Przejdź do zawartości

Ranma ½

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Ranma ½
jap. らんま1/2
(Ranma nibun no ichi)
Gatunekakcja, sztuki walki, komedia romantyczna, harem
Manga
AutorRumiko Takahashi
WydawcaShōgakukan
Polski wydawcaEgmont
Japonica Polonica Fantastica
ImprintShōnen Sunday Comics
Odbiorcyshōnen
Drukowana wShūkan Shōnen Sunday
Wydawana19 sierpnia 1987 – 6 marca 1996
Liczba tomów38
Telewizyjny serial anime
ReżyserTomomi Mochizuki (s1)
Tsutomu Shibiyama (s1)
Koji Sawai (s2–5)
Junji Nishihara
ProducentKitty Films
MuzykaHideharu Mori
Kenji Kawai
StudioStudio Deen
Stacja telewizyjnaFuji TV
Premierowa emisja15 kwietnia 1989 – 25 września 1992
Liczba odcinków161 + 12 OVA
Film animowany
Chūgoku nekonron daisakusen! Okite ya buri no gekitō-hen!!
ReżyserShuji Inai
ScenariuszRyōta Yamaguchi
Shuji Iuchi
MuzykaKenji Kawai
StudioStudio Deen
Wydany2 listopada 1991
Czas trwania81 minut
Film animowany
Kessen tōgenkyō! Hanayome o datsuri modose!!
ReżyserAkira Suzuki
ScenariuszRyōta Yamaguchi
MuzykaAkihisa Matsuura
StudioStudio Deen
Wydany1 sierpnia 1992
Czas trwania59 minut
Film animowany
Ranma 1/2 chō musabetsu kessen! Ranma Team VS densetsu no hōō
ReżyserJunji Nishimura
ScenariuszRyōta Yamaguchi
MuzykaAkihisa Matsūra
Kenji Kawai
StudioStudio Deen
Wydany20 sierpnia 1994
Czas trwania31 minut
Film live action
ReżyserRyō Nishimura
ScenariuszYoshihiro Izumi
ProducentHarukazu Morizane
Masataka Endō
MuzykaKei Yoshikawa
Wydany9 grudnia 2011
Czas trwania95 minut
Telewizyjny serial anime
ReżyserKōnosuke Uda
ScenariuszKimiko Ueno
MuzykaKaoru Wada
StudioMAPPA
Stacja telewizyjnaNippon TV
Premierowa emisja6 października 2024 – obecnie
Liczba odcinków9

Ranma ½ (jap. らんま1/2 Ranma nibun no ichi) – manga autorstwa Rumiko Takahashi, publikowana na łamach magazynu „Shūkan Shōnen Sunday” wydawnictwa Shōgakukan od sierpnia 1987 do marca 1996. Całość liczy łącznie 38 tomów. W serii nie brak miłosnych awantur, trójkątów i czworokątów uczuciowych, a także walk między bohaterami. Obfituje ona również w humor sytuacyjny i zabawnych bohaterów.

Na podstawie mangi Studio Deen stworzyło 161-odcinkowy serial anime, który emitowano od kwietnia 1989 do września 1992. Ponadto wyprodukowano trzy filmy animowane oraz 12 odcinków OVA. W grudniu 2011 na antenie Nippon TV premierę miał telewizyjny film live action. Premiera nowej adaptacji anime, za produkcję której odpowiada studio MAPPA, odbyła się w październiku 2024.

W Polsce manga ukazała się częściowo nakładem wydawnictwa Egmont. Licencję na wydanie mangi nabyło także wydawnictwo Japonica Polonica Fantastica, które wydaje ją od maja 2021 w 20-tomowym wydaniu zbiorczym. Filmy animowane i OVA zostały wydane pod koniec lat 90. przez Manta na VHS, w wersji angielskiej na licencji Kiseki Films[1]. Remake dostępny jest od 5 października 2024 na Netflix Polska.

Seria rozeszła się w ponad 55 milionach egzemplarzy, co czyni ją jedną z najlepiej sprzedających się mang wszech czasów.

Fabuła

[edytuj | edytuj kod]

Ranma ½ to opowieść o młodym chłopcu Ranmie Saotome, który po niefortunnym treningu w pobliżu przeklętych źródełek leżących w Chinach po każdym kontakcie z zimną wodą zmienia się w dziewczynę. Jego ojciec, Genma, także ofiara wodnej klątwy, po zmoczeniu przybiera postać gigantycznej pandy. Na szczęście proces ten można odwrócić za pomocą gorącej wody. Ojciec Ranmy w młodości zawarł umowę ze swym przyjacielem, Sounem Tendo o przyszłym małżeństwie Ranmy z jedną z córek Souna. Młodemu Saotome dostaje się narzeczona, dość narwana, bardzo zazdrosna, a ponadto także trenująca sztuki walki, Akane. Na domiar złego szybko pojawiają się nowe postacie, które skutecznie utrudniają życie Ranmie. Połowa z nich także zażyła kąpieli w przeklętych źródełkach, w efekcie przez ekran przewija się dość pokaźny zwierzyniec (prosiak, kaczka, kot). Całość uzupełnia malownicza postać starego mistrza panów Tendo i Saotome – Happosaia – niepokonanego i złośliwego dziadka, którego największą w życiu namiętnością jest kradziona damska bielizna.

