Stygmergia
Stygmergia – niebezpośredni sposób porozumiewania się owadów społecznych poprzez zmiany środowiska, np. poprzez oznaczanie ścieżek poruszania się za pomocą feromonów. Dzięki stygmerii pozornie chaotyczne zachowania poszczególnych osobników prowadzą do tworzenia przez społeczność owadów zaawansowanych konstrukcji[1]. Termin ten został użyty po raz pierwszy w 1959 r. przez francuskiego zoologa Pierre-Paula Grasségo[1][2].
Badania i obserwacja zachowań społeczności insektów znalazła swoje zastosowanie w matematyce. Na podstawie tej pośredniej formy komunikacji między owadami zostały opracowane niektóre algorytmy ewolucyjne, np. algorytm mrówkowy. Stosowane są w zadaniach optymalizacji dyskretnej na grafach, np. w rozwiązywaniu problemu komiwojażera(problem chińskiego listonosza) lub poszukiwaniu najkrótszej drogi w grafie.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b Leslie Marsh , Christian Onof , Stigmergic epistemology, stigmergic cognition, „Cognitive Systems Research”, 9 (1-2), 2008, s. 136–149, DOI: 10.1016/j.cogsys.2007.06.009 [dostęp 2022-07-07] (ang.).
- ↑ Plerre-P. Grassé , La reconstruction du nid et les coordinations interindividuelles chezBellicositermes natalensis etCubitermes sp. la théorie de la stigmergie: Essai d'interprétation du comportement des termites constructeurs, „Insectes Sociaux”, 6 (1), 1959, s. 41–80, DOI: 10.1007/BF02223791 [dostęp 2022-07-07] (fr.).