Papers by Ibrahim Canbulat
Travelers & Artists, 2024
The bibliography of the travelers and painters on Ottoman land is a by-product of the author's ri... more The bibliography of the travelers and painters on Ottoman land is a by-product of the author's river-research titled The Evolution of the Ottoman House. 4 parts of this independent work, which is evolving into a book, have been published as conference proceedings and articles. The study started with research presented at the Conservation and Implementation of Wooden Structures Symposium of Istanbul Metropolitan Municipality, KUDEB (Conservation, Implementation, Supervision Bureau) and was published in Turkish and English in the proceedings book. Although this presentation has a distinctive structure, it was understood that some sections should be examined and detailed. These were the problems of how the transition from the Byzantine house to the Ottoman house was and why the "çardak", an Iranian masonry building style, was started to be used for wooden structures by the Ottomans . The findings and propositions of this research were published as two separate articles. During all these studies, it was seen that the limited research and publications of architectural historians could only provide healthy clues for the recent times, since the house was always overshadowed by monumental Ottoman structures. On the other hand, we were experiencing that the Ottoman houses that we restored had evolved through trial-and-error processes that stretch back far back. Evolutionary processes, on the other hand, could only be read on a very limited number of 18th and 19th buildings that survived and were not damaged by restorations. Another important source for a full understanding of the process was the results of archaeological research. We saw that the architectural whole, which we call the Ottoman house, dates to the Neolithic in the Eastern Balkans and Anatolia. On the other hand, it was seen that the Turks (Seljuks and Turkmens) had never used such a wooden structure system before Anatolia, that the Ottoman house (Anatolia) was local and spread to Anatolia and the Balkans, especially after its developments in Constantinople. These processes would also need to be carefully studied. The research had to cover not only Ottoman lands but also Eastern Roman, Byzantine and Seljuk civil architectures. Still, archeology, history, architecture and art history, and the buildings themselves were insufficient to fully read the process. For example, there were important gaps that could not be filled, such as the period when Byzantium was interrupted by the Latin Empire. The reason why the Ottomans continued the woodebbvcc x n building system in Constantinople despite the great fires was another paradox that we had difficulty in understanding. As you move away from the capital, there is very little documentation about the Ottoman house. We should have also investigated the emergence and spread of the Ottoman house as a concept. At this point, it was understood that travelogues and engravings could provide clues to complete the missing links. Based on this need, we started to examine the previously studied travel books. For this purpose, it turned out that travelogues should be read as much as possible, and their traces should be sought in any secondary source. In some travel books, the traveler's references to previous travelers not only enabled the author to reach another first source that had not been noticed before, but also gave important clues about the changes in the structure in question over time. The process of using travelogues and engravings to write the history of the Ottoman house was presented as a paper in Sarajevo (Bosnia-Herzegovina). While it is thought that the development of the Ottoman house ended due to the transition from wood to masonry due to fires, especially in Constantinople, 18th -19th centuries. We have concluded that the notables, who emerged as a necessity in the centuries and became stronger, extended their lives with the ayan palaces they erected or modifies using the architectonics of the Ottoman house. The presentation will be included as a chapter in the proceedings book of the symposium. The fifth part and the final part of the river-research will cover the development of the house in the Balkans and Anatolia from the Neolithic to the Middle Ages, based on archaeological research.
Riding two Horses Safranbolu's Dual Branding as UNESCO World Heritage and CittaSlow, 2024
This paper explores the dual branding of Safranbolu as both a UNESCO World Heritage site and a Ci... more This paper explores the dual branding of Safranbolu as both a UNESCO World Heritage site and a CittaSlow town. It begins with an overview of the CittaSlow movement, which started in Italy in 1999 and aims to enhance quality of life by promoting local traditions, environmental protection, and cultural heritage. The movement's expansion into Turkey began with Seferihisar in 2009, leading to the inclusion of several other Turkish towns. These towns have experienced economic benefits, cultural preservation, improved quality of life, and environmental sustainability, though challenges such as balancing tourism with authenticity, infrastructure strain, inclusivity, and sustainable development persist. The paper provides a detailed overview of key CittaSlow towns in Turkey and compares them with notable examples worldwide, highlighting similarities and differences in their implementation of CittaSlow principles. A chronological case study of Seferihisar illustrates its journey and the impact of CittaSlow membership on local development. Safranbolu's dual branding is examined, discussing the advantages of increased visibility, preservation support, economic benefits, and strengthened community identity, alongside challenges like managing tourist influx, balancing modernization with preservation, avoiding over-commercialization, ensuring community involvement, and sustaining long-term conservation efforts. The paper concludes that effective management of these complexities can allow Safranbolu to maximize the benefits of its dual branding, serving as a model for other towns aiming to balance heritage preservation with sustainable development.
without the consent of the publisher is inadmissible and punishable. This refers especially to re... more without the consent of the publisher is inadmissible and punishable. This refers especially to reproduction of figures and/or text in print or xerography, translations, microforms and the data storage and processing in electronic systems. The designations employed and the presentation of the material in this publication do not imply the expression of any opinions whatsoever on the part of the publishers concerning the legal status of any country or territory or of its authorities, or concerning the frontiers of any country or territory. This year, reading the report, frustration with the current UNESCO process is in your eye, especially in three of our network members' reports. How can we create a stronger dynamic for the respect and protection of our heritage? From two of our network members, you can glean their frustration with the UNESCO system in this volume, a third one refrained from even providing a written report. None of the three are in developing countries-they are all in Europe. Others contributed their reports without having hope for change. More and more, for safety reasons, authors opt to write anonymously, and some have left their homeland for fear of being detained or silenced should they speak out. At World Heritage Watch, we continue to feel strongly about our mission. We believe that implementation of the Convention in perpetuity, site by site, depends to a large extent on the commitment of the broader population, on civil society. The positive evidence is there, alongside the shortcomings we demonstrate and deplore. Indeed, people do make a difference. Civil society action has managed to stop damages before it was too late. Early diagnosis, nipping destruction in the bud-for instance by identifying infrastructure plans that would, if realized, damage World Heritage are our forte. After ten years-a mere ten years, it seems-our anniversary is a time to take stock and ask hard questions, about ourselves, about UNESCO and its State Parties, and best ways to heighten public attention. The idea that each of us considers the World Heritage to be the common heritage of all of us, and that each of us stands up for all of it, is a most beautiful and indeed cosmopolitan concept, that has a potential to bring people from all over the world together, transcending nationalities and religions. The global World Heritage Watch network is living proof of this. We demonstrate every day that it is possible to create enthusiasm for this beautiful idea, and that we can turn this enthusiasm into action. We are convinced that the World Heritage is an asset for the future as much as it is a gift from the past. Our 10 th anniversary is also an occasion to give special thanks to two persons who over all these years have helped make the WHW Report what it is. First, Bianka Gericke, our computer designer; she has provided the layout and design of all of our publications, working herself through texts and illustrations from incredibly diverse sources with immense patience and diligence while giving the publication its elegant and unmistakable appearance. Second, Martin Lenk; he has contributed many of the detailed and aesthetic maps that would make any geographic publisher envious, including UNESCO itself. To both of them we owe more than we can express, and we hope that they will be with us for a long time to come. Maritta Koch-Weser, President Stephan Doempke, Chair World Heritage Watch Circle, Ta' Ġesu', as well as Ġgantija), all linked by their Late Neolithic viewlines; therefore, the preservation of this view is vitally important. The building would also require 1,100 square metres of excavation for basement-level garages, resulting in the removal of archaeologically-rich untouched soils. Appeals launched against the planning application Alongside a costly and strong appeal filed by Flimkien għal Ambjent Aħjar against the decision taken by the Planning Authority, three further appeals have been submitted in the courts of Malta against this abusively approved planning permit PA/00570/21. The grievances filed by FAA are: 1. The approved development PA 00570/21 is contrary to the Gozo and Comino Local Plan (GCLP), in particular Policy GZ-Edge-1c. 2. The application constitutes a violation of the Development and Design Guidance 2015 (DC15), in particular policies P6, P42, G2, G3, G23. 3. The development, as approved, is contrary to Thematic Objective 7 Urban Objective 3d of Strategic Plan for Environment and Development-SPED15. 4. The approved application violates Cap 552 of the Development Planning Act as it is manifestly clear that there is a grossly incorrect and untrue statement by the applicant regarding the buffer zone. The established buffer zone is a non-negotiable obligation which the State Party of Malta has with UNESCO. 5. The approval of the permit is not in conformity with the Cultural Heritage Act, Chapter 445 of the Laws of Malta, in particular Section II as well as pursuant to article 66 of such legislation. 6. The approved application completely ignores Article 191 TFEU and Article 3 of Directive 2011/92 governing the special mechanism known as the Environment Impact Assessment in Malta. 7. The call for a Heritage Impact Assessment for the prestigious site situated in the vicinity of the Ġgantija Temples was not required to be carried out by the Planning Authority of Malta, despite the sensitivity of the prestigious temple site as recognized by UNESCO. 8. The approved planning application violates various Aarhus Convention parameters and principles and directives that Malta is a signatory to, as well as to various European Directives on public access to environmental information. Demands to the State Party of Malta • The State Party of Malta must urgently intervene to ensure that no development may obliterate the visual enjoyment and legibility of the UNESCO World Heritage Site Ġgantija Temples, be that from the perimeter of or as in this case, directly within the buffer zone as established at law.
Bu kısa metin yayına hazırlamakta olduğum Osmanlı Saraylarında Safranlı Yemekler kitabından derle... more Bu kısa metin yayına hazırlamakta olduğum Osmanlı Saraylarında Safranlı Yemekler kitabından derlenmiştir.