Bohaterowie

[edytuj | edytuj kod]
  • Ranma Saotome (jap. 早乙女乱馬 Saotome Ranma), jako dziewczyna Ranma (jap. らんま)
Seiyū: Kappei Yamaguchi[2] (chłopak), Megumi Hayashibara[2] (dziewczyna)
Ma 16 lat. We wczesnych latach życia jego ojciec – Genma – zdecydował, że wychowa go na „mężczyznę między mężczyznami”. Jeżeli miało mu się to nie powieść, popełniłby wraz z synem samobójstwo. Genma niezbyt dobrze traktował syna, więc Ranma przeważnie stara mu się to odpłacić przy każdej okazji, jaka się przydarzy. W ramach treningu na przestrzeni lat wyruszał wraz z ojcem w liczne podróże. Podczas ostatniej z nich odwiedzili Jusenkyo w Chinach – przeklęte źródła. Każde ze źródełek ma osobną, tragiczną historię o osobie lub zwierzęciu, która się w nim utopiła. Teraz każdy, kto wpadnie do źródła zamienia się w taką istotę. Ranma wpada do Źródła Utopionej Dziewczyny (Nannichuan) i za każdym razem, kiedy ma kontakt z zimną wodą, przybiera postać dziewczyny. Gorąca woda odwraca przemianę. Po powrocie z Chin, Ranma z ojcem zamieszkują w domu Souna Tendo – przyjaciela Genmy. Tam, Ranma ma wybrać sobie narzeczoną spośród trzech córek Souna. Dwie starsze, Kasumi i Nabiki, narzucają mu wybór najmłodszej – Akane, ze względu na ten sam wiek obojga nastolatków. Początkowo, Ranma i Akane się nienawidzą, jednak powoli i stopniowo zakochują się w sobie. Ranma panicznie boi się kotów. Oprócz Akane, główny bohater ma także inne narzeczone – chińską amazonkę Shampoo, dawną przyjaciółkę – Ukyo oraz samozwańczą „narzeczoną” – Kodachi Kuno. Ranma w dziewczęcej postaci powszechnie jest znany jako dziewczyna z warkoczykiem (w angielskiej wersji Pigtailed girl). W tej postaci zakochany jest Tatewaki Kuno.
  • Akane Tendo (jap. 天道あかね Tendō Akane)
Seiyū: Noriko Hidaka[2]
Najmłodsza córka Souna Tendo, która została wyznaczona przez siostry na narzeczoną Ranmy Saotome. Tak jak główny bohater, ma 16 lat. Na początku jest zakochana w Doktorze Tofu i cierpi, gdyż ten jest mocno zadurzony w jej siostrze – Kasumi. Gdy poznaje Ranmę, zapomina o uczuciu do doktora. Stopniowo ją i Ranmę zaczyna łączyć coraz większe uczucie, które ostatecznie przeradza się w miłość. Akane, zanim jeszcze poznała głównego bohatera, cieszyła się dużym zainteresowaniem płci przeciwnej. Gdy przy jej boku pojawił się Ranma, większość adoratorów zaniechała prób zdobycia Akane, z wyjątkiem Tatewakiego Kuno. Dziewczyna, jako jedyna z córek Souna trenuje sztuki walki. Jest oto jeden z powodów dla których Ranma przezywa ją od chłopczycy i często mówi, że jest zbyt umięśniona lub gruba, co niesamowicie ją drażni. Mimo to, zdarzają się momenty kiedy dziewczyna zachowuje się spokojnie, głównie wtedy gdy Ranma ją komplementuje. Akane gotuje na tyle źle, że praktycznie otruwa wszystkich poczęstowanych. Jej narzeczony często ostrzega przed tym osoby, które mają spróbować jej potraw, co także wytrąca dziewczynę z równowagi. Zupełnie nie potrafi pływać, nawet z kołem ratunkowym. Ma zwierzątko – prosiaczka „P-chana”, który regularnie pojawia się i znika. W rzeczywistości jest to Ryoga Hibiki – przyjaciel Ranmy, który jest w niej zakochany. Akane często zabiera go ze sobą na noc do łóżka, co bardzo drażni Ranmę.
  • Nabiki Tendo (jap. 天道なびき Tendō Nabiki)
Seiyū: Minami Takayama[2]
Ma 17 lat i jest środkową spośród sióstr Tendo. Kocha pieniądze. Zawsze znajduje okazje na ich zarobienie, a nowe źródła zarobku zdobywa z łatwością. Sprzedaje półnagie zdjęcia żeńskiej Ranmy Tatewakiemu Kuno. Nabiki często wykorzystuje problemy innych dla pieniędzy lub własnej rozrywki. Dziewczyna jest bardziej zżyta z Kasumi, niż Akane ponieważ spędza z nią więcej czasu.
  • Kasumi Tendo (jap. 天道かすみ Tendō Kasumi)
Seiyū: Kikuko Inoue[2]
Ma 19 lat i jest najstarszą córką Souna. Kasumi, w przeciwieństwie do Akane jest bardzo spokojna i kobieca. Po śmierci matki przejęła rolę gospodyni w domu. Do jej zadań należy między innymi gotowanie, pranie, prasowanie, robienie zakupów i sprzątanie w domu. Kasumi jest bardzo wrażliwa i często boi się o innych – swoją rodzinę, a nawet czasami też o Ranmę. W Kasumi zakochany jest Doktor Tofu, jednak ona o tym nie wie. Akane często traktuje siostrę podobnie jak traktowałaby matkę, a Kasumi zawsze troszczy się o wszystkich.
  • Genma Saotome (jap. 早乙女玄馬 Saotome Genma)
Seiyū: Kenichi Ogata[2]
