«Πορεύου καὶ σὺ ποίει ὁμοίως»ΚΥΡΙΑΚΗ ΟΓΔΟΗ ΤΟΥ ΛΟΥΚΑ (Λκ 10,25-37) Δημητρίου Π. Ρίζου Δρ. Θεολογίας

 

Κάποιος νομικός, δηλαδὴ θεολόγος ποὺ ἀσχολεῖται μὲ τὸν Μωσαϊκὸ νόμο, πείραξε τὸν Ἰησοῦ καὶ τοῦ εἶπε˙ Διδάσκαλε, τὶ νὰ κάνω γιὰ κληρονομήσω τὴν αἰώνια ζωή; Τοῦ ἀπάντησε˙ Στὸν νόμο τὶ γράφει; Τὶ διαβάζεις; Καὶ ἀπάντησε ὁ νομικός˙ Νὰ ἀγαπήσης Κύριο τὸν Θεό σου μὲ ὅλη σου τὴν καρδιὰ καὶ τὴν ψυχὴ καὶ τὴν δύναμι καὶ τὴν σκέψι, καὶ τὸν πλησίον σου, ὅπως τὸν ἑαυτό σου. Τοῦ εἶπε ὁ Κύριος˙ Καλὰ τὰ λές, αὐτὸ πρᾶξε καὶ θὰ ζήσεις. Γιὰ νὰ δικαιωθῆ ὅμως στὰ μάτια τῶν ἀνθρώπων, ρώτησε˙ Καὶ ποιὸς μοῦ εἶναι πλησίον; Τὸτε ὁ Ἰησοῦς εἶπε˙ Κάποιος ἄνθρωπος κατέβαινε ἀπὸ τὰ Ἰεροσόλυμα στὴν Ἱεριχώ, ἀλλ’ ἔπεσε στὰ χέρια ληστῶν, οἱ ὁποῖοι τὸν γδύσανε, τὸν πληγώσανε καὶ τὸν ἄφησαν μισοπεθαμένο. Συνέβη νὰ περνάη κάποιος ἱερέας, τὸν εἶδε καὶ τὸν προσπέρασε. Τὰ ἴδια ἔκανε καὶ ἕνας Λευΐτης. Ὅμως, κάποιος Σαμαρείτης περνῶντας ἦρθε κοντά του, τὸν εἶδε καὶ τὸν λυπήθηκε, καὶ ἀμέσως πλησίασε, τοῦ ἔδεσε τὰ τραύματα ρίχνοντας λάδι καὶ κρασί, μετὰ τὸν ἀνέβασε στὸ ζῶο του καὶ τὸν ἔφερε σὲ πανδοχεῖο καὶ τὸν φρόντισε. Τὴν ἄλλη ἡμέρα πλήρωσε δύο δηνάρια στὸν χαντζῆ καὶ τοῦ εἶπε˙ Φρόντισέ τον, καὶ ὅ,τι ξοδέψεις, στὴν ἐπιστροφή μου θὰ σὲ ἀποζημιώσω. Ποιὸς ἀπὸ αὐτοὺς τοὺς τρεῖς σοῦ φαίνεται νὰ ἔγινε πλησίον στὸν κτυπημένο ἀπὸ τοὺς ληστές; Καὶ ἐκεῖνος εἶπε˙ Αὐτὸς ποὺ τοῦ ἔδειξε ἔλεος. Καὶ τοῦ εἶπε ὁ Ἰησοῦς˙ Πήγαινε καὶ σὺ καὶ κᾶνε τὸ ἴδιο

Στὸ σημερινὸ εὐαγγελικὸ ἀνάγνωσμα ἀκούσαμε τὴν παραβολὴ τοῦ Καλοῦ Σαμαρείτου. Ἀκούσαμε καὶ τὸν λόγο γιὰ τὸν ὁποῖο τὴν εἶπε ὁ Κύριος. Ἡ παραβολὴ εἶναι ἀπάντησι στὸ ἐρώτημα˙ Ποιὸς εἶναι πλησίον;

Θὰ τονίσωμε λοιπὸν τὴν τελευταία πρότασι, μὲ τὴν ὁποία ὁ Κύριος προτρέπει τὸν νομικὸ μὲ τὰ λόγια «πορεύου καὶ σὺ ποίει ὁμοίως».