Journal of humanities and tourism research, 2019
Bu makale Osmanlı Evi: Strüktür ve Formun Evrimi (Canbulat, The Ottoman House / Evolutıon of Stru... more Bu makale Osmanlı Evi: Strüktür ve Formun Evrimi (Canbulat, The Ottoman House / Evolutıon of Structure and Form, 2017) başlıklı araştırmanın bir bölümü olarak gelişti. İstanbul, Osmanlı evinin gelişiminde Bizans-Osmanlı senkretiği ve devamında evrimi açısından çok önemli bir yer tutar. Fetih'in hemen ardından başarılı bir sosyal mühendislik projesi olarak İstanbul'un İskanı gerçekleştirilmiştir. Sürgünlerle de desteklenen nüfus kazandırma işlevi ve gelen nüfusun kentsel iş bölümüne katılımları, bir Türk-İslam yerleşme dizgesi olan mahallelerin oluşturulması ile gerçekleşmiştir. Bu araştırma yalnızca konutu çalışma alanı olarak ele almaktadır. Zaten İstanbul'un kentsel dokusunun ana öğeleri olan saray, cami, imaret, medrese, çarşı ve benzeri kamusal yapılar çok sayıda araştırma ve yayına konu olmuş bulunmaktadır. Yazının girişinde Fetih öncesi ve hemen sonrası Konstantiniyye'nin sosyal ve fiziki olarak ne noktada olduğu incelenmektedir. Fetih'ten iki yıl sonra gerçekleştirilen 1455 ve İstanbul'un iskânının sonuçlarını saptamak için yapılan 1477 Tahrirleri, iskanın niteliği hakkında çok ayrıntılı bilgi sağlamaktadır. Bunlar kadar önemli diğer bir kaynak ise 1470-1471 gibi tamamlanmış bulunan Fatih Vakfiyelerinde bulunan el-Akarat bölümüdür ki iki tahrir arasında anlamlı bir kesit vermektedir. Başlangıçta iskân için Bizans-Konstantiniyye evinin kullanılmış olduğu kesindir. Tahrirler ve Fatih Vakfiyeleri hanelerle ilgili sosyal bilgi yanında evlerin özellikleri ve durumu ile ilgili olarak da önemli bilgiler de vermektedir. Bu araştırma ile "Osmanlı Evi"nin en belirleyici özelliği olacak ahşap yapının ilk örnekleri olan çartakları Bizans manastırlarında buluyor ve zaman içinde tadilatlar ve özellikle gurfeler şeklinde ortaya çıkan muktes yapılarla yaygınlık kazanmaya başladığını görüyoruz.
Journal of humanities and tourism research, Mar 31, 2021
Bu çalışmanın ortaya çıkması, Anadolu-Bizans-Osmanlı evinin evriminde önemli bir evre olan Bizans... more Bu çalışmanın ortaya çıkması, Anadolu-Bizans-Osmanlı evinin evriminde önemli bir evre olan Bizans-Osmanlı geçişinin incelenmesi ile başlamış olup, çalışmada "Osmanlı evi" olarak tanımlanan yapıların (ahşap) çatkı olmasına karşın, Orta Asya geleneğinden gelip Anadolu'ya yerleşen Selçukluların ve yerleşik Bizans'ın kagir evlerinin neden değişime uğradığının belirlenmesi amaçlanmıştır. Bu değişimin Küçük Suğra olarak isimlendirilen 1509 Büyük Konstantiniyye Depremi tarafından tetiklenmiş olabileceği sonucuna ulaşılmıştır. Bu değişim çok kısa bir zaman aralığında gerçekleşmiştir. Bu ise ancak Bizans'ın böyle bir teknolojiye zaten sahip olmasıyla mümkün olabilir. Çalışmada bu yönde bir hipotez ileri sürülmüş ve bu hipotez sorgulanmıştır. Çalışmada; Fetihten hemen sonra, 1455 yılında Tursun Bey tarafından yapılmış bir Tahrire ulaşılmıştır. Halil İnalcık, bu tahrir üzerinde çalışmış tahriri ve çalışmalarının bulgularını 2012 yılında yayınlamıştı. Tahrirde bahsi geçen çok sayıda "çardak ev" bulunmaktaydı. Bu "çardak evler", evrimin bir aşamasında devreye girmiş ahşap evler olabilirdi. Bu konuyu daha ayrıntılı bir şekilde ele almak ve hipotezi kanıtlamak amacıyla 15-17. yüzyılın tüm vakfiyeleri, yazılı kaynakları ve İstanbul Kadı Sicilleri taranmıştır. Çalışma sonuçları, 15. yüzyılda Bursa üzerinden gelen çatkıyı kullanarak inşa edilen ve dört direk üzerine kurulan bir oturtma çatının oluşturduğu mimari yapının tamamının ve sonrasında türevlerinin yaygın olarak "çardak" şeklinde isimlendirildiğini göstermektedir. 17. yüzyılda "çardak" bir galat olarak görülmekte buna karşın çatkılı yapılar "Osmanlı evi" tipolojisine hızla girmekteydi. Diğer önemli bir bulgu ise bugün akademik literatüre çok güçlü bir şekilde yerleşmiş olan "hayat evi"nin bir geçmişinin olmadığıdır.
Journal of humanities and tourism research, 2017
Tabğaç, 3. yüzyılda H'sien-pi Birliği'nin batı boylarından doğdu. Kuzey Çin'de 4. yüzyılda görüle... more Tabğaç, 3. yüzyılda H'sien-pi Birliği'nin batı boylarından doğdu. Kuzey Çin'de 4. yüzyılda görülen siyasi belirsizlik döneminde, Tai adında bir devletçik oluşturdular. Aralarında Moğol kabilelerde bulunmakla birlikte konuşma dili Türkçeydi. Bir yandan göçebe gelenekleri, diğer yandan içine girdikleri yüksek Çin kültürünün pratik ve dinamikleri nedeniyle ikili bir yönetim tarzı geliştirdiler. Sonuçta bu kültürel sentez, yönetici sınıfı oluşturan hanedan ve seçkinlere yayıldı. Yer-Gök Tengri inancına bağlı olan Tabğaçlar, sonradan Budist olmuşlardır. Çinlileşme ve Budizm'in etkisiyle, yöneticileri göçebe Tabğaç kültürü ile yüksek Çin kültürü arasında sıkıştı kaldı ve melez bir kültür gelişti. Tabğaç dili, isimleri ve giysileri yasaklandı. Sonunda Çinlileşmiş haneden, Çinlilerin gözünde 'barbar', içinden çıktığı göçebelerce 'Çinli' olarak görülmekteydi. Bu sentezden doğan çok görkemli bir grotto ve ölü gömme geleneğinden geriye dönemin yaşam ve kültürünü belgeleyen arkeolojik eserler kaldı. Mezar odalarında bulunan işlevsel araçlar yanında freskler, Tabğaçların günlük yaşam ve kültürleri ile ilgili olarak önemli bilgiler sağlamaktadır. Bunlar kadar değerli bir başka belge ise Çin kaynaklarında bulunan Qimin Yaoshu'dur. Bu belgede sağlıklı beslenmenin gerekleri belirtilmekte ve önemli sayıda yemek reçetesi verilmektedir. Bu reçeteler arasında bulunan Barbar (hu) usulü çorba ve Barbar usulü tahıl reçeteleri, büyük olasılıkla Türk göçebelerden günümüze ulaşabilmiş en eski iki yemekle ilgilidir.
This document presents the list of state of conservation reports proposed jointly by the World He... more This document presents the list of state of conservation reports proposed jointly by the World Heritage Centre and the Advisory Bodies for discussion by the World Heritage Committee at its extended 45th session, on the basis of the reports already published to date (on 19 and 31 July 2023). The selection criteria to propose state of conservation reports for discussion are explained in Section D of the Introduction of Document WHC/23/45.COM/7.
Extended forty-fifth session Riyadh, Kingdom of Saudi Arabia 10-25 September 2023 Item 7B of the Provisional Agenda, 2023
This document contains information on the state of conservation of properties inscribed on the Wo... more This document contains information on the state of conservation of properties inscribed on the World Heritage List. The World Heritage Committee is requested to review the reports on the state of conservation of properties contained in this document. The full reports of Reactive Monitoring missions requested by the World Heritage Committee are available at the following Web address in their original language: http://whc.unesco.org/en/sessions/45COM/documents
All previous state of conservation reports will be available through the World Heritage State of conservation Information System at the following Web address: http://whc.unesco.org/en/soc
WHW-UNESCO Dialogue Forum, 2023
Safranbolu UNESCO World Heritage Site consists of 3 separate conservation sites:
1. Çukur (Çarşı)... more Safranbolu UNESCO World Heritage Site consists of 3 separate conservation sites:
1. Çukur (Çarşı): Authenticity and texture are destroyed by wrong restoration and reconstructions. The new concrete construction shows that this negative development will accelerate.
2. Kıranköy (Former non-Muslim settlement): Due to its proximity to the new center, it has been under the heavy pressure of commercial functioning.
3. Bağlar: While it is the sole “vineyards” settlement pattern left in Anatolia, 7-8 decares of vineyards are divided into 3-4 parcels and opened for new constructions. The plots are either filled with sites consisting of reinforced concrete Safranbolu house replicas or post-modern prestige houses of the riches.
There are approximately 800 buildings, among 650 of which are registered, in the Çukur region. There are currently about 200 parcels that can be built with a reinforced concrete house with a simple survey. There will be 250 parcels in total, 50 of which can be divided into smaller parcels and 50 more houses will be built. With a rough calculation, the ratio of new buildings to total buildings in Çukur is 1/3. This ratio is too large to escape the perception threshold. The resulting urban landscape will in no way be authentic, anymore. The main danger is the possibility of leaving the historic buildings which were made from timber and mudbricks to collapse and replacing them with new reinforced concrete replicas.
On the other hand, Safranbolu inclusion in the UNESCO World Heritage List is its unique architecture, which it has developed in a socio-economic harmony throughout history and preserved until today. The destruction on the physical texture of Safranbolu continues exactly on this basis.
For a while, a group of people from Safranbolu, consisting of a limited number of individuals, have been working to take initiative and raise awareness in this regard, and both the Safranbolu Municipality, which supervises the building area, and the Ministry of Culture and Tourism, to create awareness so that the Cultural Heritage Protection Regional Board can prevent this erroneous course.
In this article, the UNESCO and ICOMOS acquis will be examined in the light of the problems that Safranbolu World Heritage faces and the responsibilities of local governments will be discussed within the framework of the stipulated conditions. Currently, the relatively low number of new buildings does not cause significant landscape view and perception pollution but in time the pace seems to surpass the threshold. For this reason, it is a necessity to attract the attention of the UNESCO World Heritage Center.
Journal of Humanities and Tourism Research, 2023
Özet
1848 İhtilâlleri sonrasında birçok İtalyan, Leh ve Macar sığınmacı Osmanlı Devleti’nden sığı... more Özet
1848 İhtilâlleri sonrasında birçok İtalyan, Leh ve Macar sığınmacı Osmanlı Devleti’nden sığınma talep etmiştir. İtalyan sığınmacılardan olan Cristina Trivulzio di Belgiojoso (1808-1871) ve kızı Marquis Maria de Trotti (doğ. 1838), Malta, ardından Yunanistan’ın Atina şehrine ardından ise deniz yolculuğu ile önce İzmir sonrasında İstanbul’a geçmiştir. İstanbul’da Padişah Abdülmecid’in sarayına girme fırsatı bulan prensesin, kısa sürede çevre edindiği elit kişiler arasında ABD elçisi George Perkins Marsh, Savoy diplomatı Baron Romualdo Tecco, tüccar Mösyö Eugene (Safranbolu cizye tahsildarı), banker Mösyö Alleon, İtalyan Gaetano Donizetti’nin kardeşi Giuseppe Donizetti Paşa ve daha birçok kişi yer almaktadır. Bu süreçte Baron Romualdo Tecco ve George Perkins Marsh’ın Prenses Belgiojoso’yu cesaretlendirmesi üzerine prenses Safranbolu yakınlarında Çakmakoğlu Çiftliği ve Büyük Tarla’yı ziyaret etmiştir. İlk izlenimleri sonrasında hayalini kurduğu bu yeri önce kızı Maria ve Mösyö Eugene adına 10 yıllığına kiralamış sonrasında ise satın almıştır. Literatür çalışmalarının ardından sahada gerçekleştirilen araştırmalar ve sözlü kaynaklarla çiftliğin konumu (lokasyonu) belirlenmiştir. Arşiv belgeleri ile desteklenen veriler neticesinde Çakmakoğlu Çiftliği’nin çitleri yıkılarak ağaçları izinsiz kesildiği, çiftlik arazisinin ise İsmail Ağa’nın olumsuz faaliyetleri neticesinde yol haline geldiği tespit edilmiştir. Çalışma kapsamında yukarıda ifade edilen Marquis Maria de Trotti’ye ait arazilerle çiftliklerin 1850 sonrasındaki süreci hakkında bilgi sunulmaktadır.
