31.10.13

Όπως Μυρίζει Η Μοναξιά



Δωμάτια σκοτεινά ανακαλύπτω ‘  εκεί
που το συκώτι  ή το νεφρό  ή η καρδιά
θα τους έπρεπε να είναι
με  ξεφτισμένους τοίχους κρατάνε
τον ήχο της βροχής ‘  σ΄ αυτό το άρωμα της μοναξιάς
καταφεύγουν να προφυλαχτούν συντροφιές μου
χρόνων περασμένων

Τα γέλια ‘ τις φωνές και τα καλέσματα
στις γωνιές των βράχων  αγωνίζομαι
πίσω από υδάτινη κουρτίνα να καλύψω
Νοερά απέδρασα  σε κήπο ολάνθιστο
σε μέρα  ζεστή   του Καλοκαιριού
Μειδιώ  στων ήχων την βοή
σε θάλασσα γαλάζια παρασύρομαι
στην παραλία με τ΄ αρμυρίκια
 χνάρια   μετράω
από παρουσίες ανύπαρκτες’
Πλαγιές απόκρημνες διαβαίνω
το κέρας της αμάλθειας κρατώντας
αναμένοντας να ξεχυθούν
δροσεροί  της γης μου  οι  χυμοί
καρποί ζωής στάχυα ‘ σταφύλια μελωμένα

Άραγε αμαρτία είναι να επωφεληθώ
στων αναμνήσεων τις γλυκές εποχές
πίσω τα ρολόγια του σαρκίου να επιστρέψω
απαλλασσόμενη   από κάθε τι θνητό
συστρεφόμενη  τον εαυτό μου ν΄ αντικρίσω
στην ζωή επαναφέροντας  χαμόγελα οργασμών
ανάμεσα σε χοροεσπερίδες χαμένων ερώτων
καθώς ρέουσα κι εγώ με την βροχή θα αφανίζομαι
ώρες νυχτερινές  στων δρόμων τα χαράγματα_


          Levina
                          "μονόλογοι ενός ολογράμματος"




27.10.13

Το ΟΧΙ μέσα μας

Αυτό το ΟΧΙ που ειπώθηκε την 28η Οκτωμβρίου του '40 από έναν
άνθρωπο που είχε καταλύσει κάθε έννοια δημοκρατίας στην Ελλάδα,
πόσο αυθόρμητο ήταν;



Το αυθόρμητο Όχι δεν ήταν καθόλου αυθόρμητο όπως  αφελώς πίστεψαν πολλοί μέσα 
στις δεκαετίες που πέρασαν από εκείνες τις ιστορικές ημέρες της επίσημης πια κήρυξης 
του πολέμου.
Πως  άλλαξε τόσο πολύ  ένας δικτάτορας σαν τον Μεταξά, υπέρμαχος του φασισμού   
και ιδεολογικά ομόφρων του ναζισμού; Ο ίδιος στο προσωπικό του ημερολόγιο είχε 
γράψει πως  « αν ο Χίτλερ και ο Μουσολίνι αγωνίζονται πραγματικά  για την ιδεολογία 
του ναζισμού θα πρέπει να υποστηρίζουν την Ελλάδα με όλες τους τις δυνάμεις…..»
Εκείνο που δεν περίμενε ούτε ο ίδιος ήταν τα δυσοίωνα μαντάτα που ήρθαν από τις 
βολιδοσκοπήσεις που έκανε προς την κατεύθυνση του Άξονα και η στοργή του Χίτλερ 
προς την Ελλάδα προέβλεπε την ένταξή της στην Νέα Τάξη πραγμάτων… με μερικές 
παραχωρήσεις από μέρους της.
Η Ιταλία θα έμενε ικανοποιημένη με τα δυτικά εδάφη μέχρι την Πρέβεζα και η Βουλγαρία 
από την άλλη πλευρά μέχρι το Δεδεαγάτς.
Φυσικά μετά οι Άγγλοι θα ακρωτηρίαζαν παντελώς ετούτη την έρημη χώρα, κυριαρχούσαν 
ήδη στην θάλασσα και δεν θα δίσταζαν να καταλάβουν τα νησιά μας  για αντίσταση απέναντι 
στον επεκτατισμό του Άξονα.
Μονόδρομος ήταν το ΟΧΙ που ειπώθηκε από έναν αμετανόητο δικτάτορα που ήξερε πως 
ούτε αυτός δεν είχε την δύναμη να διαλύσει την ίδια του την χώρα διαμοιράζοντάς την  και 
να  καταρρακώσει παντελώς κάθε αξιοπρέπεια που είχε  αυτός ο λαός .