Ὁ νομικὸς ρώτησε νὰ μάθη ποιὸς εἶναι πλησίον. Ἀλλὰ τελικὰ ὁ Κύριος ἀπάντησε ἀντιστρέφοντας τὴν θέσι. Πήγαινε, τοῦ εἶπε, νὰ γίνης πλησίον ἐσὺ στὸν συνάθρωπό σου, ποὺ σὲ ἔχει ἀνάγκη. Πήγαινε νὰ κάνης ὅ,τι ἔκανε ὁ Σαμαρείτης.

Ἑρμηνεία στὸ Ἀποστολικὸ Ἀνάγνωσμα τῆς Κυριακῆς Η΄ Λουκά ἀπὸ τὸ βιβλίο τοῦ π. Αὐγουστῖνου ''ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ''

 

ΚΥΡΙΑΚΗ Η΄ ΛΟΥΚΑ

Ἐφ. 2, 4-10

 

Πλούσιος!

«Ὁ Θεὸς πλούσιος ὤν ἐν ἐλέει, διὰ τὴν πολλὴν

ἀγάπην αὐτοῦ ἥν ἠγάπησεν ἡμᾶς,...»

(Ἐφ. 2, 4)

 ΠΛΟΥΣΙΟΣ, ἀγαπητοί μου, πλούσιος ποιός εἶνε; Πλούσιος ἕνας καὶ μόνο εἶνε˙ εἶνε ὁ Θεός.

- Ὁ Θεὸς πλούσιος; Τί σχέσι, θὰ ποῦν πολλοί, τί σχέσι ἔχει ὁ Θεὸς μὲ τὰ λεφτά;

Μὴ βιάζεστε, ἀγαπητοί μου. Θὰ δοῦμε μὲ ποιὰ ἔννοια ὁ Ἀπόστολος λέει πλούσιο τὸ Θεό. Οἱ ἐχθροὶ τῆς θρησκείας μας, οἱ ἄπιστοι καὶ ἄθεοι, σὲ κάποιο βιβλίο ποὺ ἔχουν βγάλει, γιὰ νὰ κατηγορήσουν τὴ θρησκεία μας ὅτι ὑποστηρίζει δῆθεν τοὺς πλουσίους, τὸν καπιταλισμό, ἁρπάχτηκαν ἀπʼ τὸν σημερινὸ Ἀπόστολο, ποὺ λέει ὅτι ὁ Θεὸς εἶνε πλούσιος, καὶ εἶπαν˙ Νά, κι ὁ Θεὸς εἶνε καπιταλιστής! Ὤ τῆς βλασφημίας των καὶ τῆς βλακείας των! Γιατί δὲν πρόσεξαν, ἤ μᾶλλον δὲν θέλησαν νὰ προσέξουν, ὅτι ὁ Θεὸς δὲν ὀνομάζεται ἁπλῶς πλούσιος, ἀλλὰ «πλούσιος ἐν ἐλέει» (Ἐφ. 2, 4). Ξέρετε τί θὰ πῆ «ἐν ἐλέει»; Ἔλεος θὰ πῆ εὐσπλαχνία, ἀγάπη τοῦ Θεοῦ πρὸς τὸν ἄνθρωπο, τὸν ἁμαρτωλὸ καὶ ταλαίπωρο ἄνθρωπο. Ὁ Θεός, λοιπόν, εἶνε πλούσιος σὲ εὐσπλαχνία, σὲ ἀγάπη. Πάνω στὸ νόημα αὐτὸ θὰ κάνουμε τὴ σημερινή μας ὁμιλία. Καὶ παρακαλῶ νὰ προσέξετε.

* * *

Γιὰ τὸν ἁγνὸ καὶ γενναῖο Στρατηγὸ Μακρυγιάννη, Δημητρίου Π. Ρίζου Δρ. Θεολογίας

 

Ὁ ἀεἰμνηστος σοφὸς καὶ χαρισματικὸς Μοναχὸς Θεόκλητος Διονυσιάτης, ἀναφερόμενος στὸν πιστότατο καὶ γενναιότατο στρατηγὸ Μακρυγιάννη, μεταξὺ ἄλλων λέγει καὶ τὰ ἑξῆς:

«Ὁ στρατηγὸς Μακρυγιάννης, ἕνας ἀτόφιος μεταβυζαντινὸς Ὀρθόδοξος χριστιανός, εἶχε σαρκώσει στὸν ἑαυτό του τὸν πιὸ συνθετικὸ ἕλληνα πολιτικό, ποὺ συμπύκνωνε ὅλες τὶς ἀρετές, ὡς παράγοντας γιὰ τὴ συγκρότηση μιᾶς ἀληθινῆς ἑλληνορθόδοξης Πολιτείας.