Ojciec Ranmy, który postanowił wychować syna na zdolnego karatekę. Podczas wypraw treningowych często zawierał umowy z innymi ojcami, dotyczące ślubu Ranmy z ich córkami (zwykle robił to po zaoferowaniu mu w zamian jedzenia – tak było w przypadku Ukyo). Ostatecznie chce by jego syn poślubił Akane, dzięki czemu będzie mógł w przyszłości prowadzić dojo. Genma po kontakcie z zimną wodą zmienia się w pandę (porozumiewa się wtedy za pomocą tabliczek z napisami).
  • Soun Tendo (jap. 天道早雲 Tendō Soun)
Seiyū: Ryūsuke Ōbayashi[2]
Ojciec Akane, Nabiki i Kasumi.
  • Ryoga Hibiki (jap. 響 良牙 Hibiki Ryōga)
Seiyū: Kōichi Yamadera[2]
Znajomy Ranmy z dzieciństwa. Podążał za nim, aby stoczyć z nim pojedynek. Będąc w Chinach, został przypadkowo wepchnięty przez Ranmę do jednego z przeklętych źródeł, Źródła Utopionej Świnki. Od tego czasu podąża za Ranmą w celu zemszczenia się na nim. Ma bardzo kiepską orientację w terenie oraz skłonność do dramatyzowania i popadania w depresję. Na przestrzeni czasu staje się najpierw rywalem, a potem nawet przyjacielem Ranmy. Pod postacią świnki jest ulubionym zwierzątkiem Akane, w której się podkochuje. W tej formie jest przez nią nazywany „P-chan”. Przez większość czasu w mandze i anime błądzi po całej Japonii i dramatyzuje na różne tematy, najczęściej na temat Akane.
  • Tatewaki Kuno (jap. 響 良牙 Kunō Tatewaki)
Seiyū: Hirotaka Suzuoki[2]
Pochodzi z bogatej rodziny. Ma 17 lat i chodzi do tej samej klasy, co Nabiki Tendo. Jest wojownikiem kendo. Podkochuje się jednocześnie w Akane i w żeńskiej postaci Ranmy, którą nazywa „swoją boginią z warkoczem” (w wersji angielskiej Pigtailed girl – dziewczyna z warkoczem). Kupuje półnagie zdjęcia żeńskiej Ranmy od Nabiki. Często wysyła też swojego służącego ninję – Sasuke, aby fotografował Ranmę i Akane lub załatwiał za niego uciążliwe zadania.
  • Kodachi Kuno (jap. 九能小太刀 Kunō Kodachi)
Seiyū: Saeko Shimazu[2]
Młodsza siostra Tatewakiego. Kodachi trenuje gimnastykę artystyczną. Jest mocno zadurzona w Ranmie i twierdzi, że jest jego narzeczoną. Zazwyczaj próbuje go unieruchomić środkami nasennymi, porwać i poślubić. Jest zdeterminowana, żeby osiągnąć każdy cel, jaki sobie wyznaczy. Jej znakami rozpoznawczymi są czarne róże i wysoki, maniakalny śmiech.
  • Shampoo (jap. シャンプー Shanpū)
Seiyū: Rei Sakuma[2]
Chińska Amazonka. W trakcie feralnej wyprawy treningowej do Chin Ranma i Genma trafili do jej wioski. Trwał w niej wtedy turniej walk, w którym główną nagrodą było jedzenie. Nieświadomi tego syn i ojciec zjedli całą nagrodę należną Shampoo. Aby wyrównać rachunki Ranma w żeńskiej postaci walczy i wygrywa z Shampoo. Zgodnie z prawem amazonek muszą one ścigać kobietę, która je pokona aż do śmierci którejś ze stron. Jeżeli to mężczyzna je pokona, muszą go poślubić. Zatem na początku Shampoo ściga Ranmę „dziewczynę”, ale Ranma także pokonuje Shampoo także w męskiej postaci. Gdy dowiaduje się, że żeńska Ranma i męski Ranma to ta sama osoba, decyduje się go poślubić. W związku z tym zamieszkuje na stałe niedaleko domu Tendów. Później, dołącza się do niej jej prababka – Cologne, która wspiera ją w próbach zdobycia serca chłopaka. W międzyczasie podczas walki z Cologne Shampoo wpadła do jednego z przeklętych źródeł i od tego czasu zamienia się pod wpływem zimnej wody w różową kotkę.
  • Mousse (jap. ムース Mūsu)
Seiyū: Toshihiko Seki[2]
Niedowidzący wojownik, zakochany w Shampoo. Nosi bardzo grube okulary. Uważa Ranmę za swojego największego wroga, stara się go pokonać „techniką ukrytych broni”, która polega na atakowaniu za pomocą schowanych w rękawach lin, łańcuchów, szabli, a czasem innych, dość śmiesznych, gadżetów – np. gumowych zabawek. Pod wpływem wody zmienia się w dziką kaczkę.
  • Happosai (jap. 八宝斉 Happōsai)
Seiyū: Ichirō Nagai[2]
Twórca szkoły „walki czym popadnie”, której adeptami są Genma i Soun. Stary mistrz dwóch ostatnich, darzony przez nich głównie strachem i nienawiścią z powodu złego traktowania w czasie treningu (który polegał głównie na pomaganiu mu w jego wybrykach). Jest w podobnym wieku, co Cologne, gdyż znają się z nią z młodości. Nałogowy zboczeniec, uwielbia podglądać młode dziewczyny i kraść ich bieliznę Odcięty od tych rzeczy szybko traci siły.
  • Ukyo Kuonji (jap. 久遠寺右京 Kuonji Ukyō)
Seiyū: Hiromi Tsuru[2]
Koleżanka Ranmy z dzieciństwa i jego była narzeczona. Świetnie gotuje, prowadzi nawet własną restaurację. Jej specjalnością są okonomiyaki, czyli japoński odpowiednik pizzy.