Δεν ζήσαμε τον πόλεμο εμείς οι νεότερες γενιές, ούτε τα παρατράγουδά του... λιμός, 
εκτελέσεις,φόβος, βασανιστήρια, παιχνίδι με τον θάνατο, θάνατος....
Χύθηκε πολύ αίμα σε αυτή την χώρα, πέρασαν δεκάδες χρόνια για να ορθοποδήσει, 
να σηκώσει το ανάστημά της και να που βρίσκεται και πάλι να πέφτει σε ένα άλλο είδος
γκρεμού ολότελα διαφορετικό μα σχεδόν το ίδιο καταστρεπτικό ...
λιμός είναι όταν δεν φτάνει η σύνταξη να αγοράσεις τα απαραίτητα για να φας
εκτέλεση είναι όταν δεν έχεις πρόσβαση στο σύστημα υγείας
βασανιστήριο είναι η κάθε μέρα σου όταν πεινά το παιδί σου
παιχνίδι με τον θάνατο είναι να ζεις με τα απομεινάρια των κάδων σκουπιδιών
θάνατος είναι να έχεις χάσει ζωντανός την ζωή σου

Δεν μιλάμε πια για τους πεινασμένους μας, για τους άστεγους, ξεχάστηκαν κι αυτοί
μέσα στην χρυσοαυγήτικη σαπουνόπερα και τα ξανθά αγγελούδια που κι αυτά
μας απογοήτευσαν.... τι κρίμα που τελικά δεν ήταν κάποιο  αρπαγμένο παιδάκι
με βόρειους γονείς και μας βγήκε τσιγγανάκι.... τι να πουλήσεις τώρα από αυτό
το άρθρο και πως να τα μπαλώσεις μετά τα τέρατα που ειπώθηκαν; Μα κι αυτοί
οι γύφτοι  τώρα βρήκαν να λένε αλήθειες και να μη τους πιστεύει και κανείς;
Να υποθέσω πως στις παρελάσεις θα μαζευτεί ο κόσμος να θαυμάσει τον άψογο 
σχηματισμό, τις καλοσιδερωμένες στολές ... να γεμίσει περηφάνια 
αναλογιζόμενος και πάλι το παρελθόν.... τι μερικές χιλιάδες χρόνια πριν, 
τι κοντά εκατό χρόνια πριν.... πολύ πριν, πάρα πολύ πριν....
Μήπως να κάνουμε κάτι και για το μετά ;
Δεν έχουμε τίποτα να διεκδικήσουμε για το αύριο;

Και του χρόνου  εύχομαι .... κάτι αλλιώτικο να έχουμε να μιλάμε
μια σπίθα φωτιάς να κρατάμε στα χέρια...
κι όχι ....
να λέμε πάλι τα ίδια
να ευχόμαστε τα ίδια
να ζούμε τα ίδια
και να αναρωτιόμαστε γιατί καταντήσαμε έτσι....

Levina


Περισσότερες πληροφορίες ΕΔΩ

(Ο πίνακας με την σημαία είναι ελαιογραφία  2006)


22.10.13

Πόνος

Στραποβολάνε οι γυάλινες λάμπες, τις γέμισα πετρέλαιο

και τις άπλωσα στο περβάζι του τζακιού να συζητήσουμε

σαν παλιές φιλενάδες… μα εκείνες φρενιασμένες

αρχίσαν να πετάνε φλόγες στο σερβάν, στους τοίχους,

στα παλιά κάδρα, στις κουρτίνες από βαρύ βελούδο

που τσιτσίριζε καθώς καιγόταν κι έβγαζε

μια μπόχα από θλίψη και μούχλα.