Τὸ πολιτκὸ του ἦθος, τὴν γενναιότητά του τὴν ἀπαράμιλλη, τὸν χρηστευόμενο χαρακτῆρα του, τὶς χριστιανικὲς ἀρετές του, τὴν πολιτικὴ ὀξυδέρκειά του, ὅλ’ αὐτὰ τὰ ὄφειλε στὴν  Ὀρθόδοξη φωτεινὴ πίστη του, γι’ αὐτὸ καὶ ἄγγιζε τὰ ὅρια ἁγίου μὲ σπαθί.

Ἐγνώριζε τὴ ζωὴ καὶ τὴν ἱστορία καὶ τῆς κλασσικῆς Ἑλλάδος καὶ τοῦ Βυζαντίου. Καὶ τὶς δύο αὐτὲς μακρὲς περιόδους τοῦ Ἑλληνισμοῦ, τὶς θεωροῦσε σὰν κληρονομιά τοῦ νεοελληνισμοῦ. Ἀλλὰ ὁ στρατηγὸς εἶχε διακρίνει, ὅτι ὁ βυζαντινὸς πολιτισμὸς ἦταν χριστοκεντρικός, γι’ αὐτὸ καὶ ἐναλλάσει μὲ τὴν ἴδια σημασία τὸ ὄνομα ρωμαῖοι μὲ τὸ ἕλληνες. Καὶ ἐπίστευε, ὅτι ὁ δρόμος τοῦ Ἔθνους δὲν πρέπει νὰ εἶναι ἄλλος, παρὰ αὐτὸς ποὺ σταμάτησε τὴν δουλεία, δηλαδὴ δρόμος ἑλληνικός, χριστιανικός, Ὀρθόδοξος.

Ὑποθῆκες τοῦ ἁγνοῦ καὶ γενναίου Στρατηγοῦ Μακρυγιάννη, Δημητρίου Π. Ρίζου Δρ Θεολογίας

 

Ὑποθῆκες τοῦ ἁγνοῦ καὶ γενναίου Στρατηγοῦ Μακρυγιάννη,

ποὺ φανερώνουν τὴν φιλοθεΐα καὶ φιλοπατρία του,

μὲ διαχρονικὴ ἀξία καὶ ἰσχύ, μέσα ἀπὸ τά

«ΑΠΟΜΝΗΜΟΝΕΥΜΑΤΑ  ΤΟΥ»

 

Στρατηγὸς Μακρυγιάννης (1797-1867)

Πρόκειται γιὰ μιὰ ἀπὸ τὶς ἁγνότερες καὶ ἡρωϊκώτερες μορφὲς τοῦ ἑλληνικοῦ θαύματος τοῦ 1821. Μιὰ ἀκέραιη, ἀνιδιοτελής, πολύπλευρη προσωπικότητα, πέρα ὡς πέρα ἑλληνικὴ καὶ ὀρθόδοξη.

 

ΜΕΡΟΣ Α΄

 

*  «Ὅταν σηκώσαμε τὴν Σημαία ἀναντίον τῆς τυραγνίας (τῶν Τούρκων), ξέραμε ὅτ’ εἶναι πολλοὶ ἀυτῆνοι καὶ μαθητικοὶ κι ἔχουν καὶ κανόνια κι ὅλα τὰ μέσα. Ἐμεῖς ἀπ’ οὗλα εἴμαστε ἀδύνατοι. Ὅμως ὁ Θεὸς φυλάγει τοὺς ἀδύνατους. Κι ἂν πεθάνωμεν, πεθαίνομεν διὰ τὴν Πατρίδα μας, διὰ τὴν Θρησκείαν μας…Αὐτὸς ὁ θάνατος εἶναι γλυκός, ὅτι κανένας δὲ θὰ γένη ἀθάνατος…».

