Calímaco (poeta)

Calímaco

Biografía
Nacemento	310 a. C. ↔ 305 a. C. Cirene, Libia
Morte	c. 240 a. C. Alexandría, Exipto
Actividade
Ocupación	poeta, mitógrafo, poeta elexíaco, epigramatista, bibliotecario, escritor
Período de tempo	Período helenístico
Período de actividade	(Con vida en: Primeira metade século III a. C. )
Xénero artístico	Neotérico
Alumnos	Eratóstenes, Aristófanes de Bizancio, Ister of Cyrene (en) e Hermocrates of Iasos (en)
Descrito pola fonte	Pequeno Dicionario Enciclopédico de Brockhaus e Efron Dicionario Enciclopédico Brockhaus e Efron Real'nyj slovar' klassicheskih drevnostej po Ljubkeru

Calímaco (Καλλίμαχος), nado en 310 a.C. e finado en 240 a.C., foi un poeta e erudito, nado en Cirene, descendente dunha familia nobre.

Traxectoria

Abriu unha escola nos suburbios de Alexandría, e algúns dos máis distinguidos gramáticos e poetas foron os seus alumnos, destacándose Apolonio de Rodas.

Recibiu de Tolomeo II o encargo de ordenar a biblioteca de Alexandría, cargo que exerceu ata a súa morte. Aínda que nunca o nomearon bibliotecario xefe, foi responsable da produción do catálogo de todos os volumes que figuran na Biblioteca, sendo de tal envergadura a súa tarefa que é considerado o pai dos bibliotecarios (ou polo menos dos catalogadores). A clasificación e ordenación dos autores foi de gran valor para os posteriores estudos bibliográficos e literarios realizados sobre o período clásico.

Obra

Da súa obra poética conserváronse algúns fragmentos, seis himnos e 63 epigramas, así como un breve poema épico, Hecale, co que se reafirmou na súa particular concepción da epopea, sobre a cal polemizou con Apolonio de Rodas, discípulo seu.

A súa obra máis coñecida é o poema A cabeleira de Berenice, que chegou a nós, con todo, non na súa versión orixinal, senón a través dunha imitación de Catulo.

Calímaco tiña unha especial visión da literatura, o que o sitúa dentro do helenismo como un dos seus máximos expoñentes. Apreciaba a Homero e chegou a consideralo como inimitable; con todo rexeitaba a épica e outros xéneros herdados nos que se intentase por extenso e coa linguaxe pretensiosa da alta poesía desenvolver un argumento unitario e orgánico. A escola de Calímaco era antiaristotélica ao rexeitar a unidade, a perfección e a extensión defendidas por Aristóteles.

Véxase tamén

Bibliografía

• Calímaco (1980). Himnos, epigramas y fragmentos. Editorial Gredos. Madrid. ISBN 978-84-249-3549-8. 

Ligazóns externas

• Ficha de Calímaco no sitio Theoi (búsquese en "3RD CENTURY B.C. - 11"); en inglés.
• Pierre Alexis Pierron: Historia de la literatura grega (Histoire de la littérature grecque, 1850).
  • Entrada de «Calímaco» (Callimaque).
    • Texto francés no sitio de Philippe Remacle (1944 - 2011); ed. de Hachette, 1875: a entrada de Calímaco, a continuación da de Licofrón.
• Sobre Calímaco, en francés, no sitio de Philippe Remacle.
• Calímaco: Himnos.
  • Texto bilingüe grego - español en PDF; os himnos, a partir da páx. 16 do libro (páx. 17 da reprodución electrónica).
    • I: A Zeus: páx. 17.
    • II: A Apolo: páx. 21.
    • III: A Artemisa: páx. 25.
    • IV: A Delos: páx. 35.
    • V: Ao Baño de Palas: páx. 47.
    • VI: A Deméter: páx. 52.
  • Texto francés, con comentarios no mesmo idioma, no sitio de Ph. Remacle.
• Calímaco: Epigramas.
  • Texto francés, con comentarios no mesmo idioma e táboa que presenta en grego o comezo de cada poema, no sitio de Ph. Remacle. Ed. en París, en 1907.
• Obras de Calímaco no Proxecto Perseus: 1; 2.
• Textos de Calímaco en grego, en Wikisource.