Εγώ χαμογελούσα ευτυχισμένη

ακόμα κι όταν ένα φλογερό καμίνι

τύλιξε τις πατούσες μου που αιμορραγούσαν

επάνω στα σπασμένα γυαλιά.

Έπρεπε να τις έχω ξεφορτωθεί νωρίτερα

αυτές τις δύστροπες λάμπες.

Τώρα είναι αργά….

 

Levina (  αδέσποτα λόγια )

















16.10.13

Ανώνυμα






Ταυτότητα δεν έχω 
Δεν γίνεται μια συνείδηση να έχει κληρονομιά έναν αριθμό
Οφείλω να υπηρετήσω την βιβλιοθήκη του σαρκίου μου
τα ράφια να γεμίσω με αρχαίους πάπυρους ελπίζοντας
πως θα έχω την ευκαιρία να αποδείξω την παρουσία μου
καθώς  ξέρω πως μέχρι τον θάνατο μου μόνο η ανυπαρξία μου
θα έχει σημασία για  εκείνους που πιστά υπηρετώ

Όνομα μου έδωσαν
Μικρό και ευτελές απόλυτα εύηχο για να καταπίνεται αδιάφορα
Ένας άχρηστος στίχος παραμένω που τον αγοράζεις
στα καπνοπωλεία ανάμεσα σε καραμέλες και φθηνά περιοδικά'
εκδίδομαι  κρεμασμένη σε κάγκελα σκουριασμένα φορώντας
ρούχα φτιαγμένα από ωμά  φρεσκοσφαγμένα λόγια

Παραδίνω την ζωή 
Σε άξια χέρια κληρονομιά αφήνω τα κλειδωμένα χαμογελά μου
Είμαι πολύ εγωίστρια τελικά γιατί ότι αγάπησα θα το πάρω μαζί μου
να γεμίσω με αυτά τον βαρετό κόσμο του ανύπαρκτου.

                                                                              Levina  (αδέσποτα λόγια)



Jenny Woods Photography



14.10.13

I Have The Right To Speak Up








Η Μαλάλα Γιουσαφζάι πυροβολήθηκε στο κεφάλι από τους Ταλιμπάν γιατί  είχε το θάρρος να θέλει να μορφωθεί και δεν συμμορφώθηκε με τις υποδείξεις τους.
Επέζησε από θαύμα , νοσηλεύτηκε στην Βρετανία και έγινε γνωστή μέσα από το μπλοκ της όπου εξιστορούσε τις ωμότητες που διαπράττουν οι Ταλιμπάν στην χώρα της, το Πακιστάν.
Τιμήθηκε με το βραβείο Σιμόν ντε Μποβουάρ «Για την ελευθερία των Γυναικών»
Και στις 10 Δεκεμβρίου θα της απονεμηθεί το βραβείο Αντρέι Ζαχάρωφ που έχει θεσμοθετηθεί για την αναγνώριση προσώπων ή οργανισμών που μάχονται για τα ανθρώπινα δικαιώματα.