 

* «Εἶναι ἀδύνατες οἱ θέσεις κι ἐμεῖς – γράφει ὁ Μακρυγιάννης - ὅμως εἶναι δυνατὸς ὁ Θεὸς ποὺ μᾶς προστατεύει».

 

* …Ὅταν μοῦ πειράζουν τὴν πατρίδα καὶ τὴν θρησκεία μου, θὰ μιλήσω, θά ‘νεργήσω κι’ ὅ,τι θέλουν ἂς μοῦ κάνουν… Κι’αὐτείνη ἡ πατρίδα δὲν λευτερώθη μὲ παραμύθια, λευτερώθη μ’ αἵματα καὶ θυσίες, κι’ ἀπὸ αὐτὰ ἔγινε βασίλειον – κι’ ὄχι νὰ βραβεύωνται ὁλοένα οἱ κόλακες, κι’ οἱ ἀγωνισταὶ ν’ ἀδικιῶνται. Ὅτι ὅταν σκοτώνονταν οἱ ἀγωνισταί, αὐτεῖνοι κοιμῶνταν. Κι’ ὅσο ἀγαπῶ τὴν πατρίδα μου δὲν ἀγαπῶ ἄλλο τίποτας. Νάρθῆ ἕνας νὰ μοῦ εἰπῆ ὅτι θὰ πάγη ὀμπρὸς ἡ πατρίδα, στέργομαι νὰ μοῦ βγάλη καὶ τὰ δύο μου μάτια. Ὅτι ἂν εἶμαι στραβός, καὶ ἡ πατρίδα μου ἀχαμνά, δέκα μάτια νἆχω, στραβὸς θανὰ εἶμαι. Ὅτι σ’ αὐτείνη θὰ ζήσω, δὲν ἔχω σκοπὸν νὰ πάγω ἀλλοῦ…

ΤΟ ΣΑΡΑΝΤΑΛΕΙΤΟΥΡΓΟ ΤΟΥ ΛΟΓΟΥ. 1. Ἡ ἀδιάλειπτη προσευχή, Αρχιμανδρίτου Σεβαστιανού Δ. Τοπάλη

O Ἡγούμενος ἑνὸς μοναστηριοῦ, ποὺ εἶχε ἱδρύσει ὁ ἅγιος Ἐπιφάνιος, ὁ ἐπίσκοπος τῆς Κύπρου, ἐπισκέφτηκε κάποτε τὸν ἅγιο καὶ τοῦ εἶπε μὲ κάποια ἱκανοποίηση:

 - «Μὲ τὴν εὐχή σου, Δέσποτα, δὲν παραμελοῦμε τὸν κανόνα τῆς προσευχῆς ποὺ μᾶς ἔδωσες, διαβάζουμε μὲ προθυμία τὴν πρώτη ὥρα, τὴν τρίτη, τὴν ἕκτη καὶ τὴν ἐνάτη».

 - «Καὶ τὶς ἄλλες ὧρες τί κάνετε», ρώτησε μὲ ἔκ - πληξη ὁ ἅγιος Ἱεράρχης, «δὲν ἀσχολεῖστε μὲ τὴν προσευχή; Τότε δὲν εἶστε μοναχοί!».

 Καὶ βλέποντας τὴν ἀπορία τοῦ ἡγουμένου ἐξήγησε:

 - «Ἐκεῖνος ποὺ ἀνήκει στὴν τάξη τοῦ μοναχοῦ ἔχει καθῆκον ν’ ἀσχολεῑται διαρκῶς μὲ τὴν προσευχὴ καὶ τὴν ψαλμωδία. Ὁ προφήτης Δαβὶδ, ἂν καὶ ἦταν βασιλιὰς καὶ πολεμιστής, τὸ ὁμολογεῖ ὁ ἴδιος, τὸ βράδυ προσευχόταν, τὰ μεσάνυχτα σηκωνόταν ἀπὸ τὸ στρῶμα του γιὰ νὰ δοξολογήσει μαζὶ μὲ τοὺς ἀγγέλους τὸν Θεό, πρὶν ἀπὸ τὰ ξημερώματα τὸν βρίσκανε ἀκόμη νὰ προσεύχεται, μόλις ξημέρωνε ὕψωνε τὴν καρδιά του γιὰ νὰ εὐχαριστήσει τὸν πλάστη του, τὸ πρωὶ παρακαλοῦσε καὶ πάλι τὸ μεσημέρι τὸ ἴδιο, καὶ τὸ βράδυ ἔκλινε τὰ γόνατά του γιὰ νὰ ἱκετεύσει τὸν Θεό. Γι’ αὐτὸ μᾶς βεβαιώνει πὼς ἑπτὰ φορὲς τὴν ἡμέρα αἰνοῦσε τὸν Κύριο».

