής τυπικότητας.

Ο σπουδαίος οικονομολόγος Ευριπίδης

«Τρεις είναι οι μερίδες των πολιτών. Η μια είναι οι πλούσιοι. Απ’ αυτούς δεν βγαίνει κανένα καλό και παντοτινός τους πόθος είναι τα πιο πολλά. Όσοι είναι φτωχοί και τους λείπει το καθημερινό, αυτοί είναι να τους τρέμεις∙ τους παρασύρει ο φθόνος και, καθώς τους πλανεύουν λόγια μοχθηρών δημαγωγών, πικρές σαΐτες ρίχνουν στους πλούσιους. Η μεσαία από τις τρεις μερίδες συγκρατεί τα κράτη, γιατί αυτή φυλάει την τάξη που θα καθοριστεί». Ευριπίδου «Ικέτιδες» 238 245, εκδόσεις Πάπυρος, σελ 31

Ιστορικές αθλιότητες της Άγγλίας

Γράφει ο Δημήτρης Νατσιός
Δάσκαλος, Κιλκίς

«Δι’ αυτόν τον λόγον -συνέχισεν ο Γάλλος πρόξενος- ενώ τα Γερμανικά στρατεύματα προήλαυνον συνεχώς και με ταχύτητα η οποία εφαίνετο αξιόλογος, προς την Θεσσαλίαν, την Στερεάν και την Πελοπόννησον, διεπίστωνα, αντιθέτως, ζωηράν δυσφορίαν και ανησυχίαν μεταξύ των ανωτέρων επιτελικών αξιωματικών της Θεσσαλονίκης. Ήκουσα ο ίδιος μερικούς εξ αυτών να ψιθυρίζουν: «Δεν πάνε γρήγορα τα πράγματα! Δεν πανε αρκετά καλά!». Η σθεναρά αντίστασις των ελληνοαγγλικών δυνάμεων εις τον Όλυμπον και εις τας Θερμοπύλας ηνάγκασε το Γερμανικόν Στρατηγείον του Λίστ να αποσύρη μερικάς από τας εφεδρικάς μεραρχίας που ευρίσκοντο εις τα Τουρκο-Βουλγαρικά σύνορα, διά να κάμψη τοιουτοτρόπως ταχύτερα την Αγγλο-Ελληνικήν αντίστασιν. Έφθασεν ούτω το τέλος του Απριλίου, εποχή δηλαδή κατά την οποίαν η «επιχείρησις της Ελλάδος» έπρεπεν ήδη προ πολλού να είχε τελειώσει σύμφωνα με τα Γερμανικά σχέδια, και κατά την οποίαν θα έπρεπε τα Γερμανικά στρατεύματα να έχουν μεταφερθή εις τα Ρωσσικά σύνορα, δια την έναρξιν της επιθέσεως εναντίον της Ρωσσίας. Εμεσολάβησεν έπειτα και η ηρωική αντίστασις της Κρήτης, η οποία επεβράδυνεν ακόμη περισσότερον την εκκαθάρισιν της Ελληνικής υποθέσεως. Και ήλθε το τέλος του Μαϊου, οπότε ούτε λόγος πλέον ημπορούσε να γίνη δι’ επίθεσιν εναντίον της Τουρκίας. Ούτω -κατέληξεν ο Ονφρουά εις την ραδιοφωνικήν του ομιλίαν της 18ης Φεβρουαρίου 1942- η ηρωική αντίστασις του Ελληνικού Λαού έσωσε τον Τουρκικόν Λαόν από την τραγωδίαν του πολέμου και προσέφερεν εις τους Συμμάχους έξι πολυτίμους εβδομάδας, των οποίων το αποτέλεσμα έγινεν αισθητόν εις την Ρωσσίαν». («Χρονικόν 1940-1944», Αθήνα 1978, σελ. 334).