Η νεαρή Πακιστανή ήταν υποψήφια και για το Νόμπελ Ειρήνης το οποίο τελικά  δεν κέρδισε , κάτι που χαροποίησε ιδιαίτερα τους Πακιστανούς Ταλιμπάν που  έχουν προειδοποιήσει πως θα την εξοντώσουν όταν τους δοθεί η ευκαιρία.
Η αλήθεια είναι πως γίνεται πολύς θόρυβος γύρω από το όνομα αυτού του παιδιού  που ζει μια μοναχική ζωή από ότι έχει η ίδια δηλώσει μια και δυσκολεύεται να  κάνει φίλους στην Βρετανία ( καλοί οι ήρωες αλλά τι κοινό έχουν οι Βρετανοί έφηβοι  με ένα κοριτσάκι που μεγάλωσε μέσα στις προκαταλήψεις και στον φόβο των Ταλιμπάν; )….  
Αυτό που εμείς θεωρούμε αυτονόητο και δεν του δίνουμε καν σημασία, η Εκπαίδευση ,  είναι για τα περισσότερα παιδιά του κόσμου απαγορευμένος καρπός.
Δεν θα γράψω κάτι άλλο, παρά θα κλείσω με την ευχή αυτό το κορίτσι να σταθεί σταθερά στα πόδια του και να μη χάσει τα όνειρά του στην πορεία.

Καλή εβδομάδα
Levina


12.10.13

Μια άλλη Ελλάδα




Θα περάσουμε μέσα από το τούνελ του Τυμφρηστού για να συναντήσουμε μια άλλη Ελλάδα....


Στάση για καφέ στο Saloon κοντά στο Καρπενήσι


όποιος έχει χρόνο μπορεί να κάνει ταρζανιές στον πύργο με το σχοινί ή 
να ασχοληθεί με τοξοβολία ή ακόμα καλύτερα να κάνει καβαλαρία
στο δάσος με τα πλατάνια ....











Μια Ελλάδα που σε κάθε χιλιόμετρο θα συναντήσεις στον δρόμο σου κάποιο κοπάδι...
Στο βάθος φαίνεται η Τριχωνίδα λίμνη...





           Ευρυτανία- πέτρινες βρύσες στον δρόμο κι ένα κοπάδι 
χήνες και πάπιες που πλατσουρίζουν μακάρια στα κρυστάλλινα νερά ...



Ενοχλημένη η Χήνα από τον φακό της μηχανής δεν μας άφησε 
να πλησιάσουμε περισσότερο την βρύση ...




       Αιτ/νία - μικρές κτηνοτροφικές μονάδες -



 Ακόμα και δίπλα στην Θάλασσα , τα γουρουνάκια φαίνονται σαστισμένα από την παρουσία μας στην παραλία τους .... φύγαμε διακριτικά γιατί εκτός από τα μικρά υπήρχαν παραδίπλα και μερικά που συναγωνίζονταν επάξια τον όγκο του αυτοκινήτου


Ένα κοπάδι περιφέρεται στην παραλία και πίνει θαλασσινό νερό


  

     Αιτ/νία- κανένα από τα κοπάδια που συναντήσαμε δεν τα συνόδευε βοσκός.... είχαν 
μια αρχηγό μπροστά ( πάντα θηλυκιά κι όχι το κριάρι) που οδηγούσε τα υπόλοιπα 
στο νερό, στην βοσκή και μόλις σουρούπωνε πίσω στα μαντριά τους.






Ιχθυοτροφεία - στο βάθος φαίνεται η Λευκάδα





Μονή Προυσού Ευρυτανία - Μια Ελλάδα που κάνει τάματα και προσεύχεται ....






Καλό  Σαββατοκύριακο


Levina














8.10.13

POST JOY


Όλα ξεκινήσαν από Τα βότσαλα στην λίμνη και την Αγριμιώ που σκέφτηκε να συνεχίσει
ένα  projekt που σκοπός του είναι εικόνες με θετικά μηνύματα που απευθύνονται σε 
έφηβους που έχουν μια ιδιαίτερα δύσκολη ζωή , όπως ψυχολογικά προβλήματα, 
διάφορους εθισμούς ή δεν έχουν γονείς. Όλα αυτά μπορείτε να τα διαβάσετε 
πιο αναλυτικά αν μπείτε στην σελίδα εδώ



Αν και άργησα αρκετά είναι και οι δικές μου κάρτες έτοιμες να ταξιδέψουν 
στην μακρινή Αυστραλία και σύντομα Αγριμιώ μου θα είναι στα χέρια σου.
Η πρώτη κάρτα είναι μια φωτογραφία από ένα καρνάγιο στην Κεφαλλονιά
μετά από την βροχή που έχει βγει ένα διπλό ουράνιο τόξο.
Η δεύτερη είναι από έναν δικό μου πίνακα, ακουαρέλες με θέμα την Σαντορίνη...