Άγιος Φίλιππος ο Απόστολος

Ἀρθεὶς Φίλιππος ἐκ ποδῶν ἐπὶ ξύλου,

Τὰ τῶν ποδῶν σοι νίπτρα Σῶτερ ἐκτίνει.

Ἤρθης κἀκκεφαλῆς δεκάτῃ Φίλιππε τετάρτῃ.

Βιογραφία

Ο Άγιος Φίλιππος ήταν ένας από τους δώδεκα μαθητές του Κυρίου. Καταγόταν από τη Βηθσαϊδά της Γαλιλαίας, απ' όπου και ο Ανδρέας με τον Πέτρο. Τον κάλεσε μαθητή Του ο ίδιος ο Κύριος, και κατόπιν ο Φίλιππος έφερε στον Κύριο το Ναθαναήλ. Παραθέτουμε ορισμένα χωρία της Καινής Διαθήκης, στα οποία ο άναγνώστης μπορεί να μάθει περισσότερα για το Φίλιππο, σχετικά με τη ζωή του κοντά στο Χριστό: Ματθ. ι' -3, Μάρκ. γ' -18, Λουκ. στ' -14, Ιωάν. α' 44-49, Ιωάν. ιβ' 20-23, Πράξ. α' 13. Αξίζει, όμως, να αναφέρουμε ένα διάλογο ( Ευαγγέλιο Ιωάννου, ιδ') που είχε ο Φίλιππος με τον Κύριο, όπου δίνει αφορμή στον Κύριο να φανερώσει ο ίδιος ότι είναι ομοούσιος με τον Πατέρα Θεό.

Είπε λοιπόν ο Φίλιππος: «Κύριε, δεῖξον ἡμῖν τὸν πατέρα καὶ ἀρκεῖ ἡμῖν» (Κύριε, αποκάλυψε μας, δείξε μας τον Πατέρα, και αυτό μας αρκεί).

Και ο Κύριος μεταξύ άλλων του απάντησε: «Οὐ πιστεύεις ὅτι ἐγὼ ἐν τῷ πατρὶ καὶ ὁ πατὴρ ἐν ἐμοί ἐστι; τὰ ῥήματα ἃ ἐγὼ λαλῶ ὑμῖν, ἀπ᾿ ἑμαυτοῦ οὐ λαλῶ· ὁ δὲ πατὴρ ὁ ἐν ἐμοὶ μένων αὐτὸς ποιεῖ τὰ ἔργα» (Δεν πιστεύεις, Φίλιππε, ότι εγώ είμαι αχώριστα συνδεδεμένος με τον Πατέρα, ώστε εγώ να είμαι και να μένω μέσα στον Πατέρα και ο Πατέρας να είναι και να μένει μέσα μου; Είμαι δε τόσο πολύ ενωμένος, ώστε αυτά πού σας διδάσκω δεν είναι από τον εαυτό μου. Άλλα ο Πατέρας μου πού μένει μέσα μου, αυτός ενεργεί τα υπερφυσικά έργα).

Ανοικτή επιστολή της κ. Ελένης Παπαδοπούλου προς τον δημοσιογράφο κ. Ν.Ευαγγελάτο.

 κ. Εὐαγγελάτε,

 Ὅσο τεράστιο, παγκόσμιο, συγκλονιστικὸ κι ἂν εἶναι αὐτὸ τὸ ζήτημα τοῦ Κορονοϊοῦ, ὅπως τουλάχιστον τὸ παρουσιάζετε, κάποια στιγμὴ στὸ ἐγγύτερο ἢ τὸ ἀπώτερο μέλλον θὰ τελειώσει, καὶ δὲν ξέρω πραγματικὰ σὲ ποιά χώρα θὰ πρέπει τότε νὰ δραπετεύσετε.