Anahtar Kelimeler: Cristina Trivulzio di Belgiojoso, Çakmakoğlu, Marquis Maria de Trotti, Safranbolu, Viranşehir
Abstract
After the 1848 Revolutions, many Italian, Polish and Hungarian asylum seekers sought asylum from the Ottoman Empire. Cristina Trivulzio di Belgiojoso (1808- 1871), one of the Italian refugees, and her daughter Marquis Maria de Trotti (born in 1838), went to Malta, then to Athens, Greece, and then to Izmir and then to Istanbul by sea. The princess, who had the opportunity to enter the palace of Sultan Abdülmecid in Istanbul, soon became friends with the US ambassador George Perkins Marsh, Savoy diplomat Baron Romualdo Tecco, merchant Monsieur Eugene (Safranbolu jizya tax collector), banker Monsieur Alleon, Italian Gaetano Donizetti. his brother Giuseppe Donizetti Pasha and many more. In this process, upon the encouragement of Princess Belgiojoso by Baron Romualdo Tecco andGeorge Perkins Marsh, the princess visited Çakmakoğlu Farm and Büyük Tarla near Safranbolu. After his first impressions, he first rented this place, which he dreamed of, for his daughter Maria and Monsieur Eugene for 10 years, and then bought it. After the literature studies, the location of the farm was determined with the research carried out in the field and oral sources. As a result of the data supported by archival documents, it was determined that the fences of Çakmakoğlu Farm were demolished and the trees were cut without permission, and the farmland became a road because of the negative activities of İsmail Agha. Within the scope of the study, information about the process of the lands and farms belonging to the Marquis Maria de Trotti mentioned above after 1850 is presented.
Keywords: Cristina Trivulzio di Belgiojoso, Çakmakoğlu, Marquis Maria de Trotti, Safranbolu. Viranşehir.
Mimarİst: New Constructions in Safranbolu World Heritage Site, 2023
Safranbolu UNESCO Dünya Mirası, 3 ayrı koruma alanından oluşmaktadır:
1. Çarşı (Çukur): Yanlış r... more Safranbolu UNESCO Dünya Mirası, 3 ayrı koruma alanından oluşmaktadır:
1. Çarşı (Çukur): Yanlış restorasyon, rekonstrüksiyonlarla gerçekliği (otantiklik) ve dokusu yok olmaktadır. Yeni beton yapılaşma bu olumsuz gelişmenin hızlanarak artacağını göstermektedir.
2. Kıranköy (Eski gayrimüslim yerleşmesi): Yeni merkeze yakınlığı nedeniyle ticari işlevlendirmenin ağır yükü altında kalmıştır.
3. Bağlar: Anadolu’da geri kalan hemen hemen tek “bağlar” dokusuna sahipken, 7-8 dönümlük bağlar 3-4 parsele bölünmüş ve imara açılmıştır. Parseller ya betonarme Safranbolu ev replikalardından oluşan sitelerle ya da post-modern prestij evleriyle doldurulmaktadır.
Çukur bölgesinde 650’si tescilli yaklaşık 800 yapı bulunmaktadır. Basit bir araştırmayla betonarme ev yapılabilecek şu anda 200 kadar parsel bulunmaktadır. Bu parsellerin 50 kadarı daha küçük parsellere bölünebilecek ve ayrıca 50 kadar daha ev yapılacak toplam 250 parsel sayısı bulunmaktadır. Kaba bir hesaplamayla Çukur’da yeni yapıların toplam yapılara oranı 1/3 gibi bulunmaktadır. Bu oran algı eşiğinden kaçmayacak kadar büyüktür. Sonuçta ortaya çıkacak kent manzarası hiçbir şekilde sahici (authentic) olmayacaktır. Asıl büyük tehlike eski yapıların çöküntüye bırakılarak yerlerine yeni betonarme replikalarının (reconstruction) yapılması olasılığıdır.
Öte yandan Safranbolu’nun UNESCO Dünya Miras Listesine eklenmesi özellikle tarih içinde sosyoekonomik uyumlu olarak geliştirdiği ve bugünlere kadar da korumuş olduğu özgün mimarisidir. Safranbolu fiziki dokusu üzerinde gerçekleşen tahribat da tam olarak bu temel üzerinde sürmektedir.
Bir süredir kısıtlı sayıda bireyden oluşan bir grup Safranbolulu bu konuda inisiyatif almak ve gerek bilinçlendirmek gerekse yapı alanını denetleyen Safranbolu Belediyesi gerekse Kültür ve Turizm Bakanlığı, Kültürel Miras Koruma Bölge Kurulunun bu hatalı gidişe engel olması için farkındalık yaratmak için çalışmaktadır.
Bu yazıda Safranbolu Dünya Mirasının yüz yüze bulunduğu sorunların ışığında UNESCO ve ICOMOS müktesebatı incelecek ve vazedilen koşullar çerçevesinde yerel yönetimlerin sorumlulukları tartışılacaktır. Şu anda yeni yapıların görece düşük sayısı önemli bir manzara ve algı kirliliğine neden olmamakla birlikte önlem alınmadığı taktirde oran tescilli yapıların aleyhine bozulacak ve Safranbolu özgünlüğünü ve sahiciliğini kaybedecektir. Bu nedenle UNESCO World Heritage Center’ın dikkatini çekmek bir zorunluk olarak belirmektedir.
Yok Olan Sosyal Doku Nasıl Geri Kazanılacak?
• Girişte incelediğimiz ICOMOS ve UNESCO müktesebat... more Yok Olan Sosyal Doku Nasıl Geri Kazanılacak?
• Girişte incelediğimiz ICOMOS ve UNESCO müktesebatından tarihi yerleşmelerde yaşama zenginlik ve canlılık katabileceği öngörülerek yeni yapıların önünün kesilmediği görüşmektedir.
• Bugün Safranbolu 1. Koruma alanı yanlış politikalar ve turizm anlayışının etkisiyle sosyal
dokusunun yarısını kaybetmiş bulunmaktadır.
• Mülk sahipleri nasıl olsa bir turizm yatırımcısının alacağını düşünerek evlerini boşaltmakta ve satışa çıkarmaktadır.
• Turizm her konuda olumsuz etkisini göstermekte: evler konaklama amacına yönelik olarak restore edilirken otantikliğini kaybetmekte, kırılgan doku aşırı baskı altına girmektedir.
• Otantikliğini kaybeden miras alanı ve turizm odaklı sosyoekonomik yaşam sürdürülebilirliği artık olanaksız kılmaktadır.
• Bu nedenle Safranbolu kentsel dokunun çağdaş bir mimariyle desteklenerek kaybolmuş bulunan sosyal dokunun geri kazanılması hedef alınmalıdır.
Ne Yapılamaz, Ne yapılabilir?
• 2011 Koruma Amaçlı İmar Planı ve Anayasa teminatı altında bulunan mülkiyet hakları yeni yapılaşmayı kaçınılmaz kılmaktadır. Öte yandan UNESCO ve ICOMOS da yeni yapılaşmanın sağlayabileceği olumlu gelişmeleri belirtmektedir.
• Bunlardan hareketle Safranbolu miras alanı içinde özellikle sosyal yaşamı yeniden
canlandıracak yaşanası konut alanları yaratılabilir.
• Safranbolu, kusursuzluğa erişmiş ahşap iskelet (karkas) taşıyıcıları kullanan çok özgün bir ev arkitektoniğine sahiptir. Bu özgün yapı çağdaş gereksinimleri de tam olarak karşılayabilecek modern bir mimariyle yeniden yaratılabilir.
• İvedilikle kentsel dokuyu tahrip etmeyecek çağdaş-modern-ahşap Safranbolu evi için
Koruma Amaçlı İmar Planı notları revize edilmelidir.
• Bu amaçla Karabük Üniversitesi, Safranbolu Belediyesi ve Mimarlar Odası, mesleki ve
bilimsel birikim için birlikte çalışmaya hemen başlamalıdır.
Journal of Humanities and Tourism Research, Mar 31, 2021
Bu çalışmanın ortaya çıkması, Anadolu-Bizans-Osmanlı evinin evriminde önemli bir evre olan Bizans... more Bu çalışmanın ortaya çıkması, Anadolu-Bizans-Osmanlı evinin evriminde önemli bir evre olan Bizans-Osmanlı geçişinin incelenmesi ile başlamış olup, çalışmada "Osmanlı evi" olarak tanımlanan yapıların (ahşap) çatkı olmasına karşın, Orta Asya geleneğinden gelip Anadolu'ya yerleşen Selçukluların ve yerleşik Bizans'ın kagir evlerinin neden değişime uğradığının belirlenmesi amaçlanmıştır. Bu değişimin Küçük Suğra olarak isimlendirilen 1509 Büyük Konstantiniyye Depremi tarafından tetiklenmiş olabileceği sonucuna ulaşılmıştır. Bu değişim çok kısa bir zaman aralığında gerçekleşmiştir. Bu ise ancak Bizans'ın böyle bir teknolojiye zaten sahip olmasıyla mümkün olabilir. Çalışmada bu yönde bir hipotez ileri sürülmüş ve bu hipotez sorgulanmıştır. Çalışmada; Fetihten hemen sonra, 1455 yılında Tursun Bey tarafından yapılmış bir Tahrire ulaşılmıştır. Halil İnalcık, bu tahrir üzerinde çalışmış tahriri ve çalışmalarının bulgularını 2012 yılında yayınlamıştı. Tahrirde bahsi geçen çok sayıda "çardak ev" bulunmaktaydı. Bu "çardak evler", evrimin bir aşamasında devreye girmiş ahşap evler olabilirdi. Bu konuyu daha ayrıntılı bir şekilde ele almak ve hipotezi kanıtlamak amacıyla 15-17. yüzyılın tüm vakfiyeleri, yazılı kaynakları ve İstanbul Kadı Sicilleri taranmıştır. Çalışma sonuçları, 15. yüzyılda Bursa üzerinden gelen çatkıyı kullanarak inşa edilen ve dört direk üzerine kurulan bir oturtma çatının oluşturduğu mimari yapının tamamının ve sonrasında türevlerinin yaygın olarak "çardak" şeklinde isimlendirildiğini göstermektedir. 17. yüzyılda "çardak" bir galat olarak görülmekte buna karşın çatkılı yapılar "Osmanlı evi" tipolojisine hızla girmekteydi. Diğer önemli bir bulgu ise bugün akademik literatüre çok güçlü bir şekilde yerleşmiş olan "hayat evi"nin bir geçmişinin olmadığıdır.
