Berlin, μέρος δεύτερον

H Πύλη του Βρανδεμβούργου.

Ο Καθεδρικός του Βερολίνου - γνωστός ως Dom.

Μια χαριτωμένη φωκίτσα στο Ζωολογικό Κήπο...

...και η Saina Pali, η νεαρή ελεφαντίνα.

Καρχαρίες στο Aquarium του Ζωολογικού Κήπου.

Τεράστια βιβλιοπωλεία. Κρίμα να μην ξέρω Γερμανικά. Ο παράδεισος του βιβλιολάτρη.

Στην Ολλανδική συνοικία του Potsdam.

Στη Ρωσσική συνοικία του Potsdam -τα σπίτια χτίστηκαν για να στεγαστεί μια Ρώσικη χωρωδία (!).

Στο Spandau.

Πανοραμική φωτογραφία από τον πύργο της ακρόπολης του Spandau.

Στη λίμνη Schlachtensee, λιγότερο από μια ώρα με το τρένο απόσταση από το κέντρο της πόλης.

Γκράφιτι σε τμήμα του τείχους που διασώζεται, στην αρχική του θέση. Το μουσείο στο Checkpoint Charlie, αφιερωμένο στις απόπειρες των Ανατολικογερμανών να αποδράσουν, είναι ανατριχιαστικό.

Έκθεση γλυπτών από άμμο.

Κτίρια στη Fasanenstrasse, έναν από τους ακριβότερους δρόμους της πόλης. Κάτι τέτοια μ' έκαναν να ζηλεύω θανάσιμα...

Βροχή στο Ζωολογικό κήπο.

Σε ένα παλιό ζυθοποιείο, που έχει αξιοποιηθεί ως πολυχώρος, με θέατρα, καφετέριες, σινεμά, κτλ. Το όνομα αυτού, Κulturbrauerei.

Στη λίμνη Weissensee, εντός της πόλης -μισή ώρα με το ποδήλατο από την Alexanderplatz.

Ο σιδηροδρομικός σταθμός στη Hackescher Markt.

Πλανόδιοι μουσικοί μπροστά στο σταθμό -παίζανε εβραϊκές μελωδίες.

Εσωτερικό εστιατορίου στην ίδια γειτονιά -πάνω από το θολωτό ταβάνι, περνάει το τρένο.

Η εκκλησία του Κάιζερ Γουλιέλμου, πληγωμένη από τους βομβαρδισμούς.

Στο εστιατόριο του πολυκαταστήματος KaDeWe - καλό δείγμα μοντέρνας αισθητικής.

Τα πουλάκια στο Βερολίνο ήταν άφοβα...

...πράγμα που μας άρεσε πολύ. Αυτό που βλέπετε στις φωτογραφίες, συνέβαινε διαρκώς.

Berlin

Δεν ζηλεύω συχνά, ούτε λιγώνομαι με τα επιτεύγματα των ξένων. Κι ούτε αλλάζω την Αθήνα, μια και έζησα εδώ όλη την ως τώρα ζωή μου.


Αλλά είναι πολύ ωραία πόλη το Βερολίνο... Ζηλευτή. Έχω βρεθεί σε πόλεις πιο γοητευτικές, πιο "ερωτεύσιμες", όπως τη Βενετία, την Κωνσταντινούπολη ή τη Μπρυζ. Αλλά το Βερολίνο αποπνέει έναν φιλόξενο αέρα. Σε κάνει να την αγαπήσεις αυτή η πόλη. Άνετη, ήσυχη, παρά το ότι είναι η δεύτερη -μετά το Λονδίνο- βιομηχανική πόλη της Ευρώπης. Παντού μπορείς να κυκλοφορείς με ποδήλατο. Και οι πολίτες με αναπηρία, μετακινούνται άνετα παντού με τα αμαξίδιά τους.

Στο Βερολίνο, απ' ό,τι λένε και οι ίδιοι οι Βερολινέζοι, τα πράγματα δεν είναι τόσο "σφιχτά", όσο σε άλλες πόλεις της Γερμανίας. Λένε χαρακτηριστικά, "το Βερολίνο δεν είναι Γερμανία". Κι αυτό συντελεί στην φιλόξενη ατμόσφαιρα της πόλης.

Πάρκα, πράσινο παντού. Και λίμνες, πανέμορφες, στις οποίες μπορείς να κολυμπήσεις.

Και αυτό που ζήλεψα περισσότερο, η αισθητική των κτιρίων. Τα παλιά, όμορφα σπίτια και τα μοντέρνα αρχιτεκτονήματα.

Φαντάζομαι, αυτό είναι που μας διαφοροποιεί από τους υπόλοιπους Ευρωπαίους: η μακραίωνη παιδεία τους στον αστικό πολιτισμό και τρόπο ζωής. Αυτοί έχουν καταλάβει ποιους απλούς κανόνες πρέπει να υιοθετούν, όχι από ανωτερότητα, αλλά για να είναι ανθρώπινη η ζωή τους.
Ελπίζω να έρθει κι η σειρά μας...

Α, μην ξεχάσω: Πολύ φτηνότερο το Βερολίνο από την Αθήνα... Γαμώτο!

Ο καιρός ήταν αρχικά βροχερός. Μετά, το γύρισε σε καύσωνα, για να σταθεροποιηθεί σε λιακάδα με δροσούλα.

Μουσεία, μπύρες, βόλτες με ποδήλατα, μπάνιο στις λίμνες.... Κι η παρέα -βασικότατο- έδεσε μια χαρά. Ωραία ήταν.

Τώρα, τα κεφάλια μέσα...

Μήπως να ψάξω να βρω καμμιά ευκαιρία, κανένα διαμερισματάκι εκεί κοντά στην Alexanderplatz;


Υπέροχος ο Zωολογικός Kήπος...

O Bao-Βao, το πάντα-σταρ του κήπου, μας έκανε την τιμή να είναι ξύπνιος, πράγμα που δεν συνηθίζει.


Κι εδώ ο μικρός και γλυκύτατος Knut, το πολικό αρκουδάκι. Γεννήθηκε το Δεκέμβρη. Έσωσε το ζωολογικό κήπο με τους επισκέπτες που προσελκύει.





Η κεφαλή της Νεφερτίτης. Τα μουσεία του Βερολίνου είναι άλλη ιστορία. Μπορείς να περάσεις πολλές μέρες και να μην έχεις δει ακόμη τίποτα.




Στο πάρκο του παλατιού Sanssouci στο Potsdam.

Το Κινέζικο τεϊοποτείο στο πάρκο του παλατιού.

O πύργος της τηλεόρασης στην Αlexanderplatz, μισοκρυμμένος από τα σύννεφα.




Η Neptunbrunnen (κρήνη του Ποσειδώνα) στην Alexanderplatz.

Φωτογραφίες από την αγαπημένη μου γειτονιά, τη Nikolaiviertel. Τα περισσότερα κτίρια είχαν ισοπεδωθεί στον πόλεμο, αλλά ανακατασκευάστηκαν.

Το Sony Center στην Potsdamer Platz. Δείγμα μοντέρνας αρχιτεκτονικής, ωραιότατο.

Ο κόσμος δροσίζεται στο συντριβάνι.

Το Reichstag.

Στο θόλο του Reichstag.

Στο μνημείο για τα θύματα του ολοκαυτώματος.

Το γνωστό άγαλμα της Νίκης, που γνωρίσαμε στα "Φτερά του Έρωτα" του Βιμ Βέντερς.