Dzień dobry w grudniowe przedpołudnie! Dzisiejszy poranek powitał nas siarczystym mrozem, zmroził auta i poszalał w polach. Ładnie mu wyszło. Do domu się jednak nie wdarł, tutaj wręcz się zazieleniło. Od wczoraj z pulpitu komputera wita mnie zielony świat, który bardzo pasuje mi na adwentowy czas. To taki szczególny okres w roku. Wiem, że wypełniony po brzegi, dla wielu bardzo pracowity, niespokojny, stresujący. Czasem nie wiadomo gdzie szukać tej magii świąt, na czym ona polega, gdzie się rodzi. Kolejna rzecz na półce, czy w szafie wcale nie cieszy albo cieszy na krótko i czegoś brak, tak bardzo brak. Wszystkiego pełno, z witryn sklepowych wylewają się dobra wszelkiej maści, ze wszystkich stron nadciągają pomysły i propozycje na idealne święta, a serce ciągle jest niespokojne. Może za dużo chce mieć... A Adwent to czas by wszystko się w nas zazieleniło. Tak urosło i wybujało, że gwiazdkę w zielonych ogrodach powitamy:) Takie pragnienie mam...
"Niech się rozweselą pustynia i spieczona ziemia, niech się raduje step i niech rozkwitnie!"(Iz, 35,1).
Czyż to nie piękne Słowo na Adwent?
Nawet serce najbardziej jałowe możne zakwitnąć i się zazielenić. Bardzo przygarniam do siebie tą myśl.
Tyle z rozmyślań z ostatniego tygodnia:)
Tymczasem przyniosłam do domu aloesa i bardzo dobrze się w jego towarzystwie odnajduję:) Fajnie go mieć. Nie tylko ładnie wygląda. Można w razie potrzeby, by podratować skórę, urwać listek, delikatnie ściągnąć wierzchnią warstwę i wypływający sok delikatnie wetrzeć np. w skórę dłoni. Na początku trzeba spróbować odrobinkę, by przekonać się czy skóra dobrze zareaguje. Sprawę testowałam u mojej Mamy, obskubując jej okazałego aloesa bezlitośnie;)
Mój maluszek musi jeszcze trochę podrosnąć:D
Na koniec taki obraz. Mój poranny widok z okna:)
Dobrego dnia! Pa:)
