Przejdź do zawartości

Wybory parlamentarne w Norwegii w 2009 roku

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Wybory parlamentarne w Norwegii w 2009 roku – wybory do parlamentu norweskiego Stortingu, przeprowadzone 14 września 2009 na terenie Norwegii. Zwycięstwo odniosła rządząca centrolewicowa koalicja trzech partii na czele z Norweską Partią Pracy.

Organizacja wyborów i kampania wyborcza

[edytuj | edytuj kod]
Wieczór wyborczy w sztabie Norweskiej Partii Pracy.

Norweskie partie polityczne rywalizowały o 169 mandatów w parlamencie. Kandydaci byli wybierani z list partyjnych w każdym z 19 okręgów. Partie polityczne nominowały kandydatów na swoje listy wyborcze jesienią 2008 i zimą 2009. Czas przeznaczony na zarejestrowanie list mijał 21 marca 2009. Sondaże przedwyborcze wskazywały na zaciętą rywalizację między rządzącą koalicją a czterema partiami opozycji. Jednym z głównych tematów w kampanii wyborczej był stan gospodarki w kraju. Premier Jens Stoltenberg, stojący od 2005 na czele centrolewicowego rządu, wskazywał na sukces swojego gabinetu w tej dziedzinie. Norwegia, w obliczu światowego kryzysu gospodarczego, utrzymała najniższe w Europie bezrobocie na poziomie 3%, a na specjalnym funduszu, zasilanym z zysków ze sprzedaży gazu ziemnego, zgromadziła 277 mld euro. W skład rządzącej "czerwono-zielonej" koalicji wchodziły: Norweska Partia Pracy, Norweska Partia Centrum oraz Norweska Socjalistyczna Partia Lewicy[1].

Stojąca na czele Partii Postępu – głównej siły opozycyjnej, Siv Jensen, podkreślała, że obywatele nie czerpią wystarczających zysków ze sprzedaży zasobów naturalnych. Opowiadała się za obniżeniem podatków oraz przyspieszeniem prywatyzacji, w tym w sektorach służby zdrowia i edukacji. Partia Postępu zapowiadała również zaostrzenie przepisów imigracyjnych[1][2].

Wyniki wyborów

[edytuj | edytuj kod]

Zwycięstwo w wyborach parlamentarnych uzyskała rządząca koalicja trzech partii, zdobywając w sumie 86 spośród 169 mandatów. Partia Pracy premiera Stoltenberga zdobyła 64 miejsca w parlamencie. Premier zapowiedział kontynuację swoich rządów przez kolejne cztery lata[2][3]. Dzięki uzyskaniu większości parlamentarnej, rząd Stoltenberga został pierwszym norweskim gabinetem od 1969, który zdołał wywalczyć w wyborach reelekcję[4].

Cztery partie opozycyjne (Partia Postępu, Partia Konserwatywna, Partia Chrześcijańsko-Demokratyczna i Partia Liberalna) uzyskały w sumie 83 mandaty, a Partia Postępu z 41 deputowanymi została drugim pod względem wielkości ugrupowaniem w Stortingu[2][3].

Podział mandatów:

     Norweska Socjalistyczna Partia Lewicy (11)

     norweska Partia Pracy (64)

     Norweska Partia Centrum (11)

     Norweska Partia Liberalna (2)

     Chrześcijańsko-Demokratyczna Partia Norwegii (10)

     Norweska Partia Konserwatywna (30)

     Partia Postępu (41)

Szczegółowe wyniki wyborów parlamentarnych[5]:

Partia polityczna Liczba głosów Liczba mandatów
# % ± p% # ±
  Norweska Partia Pracy (Det norske Arbeiderparti) 949 244 35,4 +2,7 64 +3
  Partia Postępu (Fremskrittspartiet) 614 517 22,9 +0,9 41 +3
  Norweska Partia Konserwatywna (Høyre) 462 388 17,2 +3,1 30 +7
  Norweska Socjalistyczna Partia Lewicy (Sosialistisk Venstreparti) 166 295 6,2 −2,6 11 −4
  Norweska Partia Centrum (Senterpartiet) 164 994 6,2 −0,3 11 0
  Chrześcijańsko-Demokratyczna Partia Norwegii (Kristelig Folkeparti) 148 750 5,5 −1,2 10 −1
  Norweska Partia Liberalna (Venstre) 104 133 3,9 −2,0 2 −8
  Rødt 36 211 1,3 +0,1 0 0
  Inne partie 1,2 0 0
Razem (frekwencja: 75,7%) 2682700 100% 169

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b Close race expected in general election. France24, 14 września 2009. [dostęp 2009-09-15]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-09-15)]. (ang.).
  2. a b c Norway's government is re-elected. BBC News, 15 września 2009. [dostęp 2009-09-15]. (ang.).
  3. a b Ruling Labour Party govt claims victory with slim margin. France24, 15 września 2009. [dostęp 2009-09-15]. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-04-12)]. (ang.).
  4. Norway’s red-green government to continue. Office of the Prime Minister, 15 września 2009. [dostęp 2009-09-15]. (ang.).
  5. Landsoversikt – Stortingsvalget. Kommunal -OG Regionaldepartementet, 15 września 2009. [dostęp 2009-09-15]. (norw.).

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]