 Ἡ ἱστορία θὰ σᾶς καταγράψει ὡς ἕναν ἀπὸ τοὺς σπουδαιότερους συντελεστὲς ὄλου αὐτοῦ τοῦ φιάσκου ποὺ ζοῦμε.

 Μονόπλευρος, κατευθυνόμενος, ἀντι-ἐπαγγελματικός θὰ εἶναι τὰ πιὸ ἐλαφρὰ ἐπίθετα ποὺ θὰ σᾶς ἀποδίδουν οἱ μελλοντικοὶ κριτὲς τῆς ἐποχῆς ποὺ ζοῦμε.

 Προσβλητικὸς σὲ κάθε πρόσωπο ποὺ καλέσατε στὴν ἐκπομπή σας· ρασοφόρους, ἐπιστήμονες καὶ ἁπλοῦς ἀλλὰ αὐθεντικοὺς καὶ πραγματικοὺς ἕλληνες τῆς κοινωνίας μας ποὺ τόλμησαν νὰ ποῦν «ὄχι» στὴν καταπάτησι τῶν ἀνθρωπίνων δικαιωμάτων, τῶν πιὸ ὡραίων γνωρισμάτων τῆς ζωῆς, καὶ πάνω ἀπὸ ὅλα τῆς ἐλευθερίας μας.

 Πῶς μπορεῖτε νὰ παραβλέπετε τόσους σοβαροὺς καὶ διαπρεπεῖς ἐπιστήμονες τῆς γῆς, ποὺ μὲ εἰλικρίνεια καὶ πόνο τολμοῦν νὰ ποῦν τὴν ἀλήθεια, μὲ κάθε κόστος γιὰ τὸν ἑαυτό τους, ὅπως π.χ. οἱ: dr. Judy Mikovits (Ἀμερική), dr. Rashid Buttar (Ἀμερική), dr. Ἰωάννης Ἰωαννίδης (Ἀμερική), dr. Sucharit Bhakdi (Γερμανία), Φαίδων Βόβολης (Ἑλλάδα), Γεώργιος Παῦλος (¨Ελλάδα), Εὔη Κάγια (¨Ελλάδα) κ.ἄ., καὶ ἀποθεώνετε μόνο δύο γιατροὺς τῆς χώρας μας, ὥστε ἡ ἄποψή τους νὰ καλύπτει ὅλη τὴν ἐπικράτεια;

Όσιος Αρσένιος ο Καππαδόκης

                                                                 

Βιογραφία

Ο Οσιότατος Αρσένιος ο Καππαδόκης γεννήθηκε γύρω στα 1840 μ.Χ. στα Φάρασα ή Βαρασιό, στο Κεφαλοχώρι των έξι Χριστιανικών χωριών της περιφερείας Φαράσων της Καππαδοκίας. Οι γονείς του ήταν πλούσιοι σε αρετές και μέτριοι σε αγαθά. Είχαν αποκτήσει δύο αγόρια, τον Βλάσιο και τον Θεόδωρο (τον Άγιο Αρσένιο).

Από μικρή ηλικία έμειναν ορφανά και τα προστάτεψε η θεία τους, αδελφή της μητέρας τους. Ένα θαυμαστό γεγονός που συνέβηκε στα παιδιά και την θαυματουργική διάσωση του μικρού τότε Θεόδωρου από τον Άγιο Γεώργιο που τον έσωσε από βέβαιο πνιγμό, είχε ως αποτέλεσμα, για τον μεν Βλάσιο να δοθεί με τον δικό του τρόπο στον Θεό, να τον δοξολογεί ως δάσκαλος της Βυζαντινής Μουσικής και κατέληξε αργότερα στην Κωνσταντινούπολη, για τον Θεόδωρο δε να θέλει να γίνει καλόγερος.