Manga

[edytuj | edytuj kod]

Pierwszy rozdział mangi ukazał się 19 sierpnia 1987 (numer 36/1987) w magazynie „Shūkan Shōnen Sunday” wydawnictwa Shōgakukan[3], po zakończeniu wcześniejszej serii Takahashi, Urusei Yatsura. Cotygodniowa publikacja zakończyła się 6 marca 1996 (numer 12/1996)[4]. Całość została zebrana w 38 tankōbonach, wydawanych od 18 marca 1988 do 18 maja 1996[5][6]. Między 18 kwietnia 2002 a 18 października 2003 manga została wydana ponownie w edycji shinsōban[7][8], natomiast od 15 lipca 2016 do 18 stycznia 2018 ukazywała się 20-tomowa edycja wide-ban[9][10].

W Polsce pierwsze 28 tomów zostało wydanych nakładem wydawnictwa Egmont[11]. Licencję na edycję wide-ban nabyło z kolei wydawnictwo Japonica Polonica Fantastica, które wydaje ją od 18 maja 2021[12].

NrJęzyk japońskiJęzyk polski
Data wydaniaISBNData wydaniaISBN
118 marca 1988[5]ISBN 4-09-122031-2sierpień 2004[11]ISBN 978-83-237-9164-5
218 kwietnia 1988[13]ISBN 4-09-122032-0październik 2004[11]ISBN 978-83-237-9165-2
318 czerwca 1988[14]ISBN 4-09-122033-9grudzień 2004[11]ISBN 978-83-237-9166-9
418 sierpnia 1988[15]ISBN 4-09-122034-7luty 2005[11]ISBN 978-83-237-9167-6
518 października 1988[16]ISBN 4-09-122035-5kwiecień 2005[11]ISBN 978-83-237-9168-3
613 grudnia 1988[17]ISBN 4-09-122036-3czerwiec 2005[11]ISBN 978-83-237-9169-0
718 maja 1989[18]ISBN 4-09-122037-1wrzesień 2005[11]ISBN 978-83-237-9170-6
818 sierpnia 1989[19]ISBN 4-09-122038-Xlistopad 2005[11]ISBN 978-83-237-9171-3
918 listopada 1989[20]ISBN 4-09-122039-8styczeń 2006[11]ISBN 978-83-237-9172-0
1017 marca 1990[21]ISBN 4-09-122040-1marzec 2006[11]ISBN 978-83-237-9173-7
1118 maja 1990[22]ISBN 4-09-122431-8kwiecień 2006[11]ISBN 978-83-237-9174-4
1218 lipca 1990[23]ISBN 4-09-122432-6maj 2006[11]ISBN 978-83-237-9175-1
1317 listopada 1990[24]ISBN 4-09-122433-4maj 2007[11]ISBN 978-83-237-2908-2
1418 kwietnia 1991[25]ISBN 4-09-122434-2lipiec 2007[11]ISBN 978-83-237-2909-9
1518 maja 1991[26]ISBN 4-09-122435-0wrzesień 2007[11]ISBN 978-83-237-2910-5
1618 lipca 1991[27]ISBN 4-09-122436-9listopad 2007[11]ISBN 978-83-237-2911-2
1718 października 1991[28]ISBN 4-09-122437-7luty 2008[11]ISBN 978-83-237-2912-9
1811 grudnia 1991[29]ISBN 4-09-122438-5marzec 2008[11]ISBN 978-83-237-2913-6
1918 marca 1992[30]ISBN 4-09-122439-3maj 2008[11]ISBN 978-83-237-2996-9
2018 czerwca 1992[31]ISBN 4-09-122440-7lipiec 2008[11]ISBN 978-83-237-2997-6
2117 lipca 1992[32]ISBN 4-09-123091-1wrzesień 2008[11]ISBN 978-83-237-2429-2
2218 września 1992[33]ISBN 4-09-123092-Xlistopad 2008[11]ISBN 978-83-237-2430-8
2312 grudnia 1992[34]ISBN 4-09-123093-8luty 2009[11]ISBN 978-83-237-2431-5
2418 marca 1993[35]ISBN 4-09-123094-6kwiecień 2009[11]ISBN 978-83-237-2432-2
2518 czerwca 1993[36]ISBN 4-09-123095-4lipiec 2009[11]ISBN 978-83-237-2587-9
2618 września 1993[37]ISBN 4-09-123096-2wrzesień 2009[11]ISBN 978-83-237-2591-6
2711 grudnia 1993[38]ISBN 4-09-123097-0styczeń 2010[11]ISBN 978-83-237-3626-4
2818 marca 1994[39]ISBN 4-09-123098-9czerwiec 2010[11]ISBN 978-83-237-3662-2
2918 czerwca 1994[40]ISBN 4-09-123099-7—
3010 sierpnia 1994[41]ISBN 4-09-123100-4—
3118 listopada 1994[42]ISBN 4-09-123461-5—
3218 lutego 1995[43]ISBN 4-09-123462-3—
3318 maja 1995[44]ISBN 4-09-123463-1—
3418 lipca 1995[45]ISBN 4-09-123464-X—
3518 października 1995[46]ISBN 4-09-123465-8—
3618 stycznia 1996[47]ISBN 4-09-123466-6—
3718 kwietnia 1996[48]ISBN 4-09-123467-4—
3818 maja 1996[6]ISBN 4-09-123468-2—

Anime

[edytuj | edytuj kod]

Pierwsza adaptacja (1989–1992)

[edytuj | edytuj kod]

Pierwsza seria, stworzona przez Studio Deen, była emitowana co tydzień w stacji Fuji TV od 15 kwietnia do 16 września 1989, w każdą sobotę o 19:30, zanim została anulowana po 18 odcinkach z powodu niskiej oglądalności[49]. Po miesiącu rozpoczęła się emisja drugiej serii, zatytułowanej Ranma ½ Nettōhen (jap. らんま ⁠1/2⁠ 熱闘編), tym razem emitowanej co piątek o 17:30 i ze zmniejszonym budżetem. Seria ta była emitowana od 20 października 1989 do 25 września 1992 i liczyła 143 odcinki[50][51]. W zagranicznych wydaniach obie serie traktowane są jako jedna produkcja licząca łącznie 161 odcinków.

Ścieżka dźwiękowa

[edytuj | edytuj kod]
Odcinki Tytuł Wykonawca Źródło
Czołówka
1–18 „Jaja Uma ni Sasenai de” (jap. じゃじゃ馬にさせないで) Etsuko Nishio [52]
25–31 „Little Date” (jap. リトル★デイト) Ribbon
42–63 „Omoide ga ippai” (jap. 思い出がいっぱい) CoCo
64–87 „Zettai! Part 2” (jap. 絶対! Part 2) Yoshie Hayasaka
88–117 „Chikyū Orchestra” (jap. 地球オーケストラ) Kusu Kusu
118–135 „Mō Nakanaide” (jap. もう泣かないで) Azusa Senō
136–161 „Love Seeker CAN’T STOP IT” (jap. ラヴ・シーカー CAN’T STOP IT) VisioN
Napisy końcowe
1–13 „Platonic Tsuranuite” (jap. プラトニックつらぬいて) Kaori Sakagami [52]
14–18 „Equal Romance” (jap. EQUAL ロマンス) CoCo
19–30 „Don’t Mind Lay-Lay Boy” (jap. ド·ン·マ·イ来々少年) Etsuko Nishio
42–56 „Lambada☆RANMA” (jap. 乱馬ダ☆RANMA) The Ranma 1/2 Operatic Troupe
57–72 „Present” (jap. プレゼント) Tokyo Shōnen
73–87 „Friends” (jap. フレンズ) YAWMIN
88–117 „Hinageshi” (jap. ひなげし) Michiyo Nakajima
118–135 „POSITIVE” Miho Morikawa
136–161 „Niji to taiyō no oka” (jap. 虹と太陽の丘) Piyo Piyo

Filmy animowane

[edytuj | edytuj kod]
Nr Tytuł filmu Premiera
1 Chūgoku nekonron daisakusen! Okite ya buri no gekitō-hen!!
(中国寝崑崙大決戦！掟やぶりの激闘篇！！) 		2 listopada 1991[53]
2 Kessen tōgenkyō! Hanayome o datsuri modose!!
(決戦桃源郷!花嫁を奪りもどせ!!) 		1 sierpnia 1992[54]
3 Ranma 1/2 chō musabetsu kessen! Ranma Team VS densetsu no hōō
(らんま１／２ 超無差別決戦！ 乱馬チームVS伝説の鳳凰) 		20 sierpnia 1994[55]

