Kaszubski Park Krajobrazowy
54°19′54″N 18°03′00″E/54,331667 18,050000
| |
| park krajobrazowy | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Położenie |
gminy: Kartuzy, Chmielno, Stężyca, Sierakowice, Somonino, Linia, Kościerzyna, Nowa Karczma |
| Mezoregion | |
| Data utworzenia |
1983 |
| Akt prawny |
Uchwała nr XIX/82/83 Wojewódzkiej Rady Narodowej w Gdańsku[1] |
| Powierzchnia |
332,02 km² |
| Powierzchnia otuliny |
324,94 km² |
| Obszary chronione | |
Położenie na mapie województwa pomorskiego  | |
Położenie na mapie Polski  | |
| 54°19′54″N 18°03′00″E/54,331667 18,050000
| |
| Strona internetowa | |
Kaszubski Park Krajobrazowy (kaszb. Kaszëbsczi Park Krajòbrazny) – park krajobrazowy położony na Kaszubach w województwie pomorskim. Park ten utworzono w 1983 r. dla ochrony typowego krajobrazu pojezierzy młodoglacjalnych centralnej części Pojezierza Kaszubskiego. Powierzchnia Parku wynosi 33 202 ha[1]. Powierzchnia otuliny to 32 494 ha, otacza ona niemal cały Park[1].
Park położony jest na obszarze ośmiu gmin: Kartuzy, Chmielno, Stężyca, Sierakowice, Somonino (wszystkie w powiecie kartuskim) oraz Linia (powiat wejherowski), Kościerzyna i Nowa Karczma (powiat kościerski)[1].
Ukształtowanie powierzchni
[edytuj | edytuj kod]Na terenie parku dominuje urozmaicona polodowcowa rzeźba terenu, która stanowi obraz procesów geomorfologicznych zachodzących w plejstocenie. Moreny czołowe tworzą ciągi wzgórz i pagórków układające się zgodnie z fazami cofania się lądolodu (np. Wzgórza Szymbarskie o średnich wysokościach powyżej 260 m n.p.m.). Teren parku jest pokryty układem rynien polodowcowych ułożonych na północny wschód, które w najgłębszych częściach wypełnione są jeziorami.
Na południe od Wzgórz Szymbarskich położona jest rozległa równina sandrowa zbudowana z piasków i żwirów naniesionych tu przez wody roztopowe lądolodu. Oprócz tego występują tu liczne zagłębienia terenu, których większość powstała po ustąpieniu lądolodu na skutek wytapiania się martwego lodu, często wypełniane jeziorami zwanymi wytopiskowymi, a niektóre zajęte przez torfowiska.
Gleby
[edytuj | edytuj kod]Skałami macierzystymi są żwiry, piaski i gliny. Na terenach morenowych przeważają piaski gliniaste i gliny. Na terenie parku obecne są też gleby brunatne wyługowane i gleby pseudobielicowe. Na sandrach występują piaski luźne i słabogliniaste oraz gleby bielicowe i rdzawe. Ok. 10% powierzchni Parku zajmują gleby torfowe i mułowo-torfowe.
Klimat
[edytuj | edytuj kod]Klimat Parku charakteryzuje się dużą zmiennością stanów pogodowych. Średnia temperatura lipca wynosi 16 °C, a stycznia −3,5 °C. Na terenie Parku występuje duża liczba dni pochmurnych i mglistych oraz częste i obfite opady atmosferyczne (średnia ok. 660 mm rocznie). Lato trwa 76 dni, zima natomiast 105 dni. Pokrywa śnieżna utrzymuje się przez 90 dni. Okres wegetacji jest stosunkowo krótki i wynosi 200-210 dni.
Wody powierzchniowe
[edytuj | edytuj kod]Obszar położony jest w strefie wododziałowej oddzielającej dorzecze Łeby i Łupawy od dorzecza Raduni, Wierzycy i Wdy.
Rzeki charakteryzują się nierównym spadkiem, krętym i bystrym biegiem oraz licznymi przełomami. Płyną głęboko wciętymi dolinami poprzez liczne jeziora. Występują również liczne obszary bezodpływowe zajęte przez mokradła, często zatorfione i z oczkami wodnymi.
Park obfituje w jeziora. Znajdują się tutaj 34 jeziora o powierzchniach >10 ha (łącznie zajmują powierzchnię 3196 ha, tj. ok. 10% powierzchni Parku). Największym jeziorem w Parku jest Raduńskie Dolne (737,2 ha). Najgłębszym Raduńskie Górne (43 m). Oba jeziora są sztucznie rozdzielone groblą z przepustem, przez którą prowadzi droga.
Szata roślinna
[edytuj | edytuj kod]Na liście roślin prawnie chronionych, zagrożonych wyginięciem i rzadkich na obszarze, wyszczególniono 190 taksonów, spośród których 43 to gatunki objęte ochroną całkowitą[2]. Przeważająca część roślinności torfowiskowej i szuwarowo-bagiennej oraz wodnej to zbiorowiska naturalne lub nieznacznie zmienione[2].