Ρήματα ζωής από τον π. Αντώνιο Στυλιανάκη 08.11.2020

Δείτε το βίντεο εδώ: https://youtu.be/XIOE-kGNGHI

 

Άγιος Νεκτάριος: δάσκαλος της Ρωμιοσύνης,Δημήτρης Νατσιός δάσκαλος-Κιλκίς

 

Τιμά και γεραίρει η Εκκλησία μας, στις 9 Νοεμβρίου κάθε έτους, την μνήμη του Αγίου Νεκταρίου, ενός από τους πιο αγαπητούς αγίους του ορθόδοξου λαού μας. Τον αγαπάμε και τον ευλαβούμαστε και εμείς οι δάσκαλοι, όσοι πιστεύουμε στον Σωτήρα Χριστό μας, γιατί ο άγιος υπήρξε και δάσκαλος.

Γύρω στο 1866 περίπου, ο 20χρονος τότε Αναστάσιος, φεύγει από την Πόλη και πηγαίνει στην τουρκοκρατούμενη Χίο. Η ευρεία του μόρφωση, η ολοκάρδιος αγάπη και το ήθος του, εκτιμήθηκαν και αναλαμβάνει καθήκοντα διδασκάλου στο χωριό Λιθί. Επί μια δεκαετία το μυροβόλο και γόνιμο αποτύπωμά του, μένει ανεξίτηλο στις καρδιές των κατοίκων και μαθητών του. Μαθητής του και μετέπειτα καθηγητής της Θεολογικής Σχολής Τιμίου Σταυρού Ιεροσολύμων, Ι. Νεομονιτάκης, θα γράψει: «Κατά το έτος 1879, εις Χίον, υπήρξε διδάσκαλος των πρώτων γραμμάτων μου. Τον ενθυμούμαι τότε ως απλούν ρασοφόρον Νεκτάριον Κεφαλάν της Νέας Μονής της Χίου, ασκητικόν και ευσεβή, λάμποντα με την αγιότητα του βίου και τον ζήλον του αληθούς χριστιανού». («Ο Άγιος Νεκτάριος Πενταπόλεως», Στ. Καλκανδή, σελ. 105).

Χρόνια πολλά Φλώρινα!!

Λύκειο Ελληνίδων Φλώρινας

 Δείτε το βίντεο εδώ:https://youtu.be/Qx8ig-NaXZk 

Η Απελευθέρωση της Φλώρινας

 Δείτε το βίντεο εδώ:https://youtu.be/R0M6QQzu8i0

«Βουβός» ο Πανορμίτης για πρώτη φορά στα χρονικά

 Το μοναστήρι του Μέγα Ταξιάρχη στέκει αγέρωχα στον Πάνορμο της Σύμης, ενώ οι ακτίνες του ήλιου παίζουν κρυφτό στο πανύψηλο καμπαναριό, στο ψηφιδωτό της αυλής, στις αψίδες των κελιών. Η επιβλητική, θαυματουργή ολόσωμη εικόνα του Πανορμίτη φόρεσε τα γιορτινά της, μόνο που φέτος θα περάσει μοναχή τη μεγάλη μέρα. Το πρόσωπο του Μεγαλόχαρου κι αυτό σκυθρωπό. Μοιάζει να συμπαραστέκεται στις ψυχές που επιζητούν στους χαλεπούς καιρούς μας στήριξη και προστασία.

Το καράβι, σχηματίζοντας το σημείο του Σταυρού στο λιμάνι με την πορεία του, πήρε την Παρασκευή και τους τελευταίους πιστούς που ήρθαν να γονατίσουν στα πόδια του. Η απευθείας ακτοπλοϊκή σύνδεση της Μονής με τα άλλα νησιά διεκόπη. Ο ήχος της καμπάνας, που υποδέχεται ή αποχαιρετά τα καράβια, έφερε δάκρυα στα μάτια εκείνων που δεν μπορούν να πιστέψουν ότι για πρώτη φορά στα χρονικά, στις 8 του Νοέμβρη, εξαιτίας της πανδημίας, η λαοθάλασσα πίστεως και ευσέβειας δε θα κατακλύσει την προβλήτα, τον αυλόγυρο του Μοναστηριού.

Ο Πανορμίτης θα μας φωτίσει φέτος «βουβά». «Βουβά» θα παρηγορήσει και θα απλώσει τις φτερούγες του να προστατεύσει όλες τις ανοιχτές καρδιές που προσεύχονται. Και «βουβά» θα κάνει για άλλη μια φορά τα «ηχηρά» του θαύματα!