OVA

[edytuj | edytuj kod]
Nr Tytuł odcinka Premiera[56]
1 Shampoo hyōhen! Hantenhōju no wazawai
(シャンプー豹変！反転宝珠の禍) 		21 października 1993
2 Tendō-ka sukuranburu kurisumasu
(天道家すくらんぶるクリスマス) 		17 grudnia 1993
3 Akane VS Ranma: Okāsan no aji wa watashi ga mamoru!
(あかねＶＳらんま　お母さんの味は私が守る！) 		18 lutego 1994
4 Gakuen ni fuku arashi! Adult Change Hinako-sensei
(学園に吹く嵐！アダルトチェンジひな子先生) 		21 kwietnia 1994
5 Michi o tsugu mono: Zenpen
(道を継ぐ者・前編) 		17 czerwca 1994
6 Michi o tsugu mono: Kōhen
(道を継ぐ者・後編) 		19 sierpnia 1994
7 Yomigaeru kioku: Jōkan
(よみがえる記憶・上巻) 		16 grudnia 1994
8 Yomigaeru kioku: Gekan
(よみがえる記憶・下巻) 		17 lutego 1995
9 Ā noroi no yabu koi hora! Waga ai wa eien ni
(ああ呪いの破恋洞！我が愛は永遠に) 		21 września 1995
10 Jaaku no oni
(邪悪の鬼) 		17 listopada 1995
11 Futari no Akane „Ranma, watashi o mite!”
(二人のあかね『乱馬、私を見て！』) 		19 stycznia 1996
12 Akumu! Shunminkō
(悪夢!春眠香) 		31 lipca 2008

Remake (2024)

[edytuj | edytuj kod]
Logo remake’u

26 czerwca 2024 redakcja magazynu „Shūkan Shōnen Sunday” poinformowała, że manga otrzyma nową adaptację anime[57][58]. Serial telewizyjny został wyprodukowany przez studio MAPPA i wyreżyserowany przez Kōnosuke Udę. Scenariusz napisała Kimiko Ueno, postacie zaprojektowała Hiromi Taniguchi, a muzykę skomponował Kaoru Wada. Premiera odbyła się 6 października 2024 na antenie Nippon TV[a]. Prawa do cotygodniowej dystrybucji na całym świecie, począwszy od 5 października tego samego roku, nabył Netflix[60]. Motywem otwierającym jest „Iinazukekkyun” w wykonaniu Ano[61][62], natomiast końcowym „Anta Nante” autorstwa Ririi[63].

Lista odcinków

[edytuj | edytuj kod]
№ Tytuł[64][65] Reżyseria Scenariusz Premiera odcinka[59]
1 Przyjazd Ranmy
Ranma ga kita (らんまが来た) 		Kōnosuke UdaKimiko Ueno6 października 2024
2 Nie cierpię facetów!
Otoko nanka daikkirai (男なんか大っ嫌い) 		Nobuyoshi AraiKimiko Ueno13 października 2024
3 On już wybrał
Sukinahito ga iru ndakara (好きな人がいるんだから) 		Tadahito MatsubayashiKimiko Ueno20 października 2024
4 Łowca
Ranma o otte kita otoko (乱馬を追ってきた男) 		Parako ShinoharaKimiko Ueno27 października 2024
5 Wcale nie jesteś urocza
Kawaikunē (かわいくねえ) 		Taro KuboKimiko Ueno3 listopada 2024
6 Kodachi Czarna Róża
Kuro bara no kodachi (黒バラの小太刀) 		Yoji SatoErika Ando10 listopada 2024
7 Ostra rywalizacja
Nettō shintaisō (熱闘新体操) 		Yasuhiro GeshiErika Ando17 listopada 2024
8 Moja mała Charlotte
Aishi no Sharurotto (愛しのシャルロット) 		Nobuyoshi AraiMisaki Morie24 listopada 2024
9 Nigdy Cię nie puszczę
Kono-te wa hanasanai (この手ははなさない) 		Parako ShinoharaMisaki Morie1 grudnia 2024

Live action

[edytuj | edytuj kod]

We wrześniu 2011 ogłoszono powstawanie adaptacji mangi w formie 2-godzinnego odcinka telewizyjnego w formacie live action[66]. Za scenariusz odpowiadał Yoshihiro Izumi, za reżyserię Ryō Nishimura, producentami są Harukazu Morizane i Masataka Endō[67][68]. W roli Akane Tendō obsadzona została Yui Aragaki, natomiast Kento Kaku oraz Natsuna grają Ranmę Saotome[66]. W pozostałych rolach wystąpili: Kyōko Hasegawa (Kasumi Tendō), Shosuke Tanihara (Tōfū Ono), Arata Furuta (Genma Saotome), Katsuhisa Namase (Soun Tendō), a także Kento Nagayama (Tatewaki Kunō), Maki Nishiyama (Nabiki Tendō), Yuta Kanai (Hikaru Gosunkugi) oraz Ryōsei Tayama, który został obsadzony w roli Okamady, głównego przeciwnika odcinka, który jest nową postacią, nie występującą w mandze[69][67]. Odcinek miał swoją premierę 9 grudnia 2011 na kanale NTV[70]; został także wydany 21 marca 2012 na DVD i Blu-ray[71][72]. Główny motyw przewodni, zatytułowany „Chikutaku☆2Nite” (jap. チクタク☆2NITE), wykonuje grupa 9nine[73]. Utwór ten został także wydany jako singiel 21 grudnia 2011[74].

Odbiór

[edytuj | edytuj kod]
Mural w hiszpańskim mieście Vic, przedstawiający P-chan i Ranmę w żeńskiej formie

W listopadzie 2006 podano do wiadomości, że manga Ranma ½ sprzedała się w Japonii w ponad 49 milionach egzemplarzy[75]. Do listopada 2011 wydawnictwo Shōgakukan wydrukowało 53 miliony egzemplarzy mangi[76], a do kwietnia 2021 liczba ta wzrosła do 55 milionów[77].

W 2011 roku adaptacja anime zajęła 17. miejsce na liście 50 najlepszych anime według redakcji magazynu Anime Insider[78], chociaż lista była ograniczona jedynie do serii wydanych w Ameryce Północnej. Produkcja zajęła także 36. miejsce na liście 100 ulubionych animowanych seriali telewizyjnych w Japonii, przygotowanej przez TV Asahi w 2006 roku na podstawie ankiety internetowej przeprowadzonej wśród Japończyków[79], awansując z 45. miejsca w porównaniu z listą z poprzedniego roku[80]. W listopadzie 2006 New York Comic Con ogłosiło, że będzie gospodarzem pierwszej edycji rozdania nagród American Anime Awards. Fani mieli szansę zagłosować na swoje ulubione anime online w styczniu 2007, natomiast 5 lutego ogłoszono pięciu nominowanych, którzy otrzymali najwięcej głosów w każdej kategorii. Spośród 12 różnych kategorii, Ranma ½ zwyciężyła w kategorii „Najlepsza komedia anime”, a OVA w kategorii „Najlepsza seria krótkometrażowa”[81]. W ankiecie, przeprowadzonej w 2019 roku przez NHK, w której wzięło udział 210 061 osób, Ranma ½ i Ranma ½ Nettōhen zostały uznane za drugie najlepsze animowane dzieło Takahashi. Shampoo i Ranma zajęli odpowiednio czwarte i piąte miejsce w kategorii postaci[82].