Obszary morenowe porastają lasy bukowe lub lasy z dominacją buka w drzewostanie. Na wielu obszarach leśnych Parku w miejsce dawnych lasów liściastych wprowadzone zostały bory sosnowe oraz świerki – gatunek obcy geograficznie w tym rejonie[2].
Regionalny i lokalny klimat Pojezierza Kaszubskiego wpływa na występowanie specyficznej flory, wyróżniającej się udziałem gatunków górskich i podgórskich. Na dużych torfowiskach rozwinął się bór bagienny i brzezina bagienna[2].
Do najcenniejszych zespołów roślinności leśnej należą, zbiorowiska buczyny storczykowej i źródliskowe łęgi: podgórski jesionowy oraz jesionowo-olszowy[2]. Dotychczas stwierdzono na obszarze Parku 111 zespołów i zbiorowisk roślinnych[3]. Bywa tu wyka kaszubska.
Świat zwierzęcy
[edytuj | edytuj kod]Najlepiej zbadaną fauną Parku są ptaki. Dotychczas odnotowano 135 gatunków ptaków, w tym 77 gniazdujących[2]. Jednym z najcenniejszych elementów awifauny Kaszubskiego Parku Krajobrazowego są tracze (szlachar i nurogęś) oraz sowa włochatka. Na torfowiskach i jeziorach dystroficznych gniazdują: cyraneczka, żuraw i samotnik, a na strugach – pliszka górska, zimorodek, zimuje tu także pluszcz[2].
Płazów stwierdzono w Parku 10 gatunków, a gadów 5 gatunków, w tym coraz rzadszą żmiję zygzakowatą[3].
Doliczyć się można 17 gatunków ryb rodzimych i 4 gatunków introdukowanych[3].
Ssaki Parku są również poznane niedostatecznie: przybliżony spis obejmuje 43 gatunki, w tym 10 gatunków nietoperzy[3].
Rak szlachetny wyginął w KPK prawdopodobnie w latach 60. XX w.[3], a głuszec ok. 1980 r.
Formy ochrony
[edytuj | edytuj kod]W Kaszubskim Parku Krajobrazowym znajdują się 42 zatwierdzone pomniki przyrody:
- 32 pojedyncze drzewa i ich zgrupowania oraz
- 10 głazów narzutowych[4].
Rezerwaty przyrody istniejące na terenie Parku są obiektami chroniącymi szatę roślinną leśną i torfowiskową. Część wyróżniona jest ze względów krajobrazowych. Dotychczas zatwierdzono 12 rezerwatów. Są to obszary o powierzchniach od ok. 9 ha do 170 ha:[5]
- Rezerwat przyrody Lubygość
- Jezioro Turzycowe
- Kurze Grzędy
- Leśne Oczko
- Ostrzycki Las
- Staniszewskie Błoto
- Staniszewskie Zdroje
- Szczelina Lechicka
- Szczyt Wieżyca
- Zamkowa Góra
- Żurawie Błota
- Żurawie Chrusty
Wyodrębniono też 8 zespołów przyrodniczo-krajobrazowych o łącznej powierzchni 13 054 ha (39,3% powierzchni Parku)[6]. Obejmują głównie rynny jeziorne oraz dolinę rzeki Łeby. Zostały ustanowione ze względu na unikalność lub harmonijność krajobrazu przyrodniczo-kulturowego. Są to: Rynna Potęgowska, Rynna Kamienicka, Dolina Łeby w KPK, Rynna Mirachowska, Rynna Raduńska, Obniżenie Chmieleńskie, Rynna Brodnicko-Kartuska, Rynna Dąbrowsko-Ostrzycka[6].
Około 40% powierzchni Parku obejmują obszary Natura 2000[1].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c d e O PARKU. [w:] Kaszubski Park Krajobrazowy [on-line]. Pomorski Zespół Parków Krajobrazowych. [dostęp 2018-05-29].
- ↑ a b c d e f g PRZYRODA. [w:] Kaszubski Park Krajobrazowy [on-line]. Pomorski Zespół Parków Krajobrazowych. [dostęp 2018-05-29].
- ↑ a b c d e Ochrona gatunkowa zwierząt i roślin. [w:] Kaszubski Park Krajobrazowy [on-line]. Pomorski Zespół Parków Krajobrazowych. [dostęp 2018-05-29].
- ↑ Pomniki przyrody. [w:] Kaszubski Park Krajobrazowy [on-line]. Pomorski Zespół Parków Krajobrazowych. [dostęp 2018-05-29].
- ↑ Rezerwaty przyrody. [w:] Kaszubski Park Krajobrazowy [on-line]. Pomorski Zespół Parków Krajobrazowych. [dostęp 2018-05-29].
- ↑ a b Zespoły przyrodniczo - krajobrazowe. [w:] Kaszubski Park Krajobrazowy [on-line]. Pomorski Zespół Parków Krajobrazowych. [dostęp 2018-05-29].
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]
- Kaszubski Park Krajobrazowy – broszura informacyjna. Pomorski Zespół Parków Krajobrazowych. [dostęp 2018-05-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-03-26)].
- Kaszubski Park Krajobrazowy. [w:] Centralny Rejestr Form Ochrony Przyrody [on-line]. Generalna Dyrekcja Ochrony Środowiska.