12.45-13.45 Lunch in the Large Atrium Session 03a. Surveying the Empire: Ottoman cities and citys... more 12.45-13.45 Lunch in the Large Atrium Session 03a. Surveying the Empire: Ottoman cities and cityscapes through the eyes of travellers Chair: Janet Starkey (Amphitheatre) 13.45-14.15 Counting the Ottoman Capital: Auguste Viquesnel's Voyage dans la Turquie d'Europe and travel writing as quantitative source, Burak Beşir Fındıklı, Scuola Superiore Meridionale, Naples, Italy 14.15-14.45 Travellers' Narratives on the Ottoman house: filling the missing links in the evolution of structure and form, İbrahim Canbulat, Safranbolu, Türkiye 14.45-15.15
Safranbolulu bir grup debbağ Kurtuluş Savaşı'nın sürmekte olduğu zor günlerde bir araya gelerek b... more Safranbolulu bir grup debbağ Kurtuluş Savaşı'nın sürmekte olduğu zor günlerde bir araya gelerek bir Debagat Fabrikası kurmak için yola çıkmışlardır. Safranbolu'da tabakhanelerin Celali İsyanları ve sonrasındaki Büyük Kaçgun nedeniyle şehre gelip yerleşen dinamik nüfus nedeniyle 17. Yüzyılda geliştiği görülmektedir. Gelişen tabakhaneler 19. Yüzyılda yemenicilik başta deriden eşya üreten esnaf ve zanaatkarların gelişmesini tetiklemiştir. Ancak 19. Yüzyılda refahı yakalamış Safranbolu debbağlarının artık işlerini geliştirmek için yatırım yapmadıkları görülmektedir. Her şeye karşın Kurtuluş Savaşı'nda ordunun ayakkabı ve yemeni ihtiyacını başarıyla karşılayan Safranbolu tabakhaneleri dönemin kaymakamının da teşvikiyle aşırı iyimser bir yaklaşımla bir debagat şirketi kurmuşlardır. Kurtuluş Savaşı'nın hemen ardından 1924 yılında kuruluşu gerçekleştirilen şirket Safranbolu Debagat Fabrikasını yapmış ve bütün zorluklara karşın yaklaşık 1 yıl sonra Yedikule kalitesinde deri üretmeyi başarmıştır. Ancak aradan henüz 6 ay geçmeden fabrika üretime son vermiş ve şirket dağılmıştır. Bunun
Turkey has undergone numerous deva stating earthquakes due to be ing located on the Mediterranean... more Turkey has undergone numerous deva stating earthquakes due to be ing located on the Mediterranean Seismic Belt throughout its history. The date of transition to a settled order in Anatolian peninsula bases on approximately 13.000 years and it has been a cradle for many cultures and civilizations. These cultures understood the seismi c character of the country and developed earthquake-resistant buildings with timber which was a lightweight and ductile material in this trial and error platform. The descriptions on archaeological finds have been an important factor in the reflection of historical chronology of past life st yles and structural forms. This c ould cover a wide area such as hieroglyph and cuneiform texts and weapons in hunting rituals, musical instruments in religious or wedding ceremonies, architectural spaces and structural definitions. Turkey has its specific kind of timber buildings th at elped the people to survive the destructive earthquakes. In this research it is s...
Safranbolu Çarşı'sı / bir Küçük Anadolu Şehrinin Sosyoekonomisi, 2022
Bu yazı daha önce gerçekleştirilmiş çok sayıda sözlü tarih çalışmasına dayanıyor. Çalışmaları iki... more Bu yazı daha önce gerçekleştirilmiş çok sayıda sözlü tarih çalışmasına dayanıyor. Çalışmaları iki başlık altında topluyorum. Birincisi şu anda yayın aşamasında olan Safranbolu Şehir Yemekleri (Canbulat İ. , Safranbolu, 2022) kitabı için yüz yüze görüşme yaptığım sekiz Safranbolulu kadınla gerçekleştirdiğim video kayıtları. Görüşmelerin tamamının transkripsiyonu kitapta yer aldığı gibi academia.edu’da (Canbulat
İ. , Safranbolu Yemekleri / Sözlü Tarih Çalışması, tarih yok) da yayımlanmaktadır. İkincisi ise bu kitapta yer alan “Safranbolu’nun Son Ustaları” başlıklı makalede (Canbulat İ. , Safranbolu’nun Son Ustalarından Cumhuriyet’in ilk 80 Yılında Çarşı , 2022) aramızdan ayrılmış bulunan altı usta ile gerçekleştirilmiş video kayıtlarıdır. Bunların bir bölümü adı geçen makalede değerlendirilmiştir; yeme içme ile ilgili bölümler ise bu makalede değerlendirilmektedir.
SAFRANBOLU UNESCO World Heritage at Risk, 2022
Dear Mr. Lazare Eloundou Assomo, Director
I have written this letter to inform you how Safranbol... more Dear Mr. Lazare Eloundou Assomo, Director
I have written this letter to inform you how Safranbolu, which was registered to the World Heritage List in 1994 with the serial number 614, came under threat due to the changes made in the general land use regime. If you do not take immediate action, the Safranbolu Cultural Heritage Site will be irreversibly damaged.
I attach UNESCO World Heritage in Turkey, published by the UNESCO Turkish National Committee in 2012, and the changes made by the Presidency of the Republic of Turkey in the natural sites legislation and the future of Safranbolu cultural heritage site in the short and medium term because of this change. I am attaching the report that will explain the problems. The interesting thing is that the Safranbolu conservation area has never had a buffer zone, the natural protected areas surrounding it have taken over this function, and the cultural heritage areas have become open to all kinds of external influences due to the recent development of the natural protected areas.
Before the damage that may arise in this way reaches an irreversible point, your urgent initiatives are necessary before the President of the Republic of Turkey, the Minister of Environment, Urbanization and Climate Change, and the Minister of Culture and Tourism.
I respectfully submit.
Ibrahim Canbulat, M. Arch.
Karauzum Street 12
78600 Safranbolu Karabuk
Turkey
+90 532 2069799
İ. Canbulat (2022). Safranbolu Çarşı'sı / bir Küçük Anadolu Şehrinin Sosyoekonomisi. Ankara: Nobel Bilimsel Yayınlar, içinde s. 198-225., 2020
Ayrıntılı bir kaynakça için bakınız (Kuş, tarihsiz). 6 BOA TT.d. 783 no'lu tapu defteri 2 ve 3. g... more Ayrıntılı bir kaynakça için bakınız (Kuş, tarihsiz). 6 BOA TT.d. 783 no'lu tapu defteri 2 ve 3. görüntüleri bu mülknameden bahsetmektedir. Belgesinin verildiği tarih 29 Cemâziye'l-âhir 1054 (2 Eylül 1644) olarak görülmektedir. 7 Bâc: Vergi, harç, gümrük vergisi 8 Niyâbet: İltizamda niyâbet kavramı genellikle sancak beyi hasları için kullanılmıştır. Cürüm, tayyârât, gerdek, yava, bâd-ı hevâ vergileri bazı bölgelerde eskiden beri niyâbet adı altında toplanmıştır. TDV İslam ansiklopedisi 9 Yave (kaçgun): Kaybolan bir hayvanın devlet tarafından bulunması halinde hayvan sahibinden alınan vergidir. 10 Müjde-i abd-ı abik: Köle muştulamakla ilgili vergi. 11 İspençe-i gebrân : Gayr-i müslimlerden alınan vergi. 12 Salb ü siyaset: İbret için asarak cezalandırma.
Uploads
Papers by Ibrahim Canbulat
All previous state of conservation reports will be available through the World Heritage State of conservation Information System at the following Web address: http://whc.unesco.org/en/soc
1. Çukur (Çarşı): Authenticity and texture are destroyed by wrong restoration and reconstructions. The new concrete construction shows that this negative development will accelerate.
2. Kıranköy (Former non-Muslim settlement): Due to its proximity to the new center, it has been under the heavy pressure of commercial functioning.
3. Bağlar: While it is the sole “vineyards” settlement pattern left in Anatolia, 7-8 decares of vineyards are divided into 3-4 parcels and opened for new constructions. The plots are either filled with sites consisting of reinforced concrete Safranbolu house replicas or post-modern prestige houses of the riches.
There are approximately 800 buildings, among 650 of which are registered, in the Çukur region. There are currently about 200 parcels that can be built with a reinforced concrete house with a simple survey. There will be 250 parcels in total, 50 of which can be divided into smaller parcels and 50 more houses will be built. With a rough calculation, the ratio of new buildings to total buildings in Çukur is 1/3. This ratio is too large to escape the perception threshold. The resulting urban landscape will in no way be authentic, anymore. The main danger is the possibility of leaving the historic buildings which were made from timber and mudbricks to collapse and replacing them with new reinforced concrete replicas.
On the other hand, Safranbolu inclusion in the UNESCO World Heritage List is its unique architecture, which it has developed in a socio-economic harmony throughout history and preserved until today. The destruction on the physical texture of Safranbolu continues exactly on this basis.
For a while, a group of people from Safranbolu, consisting of a limited number of individuals, have been working to take initiative and raise awareness in this regard, and both the Safranbolu Municipality, which supervises the building area, and the Ministry of Culture and Tourism, to create awareness so that the Cultural Heritage Protection Regional Board can prevent this erroneous course.
In this article, the UNESCO and ICOMOS acquis will be examined in the light of the problems that Safranbolu World Heritage faces and the responsibilities of local governments will be discussed within the framework of the stipulated conditions. Currently, the relatively low number of new buildings does not cause significant landscape view and perception pollution but in time the pace seems to surpass the threshold. For this reason, it is a necessity to attract the attention of the UNESCO World Heritage Center.
