Konstanty Dąbrowski

Konstanty Dąbrowski
Data i miejsce urodzenia	16 marca 1906 ; Czarny Ostrów, gubernia podolska, Imperium Rosyjskie
Data i miejsce śmierci	14 sierpnia 1975 ; Warszawa, Polska
	Członek Rady Państwa
Okres	od 27 czerwca 1969; do 28 marca 1972
Przynależność polityczna	Polska Zjednoczona Partia Robotnicza
	Minister finansów
Okres	od 31 grudnia 1944/5 lipca 1945; do 21 listopada 1952
Przynależność polityczna	Polska Partia Socjalistyczna / Polska Zjednoczona Partia Robotnicza
Poprzednik	Ludwik Grosfeld; Jan Haneman
Następca	Tadeusz Dietrich
	Minister handlu zagranicznego
Okres	od 21 listopada 1952; do 9 grudnia 1956
Przynależność polityczna	Polska Zjednoczona Partia Robotnicza
Poprzednik	Tadeusz Gede
Następca	Witold Trąmpczyński
	Prezes Najwyższej Izby Kontroli
Okres	od 30 grudnia 1957; do 28 czerwca 1969
Poprzednik	Roman Zambrowski
Następca	Zenon Nowak
	Odznaczenia
	;
	Multimedia w Wikimedia Commons

Grób Konstantego Dąbrowskiego i jego żony Ireny na cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie

Konstanty Dąbrowski (ur. 16 marca 1906 w Czarnym Ostrowiu, zm. 14 sierpnia 1975 w Warszawie) – polski ekonomista i polityk. Minister skarbu (1944/1945–1950), minister finansów (1950–1952), minister handlu zagranicznego (1952–1956), następnie prezes Najwyższej Izby Kontroli (1957–1967). Poseł do Krajowej Rady Narodowej, na Sejm Ustawodawczy oraz na Sejm PRL I, III, IV i V kadencji, w latach 1969–1972 członek Rady Państwa. Budowniczy Polski Ludowej.

Życiorys

Był synem robotnika rolnego Franciszka oraz Zofii. Ukończył studia w Szkole Głównej Handlowej w Warszawie. Od 1925 pracował w terenowej administracji skarbowej (Równe, Łuck, Kielce). Podczas okupacji działał w spółdzielczości rolniczej w Lublinie. Od 1944 pracownik Polskiego Komitetu Wyzwolenia Narodowego. W październiku 1944 wstąpił do Polskiej Partii Socjalistycznej, był m.in. członkiem Rady Naczelnej (1945–1948) i członkiem Centralnego Komitetu Wykonawczego (1948).

W 1944 przez krótkie, miesięczne okresy, zajmował stanowiska zastępcy kierownika Resortu Gospodarki Narodowej i Finansów PKWN (listopad) i zastępcy kierownika Resortu Skarbu PKWN (grudzień), od grudnia 1944 (do 1950) minister skarbu, następnie minister finansów (1950–1952) i minister handlu zagranicznego (1952–1956). Był już wówczas członkiem Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej (od 1948). W partii zajmował stanowiska członka Komitetu Centralnego (1948–1968), następnie członka Centralnej Komisji Rewizyjnej PZPR (1968–1971, w latach 1969–1971 był jej wiceprzewodniczącym).

W 1957 był podsekretarzem stanu (wiceministrem) w Ministerstwie Kontroli Państwowej, jednocześnie wskutek wakatu na stanowisku ministra był kierownikiem resortu (aż do jego zniesienia w grudniu 1957). W 1957 został powołany na stanowisko prezesa reaktywowanej po kilkunastu miesiącach Najwyższej Izby Kontroli. Był prezesem NIK do 1969 (zastąpił go Zenon Nowak).

W latach 1944–1956 i 1961–1972 poseł do Krajowej Rady Narodowej, na Sejm Ustawodawczy oraz na Sejm PRL I, III, IV i V kadencji. W latach 1969–1972 zasiadał w Radzie Państwa, a także był przewodniczącym Komisji Planu Gospodarczego, Budżetu i Finansów w Sejmie V kadencji.

Mieszkał w Warszawie. Był żonaty z Ireną z Jemielskich (1906–1983).

Został pochowany 18 sierpnia 1975 z honorami na cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie (kwatera C 2-Tuje-11^[5]). W pogrzebie wziął udział ówczesny premier Piotr Jaroszewicz, który wygłosił przemówienie w imieniu Komitetu Centralnego PZPR, Rady Państwa i Rady Ministrów PRL^[6].

Ordery i odznaczenia

Order Budowniczych Polski Ludowej (1964)^[7]
Order Sztandaru Pracy I klasy (dwukrotnie)
Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski (19 lipca 1946)^[8]
Order Krzyża Grunwaldu II klasy (3 stycznia 1945)^[9]
Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski
Medal za Warszawę 1939–1945 (17 stycznia 1946)^[10]^[11]
Odznaka 1000-lecia Państwa Polskiego (1966)^[12]
Odznaka honorowa „Zasłużony dla Warmii i Mazur” (1960)^[13]
Order Flagi Narodowej I stopnia (KRLD, 1954)^[14]

