Boeken tips!

Drie geweldige boeken:

Miss Dior -Justine Picardie

het indrukwekkende en ongelooflijke levensverhaal 

van de zuster en muze van Christian Dior.

Aangrijpend en indringend. Het laat je niet los, 

vooral als ik nu steeds de reclame voor het geurtje Miss Dior op tv zie. 

Landlijnen - Raynor Winn

Dit is het derde boek van Raynor:

het gaat heel slecht met haar man Moth.

Met de moed der wanhoop beginnen ze aan de Cape Wrath Trail.

Een zeer zware tocht, door de Schotse Hooglanden

 een gebied, wat Moth altijd graag had willen bezoeken. 

Niet alleen het verslag van deze tocht, ook

de gedachten over de veranderingen in de natuur onderweg.

Het resultaat van de klimaatcrisis wordt heel duidelijk door

Raynor beschreven. Wat kunnen wij, gewone mensen doen?

Ik werd er nu en dan wat melancholiek van,

maar het eindigt hoopvol, gelukkig.

En deze week kwam mijn laatste reservering binnen:

Winterverhalen - Dawn Casey met prachtige illustraties van Zanna Goldhawk.

Een andere tv reclame heeft het over " een mááágische kerst" -

samenzijn in dit geval.

Als je zo gezellig bij elkaar bent, lees dan eens een verhaal voor.

Niet alleen iets voor kinderen, grote mensen vinden het ook fijn 

om voorgelezen te worden!

Winterverhalen is dan een geweldig boek om er bij te pakken: 

winterverhalen uit de Ierland, Schotland enNoorwegen.

Maar ook uit Siberië , Groenland en China.

De illustraties zijn bladvullen en vragen erom 

goed bekeken te worden.

Ik vind het ook uitermate geschikt om voor te lezen

bij een Kerstbijeenkomst. 

Niet te lang, maar lang genoeg om de mensen in de ban te houden.

Update van de sokken: ik begon keurig met de bamboenaalden nr. 3

uit het pakket. Maar toen ActionMan kon passen voor de maat

was de sok véél te wijd!

Getsie, had nu maar....

Maar goed, overnieuw - nu met 2,5.

En dat is een stuk beter! (en goedgekeurd door AM)

Nu zie ik in levende lijve, wat een dikkere/dunnere pen 

doet met de maat van je werk. 

Goede leerschool......

 

De kringloop kettingen zijn intussen uit elkaar gehaald. 

Elke kraal is mooi en klaar voor iets nieuws. 

Heb je nog speculaasjes over?

 

Eerst even de Affo: de sokken van Drops zijn klaar.

Prachtig patroon en heerlijk warm.

Een paar weken geleden had Aldi een bokkenpakket.

En omdat Action Man graag op sokken loopt

nam ik een setje mee. Het is een 4-draads garen,

dus de sokken kunnen gewoon in de schoenen. 

Vorige week bracht ik mijn koffers naar de Kringloop.

Sinds deze zomer hebben we een vestiging van Dorcas,

dus: iets brengen is ook binnen kijken....

Had ik echt geluk: de ingebrachte sieraden van de afgelopen

tijd werden bekeken en geprijsd. Ik vond een knoppenketting,

een armband met zilveren kralen, een kralenketting met bijzondere

glaskralen en nog een zelfgemaakt sieraad met ook bijzondere kralen. 

Die ga ik demonteren en gebruiken voor mijn borduurwerken. 

Die ene grote knoop gaat in het project " Running in cirkels". 

Nu terug komen op die speculaasjes: 

we hadden een heerlijk toetje op Sinterklaasavond.

Ik heb nog een paar speculaasjes over, maar het kan ook goed met 

kruidnootjes. Dus alle restjes van Sinterklaasavond kunnen opgemaakt worden.

Afsluiting

 

Afgelopen weken heb ik serieus door gepakt en een grote opruiming gehouden in de quiltstoffen.

Alles door de handen gehad en gesorteerd.Van sommige een brede strook gesneden, die mochten blijven.