Chociaż Lum z pierwszej serii Takahashi, Urusei Yatsura, jest często wymieniana jako pierwsza postać tsundere w mandze i anime, Theron Martin z Anime News Network stwierdził, że Akane Tendo z Ranmy ½ bliżej odpowiada temu, jak później zazwyczaj były one przedstawiane w pierwszej dekadzie XXI wieku. Zasugerował również, że można argumentować, że Ranma jest wczesnym przykładem serii z gatunku harem lub odwrócony harem, ponieważ główna postać przyciąga zalotników obu płci[83]. Publikacja serii w Ameryce Północnej również odniosła duży sukces, będąc dla wielu Amerykanów pierwszym kontaktem z mangą, a jej adaptacja anime jednym z pierwszych japońskich seriali animowanych, które zdobyły popularność w USA[84][85]. W przeglądzie serii Jason Thompson nazwał Ranmę ½ bezpośrednim przodkiem wszystkich komediowych mang akcji, takich jak Sumomomo Momomo: Chijō saikyō no yome i Shijō saikyō no deshi Ken’ichi, choć zauważył, że nie była ona pierwsza, a jedynie obejmowała okres, w którym sprzedaż mangi i anime była u szczytu[86]. Odnosząc się do innych dzieł Takahashi, podsumował serię w następujący sposób: „Na początku walki są ograniczone do minimum i jest to prawie półpoważna komedia miłosna, jak Maison Ikkoku; potem staje się całkowicie absurdalna; a w punkcie kulminacyjnym, kiedy Ranma walczy ze złymi ptako-ludźmi z Góry Feniksa w nadmiernie długiej i mało zabawnej scenie walki, jest to niczym rozgrzewka przed Inuyashą”[86]. Recenzując ostatni tom mangi, Carlo Santos z Anime News Network zauważył, że „każdy aspekt umiejętności narracyjnych Rumiko Takahashi znajduje tutaj swoje miejsce: komedia, romans i introspekcja, a także oczywiście ambitne fantasty akcji o sztukach walki”[87]. Wspomniał jednak, że niektóre sceny akcji były trudne do śledzenia, zauważając że odbicie lustrzane do formatu od lewej do prawej spowodowało błędy w rysunkach[87].

Cosplayerzy postaci z serii

W swojej recenzji piątego sezonu w wersji na DVD wydanego przez Viz Media, Bamboo Dong z Anime News Network pochwalił występ japońskiej obsady i animację, ale skrytykował niewielkie zmiany w scenariuszu angielskiej wersji i pomniejszych aktorów głosowych, chwaląc jednocześnie główną obsadę. Zauważył również, że chociaż Ranma ½ jest klasykiem, po stu odcinkach te same żarty po prostu nie są już zabawne[88]. Raphael See z THEM Anime Reviews nazwał serial telewizyjny i OVA jedną z najzabawniejszych rzeczy, jakie kiedykolwiek widział, niezależnie od tego, czy to anime, czy nie, a także pochwalił angielski dubbing jako jeden z najlepszych[89]. Był jednak znacznie bardziej krytyczny wobec pierwszych dwóch filmów, szczególnie ze względu na to, że w obu wykorzystano tę samą fabułę damy w opałach[90][91]. Mike Toole z Anime News Network umieścił Chūgoku nekonron daisakusen! Okite ya buri no gekitō-hen!! na 83. miejscu listy pozostałych 100 najlepszych filmów anime wszech czasów, rankingu „mniej znanych i mniej lubianych klasyków”, nazywając ją „solidną komedią akcji i dobrym, wszechstronnym przykładem uroku Ranmy ½”[92].