1848 İhtilâlleri sonrasında birçok İtalyan, Leh ve Macar sığınmacı Osmanlı Devleti’nden sığınma talep etmiştir. İtalyan sığınmacılardan olan Cristina Trivulzio di Belgiojoso (1808-1871) ve kızı Marquis Maria de Trotti (doğ. 1838), Malta, ardından Yunanistan’ın Atina şehrine ardından ise deniz yolculuğu ile önce İzmir sonrasında İstanbul’a geçmiştir. İstanbul’da Padişah Abdülmecid’in sarayına girme fırsatı bulan prensesin, kısa sürede çevre edindiği elit kişiler arasında ABD elçisi George Perkins Marsh, Savoy diplomatı Baron Romualdo Tecco, tüccar Mösyö Eugene (Safranbolu cizye tahsildarı), banker Mösyö Alleon, İtalyan Gaetano Donizetti’nin kardeşi Giuseppe Donizetti Paşa ve daha birçok kişi yer almaktadır. Bu süreçte Baron Romualdo Tecco ve George Perkins Marsh’ın Prenses Belgiojoso’yu cesaretlendirmesi üzerine prenses Safranbolu yakınlarında Çakmakoğlu Çiftliği ve Büyük Tarla’yı ziyaret etmiştir. İlk izlenimleri sonrasında hayalini kurduğu bu yeri önce kızı Maria ve Mösyö Eugene adına 10 yıllığına kiralamış sonrasında ise satın almıştır. Literatür çalışmalarının ardından sahada gerçekleştirilen araştırmalar ve sözlü kaynaklarla çiftliğin konumu (lokasyonu) belirlenmiştir. Arşiv belgeleri ile desteklenen veriler neticesinde Çakmakoğlu Çiftliği’nin çitleri yıkılarak ağaçları izinsiz kesildiği, çiftlik arazisinin ise İsmail Ağa’nın olumsuz faaliyetleri neticesinde yol haline geldiği tespit edilmiştir. Çalışma kapsamında yukarıda ifade edilen Marquis Maria de Trotti’ye ait arazilerle çiftliklerin 1850 sonrasındaki süreci hakkında bilgi sunulmaktadır.
Anahtar Kelimeler: Cristina Trivulzio di Belgiojoso, Çakmakoğlu, Marquis Maria de Trotti, Safranbolu, Viranşehir
Abstract
After the 1848 Revolutions, many Italian, Polish and Hungarian asylum seekers sought asylum from the Ottoman Empire. Cristina Trivulzio di Belgiojoso (1808- 1871), one of the Italian refugees, and her daughter Marquis Maria de Trotti (born in 1838), went to Malta, then to Athens, Greece, and then to Izmir and then to Istanbul by sea. The princess, who had the opportunity to enter the palace of Sultan Abdülmecid in Istanbul, soon became friends with the US ambassador George Perkins Marsh, Savoy diplomat Baron Romualdo Tecco, merchant Monsieur Eugene (Safranbolu jizya tax collector), banker Monsieur Alleon, Italian Gaetano Donizetti. his brother Giuseppe Donizetti Pasha and many more. In this process, upon the encouragement of Princess Belgiojoso by Baron Romualdo Tecco andGeorge Perkins Marsh, the princess visited Çakmakoğlu Farm and Büyük Tarla near Safranbolu. After his first impressions, he first rented this place, which he dreamed of, for his daughter Maria and Monsieur Eugene for 10 years, and then bought it. After the literature studies, the location of the farm was determined with the research carried out in the field and oral sources. As a result of the data supported by archival documents, it was determined that the fences of Çakmakoğlu Farm were demolished and the trees were cut without permission, and the farmland became a road because of the negative activities of İsmail Agha. Within the scope of the study, information about the process of the lands and farms belonging to the Marquis Maria de Trotti mentioned above after 1850 is presented.
Keywords: Cristina Trivulzio di Belgiojoso, Çakmakoğlu, Marquis Maria de Trotti, Safranbolu. Viranşehir.
1. Çarşı (Çukur): Yanlış restorasyon, rekonstrüksiyonlarla gerçekliği (otantiklik) ve dokusu yok olmaktadır. Yeni beton yapılaşma bu olumsuz gelişmenin hızlanarak artacağını göstermektedir.
2. Kıranköy (Eski gayrimüslim yerleşmesi): Yeni merkeze yakınlığı nedeniyle ticari işlevlendirmenin ağır yükü altında kalmıştır.
3. Bağlar: Anadolu’da geri kalan hemen hemen tek “bağlar” dokusuna sahipken, 7-8 dönümlük bağlar 3-4 parsele bölünmüş ve imara açılmıştır. Parseller ya betonarme Safranbolu ev replikalardından oluşan sitelerle ya da post-modern prestij evleriyle doldurulmaktadır.
Çukur bölgesinde 650’si tescilli yaklaşık 800 yapı bulunmaktadır. Basit bir araştırmayla betonarme ev yapılabilecek şu anda 200 kadar parsel bulunmaktadır. Bu parsellerin 50 kadarı daha küçük parsellere bölünebilecek ve ayrıca 50 kadar daha ev yapılacak toplam 250 parsel sayısı bulunmaktadır. Kaba bir hesaplamayla Çukur’da yeni yapıların toplam yapılara oranı 1/3 gibi bulunmaktadır. Bu oran algı eşiğinden kaçmayacak kadar büyüktür. Sonuçta ortaya çıkacak kent manzarası hiçbir şekilde sahici (authentic) olmayacaktır. Asıl büyük tehlike eski yapıların çöküntüye bırakılarak yerlerine yeni betonarme replikalarının (reconstruction) yapılması olasılığıdır.
Öte yandan Safranbolu’nun UNESCO Dünya Miras Listesine eklenmesi özellikle tarih içinde sosyoekonomik uyumlu olarak geliştirdiği ve bugünlere kadar da korumuş olduğu özgün mimarisidir. Safranbolu fiziki dokusu üzerinde gerçekleşen tahribat da tam olarak bu temel üzerinde sürmektedir.
Bir süredir kısıtlı sayıda bireyden oluşan bir grup Safranbolulu bu konuda inisiyatif almak ve gerek bilinçlendirmek gerekse yapı alanını denetleyen Safranbolu Belediyesi gerekse Kültür ve Turizm Bakanlığı, Kültürel Miras Koruma Bölge Kurulunun bu hatalı gidişe engel olması için farkındalık yaratmak için çalışmaktadır.
Bu yazıda Safranbolu Dünya Mirasının yüz yüze bulunduğu sorunların ışığında UNESCO ve ICOMOS müktesebatı incelecek ve vazedilen koşullar çerçevesinde yerel yönetimlerin sorumlulukları tartışılacaktır. Şu anda yeni yapıların görece düşük sayısı önemli bir manzara ve algı kirliliğine neden olmamakla birlikte önlem alınmadığı taktirde oran tescilli yapıların aleyhine bozulacak ve Safranbolu özgünlüğünü ve sahiciliğini kaybedecektir. Bu nedenle UNESCO World Heritage Center’ın dikkatini çekmek bir zorunluk olarak belirmektedir.
• Girişte incelediğimiz ICOMOS ve UNESCO müktesebatından tarihi yerleşmelerde yaşama zenginlik ve canlılık katabileceği öngörülerek yeni yapıların önünün kesilmediği görüşmektedir.
• Bugün Safranbolu 1. Koruma alanı yanlış politikalar ve turizm anlayışının etkisiyle sosyal
dokusunun yarısını kaybetmiş bulunmaktadır.
• Mülk sahipleri nasıl olsa bir turizm yatırımcısının alacağını düşünerek evlerini boşaltmakta ve satışa çıkarmaktadır.
• Turizm her konuda olumsuz etkisini göstermekte: evler konaklama amacına yönelik olarak restore edilirken otantikliğini kaybetmekte, kırılgan doku aşırı baskı altına girmektedir.
• Otantikliğini kaybeden miras alanı ve turizm odaklı sosyoekonomik yaşam sürdürülebilirliği artık olanaksız kılmaktadır.
• Bu nedenle Safranbolu kentsel dokunun çağdaş bir mimariyle desteklenerek kaybolmuş bulunan sosyal dokunun geri kazanılması hedef alınmalıdır.
Ne Yapılamaz, Ne yapılabilir?
• 2011 Koruma Amaçlı İmar Planı ve Anayasa teminatı altında bulunan mülkiyet hakları yeni yapılaşmayı kaçınılmaz kılmaktadır. Öte yandan UNESCO ve ICOMOS da yeni yapılaşmanın sağlayabileceği olumlu gelişmeleri belirtmektedir.
• Bunlardan hareketle Safranbolu miras alanı içinde özellikle sosyal yaşamı yeniden
canlandıracak yaşanası konut alanları yaratılabilir.
• Safranbolu, kusursuzluğa erişmiş ahşap iskelet (karkas) taşıyıcıları kullanan çok özgün bir ev arkitektoniğine sahiptir. Bu özgün yapı çağdaş gereksinimleri de tam olarak karşılayabilecek modern bir mimariyle yeniden yaratılabilir.
• İvedilikle kentsel dokuyu tahrip etmeyecek çağdaş-modern-ahşap Safranbolu evi için
Koruma Amaçlı İmar Planı notları revize edilmelidir.
• Bu amaçla Karabük Üniversitesi, Safranbolu Belediyesi ve Mimarlar Odası, mesleki ve
bilimsel birikim için birlikte çalışmaya hemen başlamalıdır.
İ. , Safranbolu Yemekleri / Sözlü Tarih Çalışması, tarih yok) da yayımlanmaktadır. İkincisi ise bu kitapta yer alan “Safranbolu’nun Son Ustaları” başlıklı makalede (Canbulat İ. , Safranbolu’nun Son Ustalarından Cumhuriyet’in ilk 80 Yılında Çarşı , 2022) aramızdan ayrılmış bulunan altı usta ile gerçekleştirilmiş video kayıtlarıdır. Bunların bir bölümü adı geçen makalede değerlendirilmiştir; yeme içme ile ilgili bölümler ise bu makalede değerlendirilmektedir.
I have written this letter to inform you how Safranbolu, which was registered to the World Heritage List in 1994 with the serial number 614, came under threat due to the changes made in the general land use regime. If you do not take immediate action, the Safranbolu Cultural Heritage Site will be irreversibly damaged.
I attach UNESCO World Heritage in Turkey, published by the UNESCO Turkish National Committee in 2012, and the changes made by the Presidency of the Republic of Turkey in the natural sites legislation and the future of Safranbolu cultural heritage site in the short and medium term because of this change. I am attaching the report that will explain the problems. The interesting thing is that the Safranbolu conservation area has never had a buffer zone, the natural protected areas surrounding it have taken over this function, and the cultural heritage areas have become open to all kinds of external influences due to the recent development of the natural protected areas.
Before the damage that may arise in this way reaches an irreversible point, your urgent initiatives are necessary before the President of the Republic of Turkey, the Minister of Environment, Urbanization and Climate Change, and the Minister of Culture and Tourism.
I respectfully submit.
Ibrahim Canbulat, M. Arch.