De Afrikaanse stoffen waren het moeilijkste, maar de Droomdekengroep van Cordi Atelier kan daar vast ook wel een kindje voor vinden. Er kwam zelfs nog een top te voorschijn, hoeft alleen nog doorgepit te worden en dan is het al een kinderdekentje.

Na dat harde werken zijn beide koffers nu leeg.

Er is nog genoeg overgebleven voor verdere 

textielavonturen, maar mijn schuldgevoel is nu weg.

Dus dat werd een tochtje naar Stad: 

rondje over de markt en een kijkje in het Forum

waar ze bezig waren voor het Groot Dictee .

Koffie in het zonnigste hoekje van boekhandel

Van der Velde: uitzicht op de Martinitoren!

Bij Cordi natuurlijk rondkijken in de 

winkel: schitterende collectie, waaronder

veel Kaffe Fassett.

En dát kon ik toch niet laten:

een charmpakketje ging toch mee naar huis

(en die glanzende garens ook).

Die lapjes worden zeshoekjes voor mijn EPP werkstuk.

Toch wat melancholiek - het is een heerlijke periode geweest.

Knopen doorhakken

Ineens zag ik het: het klopt niet!

Getsie!!

Het was toch al zo'n gedoe met dat patroontje:

één herhalend voor de achterkant en aan de voorkant

nét even anders. 

En als je dan de hiel gebreid hebt en ook alles

weer bij elkaar gekregen hebt om de voet te gaan breien, 

zit er een eindje terug, die fout. 

Maar goed, diepe zucht, uithalen!

Eén voordeel: vrij dik garen, dus dat neemt 

gemakkelijk weer op.

 

Dit mag er wezen toch?

Dat grijze rolletje is een omslagstukje, zodat er straks

een muizentandjesrand langs de bovenkant komt. 

Dan de volgende knoop waar ik al een hele tijd over na dacht:

wat te doen met alle quiltstofjes, die ik niet meer gebruik?

Ze jaren al in die oude koffer, maar je hoort ze toch steeds roepen....

Dit weekeinde was ik er klaar mee:

Ik bewaar val elk "mooi" lapje 10 centimeter

(en de zelfkantjes)

de rest gaat weg!!!

Bij Cordi Atelier in Groningen is een groep,

die droomdekens  maakt voor chronisch zieke kinderen. 

Daar is vorig jaar al een tas vol lapjes heen gegaan.

Ze kunnen vast wel weer wat gebruiken.

Intussen heb ik al een stapeltje zelfkanten én 10 centimerstukjes liggen

De twijfelgevallen liggen apart - daar gaat nog een tweede keuringssessie

over komen: Soleiado stoffen mogen niet weg en

die prachtige batiklapjes....

Eerst maar even bij de wasmand met scraps geparkeerd.

Want, ja - er is nog wel dat bakje met zeshoekjes,

Dan kan ik nog wat genieten van al dat moois.

Dus: van die volle koffer naar een tas en een stapel stroken

is al een hele prestatie, vind ik.

Alleen is er dan nog het moment van afleveren:

ga ik wél of niet die verleidelijke winkel in?

Anni heeft die prachtige collectie met Kaffe Fassett

stofjes, die passen schitterend in het zeshoekjesplan.

Even binnenkijken is toch niet erg? Er zijn namelijk 

ook die schitterende borduurgarens en breiwol....

Op de werktafel

Mijn werkblad voor het raam is de borduurplek,

lekker in het zonnetje en je kunt intussen

een beetje in de tuinen kijken.

Alle bomen zijn nu wel kaal,

dus je ziet de vogeltjes ook beter.

Ik heb een uitgebloeide zonnebloem 

neergelegd, zodat de pitten eruit gegeten kunnen worden.

De mezen zagen het meteen en hebben 

een soort nummersysteem gemaakt:

in de krentenboom zitten en dan één voor één

een pitje pakken en in de andere boom opeten.

Loopt als een trein....

oké, ik borduur dus,

gaat goed.

