Ήταν από κείνες τις φορές που τίποτα δεν πήγαινε καλά...
Τίποτα δεν πήγαινε όπως τα είχες υπολογίσει και προγραμματίσει.
Έχεις ξυπνήσει από το πρωί με έναν φοβερό πονοκέφαλο
και τα παυσίπονα δυο-δυο που κατεβάζεις δεν πιάνουν
-περισσότερο σαν πλασέμπο εύχεσαι να ενεργήσουν μέσα σου-
κι όλο το σύμπαν λες και συνομοτεί για να γεμίσεις ένα
τσουβάλι απογοητεύσεις.
Κι επιστρέφεις με τις απογοητεύσεις σου, τις πίκρες σου
την αβεβαιότητα για το αύριο
και νιώθεις κι άλλα που σε άλλη περίπτωση δεν θα υπήρχαν μπρος σου
-αλήθεια, πώς ξεφυτρώνουν οι θλίψεις κι οι δυσκολίες έτσι...σαν μανιτάρια;-
κι αναρωτιέσαι θα αντέξω ...
Πόσα ακόμα;
Και τότε ... πλατς!
Ο ήχος θα μπορούσε να συνοδεύσει το φανταστικό χαστούκι...
Ένα από τα πράγματα που σιχαίνομαι είναι η αυτολύπηση!
Οι απογοητεύσεις είναι στο πρόγραμμα...
Από δω και πέρα όλα χειρότερα ίσως να πηγαίνουν...
Ο Χειμώνας πάντα με τσάκιζε...
Φέτος προβλέπεται ακόμα χειρότερος...
Δεν ωφελεί λοιπόν να κυλιέμαι στα πατώματα..
Σαν τίποτα να μην πονούσε
σαν όλα να δούλευαν σαν καλοκουρδισμένο ρολόι
απόψε το βράδυ (σημ. χτες) θα ξέφευγα!
Γέμισα την μπανιέρα ζεστό, αφρισμένο νεράκι.
Κατέβασα διακόπτες,
άναψα τα γνωστά πυρομαχικά
κι απόλαυσα τα δώρα της χαλάρωσης του νου και του σώματος...
Για λίγο μόνο...
Για λίγο γίνεσαι ξανά κυρίαρχος του σύμπαντος σου.
Τα προβλήματα γίνονται μπουρμπουλήθρες
και παίζεις ανέμελα μαζί τους.
Αδειάζεις το νου και ξεπλένεις τη σκέψη.
Όταν επανέλθεις,
τα προβλήματα θα είναι εκεί.
Δεν θα έχουν κατέβει στο σιφόνι της αποχέτευσης
μαζί με τα αφρισμένα νερά..
Όμως εσύ θα έχεις δύναμη να συνεχίσεις τους αγώνες σου....
Να αντέξεις τους πονοκεφάλους
Να χωρέσουν κι άλλες απογοητεύσεις ...
Εύχομαι απλά να κρατήσει και σήμερα!
Καλή σας μέρα!
@ριστέα
