Hetepsechemui
| faraon Egiptu | |
| Następca | |
|---|---|
| Dane biograficzne | |
| Dynastia | |
| Miejsce spoczynku | |
Hetepsechemui – władca starożytnego Egiptu, założyciel II dynastii
Lata panowania:
- 2925 p.n.e. – ? (Grimal)
- 2853 p.n.e.–2825 p.n.e. (Kwiatkowski)
- 2850 p.n.e. – ? (Schneider)
Nie są znane okoliczności zmiany dynastii. Przyjmuje się przeważnie, że odbyło się to bezkrwawo, chociaż koniec panowania I dynastii to okres niepokojów wewnętrznych, prawdopodobnie między Północą a Południem czyli Dolnym i Górnym Egiptem, co miało znaleźć odbicie w tytulaturze nowego faraona (Dwaj Potężni trwają w pokoju, Dwie Panie trwają w pokoju). Jedna teoria zakłada, że mógł być on synem adoptowanym faraona Ka’a, inna zakłada, że sięgnął on po władzę w wyniku małżeństwa z córką poprzedniego władcy.
Faraon utrzymywał bliskie kontakty ze wschodnią Deltą z rejonem Bubastis, niektórzy sądzą nawet, że mógł się stamtąd wywodzić, czcił bowiem tamtejsze lokalne bóstwa (Bastet i Sopdu). W tym też okresie mamy do czynienia z początkiem kultu Słońca, chociaż imię Re pojawia się dopiero w tytulaturze jego następcy. Hetepsechemui rządził krajem z Memfis przez 39 lat (według Manetona).
Został pochowany na stołecznej nekropoli w Sakkarze. Nadziemna część jego grobowca została zniszczona w czasach Starego Państwa, przy budowie piramidy dla faraona Unisa z V dynastii.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Nicolas Grimal, Dzieje starożytnego Egiptu, Adam Łukaszewicz (tłum.), Warszawa: PIW, 2004, s. 64, ISBN 83-06-02917-8, OCLC 749417518.
- Bogusław Kwiatkowski, Poczet faraonów, Warszawa: Iskry, 2002, s. 66-67, ISBN 83-207-1677-2, OCLC 830308044.
- Th. Schneider - „Leksykon faraonów”, Wyd. Naukowe PWN, Warszawa-Kraków 2001, s. 141, ISBN 83-01-13479-8
- Toby A. H. Wilkinson - „Early Dynastic Egypt”, Routledge, London-New York 1999, s. 83-84, ISBN 0-415-18633-1