 

Dan is er de tweede werktafel met de lampen erboven;

voor schrijven en breien.

Op de andere tafel, met veel licht erboven ligt het breiwerk klaar.

Afgelopen december maakte ik proefjes. Het garen, wat ik ervoor gekozen

had, bleek niet goed te zijn. 

Dus, opnieuw begonnen met het originele garen en dat is prachtig. 

Toen het zo warm was bleef het liggen, maar nu 

komen er elke dag een paar toeren bij.

Het patroon wordt 13 keer gebreid. Ik zit nu in de 6e keer. 

Gaat nog wel even duren, ben ik bang. 

Hindert niet.

Mijn motto is tegenwoordig:

" Enjoy the proces"

en dat is precies wat het is:

genieten van het mooie garen en het prachtige patroon.

Oja, de gele sokjes zijn ook af. 

Was nog wel een dingetje, want de tweede was kleiner dan de eerste geworden. 

Iets met niet goed zien, hoe ik de herhalingen moest tellen.

Na overleg met mijn "helpdesk" heb ik de grootste een stukje uitgehaald.

Ze heeft me laten zien, waar ik de herhalingen kon tellen.

En ja hoor - zo maar weer klaar en past nu perfect!

Nieuwe poging…

Natuurlijk geef ik niet niet zomaar op. 

Er is een eenvoudige oplossing: 

niet door alle lagen heen willen naaien,

maar per laagje borduren.

Die onderste laag, die langwerpige reepjes,

 zit van zichzelf 

op een stevige ondergrond. Het was ooit een strook

met staaltjes gordijnstof.

Nu ben ik eerst bezig de snippetstrook met alle quiltstofjes

op die ondergrond vast te borduren. 

Als dat naar mijn zin is, zet ik die staaltjesstrook op

het oude textielzakje vast. 

Dan hoef ik die baan alleen maar vast te naaien.

En die rand onder de knoopjes kan ik wel aan:

de vingerhoed ligt klaar!

Het nieuwe project is ook veelbelovend:

in dat doosje zit allerlei zijde" afval", mooie paaseitjesverpakking

en stukjes tyvek.

Het grootste stuk tyvek kan wel doorgaan voor een boom.

Eens kijken, hoe dat vastgezet kan worden...

En diezelfgemaakte kralen komen ook wel van pas.

Weer enthousiast bezig

De fysiotherapeut heeft goed werk gedaan -

de beknelde zenuw in mijn schouder is tot rust gekomen.

Letten op een goede werkhouding en werkjes afwisselen helpt.

Na de vrolijk gestreepte sokjes ga ik verder,

want je moet toch wel wat ervaring opbouwen.

Als Harry Potterfan spreekt het volgende patroon me aan: 

Hermione's everyday socks.

Hermelien is één van de hoofdpersonen uit de serie,

een praktisch meisje...

Het patroontje is goed te zien in dit zachtgele garen.

Het borduurwerk aan dit zakje schiet niet zo op.

De stof van het oude zakje is heel dicht geweven

en dan al die lagen daar weer overheen,

het werkt niet prettig. 

Ga ik verder of geef ik op?

Het kan ook nog op een andere ondergrond misschien?

Ga ik over nadenken...

Ik heb intussen mijn voorraadje Pastoe restanten te voorschijn gehaald.

Eens kijken of daar iets iets valt te combineren.

Allerlei restjes erbij: gezocht: bewerkte tyvek en zelfgemaakte kralen

andere ondergrond?

doen we!

Ik vond mijn aantekeningen over het bewerken van tyvek weer terug.

Heel simpel: beschilderen met wat je hebt aan verf

en dan strijken (wel tussen/onder bakpapier).

En genieten van het effect....

Julia heeft besloten er een pyamadagje van te maken.

Ik ga lekker verder met het aaien en strijken van mooie lapjes.

 

Blessure opvangen

 

Hieperdepiep hoera: 

ik heb mijn eerste paar sokken af! 

Streepjes zijn gelijk, ze passen prima.

Niet zo moeilijk als ik dacht.