Przypisy

↑ 5 lipca 1945 Tymczasowy Rząd Jedności Narodowej zyskał uznanie międzynarodowe.
↑ Do 30 marca 1950 jako minister skarbu.
↑ Ludwik Grosfeld obejmował urząd ministra skarbu w rządzie Stanisława Mikołajczyka.
↑ Jan Haneman obejmował urząd kierownika resortu skarbu w nieuznawanym międzynarodowo Polskim Komitecie Wyzwolenia Narodowego.
↑ Wyszukiwarka grobów w Warszawie.
↑ Pogrzeb Konstantego Dąbrowskiego [w:] „Trybuna Robotnicza”, nr 181, 19 sierpnia 1975, s. 2.
↑ Wręczenie odznaczeń w Belwederze. „Nowiny”, s. 1, Nr 170 z 20 lipca 1964.
↑ M.P. z 1947 r. nr 74, poz. 490 („za zasługi przy organizacji administracji państwowej i za wydajną pracę”).
↑ Aleksander Mazur, Order Krzyża Grunwaldu 1943–1985, Warszawa 1988, s. 95.
↑ M.P. z 1946 r. nr 26, poz. 43 („w pierwszą rocznicę wyzwolenia Warszawy zasłużonym w walce o wyzwolenie i odbudowę Stolicy (...)”).
↑ Profil na stronie Biblioteki Sejmowej.
↑ Nadzwyczajna sesja Sejmu [w:] „Trybuna Robotnicza”, nr 172, 22 lipca 1966, s. 1.
↑ Dziennik Urzędowy Wojewódzkiej Rady Narodowej w Olsztynie, nr 9, 20 września 1960, s. 1.
↑ Wysokie odznaczenia Koreańskiej Republiki Ludowej otrzymali członkowie rządu i działacze polscy. „Życie Warszawy”. Rok XI Nr 260 (3431), s. 1, 1 listopada 1954. Warszawa: Instytut Prasy „Czytelnik”. [dostęp 2023-07-01].

Bibliografia

Informacje w BIP IPN

[1] 5 lipca 1945 Tymczasowy Rząd Jedności Narodowej zyskał uznanie międzynarodowe.

[2] Do 30 marca 1950 jako minister skarbu.

[3] Ludwik Grosfeld obejmował urząd ministra skarbu w rządzie Stanisława Mikołajczyka.

[4] Jan Haneman obejmował urząd kierownika resortu skarbu w nieuznawanym międzynarodowo Polskim Komitecie Wyzwolenia Narodowego.

[5] Wyszukiwarka grobów w Warszawie.

[6] Pogrzeb Konstantego Dąbrowskiego [w:] „Trybuna Robotnicza”, nr 181, 19 sierpnia 1975, s. 2.

[7] Wręczenie odznaczeń w Belwederze. „Nowiny”, s. 1, Nr 170 z 20 lipca 1964.

[8] M.P. z 1947 r. nr 74, poz. 490 („za zasługi przy organizacji administracji państwowej i za wydajną pracę”).

[9] Aleksander Mazur, Order Krzyża Grunwaldu 1943–1985, Warszawa 1988, s. 95.

[10] M.P. z 1946 r. nr 26, poz. 43 („w pierwszą rocznicę wyzwolenia Warszawy zasłużonym w walce o wyzwolenie i odbudowę Stolicy (...)”).

[11] Profil na stronie Biblioteki Sejmowej.

[12] Nadzwyczajna sesja Sejmu [w:] „Trybuna Robotnicza”, nr 172, 22 lipca 1966, s. 1.

[13] Dziennik Urzędowy Wojewódzkiej Rady Narodowej w Olsztynie, nr 9, 20 września 1960, s. 1.

[14] Wysokie odznaczenia Koreańskiej Republiki Ludowej otrzymali członkowie rządu i działacze polscy. „Życie Warszawy”. Rok XI Nr 260 (3431), s. 1, 1 listopada 1954. Warszawa: Instytut Prasy „Czytelnik”. [dostęp 2023-07-01].

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

[12]

[13]

[14]

Przewodniczący	Marian Spychalski (PZPR) Józef Cyrankiewicz (PZPR)
Zastępcy przewodniczącego	Mieczysław Klimaszewski Ignacy Loga-Sowiński (PZPR) Zygmunt Moskwa (PZPR) Bolesław Podedworny (ZSL) Bolesław Rumiński (PZPR) Stanisław Gucwa (ZSL)
Sekretarz	Ludomir Stasiak (ZSL)
Członkowie	Kazimierz Banach (ZSL) Konstanty Dąbrowski (PZPR) Władysław Gomułka (PZPR) Stefan Ignar (ZSL) Witold Jarosiński (PZPR) Eugenia Krassowska-Jodłowska (SD) Mieczysław Moczar (PZPR) Józef Ozga-Michalski (ZSL) Bolesław Rumiński (PZPR) Ryszard Strzelecki (PZPR) Jerzy Ziętek (PZPR) Henryk Szafrański (PZPR) Franciszek Gesing (ZSL) Bolesław Piasecki („Pax”)

II Rzeczpospolita	Józef Higersberger Jan Żarnowski Stanisław Wróblewski Jakub Krzemieński Tadeusz Tomaszewski
RP na Uchodźstwie	Tadeusz Tomaszewski Stanisław Okoniewski Tadeusz Antoni Porębski Ludwik Ząbkowski Stanisław Kuniczak Władysław Zaleski Jan Berek Franciszek Szystowski Stanisław Borczyk
Polska Ludowa	Jan Michał Grubecki Henryk Kołodziejski Franciszek Jóźwiak Roman Zambrowski Konstanty Dąbrowski Zenon Nowak Mieczysław Moczar Tadeusz Hupałowski
III Rzeczpospolita	Walerian Pańko Piotr Kownacki Lech Kaczyński Janusz Wojciechowski Mirosław Sekuła Jacek Jezierski Krzysztof Kwiatkowski Marian Banaś