Karauzum Street 12
78600 Safranbolu Karabuk
Turkey
+90 532 2069799
All previous state of conservation reports will be available through the World Heritage State of conservation Information System at the following Web address: http://whc.unesco.org/en/soc
1. Çukur (Çarşı): Authenticity and texture are destroyed by wrong restoration and reconstructions. The new concrete construction shows that this negative development will accelerate.
2. Kıranköy (Former non-Muslim settlement): Due to its proximity to the new center, it has been under the heavy pressure of commercial functioning.
3. Bağlar: While it is the sole “vineyards” settlement pattern left in Anatolia, 7-8 decares of vineyards are divided into 3-4 parcels and opened for new constructions. The plots are either filled with sites consisting of reinforced concrete Safranbolu house replicas or post-modern prestige houses of the riches.
There are approximately 800 buildings, among 650 of which are registered, in the Çukur region. There are currently about 200 parcels that can be built with a reinforced concrete house with a simple survey. There will be 250 parcels in total, 50 of which can be divided into smaller parcels and 50 more houses will be built. With a rough calculation, the ratio of new buildings to total buildings in Çukur is 1/3. This ratio is too large to escape the perception threshold. The resulting urban landscape will in no way be authentic, anymore. The main danger is the possibility of leaving the historic buildings which were made from timber and mudbricks to collapse and replacing them with new reinforced concrete replicas.
On the other hand, Safranbolu inclusion in the UNESCO World Heritage List is its unique architecture, which it has developed in a socio-economic harmony throughout history and preserved until today. The destruction on the physical texture of Safranbolu continues exactly on this basis.
For a while, a group of people from Safranbolu, consisting of a limited number of individuals, have been working to take initiative and raise awareness in this regard, and both the Safranbolu Municipality, which supervises the building area, and the Ministry of Culture and Tourism, to create awareness so that the Cultural Heritage Protection Regional Board can prevent this erroneous course.
In this article, the UNESCO and ICOMOS acquis will be examined in the light of the problems that Safranbolu World Heritage faces and the responsibilities of local governments will be discussed within the framework of the stipulated conditions. Currently, the relatively low number of new buildings does not cause significant landscape view and perception pollution but in time the pace seems to surpass the threshold. For this reason, it is a necessity to attract the attention of the UNESCO World Heritage Center.
1848 İhtilâlleri sonrasında birçok İtalyan, Leh ve Macar sığınmacı Osmanlı Devleti’nden sığınma talep etmiştir. İtalyan sığınmacılardan olan Cristina Trivulzio di Belgiojoso (1808-1871) ve kızı Marquis Maria de Trotti (doğ. 1838), Malta, ardından Yunanistan’ın Atina şehrine ardından ise deniz yolculuğu ile önce İzmir sonrasında İstanbul’a geçmiştir. İstanbul’da Padişah Abdülmecid’in sarayına girme fırsatı bulan prensesin, kısa sürede çevre edindiği elit kişiler arasında ABD elçisi George Perkins Marsh, Savoy diplomatı Baron Romualdo Tecco, tüccar Mösyö Eugene (Safranbolu cizye tahsildarı), banker Mösyö Alleon, İtalyan Gaetano Donizetti’nin kardeşi Giuseppe Donizetti Paşa ve daha birçok kişi yer almaktadır. Bu süreçte Baron Romualdo Tecco ve George Perkins Marsh’ın Prenses Belgiojoso’yu cesaretlendirmesi üzerine prenses Safranbolu yakınlarında Çakmakoğlu Çiftliği ve Büyük Tarla’yı ziyaret etmiştir. İlk izlenimleri sonrasında hayalini kurduğu bu yeri önce kızı Maria ve Mösyö Eugene adına 10 yıllığına kiralamış sonrasında ise satın almıştır. Literatür çalışmalarının ardından sahada gerçekleştirilen araştırmalar ve sözlü kaynaklarla çiftliğin konumu (lokasyonu) belirlenmiştir. Arşiv belgeleri ile desteklenen veriler neticesinde Çakmakoğlu Çiftliği’nin çitleri yıkılarak ağaçları izinsiz kesildiği, çiftlik arazisinin ise İsmail Ağa’nın olumsuz faaliyetleri neticesinde yol haline geldiği tespit edilmiştir. Çalışma kapsamında yukarıda ifade edilen Marquis Maria de Trotti’ye ait arazilerle çiftliklerin 1850 sonrasındaki süreci hakkında bilgi sunulmaktadır.
Anahtar Kelimeler: Cristina Trivulzio di Belgiojoso, Çakmakoğlu, Marquis Maria de Trotti, Safranbolu, Viranşehir
Abstract
After the 1848 Revolutions, many Italian, Polish and Hungarian asylum seekers sought asylum from the Ottoman Empire. Cristina Trivulzio di Belgiojoso (1808- 1871), one of the Italian refugees, and her daughter Marquis Maria de Trotti (born in 1838), went to Malta, then to Athens, Greece, and then to Izmir and then to Istanbul by sea. The princess, who had the opportunity to enter the palace of Sultan Abdülmecid in Istanbul, soon became friends with the US ambassador George Perkins Marsh, Savoy diplomat Baron Romualdo Tecco, merchant Monsieur Eugene (Safranbolu jizya tax collector), banker Monsieur Alleon, Italian Gaetano Donizetti. his brother Giuseppe Donizetti Pasha and many more. In this process, upon the encouragement of Princess Belgiojoso by Baron Romualdo Tecco andGeorge Perkins Marsh, the princess visited Çakmakoğlu Farm and Büyük Tarla near Safranbolu. After his first impressions, he first rented this place, which he dreamed of, for his daughter Maria and Monsieur Eugene for 10 years, and then bought it. After the literature studies, the location of the farm was determined with the research carried out in the field and oral sources. As a result of the data supported by archival documents, it was determined that the fences of Çakmakoğlu Farm were demolished and the trees were cut without permission, and the farmland became a road because of the negative activities of İsmail Agha. Within the scope of the study, information about the process of the lands and farms belonging to the Marquis Maria de Trotti mentioned above after 1850 is presented.
Keywords: Cristina Trivulzio di Belgiojoso, Çakmakoğlu, Marquis Maria de Trotti, Safranbolu. Viranşehir.
1. Çarşı (Çukur): Yanlış restorasyon, rekonstrüksiyonlarla gerçekliği (otantiklik) ve dokusu yok olmaktadır. Yeni beton yapılaşma bu olumsuz gelişmenin hızlanarak artacağını göstermektedir.
2. Kıranköy (Eski gayrimüslim yerleşmesi): Yeni merkeze yakınlığı nedeniyle ticari işlevlendirmenin ağır yükü altında kalmıştır.
3. Bağlar: Anadolu’da geri kalan hemen hemen tek “bağlar” dokusuna sahipken, 7-8 dönümlük bağlar 3-4 parsele bölünmüş ve imara açılmıştır. Parseller ya betonarme Safranbolu ev replikalardından oluşan sitelerle ya da post-modern prestij evleriyle doldurulmaktadır.
Çukur bölgesinde 650’si tescilli yaklaşık 800 yapı bulunmaktadır. Basit bir araştırmayla betonarme ev yapılabilecek şu anda 200 kadar parsel bulunmaktadır. Bu parsellerin 50 kadarı daha küçük parsellere bölünebilecek ve ayrıca 50 kadar daha ev yapılacak toplam 250 parsel sayısı bulunmaktadır. Kaba bir hesaplamayla Çukur’da yeni yapıların toplam yapılara oranı 1/3 gibi bulunmaktadır. Bu oran algı eşiğinden kaçmayacak kadar büyüktür. Sonuçta ortaya çıkacak kent manzarası hiçbir şekilde sahici (authentic) olmayacaktır. Asıl büyük tehlike eski yapıların çöküntüye bırakılarak yerlerine yeni betonarme replikalarının (reconstruction) yapılması olasılığıdır.
Öte yandan Safranbolu’nun UNESCO Dünya Miras Listesine eklenmesi özellikle tarih içinde sosyoekonomik uyumlu olarak geliştirdiği ve bugünlere kadar da korumuş olduğu özgün mimarisidir. Safranbolu fiziki dokusu üzerinde gerçekleşen tahribat da tam olarak bu temel üzerinde sürmektedir.
Bir süredir kısıtlı sayıda bireyden oluşan bir grup Safranbolulu bu konuda inisiyatif almak ve gerek bilinçlendirmek gerekse yapı alanını denetleyen Safranbolu Belediyesi gerekse Kültür ve Turizm Bakanlığı, Kültürel Miras Koruma Bölge Kurulunun bu hatalı gidişe engel olması için farkındalık yaratmak için çalışmaktadır.
Bu yazıda Safranbolu Dünya Mirasının yüz yüze bulunduğu sorunların ışığında UNESCO ve ICOMOS müktesebatı incelecek ve vazedilen koşullar çerçevesinde yerel yönetimlerin sorumlulukları tartışılacaktır. Şu anda yeni yapıların görece düşük sayısı önemli bir manzara ve algı kirliliğine neden olmamakla birlikte önlem alınmadığı taktirde oran tescilli yapıların aleyhine bozulacak ve Safranbolu özgünlüğünü ve sahiciliğini kaybedecektir. Bu nedenle UNESCO World Heritage Center’ın dikkatini çekmek bir zorunluk olarak belirmektedir.
• Girişte incelediğimiz ICOMOS ve UNESCO müktesebatından tarihi yerleşmelerde yaşama zenginlik ve canlılık katabileceği öngörülerek yeni yapıların önünün kesilmediği görüşmektedir.
• Bugün Safranbolu 1. Koruma alanı yanlış politikalar ve turizm anlayışının etkisiyle sosyal
dokusunun yarısını kaybetmiş bulunmaktadır.
• Mülk sahipleri nasıl olsa bir turizm yatırımcısının alacağını düşünerek evlerini boşaltmakta ve satışa çıkarmaktadır.
• Turizm her konuda olumsuz etkisini göstermekte: evler konaklama amacına yönelik olarak restore edilirken otantikliğini kaybetmekte, kırılgan doku aşırı baskı altına girmektedir.
• Otantikliğini kaybeden miras alanı ve turizm odaklı sosyoekonomik yaşam sürdürülebilirliği artık olanaksız kılmaktadır.
• Bu nedenle Safranbolu kentsel dokunun çağdaş bir mimariyle desteklenerek kaybolmuş bulunan sosyal dokunun geri kazanılması hedef alınmalıdır.
Ne Yapılamaz, Ne yapılabilir?
• 2011 Koruma Amaçlı İmar Planı ve Anayasa teminatı altında bulunan mülkiyet hakları yeni yapılaşmayı kaçınılmaz kılmaktadır. Öte yandan UNESCO ve ICOMOS da yeni yapılaşmanın sağlayabileceği olumlu gelişmeleri belirtmektedir.
• Bunlardan hareketle Safranbolu miras alanı içinde özellikle sosyal yaşamı yeniden
canlandıracak yaşanası konut alanları yaratılabilir.