In de bieb vond ik van een boek van  Kerstin Balke, 

vol met prachtige sokpatronen.

Vandaar dat er een tweede setje op de pennen staat.

Een gekregen patroon, ziet er goed uit.

Lekker wollig garen, heerlijk voor de komende winter.

Ondanks mijn schouderblessure (nee, hoor komt

niet van het breien!) lukt het prima.

Gelukkig viel het nieuwe nummer van Vezel in de bus.

Dat is iets waar ik me elk kwartaal op verheug.

Ook deze keer veel interessants om te lezen.

Het artikel van Mathilde Jongbloed spreekt mij erg aan.

Ze vertelt over haar tasjes, geïnspireerd door de “ folkbags” van Jutta Poika 

uit Finland. Kleine tasje, die Finse vrouwen vroeger bij zich hadden.

De combinatie van haken/breien met een mooi stofje

 vind ik intrigerend.

Wat een leuke dingen kun je daar mee maken!

Omdat de schouder toch wel vervelend was, ging ik lekker lezen.

Een huis aan de rivier - Liz Fenwick is een prachtig boek.

Ze heeft al verschillende boeken geschreven, die allemaal in Cornwall

spelen. Elk boek een juweeltje. 

Dit boek gaat over Thea, pas gescheiden. Ze heeft zonder bezichtiging

een vervallen huisje aan de rivier de Tamar gekocht. 

Terwijl ze zich op het herstel van huis en tuin stort, ontdekt ze een kistje

met brieven. Hoe meer ze te weten komt over de brieven, hoe meer blijkt,

dat het huis ook te maken heeft met haar eigen verleden. 

Bij de Flow zit deze keer een boekje om aantekeningen over

gelezen boeken te noteren. 

Naast titel en inhoud is het ook de bedoeling de openingszin

te noteren. Ik heb er nooit zo bij stil gestaan, hoe belangrijk die is. 

Maar dat is het wel, het geeft de doorslag of je wel of niet verder gaat. 

De openingszin van dit boek is:

"Het was het begin van haar nieuwe leven en Thea stond in haar eentje in het donker te huiveren in de mist. "

Ik schoof een kussentje onder de pijnlijke arm en ging er lekker voor zitten....

De andere boeken van Liz Fenwick vind je in mijn boekenlijst bovenaan het blog.

Zondag - regendag

 

Het labeltje aan mijn theezakje was vandaag wel heel toepasselijk:

Hoe ziet je ideale zondag eruit? 

Mijn ideale zondag bestaat uit een ochtend bezig zijn

in het atelier, muziekje aan, kat erbij....

Julia heeft een nieuw bed: de wasmand met restjes.

Goed voor een hele ochtend spinnen en slapen. 

Daarna lekker lezen met een breiwerkje erbij

Dit project  is nog van vorige winter.

Toen was ik van plan nu eens eindelijk te leren sokken breien.

Helaas werd mijn moeder ziek en verdween. het in een

lade. Bovendien snapte ik toen niet hoe ik verder moest.

Vanochtend besloot ik door te zetten. 

Het "probleem" van vorig jaar was helemaal geen probleem

en nu ben ik voorbij de hiel en gaat het als een trein. 

Afgelopen week las ik deze drie boeken.

De kleine patisserie in Parijs - Julie Caplin is zó'n leuk verhaal!

Nina, (uit een gezin van vijf kinderen waarvan zij de jongste is 

en ook nog het enigste meisje) 

wil ontsnappen aan haar bemoeizuchtige familie.

Ze vertrekt naar Parijs om haar voormalige vriendje 

uit een moeilijke situatiete helpen. 

Luchtig, gezellig en heerlijk onderwerp: 

een bakcursus begeleiden. 

Julia Caplin schreef eerder 

De kleine theewinkel in Tokio en 

Het kleine Café in Kopenhagen. 

Gezellige boeken!

Het wonderbaarlijke wolparadijs - Manuela Inusa 

is het vierde verhaal in de 

serie over Valerie Lane. 