Uwagi

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ Stacja Nippon TV podaje porę emisji serialu w sobotę o 24:55, czyli w niedzielę o 0:55[59].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ Anime już w Polsce!. „Secret Service”. 64, s. 110. ProScript. 
  2. ↑ a b c d e f g h i j k l m n らんま1/2　デジタルリマスター版　第1シーズン [online], fod.fujitv.co.jp [dostęp 2021-03-19] (jap.).
  3. ↑ 週刊少年サンデー　1987/08/19　表示号数36 [online], mediaarts-db.bunka.go.jp [dostęp 2024-07-17] [zarchiwizowane z adresu 2019-08-02] (jap.).
  4. ↑ 週刊少年サンデー　1996/03/06　表示号数12 [online], mediaarts-db.bunka.go.jp, 2 sierpnia 2019 [dostęp 2024-07-17] [zarchiwizowane z adresu 2019-08-02] (jap.).
  5. ↑ a b らんま1/2 / 1 [online], Shōgakukan [dostęp 2024-07-17] [zarchiwizowane z adresu 2013-01-18] (jap.).
  6. ↑ a b らんま1/2 / 38 [online], Shōgakukan [dostęp 2024-07-17] [zarchiwizowane z adresu 2012-07-23] (jap.).
  7. ↑ らんま1/2〔新装版〕（１） (少年サンデーコミックス) [online], Amazon.co.jp [dostęp 2024-07-17] (jap.).
  8. ↑ らんま1/2〔新装版〕 (38) (少年サンデーコミックス) [online], Amazon.co.jp [dostęp 2024-07-17] (jap.).
  9. ↑ らんま１／２ １ [online], Shōgakukan [dostęp 2024-07-17] (jap.).
  10. ↑ らんま１／２ ２０ [online], Shōgakukan [dostęp 2024-07-17] (jap.).
  11. ↑ a b c d e f g h i j k l m n o p q r s t u v w x y z aa ab ac Ranma 1/2 [online], Tanuki.pl [dostęp 2024-07-17] (pol.).
  12. ↑ Pakujemy! [online], Facebook, 18 maja 2021 [dostęp 2024-07-17] (pol.).
  13. ↑ らんま1/2 / 2 [online], Shōgakukan [dostęp 2024-07-17] [zarchiwizowane z adresu 2013-01-19] (jap.).
  14. ↑ らんま1/2 / 3 [online], Shōgakukan [dostęp 2024-07-17] [zarchiwizowane z adresu 2013-01-18] (jap.).
  15. ↑ らんま1/2 / 4 [online], Shōgakukan [dostęp 2024-07-17] [zarchiwizowane z adresu 2013-01-18] (jap.).
  16. ↑ らんま1/2 / 5 [online], Shōgakukan [dostęp 2024-07-17] [zarchiwizowane z adresu 2013-01-18] (jap.).
  17. ↑ らんま1/2 / 6 [online], Shōgakukan [dostęp 2024-07-17] [zarchiwizowane z adresu 2013-01-18] (jap.).
  18. ↑ らんま1/2 / 7 [online], Shōgakukan [dostęp 2024-07-17] [zarchiwizowane z adresu 2013-01-18] (jap.).
  19. ↑ らんま1/2 / 8 [online], Shōgakukan [dostęp 2024-07-17] [zarchiwizowane z adresu 2013-01-19] (jap.).
  20. ↑ らんま1/2 / 9 [online], Shōgakukan [dostęp 2024-07-17] [zarchiwizowane z adresu 2013-01-18] (jap.).
  21. ↑ らんま1/2 / 10 [online], Shōgakukan [dostęp 2024-07-17] [zarchiwizowane z adresu 2013-01-18] (jap.).
  22. ↑ らんま1/2 / 11 [online], Shōgakukan [dostęp 2024-07-17] [zarchiwizowane z adresu 2013-01-18] (jap.).
  23. ↑ らんま1/2 / 12 [online], Shōgakukan [dostęp 2024-07-17] [zarchiwizowane z adresu 2013-01-18] (jap.).
  24. ↑ らんま1/2 / 13 [online], Shōgakukan [dostęp 2024-07-17] [zarchiwizowane z adresu 2013-01-18] (jap.).
  25. ↑ らんま1/2 / 14 [online], Shōgakukan [dostęp 2024-07-17] [zarchiwizowane z adresu 2013-01-18] (jap.).
  26. ↑ らんま1/2 / 15 [online], Shōgakukan [dostęp 2024-07-17] [zarchiwizowane z adresu 2013-01-18] (jap.).
  27. ↑ らんま1/2 / 16 [online], Shōgakukan [dostęp 2024-07-17] [zarchiwizowane z adresu 2013-01-18] (jap.).
  28. ↑ らんま1/2 / 17 [online], Shōgakukan [dostęp 2024-07-17] [zarchiwizowane z adresu 2013-01-18] (jap.).
  29. ↑ らんま1/2 / 18 [online], Shōgakukan [dostęp 2024-07-17] [zarchiwizowane z adresu 2013-01-18] (jap.).
  30. ↑ らんま1/2 / 19 [online], Shōgakukan [dostęp 2024-07-17] [zarchiwizowane z adresu 2013-01-18] (jap.).
  31. ↑ らんま1/2 / 20 [online], Shōgakukan [dostęp 2024-07-17] [zarchiwizowane z adresu 2013-01-18] (jap.).
  32. ↑ らんま1/2 / 21 [online], Shōgakukan [dostęp 2024-07-17] [zarchiwizowane z adresu 2013-01-18] (jap.).
  33. ↑ らんま1/2 / 22 [online], Shōgakukan [dostęp 2024-07-17] [zarchiwizowane z adresu 2013-01-18] (jap.).
  34. ↑ らんま1/2 / 23 [online], Shōgakukan [dostęp 2024-07-17] [zarchiwizowane z adresu 2013-01-18] (jap.).
  35. ↑ らんま1/2 / 24 [online], Shōgakukan [dostęp 2024-07-17] [zarchiwizowane z adresu 2013-01-18] (jap.).
  36. ↑ らんま1/2 / 25 [online], Shōgakukan [dostęp 2024-07-17] [zarchiwizowane z adresu 2013-01-18] (jap.).
  37. ↑ らんま1/2 / 26 [online], Shōgakukan [dostęp 2024-07-17] [zarchiwizowane z adresu 2013-01-18] (jap.).
  38. ↑ らんま1/2 / 27 [online], Shōgakukan [dostęp 2024-07-17] [zarchiwizowane z adresu 2013-01-18] (jap.).
  39. ↑ らんま1/2 / 28 [online], Shōgakukan [dostęp 2024-07-17] [zarchiwizowane z adresu 2013-01-18] (jap.).
  40. ↑ らんま1/2 / 29 [online], Shōgakukan [dostęp 2024-07-17] [zarchiwizowane z adresu 2013-01-18] (jap.).
  41. ↑ らんま1/2 / 30 [online], Shōgakukan [dostęp 2024-07-17] [zarchiwizowane z adresu 2013-01-18] (jap.).
  42. ↑ らんま1/2 / 31 [online], Shōgakukan [dostęp 2024-07-17] [zarchiwizowane z adresu 2013-01-18] (jap.).
  43. ↑ らんま1/2 / 32 [online], Shōgakukan [dostęp 2024-07-17] [zarchiwizowane z adresu 2013-01-18] (jap.).
  44. ↑ らんま1/2 / 33 [online], Shōgakukan [dostęp 2024-07-17] [zarchiwizowane z adresu 2013-01-18] (jap.).
  45. ↑ らんま1/2 / 34 [online], Shōgakukan [dostęp 2024-07-17] [zarchiwizowane z adresu 2013-01-18] (jap.).
  46. ↑ らんま1/2 / 35 [online], Shōgakukan [dostęp 2024-07-17] [zarchiwizowane z adresu 2013-01-18] (jap.).
  47. ↑ らんま1/2 / 36 [online], Shōgakukan [dostęp 2024-07-17] [zarchiwizowane z adresu 2013-01-19] (jap.).
  48. ↑ らんま1/2 / 37 [online], Shōgakukan [dostęp 2024-07-17] [zarchiwizowane z adresu 2013-01-18] (jap.).
  49. ↑ Julia Maldonado, New "Ranma 1/2" Anime Adaptation in the Works [online], Anime Fire, 26 czerwca 2024 [dostęp 2024-07-18] (ang.).
