Bo ten wiatr.

Wiatr goni dziś chmury jak niesforne owieczki, wpada między drzewa, tarmosi ich korony i sprawia, że szumią donośnie. Trzaska domowym przeciągiem i sprawdza czy zdoła porwać balkonowe skrzynki. Moje jarmarczne, kolorowe kwiaty trzymają się mocno, dadzą radę:)
A z tym wiatrem to nadciągają nasze wakacje. Dopinam wszystko, krzątam się, sprzątam, podlewam kwiaty, naszykowałam świeży stosik książek z biblioteki, wyjęłam pizzę z piekarnika i czekam na naszego Stasia, który wraca z obozu. Pierwsze dwanaście dni z dala od domu i nie na znajomym gruncie. Ściska mnie wzruszenie gdy Antoś wzdycha i mówi, że już tak za nim tęskni. Wszyscy się stęskniliśmy, wszyscy...
Przeglądam czerwcowe kadry, dominują na nich kwiaty ale na szczęście nie tylko:) Są też inne historie. Małe i duże, raz na dole, raz na górze;)

A na wczasy pod gruszą, w rejony całkiem mi nieznane zabieram pewien soczysty kryminał i Mamę Muminków.
Pozdrawiam Was z letnim wiatrem!
Do napisania, pa:)