Volgend jaar verschijnen er nog twee delen. 

In elk boek maak je kennis met één van de vrouwen, 

die een winkeltje hebben in Valerie Lane 

een klein, bijna verborgen straatje in Oxford. 

Niet  moeilijk te lezen, gezellige verhalen. 

En ook het derde verhaal over Madame le Commissaire 

leest heerlijk weg.

In Madame le Commissaire en de dood van een politiechef 

onderzoekt Isabelle  de zelfmoord van de politiechef,  

waar ze het al een paar keer

mee aan de stok had. 

En van de boeken op de eerste foto heb ik er ook al eentje uit:

Vluchtig Verlangen - Donna Leon.

Ik heb een zwak voor commissario Brunetti en Venetië.

Ooit een keer rondgedwaald door die stad 

dan sluiten de boeken van Donna Leon mooi op

die herinneringen aan.

Genieten van een mooie stapel boeken

 

Ken je de term: cosy crimes?

Ik had er nog nooit van gehoord.

Intussen blijkt, dat ik dit soort " spannende" boeken

al langer lees. 

Agatha Christie hoort er bij en die serie over broeder Cadfael,

uit een klooster bij Shrewsbury.

Heerlijk!

Nu heb ik een nieuwe heldin gevonden: Madame le Commissaire -

Pierre Martin

sorry, ik krijg de foto niet gedraaid

Och, die lezen lekker weg: speelt aan de Côte d'Azur,

dus de zomersfeer komt je meteen tegemoet. 

Isabelle, hoofd van een geheime dienst in Parijs,

overleeft ternauwernood een aanslag

waar zij met haar eenheid de President moest beschermen.

Om weer te herstellen gaat ze terug naar haar geboortedorp

aan de Côte d'Azur.

Isabelle weet van wanten! 

Leuk, leuk, leuk.

Twee gelezen, snel verder met de volgende delen.

Ik kreeg een tip over dit boek

De laatste boekwinkel van Londen - Madeline Martin.

Wel weer een boek over de Tweede Wereldoorlog,

maar ik vond de insteek interessant:

in tijden van stress kan lezen een grote steun zijn.. 

Grace droomde er altijd van om naar de grote stad Londen

te verhuizen. Als haar dat lukt, is het aanhet begin

van de oorlog met alle bombardementen, die de stad

te verwerken krijgt.

Ze heeft een baantje in een stoffige, rommelige boekwinkel

gekregen en las nog nooit een boek. 

Toch blijkt ze er helemaal op haar plek te zijn.

De boekwinkel organiseren, klanten helpen.

Mooie sfeer en een fijn verhaal. 

Zo eentje, die je liefst achter elkaar wil uitlezen.

Moord in het kattencafe - Cate Conde

het eerste deel van een serie over Maddie en haar kater JJ.

Als JJ het lijk van de zakenman en bullebak Frank O'Malley

vindt, is Maddie ineens verdacht. 

Niet zo gek, want Frank was uit op het huis van haar opa,

voormalig politiechef van het pittoreske eiland.

Als laatste De Kleuren van de Liefde  - Cristina Caboni.

Elk boek van Cristina is goed geschreven, altijd een 

mooi verhaal wat klopt. 

Dus als er een nieuwe van haar is, ben ik er als de kippen bij.

Als Stella in de villa van het oudtante Letitzia de cadeau's

vindt, die daar voor haar verstopt zijn door haar overleden oudoom Orlando

eerst ze meer over de geschiedenis van haar familie en vooral

over haarzelf. 

Vooral een koffer met kindertekeningen stelt haar voor raadsels:

haar oud-tante raakt er erg door van slag. 

Wie heeft deze tekeningen gemaakt,

waarom moet zij ze bekijken en moet ze er iets mee doen?

Boeiend verhaal zoals al haar boeken,

er is veel om over na te denken

als je het uit hebt.

Dit zijn mijn werkstukjes op de achtergrond:

spelen met de patronen in de stof en aanvullen

met machinaal quiltwerk en handborduren.