Και η τρίτη κάρτα είναι ένας παλιός πίνακας , πάλι ακουαρέλες 
με θέμα '' Λουλούδια στο ποτήρι " .



Το μόνο που μένει να ευχηθώ είναι καλή τύχη ξεχωριστά σε κάθε ένα 
από αυτά τα παιδιά και στα παιδιά όλου του κόσμου !


                                                                                                                            Levina








6.10.13

Φόβος







Εκείνες τις μέρες φοβόμασταν να ξεμυτίσουμε απ τα σπίτια μας
Πίσω απ τα κουφωτά τα παραθύρια τους άδειους δρόμους κοιτούσαμε
κι αφουγκραζόμαστε για ένα φτερούγισμα  πουλιού
αυτό που το κλωνάρι ελιάς θα μας έφερνε σημάδι πως λευτερωθήκαμε
απ του αναπάντεχου  τις μέρες τις θανατερές.
Ακόμα κι όταν χτυπούσαν τα κουδούνια  εκείνοι
που πρώτοι στους δρόμους βγήκαν,
ακόμα και τις καμπάνες σαν ακούσαμε χαρμόσυνα να μελωδούν
δεν την πιστέψαμε της λευτεριάς μας  την κραυγή
Στην κόλαση βουτήξαμε κι ένα σανίδι καρφώσαμε στο προσκεφάλι μας
από τον ήλιο να μας κρύψει
Ένα σανίδι απόμερα μας κράτησε στην φυλακή μας
της γης τροφή ήταν η κατάληξή μας.

       Levina

_Συλλογή Αδέσποτα Λόγια_
















4.10.13

Ατέρμονη




-Μονόλογοι Ενός Ολογράμματος-

Γεννήθηκα σε λάθος εποχή
κάτω από σκοτεινιασμένο ουρανό
την ώρα που ξεψυχούσε το φεγγάρι
και  δύσμορφοι αγέρηδες
στα  σύννεφα παίζανε κυνηγητό

Ατύχημα  ήτανε η πρώτη μου ανάσα
βγήκε την ώρα που ούρλιαζαν τ΄ αγρίμια
φύλλα και λάσπες  το βρεφικό μου λίκνο
κάτω από της μάνας μου την σκιά
χιλιόχρονο δέντρο αιώνες κοιλοπόναγε
εμένα να γεννήσει
Το σπέρμα του πατέρα μου κράταγε
στα βάθη αρχαίων χρόνων.

Με της φρίκης  τη μορφή  γεννήθηκα
στο δάσος αυτό με ένα ουρλιαχτό
με  μουγκρητό θανάτου κι όχι γέννας.
Το αίμα μου ξέπλυνε  η βροχή
Τα  ίχνη των ποδιών μου τα κάλυψε
το πρώτο του χειμώνα χιόνι
Μόνο τα δάκρυα μου κύλησαν  ανεμπόδιστα 
την παρουσία της ζωής μου να δηλώσουν.

Την ώρα που το πρώτο αστέρι της αυγής
Σε ένα θλιμμένο ουρανό τις πλειάδες κυνηγούσε
Έγινα του δάσους πλάσμα δύσμορφο
Καταραμένη  σε άφαντες σπηλιές να κατοικώ
Σκιές και θροΐσματα μέσα στον χρόνο να ακολουθώ.

Παντοτινά χαμένη   πίσω από τα βήματα σου
Να ονειρεύομαι πως τα δικά σου χέρια
Του τέρατος το δέρμα θα τραβήξουν
Ποθητή γυναίκα θα με δεις

Ω  διάβολε !
Αυτό είναι που με σκοτώνει_

                                                    Levina



Jeremy Miranda painting