• Safranbolu, kusursuzluğa erişmiş ahşap iskelet (karkas) taşıyıcıları kullanan çok özgün bir ev arkitektoniğine sahiptir. Bu özgün yapı çağdaş gereksinimleri de tam olarak karşılayabilecek modern bir mimariyle yeniden yaratılabilir.
• İvedilikle kentsel dokuyu tahrip etmeyecek çağdaş-modern-ahşap Safranbolu evi için
Koruma Amaçlı İmar Planı notları revize edilmelidir.
• Bu amaçla Karabük Üniversitesi, Safranbolu Belediyesi ve Mimarlar Odası, mesleki ve
bilimsel birikim için birlikte çalışmaya hemen başlamalıdır.
İ. , Safranbolu Yemekleri / Sözlü Tarih Çalışması, tarih yok) da yayımlanmaktadır. İkincisi ise bu kitapta yer alan “Safranbolu’nun Son Ustaları” başlıklı makalede (Canbulat İ. , Safranbolu’nun Son Ustalarından Cumhuriyet’in ilk 80 Yılında Çarşı , 2022) aramızdan ayrılmış bulunan altı usta ile gerçekleştirilmiş video kayıtlarıdır. Bunların bir bölümü adı geçen makalede değerlendirilmiştir; yeme içme ile ilgili bölümler ise bu makalede değerlendirilmektedir.
I have written this letter to inform you how Safranbolu, which was registered to the World Heritage List in 1994 with the serial number 614, came under threat due to the changes made in the general land use regime. If you do not take immediate action, the Safranbolu Cultural Heritage Site will be irreversibly damaged.
I attach UNESCO World Heritage in Turkey, published by the UNESCO Turkish National Committee in 2012, and the changes made by the Presidency of the Republic of Turkey in the natural sites legislation and the future of Safranbolu cultural heritage site in the short and medium term because of this change. I am attaching the report that will explain the problems. The interesting thing is that the Safranbolu conservation area has never had a buffer zone, the natural protected areas surrounding it have taken over this function, and the cultural heritage areas have become open to all kinds of external influences due to the recent development of the natural protected areas.
Before the damage that may arise in this way reaches an irreversible point, your urgent initiatives are necessary before the President of the Republic of Turkey, the Minister of Environment, Urbanization and Climate Change, and the Minister of Culture and Tourism.
I respectfully submit.
Ibrahim Canbulat, M. Arch.
Karauzum Street 12
78600 Safranbolu Karabuk
Turkey
+90 532 2069799
I do not claim that the list I have shared is accurate and complete.
Bu yazı UNESCO World Heritage Center'ı göreve davet etmek için yazılan dilekçenin ekidir.
Bu yazıda önce tarih içinde şehrin sosyoekonomik gelişimini, 20. yüzyılın başında ekonomik işlevselliğini kaybederek bir yatakhane şehre dönüşmesini, bu süreçte tesadüfi korunmanın söz konusu olduğunu kısa notlar halinde özetleyeceğim. 1970'lerde Avrupa Miras Yılı nedeniyle tarihi şehrin keşfedilmesini ve dönemin yerel yöneticileri tarafından bütün sevap ve günahlarıyla nasıl korunmaya çalışıldığını anlatacağım. Bu dönem bir bakıma bilinçli koruma olarak isimlendirilebilir. Nihayet 1990'larda hem UNESCO Dünya Mirası Listesine kaydıyla gelişen süreci-resmi korumahem de turizmle tanışma dönemi olarak isimlendiriyorum. Bu süreçte 1930'lardan başlayarak imar planları yapılmış 1980'ler ve 2010'larda ise koruma amaçlı imar planları uygulamaya konulmuştur. Aşağıda bu planların hızla gelişmekte olan yeni yerleşmelerin tarihi kenti nasıl yedeğine aldığını ve sorunlara açık hale getirdiğini tartışacağım. Çok yakınlarda ise Safranbolu tarihi kentini çevreleyen, yer yer içine giren doğal sit alanlarının imara açıldığı ve hiçbir zaman bir geçiş alanına sahip olmayan Safranbolu Tarihi Kentinin bu nedenle tüm değerlerini kaybedeceği
It has been shaped as a by-product of the database we share in this process. The database we have prepared with Excel is constantly updated, corrected and developed. In the last column, accessible primary sources are given in APA format (as far as possible). Secondary sources are given collectively in another bibliography at the end of this report. We are currently publishing the bibliographies as PDF ( Portable Document File ) while avoiding our copyrights to some extent . We archive the PDFs of the accessible first and second references as big data and index them using Adobe Acrobat program. In this way , we can easily access the information we are looking for by doing data mining .
Henüz redaksiyonu yapılmamış yazının da kitapta yer alması söz konusudur.
Anadolu-Bizans-Osmanlı evinin evriminde önemli bir evre olan Bizans-Osmanlı geçişini incelememiz sırasında, “Osmanlı evi” olarak tanımlanan yapıların (ahşap) çatkı olmasına karşın, Orta Asya geleneğinden gelip Anadolu’ya yerleşen Selçukluların ve yerleşik Bizans’ın kagir evlerinin neden değişime uğradığını sorgulamaya başladık. Bu değişimin Küçük Suğra olarak isimlendirilen 1509 Büyük Konstantiniyye Depremi tarafından tetiklenmiş olabileceği sonucuna vardık. Bu değişim çok kısa bir zaman aralığında gerçekleşmişti. Bu ise ancak Bizans’ın böyle bir teknolojiye zaten sahip olmasıyla mümkün olabilirdi. Bu yöndeki hipotezimizi ileri sürdük ve sorgulamaya başladık. Hemen Fetih sonrasında, 1455 yılında Tursun Bey tarafından yapılmış bir Tahrire ulaştık. Halil İnalcık, tahrir üzerinde çalışmış tahriri ve çalışmalarının bulgularını 2012 yılında yayınlamıştı. İlginç olan, Tahrirde oldukça çok sayıda “çardak ev” bulunmasıydı. Bu “çardak evler”, evrimin bir aşamasında devreye girmiş ahşap evler olabilirdi. Bu konuyu daha ayrıntılı bir şekilde ele almak ve hipotezimizi kanıtlamamız gerekecekti. Bu amaçla 15-17. yüzyılın hemen tüm vakfiyeleri, yazılı kaynakları ve İstanbul Kadı Sicillerini taradık. 15. yüzyıl gibi Bursa üzerinden gelen çatkıyı kullanarak inşa edilen ve dört direk üzerine kurulan bir oturtma çatının oluşturduğu mimari yapının tamamının ve sonrasında türevlerinin yaygın olarak “çardak” şeklinde isimlendirildiği sonucuna vardık. 17. yüzyılda “çardak” bir galat olarak görülmekte buna karşın çatkılı yapılar “Osmanlı evi” tipolojisine hızla girmekteydi. Diğer önemli bir bulgu ise bugün akademik jargona çok güçlü bir şekilde yerleşmiş bulunan “hayat evi”nin bir geçmişinin olmadığıdır.
Anahtar Sözcükler: Çardak, Çatkı, Çatma, Hayat Evi, Osmanlı Evi
Abstract
During our study of the Byzantine-Ottoman transition, which is an important phase of the evolution of the Anatolian-Byzantine-Ottoman house, we had to discuss why the structural system had been changed. Although the "Ottoman houses" have wooden frames, both, Seljuks who came from Central Asia and settled in Anatolia and hosting Byzantium had masonry houses. We started to question why the structural system had been changed. We conclude that this change may had been triggered by the Great Constantinople Earthquake of 1509, called the “Small Apocalypse”. This change took place in a very short time span. We put forward and started to question our hypothesis that Byzantium had already the wooden skeleton system possessed. We reached Tahrir made by Tursun Bey in 1455 immediately after the Conquest. Halil İnalcık worked on the Tahrir and published the findings of his studies in 2012. The interesting thing was that there were quite a number of "çardak houses" in Tahrir. These could have been wooden houses that came into play at some stage of evolution. We would have to go into this issue in more detail and prove our hypothesis. For this purpose, we scanned almost all pious foundations’ statuses, other written sources and Istanbul Kadı Registers of the 17th century, the word "çardak" was seen as a commonly accepted false whereas the wooden structures were rapidly entering the “Ottoman house" typology, although çãr-tãks were masonry constructions, originally. As a result of our research, we came to the conclusion that the entire architectural structure, which was built using timber frame structure coming from Bursa in the 15th century and formed by a four sloped roof built on four poles, and later its derivatives were commonly called "çardak".
Key Words: Çardak, Çār-ṭāḳ, Çatkı, Çatma, Hayat House, Ottoman House.
Travelers to the Byzantine and Ottoman Empires (12th-17th c.)
Dedicated to the Memory of Professor Stephanos Yerasimos
(1942-2005)
(15-17 December 2023, Istituto Ellenico di Studi Bizantini e Postbizantini di Venezia)
(15-17 December 2023, Istituto Ellenico di Studi Bizantini e Postbizantini di Venezia)
Dedicated to the Memory of Professor Stephanos Yerasimos
(1942-2005)
Stephanos Yerasimos (Istanbul 1942- Paris 2005) was a pioneering scholar of Byzantine and Ottoman Studies. His monumental monograph: Les voyageurs dans l’Empire Ottoman (XIVe-XVIe siècles). Bibliographie, itinéraires et inventaire des lieux habités (Ankara 1991), is a pioneering study on travelers to the Ottoman Empire and still one of the most important in the field.
Nowadays, more than 30 years after the publication of his book it is worthly to revisit and widen its topic in time, with the organization of an international conference on Travelers in the Byzantine and Ottoman Empires (12th-16th c.) dedicated to his work and loving memory. The Conference will be hybrid (in Venice and virtually via zoom), from 15 to 17 December 2023.
In his presentation, it was emphasized that travelers almost never understood the wooden Ottoman house correctly. In this presentation, for the first time, information is shared about the existence of a strong lumber trade in Istanbul and that customs duty is collected from the timber brought to Istanbul. These may have extended the life of wooden construction. However, today we know how resistant the wooden frame system is to earthquakes.
1. Çukur (Çarşı): Authenticity and texture are destroyed by wrong restoration and reconstructions. The new concrete construction shows that this negative development will accelerate.
2. Kıranköy (Former non-Muslim settlement): Due to its proximity to the new center, it has been under the heavy pressure of commercial functioning.
3. Bağlar: While it is the sole “vineyards” settlement pattern left in Anatolia, 7-8 decares of vineyards are divided into 3-4 parcels and opened for new constructions. The plots are either filled with sites consisting of reinforced concrete Safranbolu house replicas or post-modern prestige houses of the riches.