  50. ↑ Ranma 1/2: oggi l'anime compie 30 anni [online], AnimeClick.it [dostęp 2024-07-17] (wł.).
  51. ↑ Ranma 1/2 Perfect Edition [online], Furinkan [dostęp 2024-07-17] (ang.).
  52. ↑ a b Ranma ½ (TV) [online], Anime News Network [dostęp 2024-07-18] (ang.).
  53. ↑ The Battle of Nekonron, China! A Battle to Defy the Rules!! [online], Furinkan [dostęp 2021-06-07] (ang.).
  54. ↑ Battle at Togenkyo! Get Back the Brides!! [online], Furinkan [dostęp 2021-06-07] (ang.).
  55. ↑ Ranma ½: One Flew Over the Kuno's Nest (movie) [online], Anime News Network [dostęp 2021-06-07] (ang.).
  56. ↑ Anime OVAs [online], Furinkan [dostęp 2018-02-06] (ang.).
  57. ↑ 「らんま1/2」完全新作的アニメ制作決定！特報PV公開 続報は7月17日にライブ配信（動画あり） [online], Natalie, 26 czerwca 2924 [dostęp 2024-07-17] (jap.).
  58. ↑ Alex Mateo, Rumiko Takahashi's Ranma 1/2 Manga Gets New Anime [online], Anime News Network, 25 czerwca 2024 [dostęp 2024-07-17] (ang.).
  59. ↑ a b 放送・配信情報 [online], ranma-pr.com [dostęp 2024-10-13] (jap.).
  60. ↑ Ranma 1/2: Remake znanego anime trafi na Netflix [online], IGN Polska, 25 sierpnia 2024 [dostęp 2024-10-13] (pol.).
  61. ↑ TVアニメ「らんま1/2」 2024年10月5日(土)より放送/配信決定！キービジュアル、第1弾PVを公開！！ [online], ranma-pr.com, 17 lipca 2024 [dostęp 2024-07-17] (jap.).
  62. ↑ Joanna Cayanan, New Ranma 1/2 Anime Reveals Returning & New Cast, Staff, October 5 Debut in 1st Trailer [online], Anime News Network, 17 lipca 2024 [dostęp 2024-07-17] (ang.).
  63. ↑ Egan Loo, Singer-Songwriter Riria. Performs New Ranma 1/2 Anime's Ending Song [online], Anime News Network, 31 sierpnia 2024 [dostęp 2024-10-05] (ang.).
  64. ↑ あらすじ [online], ranma-pr.com [dostęp 2024-10-13] (jap.).
  65. ↑ Ranma1/2 [online], Upflix.pl [dostęp 2024-10-13] (pol.).
  66. ↑ a b Egan Loo, Ranma 1/2 Manga Gets Live-Action Special with Yui Aragaki [online], Anime News Network, 26 września 2011 [dostęp 2021-06-07] (ang.).
  67. ↑ a b Egan Loo, Live-Action Ranma 1/2's Supporting Cast, Writer Revealed [online], Anime News Network, 26 września 2011 [dostęp 2021-06-07] (ang.).
  68. ↑ らんま1/2 [online], Nippon TV [dostęp 2021-06-07] (jap.).
  69. ↑ Egan Loo, Ranma 1/2 Manga live-action new antagonist [online], Anime News Network, 6 października 2011 [dostęp 2021-06-07] (ang.).
  70. ↑ Drama special "Ranma 1/2" reveals its official poster [online], Tokyohive [dostęp 2021-06-07] (ang.).
  71. ↑ らんま1/2 (DVD) (2012) [online], Amazon.co.jp [dostęp 2021-06-07] (jap.).
  72. ↑ らんま1/2 (Blu-ray) (2012) [online], Amazon.co.jp [dostęp 2021-06-07] (jap.).
  73. ↑ Egan Loo, Ranma 1/2 theme song by 9nine [online], Anime News Network, 11 listopada 2011 [dostęp 2021-06-07] (ang.).
  74. ↑ チクタク☆2NITE [online], Oricon [dostęp 2021-06-07] (jap.).
  75. ↑ Anime News Service - October 18 - November 9 Anime News [online], Anime News Service [dostęp 2024-07-18] [zarchiwizowane z adresu 2011-07-07] (ang.).
  76. ↑ Egan Loo, Live-Action Ranma 1/2 TV Special's 1st Ad Aired [online], Anime News Network, 23 listopada 2011 [dostęp 2024-07-18] (ang.).
  77. ↑ 4月15日はアニメ『らんま1/2』の放送開始日。いま振り返れば「完璧すぎる」声優陣 [online], Magmix, 15 kwietnia 2021 [dostęp 2024-07-18] (jap.).
  78. ↑ Wizard lists Top 50 Anime [online], Anime News Network, 16 lipca 2001 [dostęp 2024-07-18] (ang.).
  79. ↑ Christopher Macdonald, Japan's Favorite TV Anime [online], Anime News Network, 12 października 2006 [dostęp 2024-07-18] (ang.).
  80. ↑ Christopher Macdonald, TV Asahi Top 100 Anime [online], Anime News Network, 23 września 2005 [dostęp 2024-07-18] (ang.).
  81. ↑ New York Comic Con AAA Finalists [online], American Anime Awards [dostęp 2024-07-18] [zarchiwizowane z adresu 2007-07-05] (ang.).
  82. ↑ Lynzee Loveridge, The Results are in for NHK's Ultimate Rumiko Takahashi Poll [online], Anime News Network, 19 listopada 2019 [dostęp 2024-07-18] (ang.).
  83. ↑ Theron Martin, Ranma ½ Blu-Ray [online], Anime News Network, 2 kwietnia 2014 [dostęp 2024-07-18] (ang.).
  84. ↑ Rebecca Silverman, Ranma ½ [2-in-1 Edition] GN 1 [online], Anime News Network, 19 maja 2014 [dostęp 2024-07-18] (ang.).
  85. ↑ The Rising Sun Responds, „Electronic Gaming Monthly” (55), EGM Media, luty 1994, s. 24 (ang.).
  86. ↑ a b Jason Thompson, Jason Thompson's House of 1000 Manga - Ranma 1/2 [online], Anime News Network, 26 stycznia 2012 [dostęp 2024-07-18] (ang.).
  87. ↑ a b Carlo Santos, Ranma 1/2 GN 36 [online], Anime News Network, 6 lutego 2007 [dostęp 2024-07-18] (ang.).
  88. ↑ Bamboo Dong, Ranma ½ Season 5 DVD box [online], Anime News Network, 3 sierpnia 2003 [dostęp 2024-07-18] (ang.).
  89. ↑ THEM Anime Reviews 4.0 - Ranma 1/2 (Season 1) [online], THEM Anime Reviews [dostęp 2024-07-18] (ang.).
  90. ↑ THEM Anime Reviews 4.0 - Ranma 1/2 the Movie: Big Trouble in Nekonron China [online], THEM Anime Reviews [dostęp 2024-07-18] (ang.).
  91. ↑ THEM Anime Reviews 4.0 - Ranma 1/2 the Movie 2: Nihao My Concubine [online], THEM Anime Reviews [dostęp 2024-07-18] (ang.).
  92. ↑ Mike Toole, The Mike Toole Show -The Other 100 Best Anime Movies of All Time, Part 1 [online], Anime News Network, 19 marca 2017 [dostęp 2024-07-18] (ang.).

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]
Twórczość Rumiko Takahashi
Serie
Zbiory one-shotów
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Ranma_½&oldid=75486833”