Przejdź do zawartości

Mięsień pionowy języka

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Przekrój poprzeczny przez język. Mięsień pionowy języka podpisany m. verticalis.

Mięsień pionowy języka (łac. musculus verticalis linguae) – w anatomii człowieka jeden z mięśni wewnętrznych języka[1]. Jego włókna biegną pionowo, krzyżując się z włóknami mięśnia poprzecznego języka, mięśnia podłużnego górnego i mięśnia podłużnego dolnego. Kończy się w tkance łącznej dolnej i górnej części języka. Mięsień ten spłaszcza język, poszerza go i wydłuża, wywołuje głęboką, podłużną rynienkę. Otrzymuje włókna ruchowe od nerwu podjęzykowego[1][2].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b Adam Bochenek, Michał Reicher, Anatomia człowieka. Tom II. Trzewa, wyd. X, Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2018, s. 107–111, ISBN 978-83-200-4501-7.
  2. Richard L. Drake, A. Wayne Vogl, Adam W.M. Mitchell, Gray anatomia. Podręcznik dla studentów. T. 3, wyd. IV, Wrocław: Edra Urban & Partner, 2020, s. 265, ISBN 978-83-66548-16-9.