There are approximately 800 buildings, among 650 of which are registered, in the Çukur region. There are currently about 200 parcels that can be built with a reinforced concrete house with a simple survey. There will be 250 parcels in total, 50 of which can be divided into smaller parcels and 50 more houses will be built. With a rough calculation, the ratio of new buildings to total buildings in Çukur is 1/3. This ratio is too large to escape the perception threshold. The resulting urban landscape will in no way be authentic, anymore. The main danger is the possibility of leaving the historic buildings which were made from timber and mudbricks to collapse and replacing them with new reinforced concrete replicas.
On the other hand, Safranbolu inclusion in the UNESCO World Heritage List is its unique architecture, which it has developed in a socio-economic harmony throughout history and preserved until today. The destruction on the physical texture of Safranbolu continues exactly on this basis.
For a while, a group of people from Safranbolu, consisting of a limited number of individuals, have been working to take initiative and raise awareness in this regard, and both the Safranbolu Municipality, which supervises the building area, and the Ministry of Culture and Tourism, to create awareness so that the Cultural Heritage Protection Regional Board can prevent this erroneous course.
In this article, the UNESCO and ICOMOS acquis will be examined in the light of the problems that Safranbolu World Heritage faces and the responsibilities of local governments will be discussed within the framework of the stipulated conditions. Currently, the relatively low number of new buildings does not cause significant landscape view and perception pollution but in time the pace seems to surpass the threshold. For this reason, it is a necessity to attract the attention of the UNESCO World Heritage Center.
Fabrikanın üretime son vermesi işletme sermayesine ulaşılamamış olması ve bu nedenle ham madde temin edilememiş olması nedeniyle kaçınılamaz şekilde ortaya çıkmıştı.
Daha sonra fabrika sökülecek, kiremitleri bile haraç mezat satılacaktı. Buhar makinası da satılacak ve mandalarla çekilerek götürülecekti.
Safranbolu'nun bu sanayileşme girişimi hüsranla sonuçlanacaktı.
1. ULUSAL ZANAAT SANAT VE TASARIM DİLİ OLARAK DERİ
SEMPOZYUMU VE ÇALIŞTAYI
23 - 25 MAVIS 2022
SEMPOZYUM
PROGRAMI
SAFRANBOLU/TÜRKİYE
başlıklı kitabın tanıtımı.
Artdından Safranbolu UNESCO Dünya Miras alanının güncel sorunları tartışılacak.
also grateful for the financial and logistical support we received for the Seminar from the association for the Study of Travel in Egypt and the Near East (ASTENE), and to Cornucopia and for the hard work of the TIOL2 committee members, publications subcommittee and peer-reviewers who contributed to organising the Seminar and to the making of this volume.
The event, which followed the successful ‘Travellers in Ottoman Lands: the Botanical Legacy’ TIOL1 seminar in Edinburgh in 2017, combined a fascinating series of presentations and discussions with a visit to Mostar on the final day. It was a truly interdisciplinary gathering, with experts ranging from anthropologists and historians to journalists and literature specialists. From 24 to 26 August 2022, following a delightful plenary lecture by Jason Goodwin, we heard papers on topics as varied as Traders and diplomats through Ottoman lands; Ottoman cities through the eyes of travellers; Spiritual journeys; Christian-Muslim Relations in the late Ottoman Balkans; Botany and Medicine; Women Travellers; Ottoman Orientalism; Fictional journeys and fictional characters; and The Eastern Question: colonialism, imperialism and the nineteenth-century Balkans. Our second plenary speaker, Dr Dženita Karić, spoke on Ottoman Bosnians on the Ḥajj, and we also enjoyed screenings, generously sponsored by Cornucopia magazine, of two films by Didem Pekün relevant to recent Bosnian history,
Like the Seminar itself, the resulting book discusses travel and travellers from, to and across the Balkans and beyond from a wide variety of viewpoints and theoretical perspectives. As Ines Aščerić-Todd wrote in the Seminar booklet: ‘This is the region through which the Ottoman Empire first expanded into Europe, and which heralded its eventual downfall; it is a region
through which Western travellers often passed on their way further East and the location in which they often first encountered the Oriental ‘other’. Moreover, the region remains crucial to building a better understanding between the ‘East’ and the ‘West’, between former Ottoman lands and their Western European neighbours, and between Islam and Christianity.’
In 2022, for a third consecutive year, the World Heritage Committee has not met for a regular, physical
session. While the 2020 and 2021 sessions were prevented by the global Covid-19 pandemic, in 2022 the
reason was a political crisis: When the Russian Federation started its brutal, unprovoked attack on Ukraine
with the stated objective to extinguish that country’s independence and indeed nationhood, the idea that
a country which openly negates the very principle upon which UNESCO was founded – namely to build the
defences of peace in the minds of men – should preside over a UNESCO meeting was unacceptable to a
very large majority of States Parties to the World Heritage Convention.
It became clear very soon, however, that for removing the Russian president of the Committee – elected ad
personam – from his office there was no majority either in the World Heritage Committee or in its Bureau,
and the General Assembly of State Parties – into whose hands the matter should have been put – had no
power to intervene according to its Rules of Procedure. As a result, the Committee has remained paralyzed,
and its 45th Session has been postponed indefinitely but not cancelled, with a prospect that this state of
affairs could continue until Russia’s term in the Committee is scheduled to expire in November 2023. As of
today, it remains unclear whether there will be a World Heritage Committee session in 2023.
The paralysis of the Committee has also interfered with UNESCO’s planning of an official event to celebrate
the 50th Anniversary of the World Heritage Convention. Significant celebrations took place on the 20th,
30th and 40th anniversaries, and the absence of such an event organized by UNESCO on the 50th Anniversary
sheds an ominous light on the condition of the Convention.
For many years, civil society and academic scholars alike have deplored the politicization of the Committee
– the fact that certain countries have used their membership to promote decisions not taken exclusively in
consideration of merit and facts but increasingly based on political considerations.
As a result, for years the problems haunting World Heritage sites have not been adequately acknowledged
nor addressed, allowing developments to continue and facts being created which damage or outright destroy
the sites which the State Parties have solemnly promised to protect for all of humankind.
The picture appears equally bleak as we look at other international conventions covering matters related
to World Heritage, such as climate change, biodiversity, human rights and indeed, the entire body of international
law ruling the conduct of nations at war. These international agreements seem to be plagued by
some of the same phenomena of politicization, lack of compliance and outright defiance that we observe in
the World Heritage Convention, casting into doubt whether all our efforts to create rule-based international
relations will ever bear fruit.
Where does this leave civil society? At a moment when an increasing number of States Parties appear to be
unable or unwilling to adhere to the rules of the Convention, rendering its bodies partly dysfunctional, the
role and importance of civil society has never been greater. Actually, civil society has become the key steward
and guardian of some World Heritage sites, and the good conscience of the Convention. For the sake
of the World Heritage we care so much about, we – its civil society supporters – have to accept and assume
these roles and live up to bigger tasks.
8
But how can we assume greater roles and take on bigger tasks when we have no power in the Convention,
most of us work under precarious conditions, with little or no support from outside? Should we continue to
allocate our limited resources to being involved in a Convention whose power seems to decrease, or would
it be better to focus on the time-tested ways and means of civil society – petitions, demonstrations, political
lobbying, and direct action?
There is no easy answer, and the larger context needs to be taken into account. Undeniably, the World Heritage
Convention has been a huge success. Many of the sites inscribed in the World Heritage List would
probably have been lost a long time ago had not UNESCO’s good name and the power of the international
community stepped in to save them. This potential must not be discarded lightly.
There are also systemic considerations. The convention is not only about inscribing sites on the World Heritage
List and monitoring them. Its bodies have over time continued to raise new issues, and set technical
standards in many fields. Suffice it to mention that the Convention has introduced the category of cultural
landscapes to the conservation agenda, it has been the first to address climate change and sustainable development,
and to create standards for the conservation and development of historic urban landscapes. Indigenous
peoples have been able to make use of the Convention in order to have their lands, sacred sites
and cultural heritage better protected. If civil society would turn away from the Convention, we would lose
the option of making a difference through its standard-setting processes.
With the Potsdam Papers on the Future of the World Heritage, we have made a major contribution to improving
and refining the documents ruling the work of the Convention, hopefully resulting in a reform
which will make it survive its next 50 years, and a much stronger role of civil society. The response by the
statutory bodies – the States Parties, the Committee and its secretariat and advisory bodies – to the suggestions
made by us will amount to a first litmus test whether there will be a role for civil society in the
Convention.
Berlin, October 2022
Maritta von Bieberstein Koch-Weser, President
Stephan Doempke, Chair
Macunağası izzet Efendi House is located in Safranbolu which is one of the UNESCO World Heritage Cities. From the date" 1266 (Arabic Calendar) which is in the stucco rosette we know that the building is at least 155 years old. We have found many wooden and stone structural elements which the traces of a fire bear of an earlier period. After it was sold by Macun Family. It has had many owners until lastly owned by the architect's family. It was subject to human damage as well as time damage. After the approval of the project by Board of Monuments, restoration continued over 1O years with some interruptions. The building is now the residence of the architect's family.
Yüksek Mimar İbrahim CANBULAT ' ın Türk Yemek Kültürü Tarihi Hakkında
Yazdığı Seçme Makalelerden Bir Derleme ile karşınızdayız
Tarih Çevresi Dergisi
Travellers in Ottoman Lands, Seminar Three (TIOL3)
Places forgotten, places remembered
to be held in Istanbul
Wednesday 9 – Saturday 12 April 2025.
Nowadays, more than 30 years after the publication of his book it is worthly to revisit and widen its topic in time, with the organization of an international conference on Travelers in the Byzantine and Ottoman Empires (12th-16th c.) dedicated to his work and loving memory. The Conference will be hybrid (in Venice and virtually via zoom), from 15 to 17 December 2023.
The proposed scholarly meeting seeks to illuminate not only the topic of Travelers and their writings, but also to offer an interdisciplinary forum for a selection of papers that may touch upon some of the following aspects:
Travelers to Byzantium
Travelers to Greece and Asia Minor
Travelers to Constantinople
Travelers to Cyprus
Travelers to Istanbul
Travelers in the Balkans
Travelers in Anatolia
Arab travelers to Byzantium
Western Travelers to Byzantium
Jewish Travelers to Byzantium
Russian travelers to Byzantium
Byzantine travelers to the East
Byzantine travelers to the West
Silk routes travelers
Ibn Battutta
Western travelers to the Ottoman Empire
Ottoman travelers in the Ottoman Empire
Ottoman travelers to the West
Monuments through travelers’ chronicles
Objects of minor arts through travelers’ chronicles
Merchants and their travels
Ambassadors and travels
Travels and ports
Travels and accommodation (inns, hans)
Travels by sea
Isolarii
Maps and mapmaking
Portolans
Languages of Conference: English, French, Italian, Greek.
The Proceedings of the Conference will be published by the Hellenic Institute of Venice.