Przejdź do zawartości

Erinome (księżyc)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Erinome
ilustracja
Planeta

Jowisz

Odkrywca

Scott Sheppard, David Jewitt, Yanga Fernández i Eugene A. Magnier

Data odkrycia

23 listopada 2000

Tymczasowe oznaczenie

S/2000 J 4

Charakterystyka orbity
Półoś wielka

23 286 000 km[1]

Mimośród

0,2655[1]

Okres obiegu

728,49 d[1]

Nachylenie do ekliptyki

164,914°[1]

Długość węzła wstępującego

317,497°[1]

Argument perycentrum

10,274°[1]

Anomalia średnia

267,136°[1]

Własności fizyczne
Średnica równikowa

3 km[2]

Masa

~4,5 × 1013 kg

Średnia gęstość

2,6 g/cm³

Przyspieszenie grawitacyjne na powierzchni

~0,0012 m/s²

Albedo

0,04

Jasność absolutna

16,0m[2]

Jasność obserwowana
(z Ziemi)

22,8m[2]

Erinome (Jowisz XXV) – mały zewnętrzny księżyc Jowisza, odkryty przez grupę astronomów z Uniwersytetu Hawajskiego pod przewodnictwem Scotta Shepparda, w 2000 roku.

Nazwa pochodzi od imienia postaci z mitologii greckiej – Erinome (gr. Ερινομη), jednej z kochanek Zeusa (Jowisza).

Charakterystyka fizyczna

[edytuj | edytuj kod]

Erinome jest jednym z najmniejszych księżyców Jowisza, jego średnicę ocenia się na około 3 km. Średnia gęstość tego ciała ma wartość ok. 2,6 g/cm3, a składa się przeważnie z krzemianów. Powierzchnia Erinome jest bardzo ciemna – jego albedo wynosi zaledwie 0,04. Z Ziemi można go zaobserwować jako obiekt o jasności wizualnej co najwyżej 22,8 magnitudo.

Erinome obiega Jowisza ruchem wstecznym, czyli w kierunku przeciwnym do obrotu planety wokół własnej osi. Satelita należy do grupy Karme.

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c d e f g Planetary Satellite Mean Orbital Parameters. Jet Propulsion Laboratory, 2013-08-23. [dostęp 2016-02-18]. (ang.).
  2. a b c Scott Sheppard, Moons of Jupiter [online], Carnegie Science [dostęp 2020-03-14] (ang.).

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]
  • Erinome. [w:] Księżyce Układu Słonecznego [on-line]. [dostęp 2009-11-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-10-13)].
  • Erinome. [w:] Solar System Exploration [on-line]. NASA. [dostęp 2018-12-15]. (ang.).